Structural FunctionalismRobert Nisb

Structural Functionalism
Robert Nisbet argued that structural functionalism was “without any doubt, the single most
significant body of theory in the social sciences in the present [twentieth] century” (cited
in J. Turner and Maryanski, 1979:xi). Kingsley Davis (1959) took the position that structural
functionalism was, for all intents and purposes, synonymous with sociology. Alvin
Gouldner (1970) implicitly took a similar position when he attacked Western sociology
largely through a critical analysis of the structural-functional theories of Talcott Parsons.
Despite its undoubted hegemony in the two decades after World War II, structural
functionalism has declined in importance as a sociological theory. Even Wilbert
Moore, a man who was intimately associated with this theory, argued that it had
“become an embarrassment in contemporary theoretical sociology” (1978:321). Two
observers even stated: “Thus, functionalism as an explanatory theory is, we feel,
‘dead’ and continued efforts to use functionalism as a theoretical explanation should
be abandoned in favor of more promising theoretical perspectives” (J. Turner and
Maryanski, 1979:141). 1 Nicholas Demerath and Richard Peterson (1967) took a more
positive view, arguing that structural functionalism is not a passing fad. However, they
admitted that it is likely to evolve into another sociological theory, just as this theory
itself evolved out of the earlier organicism. The rise of neofunctionalism (which we
discuss later in this chapter) seems to support Demerath and Peterson’s position rather
than the more negative perspective of Turner and Maryanski.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Functionalism โครงสร้างRobert Nisbet โต้เถียง functionalism โครงสร้างที่เป็น "โดยไม่ต้องสงสัย มากสุดที่เดียวสำคัญเนื้อหาของทฤษฎีทางสังคมวิทยาในปัจจุบันศตวรรษ [ยี่สิบ]" (อ้างถึงใน J. Turner และ Maryanski, 1979:xi) คิงสลีย์ Davis (1959) เอาตำแหน่งโครงสร้างที่functionalism เป็น ตัวหมด intents และวัตถุประสงค์ ความหมายเหมือนกับสังคมวิทยา อัลวิGouldner (1970) เอาตำแหน่งคล้ายนัยเมื่อเขาโจมตีตะวันตกฯลฯส่วนใหญ่ผ่านการวิเคราะห์ที่สำคัญของทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่ของ Talcott พาร์สันส์แม้ มีการชิงสใช้ในสองทศวรรษหลังจากสงครามโลก II โครงสร้างfunctionalism ได้ปฏิเสธความสำคัญเป็นทฤษฎีสังคมวิทยา แม้ Wilbertมัวร์ คนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับทฤษฎีนี้ โต้เถียงว่า มันมี"เป็นความลำบากใจที่สังคมวิทยาทฤษฎีร่วมสมัย" (1978:321) สองผู้สังเกตการณ์ระบุแม้: "นั้น functionalism เป็นทฤษฎีอธิบาย เรา รู้สึก'ตาย' และต่อความพยายามที่ใช้ควรอธิบายทฤษฎี functionalismถูกยกเลิกในความโปรดปรานของมุมมองทางทฤษฎีที่สัญญาเพิ่มเติม" (J. Turner และMaryanski, 1979:141) Demerath นิโคลัสที่ 1 และปิเตอร์ริชาร์ดสัน (1967) ได้มากขึ้นบวกวิว โต้เถียง functionalism โครงสร้างที่ไม่ใช่แฟชั่นผ่าน อย่างไรก็ตาม พวกเขายอมรับว่า มันเป็นแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นทฤษฎีสังคมวิทยาอื่น เช่นเดียวกับทฤษฎีนี้เองพัฒนามาจาก organicism ก่อนหน้า การเพิ่มขึ้นของ neofunctionalism (ซึ่งเรากล่าวถึงในบทนี้) ดูเหมือนจะ สนับสนุนตำแหน่ง Demerath และของปิเตอร์สันค่อนข้างกว่าในแง่ลบของเทอร์เนอร์และ Maryanski

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้าง Functionalism
โรเบิร์ต Nisbet ถกเถียงกันอยู่ว่า functionalism โครงสร้างคือ "ไม่ต้องสงสัยใด ๆ เดียวมากที่สุด
ของร่างกายอย่างมีนัยสำคัญของทฤษฎีทางสังคมศาสตร์ในปัจจุบัน [ยี่สิบ] ศตวรรษ" (อ้าง
ในเจเทอร์เนอและ Maryanski 1979: Xi) คิงสลีย์เดวิส (1959) เข้ารับตำแหน่งที่มีโครงสร้าง
functionalism เป็นสำหรับ intents และวัตถุประสงค์ตรงกันกับสังคมวิทยา อัลวิน
Gouldner (1970) โดยปริยายเอาตำแหน่งที่คล้ายกันเมื่อเขาโจมตีสังคมวิทยาตะวันตก
ส่วนใหญ่ผ่านการวิเคราะห์ที่สำคัญของทฤษฎีโครงสร้างการทำงานของ Talcott Parsons.
แม้จะมีอำนาจไม่เป็นที่สงสัยของมันในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองโครงสร้าง
functionalism ได้ปฏิเสธในความสำคัญเป็น ทฤษฎีทางสังคมวิทยา แม้ Wilbert
มัวร์, ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับทฤษฎีนี้เป็นที่ถกเถียงกันว่ามันมี
"กลายเป็นความลำบากใจในสังคมวิทยาทฤษฎีร่วมสมัย" (1978: 321) สอง
ผู้สังเกตการณ์แม้กล่าวว่า "ดังนั้น functionalism เป็นทฤษฎีที่อธิบายก็คือเรารู้สึก
'ตาย' และยังคงพยายามที่จะใช้ functionalism เป็นคำอธิบายทางทฤษฎีควร
จะปล่อยปละละเลยในมุมมองทางทฤษฎีมีแนวโน้มมากขึ้น" (เจเทอร์เนอและ
Maryanski 1979 : 141) นิโคลัส 1 Demerath และริชาร์ดปีเตอร์สัน (1967) เอาอีก
มุมมองเชิงบวกเถียงว่า functionalism โครงสร้างไม่ได้เป็นแฟชั่นผ่าน อย่างไรก็ตามพวกเขา
ยอมรับว่ามันมีโอกาสที่จะพัฒนากลายเป็นทฤษฎีสังคมวิทยาอื่นเช่นเดียวกับทฤษฎีนี้
เองการพัฒนาออกจาก organicism ก่อนหน้านี้ การเพิ่มขึ้นของ neofunctionalism (ซึ่งเรา
หารือต่อไปในบทนี้) ดูเหมือนจะสนับสนุน Demerath และปีเตอร์สันตำแหน่งค่อนข้าง
กว่ามุมมองเชิงลบมากขึ้นของเทอร์เนอและ Maryanski

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีโครงสร้าง - หน้าที่โรเบิร์ต นิสเบิตแย้งว่าทฤษฎีโครงสร้าง - หน้าที่เป็น " โดยปราศจากข้อสงสัยใด ๆ เดียว มากที่สุดที่สำคัญร่างกายของทฤษฎีในสาขาสังคมศาสตร์ในศตวรรษที่ยี่สิบ ] ปัจจุบัน [ " ( อ้างในเจเจ เทอร์เนอร์ และ maryanski , 1979 : Xi ) คิงส์ลีย์เดวิส ( 1959 ) เอาตำแหน่งที่โครงสร้างหน้าที่คือ สำหรับ intents ทั้งหมดและใช้ในวัตถุประสงค์ , ตรงกันกับสังคมวิทยา ลวินโกลด์เนอร์ ( 1970 ) โดยปริยาย เอาตำแหน่งที่คล้ายกันเมื่อเขาโจมตีสังคมตะวันตกไปผ่านการวิเคราะห์ทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่ Talcott Parsons .แม้จะไม่เป็นที่สงสัยของเจ้าโลกใน 2 ทศวรรษหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โครงสร้างหน้าที่ได้ลดลงในความสำคัญเป็นทฤษฎีทางสังคมวิทยา . แม้แต่วิลเบิร์ตมัวร์ , คนที่เป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีนี้เสนอว่ามันมี" กลายเป็นความอับอายในทฤษฎีสังคมวิทยาร่วมสมัย " ( 1978:321 ) สองผู้สังเกตการณ์กล่าวว่า แม้ " ดังนั้น การทำงานในฐานะที่เป็นทฤษฎีที่อธิบาย เรารู้สึก' ตาย ' และความพยายามที่จะใช้การทำงานเป็นคำอธิบายเชิงทฤษฎี ควรถูกยกเลิกในความโปรดปรานของสัญญาเพิ่มเติมมุมมอง " ( เจ เทอร์เนอร์ และทฤษฎีmaryanski 1979:141 , ) 1 นิโคลัส demerath และริชาร์ด ปีเตอร์สัน ( 1967 ) ได้มากขึ้นมุมมองบวก โต้เถียงว่า โครงสร้างการทำงาน ไม่ใช่ผ่านแฟชั่น . อย่างไรก็ตาม , พวกเขายอมรับว่ามันมีแนวโน้มที่จะพัฒนาขึ้นเป็นอีกหนึ่งทฤษฎีทางสังคมวิทยา เช่นเดียวกับทฤษฎีนี้ตัวเองพัฒนาจาก organicism ก่อนหน้านี้ การเพิ่มขึ้นของ neofunctionalism ( ซึ่งเราหารือในภายหลังในบทนี้ ) ดูเหมือนว่าจะสนับสนุน demerath Peterson มากกว่า และตำแหน่งกว่ามุมมองเชิงลบมากขึ้น เทอร์เนอร์ และ maryanski .