การฟื้นฟูศิลปวิทยาการในช่วงคริสต์ศต

การฟื้นฟูศิลปวิทยาการในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 14-16 ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของการปฏิวัติ ทางวิทยาศาสตร์ เนื่องจากเป็นผลมาจากความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติ การแสวงหาความรู้ใหม่ด้วย การสังเกต ทดลอง และการใช้เหตุผล ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ ศิลปินที่สำคัญต่างๆ ต่างใช้หลัก วิชากายวิภาคศาสตร์ เช่น กล้ามเนื้อและโครงสร้างของมนุษย์มาสร้างสรรค์งานศิลปกรรม ทั้ง งานจิตรกรรมและประติมากรรมที่เน้นสัดส่วนและความงดงามของสรีระของมนุษย์อย่างแท้จริง ความสนใจในเรื่องการเดินเรือทำให้มนุษย์ในยุโรปสมัยกลางคิดประดิษฐ์เครื่องมือสำหรับการ เดินทาง เช่น เลนส์สำหรับกล้องส่องทางไกลและกล้องดูดาว พัฒนาเทคนิคการต่อเรือ เป็นต้น
จากยุคโบราณถึงยุคกลาง การศึกษาด้านวิทยาศาสตร์และปรัชญาเป็นวิชาแขนงเดียวกัน นอกจากนี้คริสต์ศาสนายังมีอิทธิพลครอบงำความรู้ด้านต่างๆ ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 จึงมีการแยกวิชาปรัชญาออกจากวิทยาศาสตร์ ซึ่งในระยะแรกเป็นการศึกษาเกี่ยวกับธรรมชาติ ส่วนปรัชญา เป็นเรื่องการศึกษาความคิด วิธีการศึกษาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ก็เปลี่ยนไปจากเดิมมาก ซึ่ง แต่เดิมเป็นความเชื่อตามศาสนาและเชื่อตามนักปราชญ์โบราณ ในยุคนี้ปัญญาชนได้ใช้วิธีสังเกต คิดประดิษฐ์อุปกรณ์มาช่วยในการสังเกต และใช้การทดลองอย่างมีเหตุผล ทำให้วิทยาศาสตร์ ก้าวหน้ามากขึ้น ช่วยให้การศึกษาคณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ มีความลึกซึ้งมากกว่าเดิม นอกจากนี้ ยังทำให้เกิดความรู้ด้านอื่นๆ พัฒนาขึ้นด้วย
นักวิทยาศาสตร์และผลงานในช่วงนี้ ได้แก่
1.นิโคลัส โคเปอร์นิคัส (NICOLUS COPERNICUS : ค.ศ. 1473-1543) ชาวโปแลนด์ เสนอทฤษฎีว่าดวงอาทิตย์เป็น ศูนย์กลางของจักรวาล โดยมีดาวเคราะห์รวมทั้งโลกหมุนรอบ ดวงอาทิตย์ ทฤษฎีของเขาล้มล้างความเชื่อของคนในสมัย โบราณและสมัยกลางที่ยึดถือข้อสมมติฐานของอริสโตเติล (ARISTOTLE) และงานเขียนของโตเลมี (PTOLEMY) ที่อธิบายว่า โลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การฟื้นฟูศิลปวิทยาการในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 14-16 ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์เนื่องจากเป็นผลมาจากความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติการแสวงหาความรู้ใหม่ด้วยการสังเกตทดลองและการใช้เหตุผลในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการศิลปินที่สำคัญต่าง ๆ ต่างใช้หลักวิชากายวิภาคศาสตร์เช่นกล้ามเนื้อและโครงสร้างของมนุษย์มาสร้างสรรค์งานศิลปกรรมทั้งงานจิตรกรรมและประติมากรรมที่เน้นสัดส่วนและความงดงามของสรีระของมนุษย์อย่างแท้จริงความสนใจในเรื่องการเดินเรือทำให้มนุษย์ในยุโรปสมัยกลางคิดประดิษฐ์เครื่องมือสำหรับการเดินทางเช่นเลนส์สำหรับกล้องส่องทางไกลและกล้องดูดาวพัฒนาเทคนิคการต่อเรือเป็นต้นจากยุคโบราณถึงยุคกลางการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์และปรัชญาเป็นวิชาแขนงเดียวกันนอกจากนี้คริสต์ศาสนายังมีอิทธิพลครอบงำความรู้ด้านต่าง ๆ ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 จึงมีการแยกวิชาปรัชญาออกจากวิทยาศาสตร์ซึ่งในระยะแรกเป็นการศึกษาเกี่ยวกับธรรมชาติส่วนปรัชญาเป็นเรื่องการศึกษาความคิดวิธีการศึกษาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ก็เปลี่ยนไปจากเดิมมากซึ่งแต่เดิมเป็นความเชื่อตามศาสนาและเชื่อตามนักปราชญ์โบราณในยุคนี้ปัญญาชนได้ใช้วิธีสังเกตคิดประดิษฐ์อุปกรณ์มาช่วยในการสังเกตและใช้การทดลองอย่างมีเหตุผลทำให้วิทยาศาสตร์ก้าวหน้ามากขึ้นช่วยให้การศึกษาคณิตศาสตร์ดาราศาสตร์มีความลึกซึ้งมากกว่าเดิมนอกจากนี้ยังทำให้เกิดความรู้ด้านอื่น ๆ พัฒนาขึ้นด้วยนักวิทยาศาสตร์และผลงานในช่วงนี้ได้แก่1.นิโคลัส โคเปอร์นิคัส (NICOLUS COPERNICUS: ค.ศ. 1473-1543) ชาวโปแลนด์เสนอทฤษฎีว่าดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของจักรวาลโดยมีดาวเคราะห์รวมทั้งโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ทฤษฎีของเขาล้มล้างความเชื่อของคนในสมัยโบราณและสมัยกลางที่ยึดถือข้อสมมติฐานของอริสโตเติล (อริสโตเติล) และงานเขียนของโตเลมี (ทอเลมี) ที่อธิบายว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

14-16 ทางวิทยาศาสตร์ การแสวงหาความรู้ใหม่ด้วยการสังเกต ทดลองและการใช้เหตุผลในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการศิลปินที่สำคัญต่างๆต่างใช้หลักวิชากายวิภาคศาสตร์เช่น ทั้ง เดินทางเช่น เทคนิคหัวเรื่อง: การพัฒนาต่อเรือเป็นต้น
จากเนชั่ยุคโบราณถึงยุคกลาง ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ส่วนปรัชญาเป็นเรื่องการศึกษาความคิด วิธีการศึกษาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ก็เปลี่ยนไปจากเดิมมากซึ่ง ในยุคนี้ปัญญาชนได้ใช้วิธีสังเกต และใช้การทดลองอย่างมีเหตุผลทำให้ วิทยาศาสตร์ก้าวหน้ามากขึ้นช่วยให้การศึกษาคณิตศาสตร์ดาราศาสตร์มีความลึกซึ้งมากกว่าเดิมนอกจากนี้ยังทำให้เกิดความรู้ด้านอื่น ๆ
ได้แก่
1. นิโคลัสโคเปอร์นิคั ส (NICOLUS Copernicus: ค.ศ. 1473-1543) ชาวโปแลนด์เสนอทฤษฎีว่าดวงอาทิตย์เป็น ศูนย์กลางของจักรวาลโดยมีดาวเคราะห์รวมทั้งโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ (Aristotle) ​​และงานเขียนของโตเลมี (ปโตเลมี) ที่อธิบายว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล