I remember my first day I had wait

I remember my first day I had wait all the summer to enter the university. I felt excited and at the same time I was very nervous because it was my first day in the university and I didn't know any person. My first day in the university was good and give my love and pain to me.
I didn't know how to find my classroom. I was lost and I had to ask one person the easy way to go to there. This person was very nice and told me the right direction. I wouldn't find my classroom I arrived to classroom late. When I walked on, I saw some people and I felt strange.
I approached to one girl and asked for the classroom. It’s so lucky when I knew that we were in the same group, so I felt less nervous. I introduced myself and she also did it, her name is tip. We came in the classroom when the time to start classes began. All our classmates were quiet, nobody talked at all. The teacher arrived early. She started the class and after that we introduced ourselves. There were many people that came from different areas of over country, they were friendly and interested. tip and I sat closely and talked very much. After that, we spent the rest of the day together until we had to go home. We felt that we have many things in common with each other. Day by day, we have been best friends at university and usually helped each other in studies and also in life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำได้ว่าวันแรกของฉันฉันได้รอทุกฤดูร้อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัย ฉันรู้สึกตื่นเต้นและในเวลาเดียวกันผมรู้สึกประหม่ามากเพราะมันเป็นวันแรกของฉันในมหาวิทยาลัยและฉันไม่ได้รู้ว่าบุคคลใดบุคคลหนึ่ง วันแรกของฉันในมหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่ดีและให้ความรักและความเจ็บปวดของฉันให้ฉัน.
ฉันไม่ทราบวิธีการหาห้องเรียน ฉันถูกหายไปและฉันได้เพื่อขอให้คนคนหนึ่งวิธีที่ง่ายที่จะไปมีคนคนนี้เป็นคนดีมากและบอกทิศทางที่ถูกต้อง ฉันไม่อยากจะหาห้องเรียนของฉันฉันมาถึงห้องเรียนสาย เมื่อฉันเดินบน, ฉันเห็นบางคนและผมรู้สึกแปลก.
i เดินไปผู้หญิงคนหนึ่งและขอให้การเรียนการสอน มันเป็นโชคดีอย่างนั้นเมื่อฉันรู้ว่าเราอยู่ในกลุ่มเดียวกันดังนั้นฉันรู้สึกประสาทน้อย ฉันแนะนำตัวเองและเธอก็ยังไม่ได้ชื่อของเธอคือเคล็ดลับเราเดินเข้ามาในห้องเรียนเมื่อถึงเวลาที่จะเริ่มต้นเรียนเริ่ม เพื่อนร่วมชั้นของเราทุกคนที่เงียบสงบไม่มีใครพูดถึงเลย ครูมาถึงช่วงต้น เธอเริ่มเรียนและหลังจากนั้นเราแนะนำตัวเอง มีหลายคนที่มาจากพื้นที่ต่างๆของทั่วประเทศพวกเขามีความเป็นมิตรและความสนใจ ปลายและฉันนั่งอยู่อย่างใกล้ชิดและพูดคุยกันมาก หลังจากนั้นเราใช้เวลาที่เหลือของวันที่อยู่ด้วยกันจนกว่าเราจะต้องกลับบ้าน เรารู้สึกว่าเรามีหลายสิ่งที่เหมือนกันกับคนอื่น ๆ ในแต่ละวันเราได้รับเพื่อนที่ดีที่สุดที่มหาวิทยาลัยและมักจะช่วยกันในการศึกษาและในชีวิต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่า วันแรกของฉันฉันก็รอฤดูร้อนทั้งหมดเพื่อป้อนมหาวิทยาลัย ผมรู้สึกตื่นเต้น และในเวลาเดียวกัน ผมมากประสาทเนื่องจากมันเป็นวันแรกในมหาวิทยาลัย และไม่ทราบผู้ใด วันแรกในมหาวิทยาลัยดี และให้ความรักและความเจ็บปวดของฉัน me.
ฉันไม่ทราบวิธีหาห้องเรียนของฉัน สูญเสีย และผมขอวิธีง่ายไปมีหนึ่งคน คนนี้เป็นอย่างดี และบอกทิศทางที่ถูก ไม่หาห้องเรียนของฉันฉันถึงห้องเรียนสาย เมื่อฉันเดินบน ฉันเห็นบางคน และผมรู้สึกแปลก.
ผมทาบทามให้สาวหนึ่ง และขอเรียน จึงเป็นโชคดีดังนั้นเมื่อผมรู้ว่า เราอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ดังนั้นฉันรู้สึกประสาทน้อยกว่า แนะนำตัวเอง และเธอยังไม่ได้ ชื่อของเธอเป็นคำแนะนำ เรามาในห้องเรียนเมื่อเริ่มต้นเวลาที่เริ่มเรียน เพื่อนร่วมชั้นของเราเงียบสงบ ไม่มีใครคุยกันเลย ครูมาถึงก่อน เธอเริ่มเรียน และหลังจากที่ เราแนะนำตนเอง มีหลายคนที่มาจากพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศ พวกเขาเป็นมิตร และสนใจ คำแนะนำและนั่งอย่างใกล้ชิด และพูดมาก หลังจากนั้น เราใช้ส่วนเหลือของวันเข้าด้วยกันจนกว่าเราได้กลับบ้าน เรารู้สึกว่า เรามีสิ่งต่าง ๆ มากมาย in common with กัน วัน เราได้เพื่อนที่ดีที่สุดในมหาวิทยาลัย และมักจะช่วยกัน ในการศึกษา และ ในชีวิต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่าวันแรกผมก็รอช่วงฤดูร้อนที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยทั้งหมดได้ ผมรู้สึกตื่นเต้นมากและในช่วงเวลาเดียวกันกับที่ผมจะประสาทเป็นอย่างมากเพราะมันเป็นวันแรกของผมในมหาวิทยาลัยและผมไม่รู้ว่าบุคคลใดๆ วันแรกของผมในมหาวิทยาลัยได้ดีและให้ความเจ็บปวดและความรักของฉันฉัน.
ผมไม่รู้ว่าจะได้พบกับห้องเรียนของฉัน ผมก็หายไปและผมก็จะถามคนหนึ่งวิธีที่สะดวกง่ายดายในการไปยังมีบุคคลผู้นี้เป็นที่สวยงามเป็นอย่างมากและบอกให้ผมไปสู่ทิศทางที่ถูกต้อง ผมจะไม่ได้พบกับห้องเรียนของฉันฉันจะมาถึงในห้องเรียนช่วงดึก เมื่อผมเดินไปบนผมเห็นบางคนและผมรู้สึกว่าแปลก.
ผมเดินเข้ามาหาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งและถามสำหรับการเรียนรู้ในห้องเรียนได้ มันเป็นโชคดีได้เมื่อผมรู้ดีว่าเราอยู่ในกลุ่มเดียวกันกับที่ทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ประหม่า ผมได้แนะนำตัวเองและเธอยังได้เป็นชื่อของเธอมีเคล็ดลับ:เรามาอยู่ในห้องเรียนเมื่อเวลาที่จะเริ่มเรียนเริ่ม เพื่อนร่วมชั้นของเราทั้งหมดก็เงียบไม่มีใครพูดถึงที่ทั้งหมด ครูมาถึงช่วงเช้าตรู่ เธอเริ่ม Class และหลังจากนั้นเราได้แนะนำตัวของเราเอง มีคนจำนวนมากที่มาจากบริเวณที่แตกต่างกันไปของพื้นที่ทั่วประเทศก็เป็นมิตรและให้ความสนใจเคล็ดลับและผมเองก็นั่งคุยกันอย่างใกล้ชิดและเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นเราจะใช้เวลาที่เหลือของวันที่เข้าด้วยกันจนเราต้องกลับบ้าน เรารู้สึกว่าเรามีหลายสิ่งหลายอย่างในทั่วไปพร้อมด้วยกัน วันเรามีเพื่อนที่ดีที่สุดการที่มหาวิทยาลัยและโดยปกติจะช่วยกันในการศึกษาและในชีวิต.