Citrate utilization and production

Citrate utilization and production of diacetyl among lactobacilli has been extensively studied over the past few
decades, and these studies showed that homofermentative
species produced diacetyl more readily and in larger volumes than the heterofermenters (Christensen and Pederson
1958). Interestingly, our results showed that the heterofermenter, L. casei BT 1268 strains produced higher amounts
of diacetyl than the homofermenter, L. gasseri FTDC 8131. Østlie et al. (2003) reported that the production of diacetyl
through citrate metabolism was dependent on the genus of
bacteria and the growth conditions, while Christensen and
Pederson (1958) has reported that the production of diacetyl
was dependent on the different strains within the same
species. The difference in concentrations of diacetyl in extracellular and intracellular extracts has been attributed to
different efficiencies of transport across the cellular membrane. It has been reported that the limiting step for the
utilization of citrate is the requirement for specific transporters, which facilitate its intake into the cells prior to
production of diacetyl (Quintans et al. 2008). Also, this
limiting step and transport efficiency vary between microorganisms, which support the varying concentrations among
the strains studied, for both intracellular and extracellular
extracts. Our results showed that all strains were able to
produce diacetyl at total concentrations ranging from 6.70 to
31.31 mg/mL. It has been reported that diacetyl exhibited
antimicrobial activity against Gram-positive skin pathogens
such as Staphylococcus aureus at concentrations as low as
3 mg/mL (Lanciotti et al. 2003), indicating that the amount
of diacetyl produced by our current strains of lactobacilli
and bifidobacteria have the potential to exhibit dermal antimicrobial activities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ซิเตรตและผลิต diacetyl ระหว่าง lactobacilli มีการอย่างกว้างขวางเรียนผ่านไม่ผ่านทศวรรษที่ผ่านมา และการศึกษานี้พบว่า homofermentativeชนิดผลิต diacetyl มากขึ้น และ ในปริมาณที่ใหญ่กว่า heterofermenters (คริสเตนเซ่นและ Pederson1958) เป็นเรื่องน่าสนใจ ผลของเราพบว่า heterofermenter, L. casei 1268 บีทีสายพันธุ์ผลิตจำนวนสูงของ diacetyl กว่า homofermenter, L. gasseri FTDC 8131 Østlie et al. (2003) รายงานว่า การผลิตของ diacetylผ่านซิเตรต เผาผลาญได้ขึ้นอยู่กับสกุลของแบคทีเรียและสภาพการเจริญเติบโต ในขณะที่คริสเตนเซ่น และPederson (1958) ได้รายงานว่า การผลิตของ diacetylไม่ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ต่าง ๆ ภายในเหมือนกันสายพันธ์ มีการบันทึกความแตกต่างของความเข้มข้นของ diacetyl ใน extracellular และ intracellular สารสกัดประสิทธิภาพแตกต่างกันของการขนส่งผ่านเยื่อเซลล์ มีรายงานว่า การจำกัดขั้นตอนสำหรับการใช้ซิเตรตเป็นข้อกำหนดสำหรับผู้เฉพาะ ซึ่งอำนวยความสะดวกบริโภคเข้าไปในเซลล์ก่อนผลิต diacetyl (Quintans et al. 2008) ยัง นี้จำกัดประสิทธิภาพขั้นตอนและการขนส่งแตกต่างกันระหว่างจุลินทรีย์ ซึ่งสนับสนุนความเข้มข้นแตกต่างกันระหว่างสายพันธุ์ที่ศึกษา intracellular และ extracellularสารสกัด ผลของเราพบว่า ทุกสายพันธุ์ถูกต้องdiacetyl ที่ความเข้มข้นรวมตั้งแต่ 6.70 เพื่อผลิต31.31 mg/mL มีรายงาน diacetyl ที่จัดแสดงกิจกรรมจุลินทรีย์กับโรคผิวหนังแบคทีเรียแกรมบวกเช่นหมอเทศข้างลาย Staphylococcus ที่ความเข้มข้นต่ำสุดที่3 mg/mL (Lanciotti et al. 2003), ระบุที่ยอดของ diacetyl ผลิต โดยสายพันธุ์ของเราปัจจุบันของ lactobacilliและ bifidobacteria สามารถแสดงกิจกรรมจุลินทรีย์ที่ผิวหนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ซิเตรตและการผลิตของ diacetyl หมู่ lactobacilli ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในช่วงไม่กี่ที่ผ่านมา
ทศวรรษที่ผ่านมาและการศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า homofermentative
สายพันธุ์ที่ผลิต diacetyl มากขึ้นอย่างรวดเร็วและในปริมาณที่มีขนาดใหญ่กว่า heterofermenters (คริสเดอร์สันและ
1958) ที่น่าสนใจผลของเราแสดงให้เห็นว่า heterofermenter, L. Casei BT 1268 สายพันธุ์ที่ผลิตในปริมาณที่สูงขึ้น
ของ diacetyl กว่า homofermenter ลิตร gasseri FTDC 8131. Østlieและคณะ (2003) รายงานว่าการผลิตของ diacetyl
ผ่านการเผาผลาญซิเตรตขึ้นอยู่กับประเภทของ
เชื้อแบคทีเรียและสภาวะการเจริญเติบโตในขณะที่คริสและ
เดอร์สัน (1958) ได้รายงานว่าการผลิตของ diacetyl
ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันภายในเดียวกัน
สายพันธุ์ ความแตกต่างในระดับความเข้มข้นของสารสกัดจาก diacetyl ในเซลล์และเซลล์ที่ได้รับการบันทึกให้
มีประสิทธิภาพที่แตกต่างกันของการขนส่งผ่านเยื่อหุ้มเซลลูลาร์ มันได้รับรายงานว่าขั้นตอนการ จำกัด สำหรับ
การใช้ประโยชน์จากซิเตรตเป็นความต้องการสำหรับการขนส่งเฉพาะที่อำนวยความสะดวกในการบริโภคเข้าไปในเซลล์ก่อนที่จะมี
การผลิตของ diacetyl (Quintans et al. 2008) นอกจากนี้
ขั้นตอนการ จำกัด และมีประสิทธิภาพการขนส่งแตกต่างกันระหว่างจุลินทรีย์ที่สนับสนุนความเข้มข้นแตกต่างกันในหมู่
สายพันธุ์การศึกษาทั้งภายในเซลล์และสาร
สกัดจาก ผลของเราแสดงให้เห็นว่าทุกสายพันธุ์มีความสามารถใน
การผลิต diacetyl ที่ความเข้มข้นรวมตั้งแต่ 6.70 เพื่อ
31.31 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร มันได้รับรายงานว่า diacetyl แสดง
ฤทธิ์ต้านจุลชีพก่อโรคผิวหนังกับแกรมบวก
เช่น Staphylococcus aureus ที่ความเข้มข้นต่ำเป็น
3 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร (Lanciotti et al. 2003) แสดงให้เห็นว่าจำนวน
ของ diacetyl ผลิตโดยสายพันธุ์ของเราในปัจจุบันของแลคโต
และ bifidobacteria มีศักยภาพในการจัดแสดงกิจกรรมต้านจุลชีพผิวหนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ประโยชน์และการผลิตไดอะซิติลเตรทของแลคโตบาซิลัสได้รับอย่างกว้างขวาง เรียนไปไม่กี่
ทศวรรษ และการศึกษานี้พบว่า homofermentative
ชนิดผลิตไดอะซิติลมากขึ้นพร้อมและไดรฟ์ที่มีขนาดใหญ่กว่า ( และ heterofermenters Christensen Pederson
1958 ) ทั้งนี้ ผลปรากฎว่า heterofermenter L . casei BT แต่สายพันธุ์ที่ผลิตปริมาณสูงกว่า
ของ Name กว่า homofermenter L gasseri ftdc 8131 . Ø stlie et al . ( 2003 ) รายงานว่า การผลิตไดอะซิติล
ผ่านการเผาผลาญซิเตรตขึ้นอยู่กับชนิดของแบคทีเรียและเงื่อนไข
การเจริญเติบโตในขณะที่คริสเตนเซ่นและ
Pederson ( 1958 ) ได้รายงานว่า การผลิตไดอะซิติล
ก็ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันภายในสปีชีส์เดียวกัน

ความแตกต่างของความเข้มข้นของสารไดอะซิติลในและภายนอกเซลล์ได้ถูกว่า
ประสิทธิภาพแตกต่างกันของการขนส่งข้ามเยื่อหุ้มเซลล์ มันได้รับรายงานว่า การก้าวสำหรับ
ใช้ซิเตรตเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเฉพาะผู้ที่อำนวยความสะดวกของการบริโภคในเซลล์ก่อน
การผลิตไดอะซิติล ( quintans et al . 2008 )นอกจากนี้
จำกัดขั้นตอนและประสิทธิภาพการขนส่งแตกต่างกันระหว่างจุลินทรีย์ซึ่งสนับสนุนความเข้มข้นแตกต่างกันระหว่าง
สายพันธุ์ที่ศึกษาทั้งภายในภายนอก
และสารสกัด ผลของเราแสดงให้เห็นว่าทุกสายพันธุ์สามารถ
ผลิตไดอะซิติลที่ความเข้มข้นรวมตั้งแต่ 6.70

31.31 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร มีรายงานว่ามี
Nameฤทธิ์ต้านจุลชีพ แบคทีเรียกรัมบวกผิว
เช่น Staphylococcus aureus ที่ความเข้มข้นต่ำพอๆ
3 มก. / มล. ( lanciotti et al . 2003 ) แสดงว่าปริมาณ
ของไดอะซิติลผลิตโดยของเราในปัจจุบันสายพันธุ์ Lactobacilli
และ Bifidobacteria มีศักยภาพที่จะแสดงกิจกรรมต้านเนื้อ .