The plant growth promoting rhizobac

The plant growth promoting rhizobacteria (PGPR), are characterized by the following inherent distinctiveness’s: (i) they must be proficient to colonize the root surface (ii) they must survive, multiply and compete with other microbiota, at least for the time needed to express their plant growth promotion/protection activities, and (iii) they must promote plant growth (Kloepper, 1994). About 2–5% of rhizobacteria, when reintroduced by plant inoculation in a soil containing competitive microflora, exert a beneficial effect on plant growth and are termed as plant growth promoting rhizobacteria (Kloepper and Schroth, 1978). In accordance with Vessey (2003), soil bacterial species burgeoning in plant rhizosphere which grow in, on, or around plant tissues stimulate plant growth by a plethora of mechanisms are collectively known as PGPR (plant growth promoting rhizobacteria).

Alternatively, Somers et al. (2004) classified PGPR based on their functional activities as (i) biofertilizers (increasing the availability of nutrients to plant), (ii) phytostimulators (plant growth promotion, generally through phytohormones), (iii) rhizoremediators (degrading organic pollutants) and (iv) biopesticides (controlling diseases, mainly by the production of antibiotics and antifungal metabolites) (Antoun and Prévost, 2005). Furthermore, in most studied cases, a single PGPR will often reveal multiple modes of action including biological control (Kloepper, 2003 and Vessey, 2003). Furthermore, Gray and Smith (2005) have recently shown that the PGPR associations range in the degree of bacterial proximity to the root and intimacy of association. In general, these can be separated into extracellular (ePGPR), existing in the rhizosphere, on the rhizoplane, or in the spaces between cells of the root cortex, and intracellular (iPGPR), which exist inside root cells, generally in specialized nodular structures (Figueiredo et al., 2011). Some examples of ePGPR are like, Agrobacterium, Arthrobacter, Azotobacter, Azospirillum, Bacillus, Burkholderia, Caulobacter, Chromobacterium, Erwinia, Flavobacterium, Micrococcous, Pseudomonas and Serratia etc. ( Bhattacharyya and Jha, 2012). Similarly, some examples of the iPGPR are Allorhizobium, Azorhizobium, Bradyrhizobium, Mesorhizobium and Rhizobium of the family Rhizobiaceae. Most of rhizobacteria belonging to this group are Gram-negative rods with a lower proportion being Gram-positive rods, cocci or pleomorphic ( Bhattacharyya and Jha, 2012). Moreover, numerous actinomycetes are also one of the major components of rhizosphere microbial communities displaying marvelous plant growth beneficial traits ( Bhattacharyya and Jha, 2012 and Merzaeva and Shirokikh, 2006). Among them, Micromonospora sp., Streptomyces spp., Streptosporangium sp., and Thermobifida sp., which have shown an enormous potential as biocontrol agents against different root fungal pathogens, are worthy of mention ( Bhattacharyya and Jha, 2012 and Franco-Correa et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชเจริญเติบโตส่งเสริม rhizobacteria (PGPR), มีลักษณะของ distinctiveness โดยธรรมชาติต่อไปนี้: (i) จะต้องมีความเชี่ยวชาญการ colonize ผิวราก (ii) พวกเขาต้องรอด คูณ และแข่งขันกับอื่น ๆ microbiota น้อยสำหรับเวลาที่ใช้ในการแสดงกิจกรรมส่งเสริม/ป้องกันพืชเจริญเติบโต และ (iii) จะต้องส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช (Kloepper, 1994) ประมาณ 2 – 5% ของ rhizobacteria เมื่อผลิตใหม่ใน โดย inoculation พืชในดินที่ประกอบด้วยการแข่งขัน microflora แรงผลเป็นประโยชน์ต่อพืชเจริญเติบโต และเรียกว่าเป็นการเติบโตของพืชส่งเสริม rhizobacteria (Kloepper และ Schroth, 1978) ตาม Vessey (2003), ลัทธิในไรโซสเฟียร์พืชที่เจริญเติบโต พันธุ์แบคทีเรียดินบน หรือ รอบ ๆ เนื้อเยื่อกระตุ้นพืชเจริญเติบโตของพืช โดยกลไกมากมายจะโดยรวมเรียกว่า PGPR (พืชเจริญเติบโตส่งเสริม rhizobacteria)Alternatively, Somers et al. (2004) classified PGPR based on their functional activities as (i) biofertilizers (increasing the availability of nutrients to plant), (ii) phytostimulators (plant growth promotion, generally through phytohormones), (iii) rhizoremediators (degrading organic pollutants) and (iv) biopesticides (controlling diseases, mainly by the production of antibiotics and antifungal metabolites) (Antoun and Prévost, 2005). Furthermore, in most studied cases, a single PGPR will often reveal multiple modes of action including biological control (Kloepper, 2003 and Vessey, 2003). Furthermore, Gray and Smith (2005) have recently shown that the PGPR associations range in the degree of bacterial proximity to the root and intimacy of association. In general, these can be separated into extracellular (ePGPR), existing in the rhizosphere, on the rhizoplane, or in the spaces between cells of the root cortex, and intracellular (iPGPR), which exist inside root cells, generally in specialized nodular structures (Figueiredo et al., 2011). Some examples of ePGPR are like, Agrobacterium, Arthrobacter, Azotobacter, Azospirillum, Bacillus, Burkholderia, Caulobacter, Chromobacterium, Erwinia, Flavobacterium, Micrococcous, Pseudomonas and Serratia etc. ( Bhattacharyya and Jha, 2012). Similarly, some examples of the iPGPR are Allorhizobium, Azorhizobium, Bradyrhizobium, Mesorhizobium and Rhizobium of the family Rhizobiaceae. Most of rhizobacteria belonging to this group are Gram-negative rods with a lower proportion being Gram-positive rods, cocci or pleomorphic ( Bhattacharyya and Jha, 2012). Moreover, numerous actinomycetes are also one of the major components of rhizosphere microbial communities displaying marvelous plant growth beneficial traits ( Bhattacharyya and Jha, 2012 and Merzaeva and Shirokikh, 2006). Among them, Micromonospora sp., Streptomyces spp., Streptosporangium sp., and Thermobifida sp., which have shown an enormous potential as biocontrol agents against different root fungal pathogens, are worthy of mention ( Bhattacharyya and Jha, 2012 and Franco-Correa et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจริญเติบโตของพืชส่งเสริมแบคทีเรีย (PGPR) มีลักษณะเป็นเอกเทศโดยธรรมชาติดังต่อไปนี้: (i) พวกเขาจะต้องมีความเชี่ยวชาญในการตั้งรกรากพื้นผิวราก (ii) การที่พวกเขาต้องเอาตัวรอดคูณและแข่งขันกับ microbiota อื่น ๆ อย่างน้อยสำหรับเวลาที่จำเป็นในการ แสดงความเจริญเติบโตของพืชของพวกเขาโปรโมชั่น / กิจกรรมป้องกันและ (iii) พวกเขาจะต้องส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช (Kloepper, 1994) ประมาณ 2-5% ของแบคทีเรียเมื่อรับรู้โดยการฉีดวัคซีนพืชในดินที่มีจุลินทรีย์แข่งขันออกแรงผลประโยชน์ในการเจริญเติบโตและได้รับการเรียกว่าเป็นการส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืชแบคทีเรีย (Kloepper และ Schroth, 1978) ตาม Vessey (2003) ดินสายพันธุ์แบคทีเรียที่กำลังขยายตัวในบริเวณรากพืชที่เจริญเติบโตได้ในบนหรือรอบเนื้อเยื่อพืชกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชโดยมากมายเหลือเฟือของกลไกที่เป็นที่รู้จักในฐานะ PGPR (การส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืชแบคทีเรีย). อีกทางเลือกหนึ่งซอมเมอร์และคณะ . (2004) จัด PGPR ขึ้นอยู่กับกิจกรรมการทำงานของพวกเขาเป็น (i) biofertilizers (การเพิ่มความพร้อมของสารอาหารไปยังโรงงาน), (ii) phytostimulators (ส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืชทั่วไปผ่าน phytohormones), (iii) rhizoremediators (ย่อยสลายสารมลพิษอินทรีย์) และ ( iv) แมลงศัตรูพืช (การควบคุมโรคโดยส่วนใหญ่การผลิตของยาปฏิชีวนะและสารต้านเชื้อรา) (Antoun และPrévost, 2005) นอกจากนี้ในกรณีศึกษาส่วนใหญ่ PGPR เดียวมักจะเปิดเผยหลายโหมดของการดำเนินการรวมถึงการควบคุมทางชีวภาพ (Kloepper, 2003 และ Vessey 2003) นอกจากนี้สีเทาและสมิ ธ (2005) ได้แสดงให้เห็นว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้สมาคม PGPR ในช่วงระดับของความใกล้ชิดเชื้อแบคทีเรียที่รากและความใกล้ชิดของสมาคม โดยทั่วไปเหล่านี้สามารถแยกออกเป็นเซลล์ (ePGPR) ที่มีอยู่ในบริเวณรากใน rhizoplane หรือในช่องว่างระหว่างเซลล์ของเยื่อหุ้มสมองรากและเซลล์ (iPGPR) ซึ่งอยู่ภายในเซลล์รากทั่วไปในโครงสร้างที่เป็นก้อนกลมเฉพาะ (Figueiredo et al., 2011) ตัวอย่างบางส่วนของ ePGPR เป็นเหมือน Agrobacterium, Arthrobacter, Azotobacter, Azospirillum, Bacillus, Burkholderia, Caulobacter, Chromobacterium, Erwinia, Flavobacterium, Micrococcous, Pseudomonas และ Serratia ฯลฯ (Bhattacharyya และ Jha, 2012) ในทำนองเดียวกันตัวอย่างบางส่วนของ iPGPR มี Allorhizobium, Azorhizobium, Bradyrhizobium, Mesorhizobium และไรโซเบียมของครอบครัว Rhizobiaceae ส่วนใหญ่ของแบคทีเรียที่อยู่ในประเภทกลุ่มนี้มีแท่งแกรมลบที่มีสัดส่วนที่ลดลงเป็นแท่งแกรมบวก, แบคทีเรียหรือ pleomorphic (Bhattacharyya และ Jha, 2012) นอกจากนี้ actinomycetes จำนวนมากนอกจากนี้ยังมีหนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญของกลุ่มจุลินทรีย์บริเวณรากแสดงเจริญเติบโตของพืชมหัศจรรย์ลักษณะประโยชน์ (Bhattacharyya และ Jha, 2012 และ Merzaeva และ Shirokikh 2006) ในหมู่พวกเขาไมโคร sp. Streptomyces spp. Streptosporangium sp. และ Thermobifida sp. ซึ่งได้แสดงให้เห็นศักยภาพมหาศาลเป็นตัวแทนในการควบคุมทางชีวภาพกับเชื้อโรคเชื้อรารากที่แตกต่างกันมีค่าถึง (Bhattacharyya และ Jha, 2012 และฝรั่งเศสกอและ al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไรโซแบคทีเรียส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช ( มีแนวโน้ม ) มีลักษณะที่แท้จริง ความพิเศษของต่อไปนี้ : ( i ) จะต้องมีการตั้งรกรากบนพื้นผิวรากฟัน ( 2 ) พวกเขาต้องเอาตัวรอด คูณและแข่งขันกับไมโครไบโ ้าอื่น อย่างน้อยเวลาที่ต้องแสดงกิจกรรมการเจริญเติบโตส่งเสริม / ป้องกันของพวกเขาและ ( 3 ) พวกเขาต้องช่วยส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช ( kloepper , 1994 )ประมาณ 2 - 5 % ของเชื้อไรโซแบคทีเรียที่ผลิตโดยพืชในดินที่มีจุลินทรีย์แข่งขัน ออกแรงผลประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของพืช และเป็น termed เป็นไรโซแบคทีเรียส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช ( kloepper และ ชรอท , 1978 ) สอดคล้องกับ เวสซีย์ ( 2003 ) , ดินแบคทีเรียชนิดพืชที่ปลูกในเขตบริการใน บนหรือรอบ ๆเนื้อเยื่อพืช กระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชตามด้วยกลไกนี้ รู้จักกันในนาม มีแนวโน้ม ( ไรโซแบคทีเรียส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช ) .

หรือ Somers et al . ( 2004 ) จำแนกตามกิจกรรมการทำงานของพวกเขามีแนวโน้มที่ ( ผม ) ปุ๋ยชีวภาพ ( เพิ่มความพร้อมของสารอาหารพืช ) , ( 2 ) phytostimulators ( ส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืชโดยทั่วไป ผ่าน phytohormones )( 3 ) rhizoremediators ( สารมลพิษอินทรีย์ย่อยสลาย ) และ ( 4 ) อาหารสูตรผสม ( การควบคุมโรค โดยส่วนใหญ่การผลิตยาปฏิชีวนะ และเชื้อราหลายชนิด ) ( antoun และ pr é vost , 2005 ) นอกจากนี้ ในที่สุด ศึกษากรณี มีแนวโน้มเดียวมักจะเปิดเผยหลายโหมดของการกระทำรวมทั้งการควบคุมทางชีวภาพ ( kloepper , 2003 และ เวสซีย์ , 2003 ) นอกจากนี้สีเทาและสมิ ธ ( 2005 ) มีเมื่อเร็ว ๆนี้แสดงให้เห็นว่าสมาคมมีแนวโน้มในช่วงระดับของแบคทีเรีย เช่น ราก และความใกล้ชิดของสมาคม โดยทั่วไปเหล่านี้สามารถแยกออกเป็นสำคัญ ( epgpr ) ที่มีอยู่ในรากบนไรโซแพลน หรือในช่องว่างระหว่างเซลล์ของราก เปลือก และภายในเซลล์ ( ipgpr ) ซึ่งอยู่ภายในเซลล์ของราก ,