๐ รถเอยรถศึก แอกงอนพันลึกงามระหง
กอแก้วสลับประดับกง ทูปธารดุมวงอลงกรณ์
บุษบกบัลลังก์ลอยฟ้า เทียมด้วยพระยาไกรสร
สารถีมือถือโตมร ธงปักปลายงอนโบกบน
มยุรฉัตรอภิรุมชุมสาย ธงริ้วทิวรายสับสน
โยธียักเยื้องอึงอล กาหลฆ้องกลองโครมครึก
สำเนียงเสียงพลโห่ร้อง เริงร่าลำพองคะนองศึก
มืดคลุ้มชอุ่มควันพันลึก ขับกันคึกคึกรีบมา ฯ
๐ ครั้นถึงที่สวนอุทยาน เห็นสหัสกุมารยักษา
ตายอยู่กับพื้นพสุธา มีความอาลัยสุดคิด
แล้วเหลือบแลเห็นวานร โกรธาดั่งศรเสียบจิต
ให้หยุดรถแก้วชวลิต จึ่งประกาศิตถามไป
เหวยอ้ายลิงป่ากาลี นามกรมึงนี้เป็นไฉน
จึงทำอาจองทะนงใจ มาลุยไล่ล้างเหล่าอสุรา
ไม่เกรงกูผู้วงศ์พรหมเมศ ลือเดชทั่วทศทิศา
ทรงเทพอาวุธอันศักดา จะผลาญชีวาพานร ฯ
๐ บัดนั้น คำแหงหนุมานชาญสมร
ได้ฟังลูกท้าวยี่สิบกร อ้างอวดฤทธิรอนพาที
ตบมือสำรวจสรวลเย้ย เหวยเหวยดูก่อนยักษี
เหตุใดมาว่าเรานี้ ดูหมิ่นอสุรีนั้นผิดไป
ตัวกูผู้เดียวไม่มีเพื่อน พวกเอ็งกล่นเกลื่อนไม่นับได้
เป็นหมู่หมู่กรูกันเข้าชิงชัย จนใจจึ่งต้องโรมรัน
เมื่อกระนี้จะว่าใครผิด จงคิดดูเถิดอย่าหุนหัน
ซึ่งถามนามกรเรานั้น กุมภัณฑ์จะประสงค์สิ่งใด
แม้นว่าตัวเอ็งบอกก่อน ภายหลังวานรจะบอกให้
อย่าพักอ้างอวดฤทธิไกร กูไม่เกรงกลัวศักดา ฯ
๐ เมื่อนั้น ลูกท้าวทศเศียรยักษา
ได้ฟังจึ่งร้องตอบมา เหวยวานรป่าสาธารณ์
กูชื่ออินทรชิตสิทธิศักดิ์ ทั่วทั้งไตรจักรก็ลือลาน
เป็นราชโอรสพระยามาร แต่ท้าวมัฆวานก็เกรงฤทธิ์
สาอะไรกับอ้ายลิงไพร ที่ไหนจะทนศรสิทธิ์
บัดนี้จะสิ้นชีวิต ด้วยฤทธิ์ของกูผู้ศักดา