Improved Industrial Properties by G

Improved Industrial Properties by Genetic
Enrichment of Specific Fatty Acid
Components of Soybean Oil
Considerable potential exists for an expanded use of
soybean oil as a renewable chemical feedstock. However,
the physical and chemical properties of conventional
soybean oil limit its use for many industrial
applications. Soybean oil is a complex mixture of five
fatty acids (palmitic, stearic, oleic, linoleic, and linolenic
acids) that have vastly differing melting points,
oxidative stabilities, and chemical functionalities. In this
regard, genetic engineering approaches can be applied
to enrich the content of soybean oil for a particular fatty
acid or class of fatty acids. The most notable example,
developed by researchers at DuPont, is the transgenic
production of soybean seeds with oleic acid content of
approximately 80% of the total oil (Kinney, 1997). Conventional
soybean oil, by comparison, contains oleic
acid at levels of 25% of the total oil. The high oleic acid
trait was obtained by down-regulating the expression of
FAD2 genes that encode the enzyme that converts the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับปรุงคุณสมบัติของอุตสาหกรรม โดยพันธุกรรม ของกรดไขมันเฉพาะ ส่วนประกอบของน้ำมันถั่วเหลืองมีศักยภาพมากสำหรับใช้ขยายน้ำมันถั่วเหลืองเป็นวัตถุดิบเคมีการทดแทน อย่างไรก็ตามคุณสมบัติทางกายภาพ และเคมีของธรรมดาน้ำมันถั่วเหลืองจำกัดการใช้สำหรับอุตสาหกรรมมากมายใช้งาน น้ำมันถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของห้ากรดไขมัน (linoleic palmitic, stearic โอเล อิค และ linolenicกรด) ที่มีจุดหลอมเหลว ที่แตกต่างกันเสมือนหงิม ๆ oxidative และฟังก์ชันการทำงานเคมี ในที่นี้พิจารณา พันธุวิศวกรรมสามารถใช้วิธีแก่เนื้อหาของน้ำมันถั่วเหลืองสำหรับไขมันเฉพาะกรดหรือระดับของกรดไขมัน เช่นมรกพัฒนา โดยนักวิจัยที่ดูปองท์ อยู่ในถั่วเหลืองผลิตเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลืองด้วยกรด oleic เนื้อหาของประมาณ 80% ของน้ำมันทั้งหมด (Kinney, 1997) ปกติน้ำมันถั่วเหลือง โดยการเปรียบเทียบ ประกอบด้วยโอเลอิคกรดที่ระดับ 25% ของน้ำมันทั้งหมด Oleic กรดสูงติดตั้งกล่าว ด้วยการลงควบคุมการยีน FAD2 ที่เข้ารหัสเอนไซม์ที่แปลงนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรับปรุงคุณสมบัติทางพันธุกรรมอุตสาหกรรมโดยการเพิ่มปริมาณของกรดไขมันเฉพาะส่วนประกอบของน้ำมันถั่วเหลืองที่มีศักยภาพพอสมควรที่มีอยู่สำหรับการใช้งานที่ขยายตัวของน้ำมันถั่วเหลืองเป็นวัตถุดิบทดแทนสารเคมี อย่างไรก็ตามคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของธรรมดาน้ำมันถั่วเหลืองจำกัด การใช้งานสำหรับอุตสาหกรรมหลายประเภทการใช้งาน น้ำมันถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนในห้าของกรดไขมัน (ปาล์มิติ, สเตียริโอเลอิก, linoleic และ linolenic กรด) ที่ได้แตกต่างกันอย่างมากมายจุดหลอมเหลว, เสถียรภาพออกซิเดชันและฟังก์ชันการทำงานของสารเคมี ในการนี้เรื่องวิธีพันธุวิศวกรรมสามารถนำมาใช้เพื่อเพิ่มปริมาณน้ำมันถั่วเหลืองสำหรับไขมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกรดหรือระดับของกรดไขมัน ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดในการพัฒนาโดยนักวิจัยที่ดูปองท์เป็นพันธุ์การผลิตเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลืองที่มีเนื้อหาของกรดโอเลอิกประมาณ80% ของน้ำมันรวม (นนี่ ​​1997) ธรรมดาน้ำมันถั่วเหลืองโดยการเปรียบเทียบมีโอเลอิกกรดในระดับ25% ของน้ำมัน กรดโอเลอิกสูงลักษณะที่ได้รับจากการลงควบคุมการแสดงออกของยีนfad2 ที่เข้ารหัสเอนไซม์ที่แปลงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับปรุงคุณสมบัติทางพันธุกรรมของอุตสาหกรรมโดยการเสริมกรดไขมัน

โดยเฉพาะส่วนประกอบของน้ำมันถั่วเหลืองที่มีศักยภาพมาก

รใช้น้ำมันถั่วเหลืองเป็นวัตถุดิบเคมีทดแทน อย่างไรก็ตาม
คุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของน้ำมันถั่วเหลือง จำกัด การใช้งานปกติ

สำหรับอุตสาหกรรมมากมาย น้ำมันถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของห้า
กรดไขมัน ( stearic acid ,โอเลอิก กรดไลโนเลอิกและไลโนเลนิก
) ที่มีจุดหลอมเหลวต่างกันอย่างมากมาย
ออกซิเดชัน , มั่นคง , เคมีและฟังก์ชัน . ในการนี้

พันธุวิศวกรรม สามารถนำไปใช้เพื่อเพิ่มปริมาณของน้ำมันถั่วเหลือง โดยเฉพาะไขมัน
กรดหรือชั้นของกรดไขมัน ตัวอย่างที่เด่นที่สุด
ที่พัฒนาโดยนักวิจัยที่เป็นพันธุกรรม
ๆการผลิตเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลืองที่มีปริมาณกรดโอเลอิกของ
ประมาณ 80% ของน้ำมันทั้งหมด ( Kinney , 1997 ) ปกติ
น้ำมันถั่วเหลืองโดยการเปรียบเทียบประกอบด้วยกรดโอเลอิก
ในระดับ 25% ของน้ำมันทั้งหมด กรดโอเลอิกสูง นิสัย
ได้โดยลงควบคุมการแสดงออกของยีนที่เข้ารหัส
fad2 เอนไซม์ที่แปลง