Review of sea-level changes during

Review of sea-level changes during the big five mass extinctions and several lesser extinction events reveals that the
majority coincide with large eustatic inflexions. The degree of certainty with which these eustatic oscillations are known
varies considerably. Thus, the late Ordovician and end Cretaceous extinctions are associated with unequivocal, major
regressions demonstrated from numerous, widespread regions. In contrast, the multiple, high frequency sea-level changes
. reported for the Frasnian–Famennian crisis based on the supposed depth-preferences of conodont taxa have little support
from sequence stratigraphic analyses, which reveals the interval to be one of highstand. The end Permian mass extinction has
w long been related to a severe, first order lowstand of sea level Newell, N.D., 1967. Revolutions in the history of life. Geol.
x Soc. Am. Spec. Pap. 89, 63–91. based primarily on the widespread absence of latest Permian ammonoid markers, but field
evidence reveals that the interval coincides with a major transgression. Newell’s hypothesis that marine extinctions are
related to shelf habitat loss during severe regression remains tenable for the end Guadalupian and end Triassic extinction
events but not for other crises. Rapid high amplitude regressive–transgressive couplets are the most frequently observed
eustatic changes at times of mass extinction, with the majority of extinctions occurring during the transgressive pulse when
anoxic bottom waters often became extensive. The ultimate cause of the sea-level changes is generally unclear. A
glacioeustatic driving mechanism can only be convincingly demonstrated for the end Ordovician and end Devonian events.
. At other times, it is speculated that they may relate to the widespread regional doming and subsequent collapse caused by
. the impingement of superplumes and ultimate eruption on the base of the lithosphere. q1999 Elsevier Science B.V. All
rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรวจทานการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลระหว่าง extinctions โดยรวมห้าใหญ่และหลายเหตุการณ์สูญพันธุ์น้อยกว่าเปิดเผยที่จะส่วนใหญ่สอดคล้องกับ inflexions eustatic ขนาดใหญ่ ระดับของความเชื่อมั่นที่เป็นที่รู้จักเหล่านี้แกว่ง eustaticไปจนมาก ดังนั้น ปลาย Ordovician และสิ้นสุด Cretaceous extinctions เกี่ยวข้อง unequivocal สำคัญregressions สาธิตจากภูมิภาคต่าง ๆ แพร่หลาย ในความแตกต่าง หลายแบบ เปลี่ยนแปลงความถี่สูงระดับน้ำทะเล. รายงานสำหรับวิกฤต Frasnian – Famennian ตามที่ควรตั้งค่าความลึกของ conodont taxa มีการสนับสนุนน้อยจากลำดับ stratigraphic วิเคราะห์ ซึ่งพบว่า ช่วงที่เป็น highstand ปลาย Permian จำนวนมากสูญพันธุ์ได้w มานานเกี่ยวข้องกับความรุนแรง ก่อนสั่ง lowstand ของระดับน้ำทะเล Newell, N.D. ค.ศ. 1967 การปฏิวัติในประวัติศาสตร์ของชีวิต Geol.x Soc. น.บข้อมูลจำเพาะ 89, 63-91 โดยใช้หลักการขาดงานที่แพร่หลายของเครื่องหมาย ammonoid Permian ล่าสุด แต่ฟิลด์หลักฐานพบว่า ช่วงที่กรุณานั้นสำคัญ สมมติฐานของ Newell ที่ทะเล extinctionsที่เกี่ยวข้องกับการขาดทุนอยู่อาศัยชั้นระหว่าง tenable สำหรับสิ้นสุด Guadalupian ยังคงถดถอยอย่างรุนแรงและสิ้นสุดยุคไทรแอสซิกดับเหตุการณ์ แต่ไม่วิกฤตอื่น ๆ บ่อยที่สุดพบคลื่นสูงอย่างรวดเร็วลดค่าลงเรื่อย ๆ – transgressive coupletseustatic เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของการสูญพันธุ์ใหญ่ กับส่วนใหญ่ของ extinctions ที่เกิดขึ้นระหว่างชีพจร transgressive เมื่อน้ำ anoxic ล่างมักจะเป็นมากมาย สาเหตุที่ดีที่สุดของการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลไม่ชัดเจนโดยทั่วไป Aglacioeustatic ขับกลไกสามารถแสดงสินค้าได้ convincingly ในท้าย Ordovician เท่านั้น และสิ้นสุดเหตุการณ์ Devonian. ครั้ง มันเป็นที่คาดการณ์ว่า พวกเขาอาจเกี่ยวข้องกับ doming ภูมิภาคอย่างกว้างขวางและต่อมายุบเกิดจาก. impingement superplumes และปะทุที่ดีที่สุดบนฐานของธรณีภาค q1999 Elsevier วิทยาศาสตร์ b.v.ทั้งหมดสงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีวิวของระดับน้ำทะเลที่เปลี่ยนแปลงในช่วงห้า Extinctions มวลน้อยและพบว่าหลายเหตุการณ์การสูญพันธุ์
ส่วนใหญ่ตรงกับ inflexions eustatic ขนาดใหญ่ ระดับความเชื่อมั่นที่กวัดแกว่ง eustatic เหล่านี้เป็นที่รู้จักกัน
ซึ่งแตกต่างกันมาก ดังนั้น ออร์โดวิเชียนตอนปลายและสิ้นสุดยุคครีเทเชียสการสูญพันธุ์เกี่ยวข้องกับชัดเจนใช้ได้แก่สาขา
) , จากมากมายภูมิภาคอย่างกว้างขวาง ในทางตรงกันข้าม หลายความถี่สูงระดับการเปลี่ยนแปลง
 . รายงานสำหรับ frasnian – famennian วิกฤตขึ้นอยู่กับความลึกและลักษณะของโคโนดอนต์ ควรมีการสนับสนุนจากลำดับ stratigraphic
วิเคราะห์ ซึ่งเผยให้เห็นช่วงที่เป็นหนึ่งของ highstand . ปลาย Permian การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ได้
w ยาวที่เกี่ยวข้องกับรุนแรงlowstand ลำดับแรกของระดับน้ำทะเล Newell n.d. , 1967 การปฏิวัติในประวัติศาสตร์ของชีวิต กอล .
x ส . เป็น spec PAP 89 , 63 – 91 ตามหลักในการกระจายของแอมโมนอยด์ล่าสุดโดยใช้เครื่องหมาย แต่หลักฐานข้อมูล
เผยว่า ช่วงเป็นช่วงที่มีการละเมิดหลัก Newell ของการสูญพันธุ์ทางทะเล
สมมติฐานที่ว่าที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยในระหว่างการถดถอยรุนแรงยังคงวางขึ้นสำหรับสิ้นสุด guadalupian และสิ้นสุดยุคไทรแอสซิกการสูญพันธุ์
เหตุการณ์แต่ไม่วิกฤตอื่น ๆ แอมพลิจูดสูงถอยหลังอย่างรวดเร็ว– transgressive couplets เป็น บ่อย ที่สุด สังเกตการเปลี่ยนแปลง eustatic
ครั้งการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ กับส่วนใหญ่ของการสูญพันธุ์ที่เกิดขึ้นในระหว่าง transgressive ชีพจรเมื่อ
ซิกล่างน้ำมักจะกลายเป็นที่กว้างขวาง สาเหตุสุดท้ายของการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลมักไม่ชัดเจน a
glacioeustatic กลไกการขับสามารถ convincingly แสดงจุดสิ้นสุดออร์โดวิเชียนและจบดีโวเนียน ๆ 
. ในเวลาอื่น ๆ มันถูกคาดการณ์ว่าเขาอาจเกี่ยวข้องกับการทำมัลติเพล็กซ์ และแพร่หลายในภูมิภาคตามมายุบเกิดจาก
 .การปะทุของ superplumes การปะทะและ Ultimate บนฐานของเปลือกโลก . q1999 Elsevier Science นอกจากนี้สิทธิ
สงวน