Some of the main differences betwee

Some of the main differences between Thai and English GrammarThai is a tonal language. There are five tones; rising, falling, low, middle and high. Several words, with different meanings, can be spelt the same. The tone determines the meaning of the word.In English, although a word may be pronounced badly or differently, it can usually be recognised. However, even in English a word can have more than one meaning, but the meaning is usually made clear by the context.In Thai, there are no variant forms of adjectives ( good, better, best ) or plural forms of nouns.Thais would say, ' apple five ' instead of ' five apples '.Thai has no verb conjugations. Past, present and future tenses are understood in context, or by the use of adverbs relating to time.In English, there are many tenses of a verb, which indicate past, present, future etc. We may also use adverbs to make things even more clear.The Thai language contains no definite or indefinite articles - English does, the, a, an.In Thai, adjectives come after the noun : in English normally before.Thais would say ‘ apple green ’ instead of ‘ a green apple '.In Thai, the verb ‘ to be ’ is not used with adjectives like in English.Thus, Thais would say ' she beautiful ' rather than ' she is beautiful 'In Thai, ' Yes ' and ' No ' are used less often than in English. In answer to the ( Thai ) question ' you feel good? ', the reply would often be ' feel good ' or ' not feel good ' rather than ' yes ' or ' no '.Thai script has only one case. There are no upper and lower case variants. Thai script is written without spaces between words. Spaces are generally only placed between sentences or for clarification of a particular word.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางส่วนของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างไทยและไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ

ภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ มีห้าเสียงที่มี; เพิ่มขึ้นลดลงต่ำกลางและสูง หลายคำที่มีความหมายที่แตกต่างกันสามารถสะกดเดียวกัน โทนสีจะเป็นตัวกำหนดความหมายของคำว่า
ในภาษาอังกฤษแม้ว่าคำอาจจะเด่นชัดไม่ดีหรือแตกต่างกันก็สามารถมักจะได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ตามแม้ในภาษาอังกฤษคำที่สามารถมีได้มากกว่าหนึ่งความหมาย แต่ความหมายมักจะทำให้เห็นได้ชัดจากบริบท
ในภาษาไทยไม่มีรูปแบบที่แตกต่างจากคำคุณศัพท์ (ดีดีกว่าดีที่สุด) หรือรูปแบบพหูพจน์ของคำนาม
คนไทยจะพูดว่า 'แอปเปิ้ลห้า' แทน 'ห้าแอปเปิ้ล'

ไทยยังไม่มีการผันคำกริยา อดีตปัจจุบันและอนาคตกาลที่มีความเข้าใจในบริบทหรือโดยการใช้คำวิเศษณ์ที่เกี่ยวข้องกับเวลา
ในภาษาอังกฤษมีหลายกาลของคำกริยาซึ่งบ่งบอกถึงอดีตปัจจุบันอนาคต ฯลฯ เราอาจจะยังใช้คำวิเศษณ์เพื่อให้ได้สิ่งที่ชัดเจนมากขึ้น
ภาษาไทยไม่มีแน่นอนบทความหรือไม่แน่นอน - ภาษาอังกฤษไม่เป็นเป็น
ในภาษาไทยคำคุณศัพท์มาหลังจากคำนามในภาษาอังกฤษตามปกติก่อน
คนไทยจะบอกว่า 'แอปเปิ้ลสีเขียว' แทน 'แอปเปิ้ลสีเขียว'

ในภาษาไทยคำกริยา 'ให้เป็น' ไม่ได้ใช้กับคำคุณศัพท์เช่นในภาษาอังกฤษ
ดังนั้นคนไทยจะบอกว่า 'เธอสวย' มากกว่า 'เธอสวย'

ในภาษาไทยว่า 'ใช่' และ 'ไม่' ถูกนำมาใช้มักจะน้อยกว่าในภาษาอังกฤษ ในคำตอบ (ไทย) คำถาม 'คุณรู้สึกดีหรือไม่? 'ตอบกลับมักจะ 'รู้สึกดี' หรือ 'ไม่รู้สึกดี' มากกว่า 'ใช่' หรือ'
อักษรไทยมีเพียงกรณีหนึ่ง ไม่มีส่วนบนและกรณีที่ต่ำกว่าสายพันธุ์ อักษรไทยเป็นลายลักษณ์อักษรโดยไม่มีช่องว่างระหว่างคำ ช่องว่างโดยทั่วไปจะอยู่ระหว่างประโยคหรือการชี้แจงของคำเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างหลักบางประการระหว่างภาษาไทยและไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ

ไทยเป็นภาษาที่มีโทนสี มีห้าโทน; เพิ่มขึ้น, ลดลง, ต่ำ, กลางและสูง. หลายคำที่มีความหมายที่แตกต่างกันสามารถสเปลท์เดียวกัน เสียงจะกำหนดความหมายของคำ
ในภาษาอังกฤษแม้ว่าคำอาจจะเด่นชัดหรือแตกต่างกันก็มักจะสามารถรับรู้ อย่างไรก็ตามแม้ในภาษาอังกฤษคำสามารถมีความหมายมากกว่าหนึ่งแต่ความหมายมักจะทำให้ชัดเจนโดยบริบท
ในภาษาไทยไม่มีรูปแบบที่แตกต่างของคำคุณศัพท์ (ดีดีที่สุด) หรือรูปแบบพหูพจน์ของคำนาม
ชาวไทยจะพูดว่า ' แอปเปิ้ลห้า ' แทน ' แอปเปิ้ลห้า '

ไทยไม่มีคำกริยาผัน อดีตปัจจุบันและอนาคตมีความเข้าใจในบริบทหรือโดยการใช้วิเศษณ์ที่เกี่ยวข้องกับเวลา
ในภาษาอังกฤษมีคำกริยามากมายซึ่งบ่งบอกถึงอดีตปัจจุบันในอนาคต นอกจากนี้เรายังอาจใช้วิเศษณ์เพื่อทำให้สิ่งต่างๆชัดเจนยิ่งขึ้น
ภาษาไทยไม่มีบทความที่ชัดเจนหรือไม่แน่นอน-ภาษาอังกฤษไม่มี, a,
ในภาษาไทยคำคุณศัพท์จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นเป็นภาษาอังกฤษตามปกติ
ชาวไทยจะพูดว่า ' แอปเปิ้ลสีเขียว ' แทน ' แอปเปิ้ลสีเขียว '

ในภาษาไทยคำกริยา ' เป็น ' ไม่ได้ใช้กับคำคุณศัพท์เช่นภาษาอังกฤษ
ดังนั้นชาวไทยจะพูดว่า ' เธอสวย ' มากกว่า ' เธอเป็นที่สวยงาม '

ในภาษาไทย ' ใช่ ' และ ' ไม่ ' จะใช้น้อยกว่าในภาษาอังกฤษ ในการตอบคำถาม (ไทย) ' คุณรู้สึกดี? "คำตอบมักจะเป็น ' รู้สึกดี ' หรือ ' ไม่รู้สึกดี ' มากกว่า ' ใช่ ' หรือ ' ไม่ '
สคริปต์ภาษาไทยมีเพียงกรณีเดียว ไม่มีตัวแปรบนและตัวพิมพ์เล็ก สคริปต์ภาษาไทยถูกเขียนโดยไม่มีช่องว่างระหว่างคำ ช่องว่างโดยทั่วไปจะอยู่ระหว่างประโยคหรือสำหรับการชี้แจงคำเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างหลักระหว่างภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
ภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ มีห้าเสียงขึ้นลงต่ำปานกลางและสูง มีหลายคําที่มีความหมายแตกต่างกันและสามารถสะกดเหมือนกัน น้ำเสียงกำหนดความหมายของคำ
ในภาษาอังกฤษแม้ว่าการออกเสียงของคำอาจจะไม่ดีหรือแตกต่างกันมันมักจะสามารถรับรู้ อย่างไรก็ตามแม้ในภาษาอังกฤษคำหนึ่งสามารถมีมากกว่าหนึ่งความหมายแต่ความหมายมักจะแสดงโดยบริบท
ในภาษาไทยไม่มีรูปแบบพหูพจน์ของคำคุณศัพท์เช่นดีเบ็ตต์หรือคำนาม
คนไทยจะพูดว่า“ห้าแอปเปิ้ล”มากกว่า“ห้าแอปเปิ้ล”
ภาษาไทยไม่มีการเปลี่ยนแปลงกริยา อดีตปัจจุบันและอนาคตกาลจะเข้าใจในบริบทหรือผ่านการใช้กริยาวิเศษณ์ที่เกี่ยวข้องกับเวลา
ในภาษาอังกฤษคำกริยามีหลายกาลแสดงอดีตปัจจุบันอนาคตฯลฯนอกจากนี้เรายังสามารถใช้กริยาวิเศษณ์เพื่อให้สิ่งที่ชัดเจนมากขึ้น
ภาษาไทยไม่ประกอบด้วยบทความที่แน่นอนหรือบทความที่ไม่แน่นอน
ในภาษาไทยคำคุณศัพท์ตามหลังคำนามในภาษาอังกฤษมักจะนำหน้าคำนาม
คนไทยจะพูดว่า“แอปเปิ้ลเขียว”มากกว่า“แอปเปิ้ลเขียว”
ในภาษาไทยคำกริยาที่จะเป็นและไม่ได้ใช้กับคำคุณศัพท์ในภาษาอังกฤษ
ดังนั้นคนไทยจึงพูดว่า“เธอน่ารัก”มากกว่า“เธอน่ารัก”
ในภาษาไทยใช่และไม่ใช้บ่อยกว่าภาษาอังกฤษ คุณรู้สึกดีขึ้นหลังจากตอบคําถาม คำตอบมักจะรู้สึกดีหรือรู้สึกไม่ดีไม่ใช่ใช่หรือไม่
มีเพียงหนึ่งตัวอย่างของภาษาไทย ไม่มีกรณีตัวแปร ไม่มีช่องว่างในการเขียนภาษาไทย ช่องว่างมักจะอยู่ระหว่างประโยคหรือคำอธิบายสำหรับคำที่เฉพาะเจาะจง