2.3.1. Crisis and risk managementWi

2.3.1. Crisis and risk management
Wilks and Davis (2000) have proposed a crisis management
framework which includes risk retention, risk transfer, risk reduction,
and risk avoidance. According to them, the first step in crisis
management is to assess business exposure to potential risks, based
on the frequency and severity of the risks. When the frequency and
severity of risk is low, hotels often factor in risks by assuming and
accepting certain losses. However, when the frequency of risk is low
but the severity is high, operators transfer responsibility to other
parties, such as insurance companies. In contrast, operators reduce
exposure of risks with the use of regulations when the severity of
risk is low but the frequency increases. Finally, when both
frequency and severity of risks are high, operators consider
canceling their program to avoid risks, though such action leads to
loss of revenue and customer disappointment (Wilks & Davis,
2000). Therefore, some host governments work with all stakeholders
to improve safety measures and tourism promotion as part
of their crisis management contingency plans to prevent a crisis
from developing into a disaster and to help the private sector
overcome crisis (Mansfeld & Pizam, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3.1 ภาวะวิกฤตและการบริหารความเสี่ยง
วิลก์สและเดวิส (2000) ได้เสนอการจัดการ
กรอบวิกฤตซึ่งรวมถึงการเก็บรักษาที่มีความเสี่ยงในการถ่ายโอนความเสี่ยงการลดความเสี่ยงและการหลีกเลี่ยง
ความเสี่ยง ตามที่พวกเขาขั้นตอนแรกในการจัดการวิกฤต
คือการประเมินความเสี่ยงทางธุรกิจที่มีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นตาม
กับความถี่และความรุนแรงของความเสี่ยง เมื่อความถี่และความรุนแรงของการ
ความเสี่ยงต่ำโรงแรมมักจะเป็นปัจจัยที่มีความเสี่ยงโดยการสมมติและการยอมรับการสูญเสีย
บาง แต่เมื่อความถี่ของความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำ แต่ความรุนแรง
สูงผู้ประกอบการรับผิดชอบการโอนไปยังบุคคลอื่น ๆ
เช่น บริษัท ประกันภัย ในทางตรงกันข้ามผู้ประกอบการลด
เปิดรับความเสี่ยงด้วยการใช้กฎระเบียบที่เมื่อความรุนแรงของ
ความเสี่ยงต่ำ แต่ความถี่ที่เพิ่มขึ้น ในที่สุดเมื่อทั้งสอง
ความถี่และความรุนแรงของความเสี่ยงที่สูงประกอบการพิจารณา
ยกเลิกโปรแกรมของพวกเขาที่จะหลีกเลี่ยงความเสี่ยง แต่การกระทำดังกล่าวนำไปสู่​​การ
สูญเสียรายได้และความผิดหวังของลูกค้า (วิลก์ส&เดวิส,
2000) ดังนั้นรัฐบาลบางพื้นที่ทำงานร่วมกับผู้มีส่วนได้เสียทุก
การปรับปรุงมาตรการด้านความปลอดภัยและส่งเสริมการท่องเที่ยวเป็นส่วนหนึ่งของ
ฉุกเฉินการจัดการวิกฤตของพวกเขาวางแผนที่จะป้องกันไม่ให้วิกฤต
จากการพัฒนาไปสู่​​ภัยพิบัติและการที่จะช่วยให้ภาคเอกชน
เอาชนะวิกฤติ (mansfeld & Pizam, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3.1. วิกฤตและความเสี่ยงการจัดการ
Wilks และเดวิส (2000) ได้เสนอการจัดการวิกฤต
กรอบที่มีความเสี่ยงคง ถ่ายโอนความเสี่ยง การ ลดความเสี่ยง,
และหลีกเลี่ยงความเสี่ยง ตามนั้น ขั้นตอนแรกของวิกฤต
บริหารคือการ ประเมินการสัมผัสธุรกิจเสี่ยง ตาม
บนความถี่และความรุนแรงของความเสี่ยง เมื่อความถี่ และ
ความรุนแรงของความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำ โรงแรมมักจะปัจจัยในความเสี่ยง โดยสมมติ และ
ยอมรับขาดทุนบางอย่าง อย่างไรก็ตาม เมื่อความถี่ของความเสี่ยงมีน้อย
แต่ความรุนแรงจะสูง ตัวดำเนินการถ่ายโอนความรับผิดชอบอื่น ๆ
ฝ่าย เช่นบริษัทประกันภัย ในทางตรงข้าม ผู้ประกอบการลด
รับความเสี่ยง ด้วยการใช้กฎระเบียบเมื่อความรุนแรงของ
ความเสี่ยงจะต่ำ แต่เพิ่มความถี่ในการ สุดท้าย เมื่อทั้ง
ความถี่และความรุนแรงของความเสี่ยงจะสูง ตัวดำเนินพิจารณา
ยกเลิกโปรแกรมของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยง แม้ว่าการดำเนินการดังกล่าวนำไป
สูญเสียรายได้และลูกค้าหวัง (Wilks &เดวิส,
2000) ดังนั้น รัฐบาลบางโฮสต์ที่ทำงานกับทุกกลุ่ม
เพื่อปรับปรุงมาตรการด้านความปลอดภัยและส่งเสริมการท่องเที่ยวเป็นส่วนหนึ่ง
แผนฉุกเฉินการจัดการวิกฤตเพื่อป้องกันวิกฤต
จากการพัฒนา เป็นภัยพิบัติ และ การช่วยเหลือภาคเอกชน
overcome วิกฤต (Mansfeld & Pizam, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3.1 . วิกฤติเศรษฐกิจและการบริหารความเสี่ยงและ
wilks เดวิส( 2000 )ได้เสนอการบริหารวิกฤตการณ์
ซึ่งจะช่วยกำหนดกรอบซึ่งรวมถึงการเก็บรักษาความเสี่ยงการโอนความเสี่ยงต่อการลดความเสี่ยงและความเสี่ยงการหลีกเลี่ยงการ
ตามไปที่ขั้นตอนแรกในการบริหารจัดการเป็นวิกฤต
ซึ่งจะช่วยในการประเมินความเสี่ยงทางธุรกิจเพื่อความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นซึ่งใช้
ซึ่งจะช่วยในระดับความรุนแรงและความถี่ของความเสี่ยงที่มา เมื่อความถี่และ
ความรุนแรงของความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำโรงแรมมักปัจจัยความเสี่ยงโดยสันนิษฐานว่าและ
การยอมรับความเสียหายบางอย่าง แต่ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อความถี่ที่มีความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำ
แต่ระดับความรุนแรงที่มีความสูงผู้ให้บริการถ่ายโอนความรับผิดชอบต่ออื่นๆ
บุคคลดังกล่าวเป็นบริษัทประกัน ภัย ในทางตรงข้าม
ซึ่งจะช่วยลดความเสี่ยงให้ผู้ประกอบการมีความเสี่ยงด้วยการใช้กฎระเบียบเมื่อระดับความรุนแรงของ
ความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำแต่จะเพิ่มความถี่ ประการสุดท้ายเมื่อทั้งคู่
ตามมาตรฐานความรุนแรงและความถี่ในการมีความเสี่ยงสูง
ซึ่งจะช่วยให้ผู้ประกอบการพิจารณายกเลิกโปรแกรมเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงแม้ว่าการกระทำดังกล่าวนำไปสู่การสูญเสียของ
ซึ่งจะช่วยทำให้ผิดหวังของลูกค้าและรายได้(เดวิส wilks &
2000 ) ดังนั้นรัฐบาลกองทัพบางส่วนทำงานกับผู้มีส่วนได้เสีย
ทั้งหมดเพื่อปรับปรุงการส่งเสริมการขายการท่องเที่ยวและมาตรการด้านความ ปลอดภัย เป็นส่วนหนึ่งของแผนการฉุกเฉิน
ซึ่งจะช่วยด้านการบริหารจัดการของพวกเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาวิกฤตที่
จากการพัฒนาไปสู่ความหายนะที่และเพื่อช่วยให้ ภาค เอกชน
ซึ่งจะช่วยแก้ไขวิกฤติ( mansfeld & pizam 2006 )