Size is measured by grain length an

Size is measured by grain length and classified as short, medium, long and extra-long. Shape is the ratio of grain length to width and classified as bold, medium, and slender. Texture, which influences cooking and eating quality (Juliano and Villareal, 1993), can be measured through apparent amylose content (AC). Rice can be classified as high, intermediate and low AC. High AC rice (25–30%) tends to cook firm and dry; rice with intermediate AC (20–25%) tends to be softer and stickier; and rice with low AC (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนาดจะวัดตามความยาวของเมล็ดข้าว และจัดเป็นระยะสั้น ปานกลาง ยาว และยาวเป็นพิเศษ รูปร่างเป็นอัตราส่วนของความยาวเมล็ดข้าวให้กว้าง และจัดให้ เป็นตัวหนา สื่อ และเรียว เนื้อ ซึ่งมีผลต่อคุณภาพอาหาร และรับประทานอาหาร (จูเลียและ Villareal, 1993), สามารถวัดผ่านเนื้อหาชัดเจนอมิ (AC) สามารถจำแนกข้าวสูง กลาง และต่ำ AC สูง ac คือข้าว (25-30%) มีแนวโน้มทำอาหารแน่น และแห้ง ข้าวกลาง AC (20 – 25%) มีแนวโน้มที่ จะนุ่ม และ stickier และข้าวต่ำ AC (< 20%) โดยทั่วไปจะค่อนข้างนุ่ม และเหนียว (คำศัพท์ที่นำมาจาก ธนาคารข้อมูลข้าวของ IRRI) (IRRI, 2015) ข้าวเหนียว หรือคล้ายขี้ผึ้งมี AC เป็นศูนย์บริโภคจะมีผลกระทบอย่างมาก โดยดุลการค้าของประเทศ นำเข้าประเทศ ในเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บริโภคในเมืองใกล้ กับท่าเรือ และระยะไกลจากโซนการผลิตข้าว มีแนวโน้มการ พัฒนาการกำหนดลักษณะสำหรับลักษณะของข้าวที่นำเข้า (Demont และ Ndour, 2015) ประเทศไทย ผู้ส่งออกที่โดดเด่นในภูมิภาคทะเล มีบทบาทโดดเด่นในแง่นี้ ผู้บริโภคชาวไทยต้องการเมล็ดเรียวยาวและข้าวหอม เช่นลักษณะของข้าวหอมมะลิ อย่างไรก็ตาม พื้นผิวที่ต้องการของข้าวแตกต่างกันตามภูมิภาค ความต้องการข้าวเหนียว หรือคล้ายขี้ผึ้งเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย และข้าวที่มีความเหนียวน้อยกว่าในราบลุ่มภาคกลาง เนื่องจากประเทศไทยได้ตั้งตัวเองเป็นผู้นำตลาดต่างประเทศในคุณภาพ ข้าวหอม ไม่มีหลักฐานพบสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของผู้บริโภคในประเทศ แต่ดูเหมือนแนวโน้มอดีต (ตาราง 1) แนะนำว่า ส่งออกของตนมีอิทธิพลบริโภคในประเทศทะเลอื่น ๆ อย่างลึกซึ้ง ในฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย เวียดนาม และกัมพูชา บริโภคมี converged ไปทางข้าวเมล็ดเรียวยาว และ มีกลิ่นหอม แม้ว่า heterogeneity ทางภูมิศาสตร์เป็นที่สังเกตสำหรับเนื้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินโดนีเซียและเวียดนาม ผู้บริโภคในทะเลส่วนใหญ่ชอบข้าวซึ่งมีแนวโน้มจะนุ่ม และง่ายเมื่อสุกกัมพูชาและเวียดนามกำลังกำลังปรับรุ่นภาคการส่งออกของพวกเขาตอบสนองการบริโภคเหล่านี้มาประกบกัน กัมพูชามีความทะเยอทะยานจะกลายเป็น ผู้เล่นหลักในตลาดนานาชาติของข้าวหอมคุณภาพสูง (ACI, 2002, ADB, 2012 และบอลด์วิน et al. 2012) แม้ว่าเวียดนามได้รับผู้ส่งออกข้าว คุณภาพปานกลาง และต่ำที่ไม่ใช่หอมสำเร็จตั้งแต่ลิปสติก มันเป็นปัจจุบันปรับโครงสร้าง และการปรับรุ่นของภาคส่งออกแข่งขันกับประเทศไทยในการส่งออกข้าวคุณภาพสูง (ธนาคารโลก 2012) เนื่องจากการเพิ่มการส่งออกข้าวหอมมะลิไทยและกัมพูชาผ่านชายแดนกัมพูชาอย่างไม่เป็นทางการ (ACI, 2002, ADB, 2012 และบอลด์วิน et al. 2012) และเพิ่มรายได้ บริโภคภายในประเทศได้รับมีแนวโน้มคล้ายกันกว่ายี่สิบปี หลักฐานล่าแนะนำ heterogeneity ภูมิศาสตร์ในเนื้อต้อง แม้ว่า ผู้บริโภคในประเทศเวียดนามชอบข้าว AC ต่ำในขณะที่ในภูมิภาคอื่น ข้าว AC ระดับกลาง ที่ต้องการ (Calingacion et al. 2014)กรณีของอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์เน้นธรรมชาติแบบไดนามิกและความจำเพาะของบริโภค สัมผัสกับข้าวขนาดใหญ่นำเข้าจากเวียดนามและไทย (บอลด์วิน et al. 2012), ผู้บริโภคข้าวฟิลิปปินส์ในเมืองทั่วไปชอบข้าวที่มีแนวโน้มที่จะนุ่ม และ stickier ขนาดและรูปร่างมีค่อย ๆ วิวัฒนาการมาจากเมล็ดสั้นในทศวรรษ 1980 – ลักษณะของสายพันธุ์ดั้งเดิมที่ว่าเวลา – ปานกลางขนาดปานกลางรูปธัญพืชในปี 1990 และเมล็ดยาวเรียวใน 2010s (Abansi et al. 1992 จูเลีย และ Villareal, 1993 และ Calingacion et al. 2014) การสังเกตได้ในการกำหนดลักษณะสำหรับรูปร่างของเมล็ดและเนื้อไม่สอดคล้องกับเกษตรกรนำพันธุ์ข้าวสมัยใหม่มีลักษณะเหล่านี้ (Laborte et al. 2015) เพิ่มเติม แสดงความจำเพาะของการตั้งค่าในฟิลิปปินส์ Cuevas et al. (2016) รายงานว่า บริโภคสำหรับลักษณะคุณภาพเมล็ดธัญพืช (หัวเช่นข้าว recovery) แตกต่างกันตามชั้นรายได้ แม้ในชนบท ในอินโดนีเซีย จูเลียและ Villareal (1993) แสดงว่า ผู้บริโภคชวาชอบเรียบเนื้อนุ่ม และเหนียวในขณะที่ผู้บริโภคในจังหวัดสุมาตราเหนือและตะวันตกชอบข้าวซึ่งแยกได้ง่าย และมีแนวโน้มการ ทำอาหารแห้ง และแข็ง ขนาดและรูปร่างที่มีพัฒนาทำนองเดียวกันในปี 1980 – 1990 (Unnevehr, 1986 และจูเลีย และ Villareal, 1993) การเรียวธัญพืช (แรชแมท et al. 2006 และ Calingacion et al. 2014) ประเทศ ลักษณะล่าสุดของน้ำหอมเป็นแอตทริบิวต์ที่ต้องการของผู้บริโภค (Calingacion et al. 2014) ไม่สอดคล้องกับแนวโน้มที่ "ส่งออก" โดยประเทศทะเลอื่น ๆใน SA ความต้องการข้าวนึ่งอย่างสูง Choudhury (1991) โต้แย้งว่า ลักษณะคุณภาพเมล็ดสุดบริโภคในไดรฟ์ใดต่อข้าวนึ่งมีหัวข้าว และการกู้คืน กระจ่างใส ความแข็งของข้าว เป็นผล ผู้บริโภคในประเทศอินเดียและบังกลาเทศโดยทั่วไปชอบข้าวสูง AC หรือข้าวที่มีแนวโน้มการทำอาหารแห้ง และแข็ง การศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนาดวัดจากความยาวของเมล็ดพืชและจัดเป็นระยะสั้นระยะกลางและยาวที่ยาวเป็นพิเศษ รูปร่างเป็นอัตราส่วนของความยาวของเมล็ดข้าวจะกว้างและจัดเป็นตัวหนาปานกลางและเรียว พื้นผิวที่มีอิทธิพลต่อการปรุงอาหารและการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพ (Juliano และเรียว, 1993) สามารถวัดได้ผ่านเนื้อหาที่ชัดเจนอะไมโลส (AC) ข้าวสามารถจัดเป็นสูงกลางและต่ำ AC ข้าว AC สูง (25-30%) มีแนวโน้มที่จะปรุงอาหาร บริษัท และแห้ง; ข้าวกับ AC กลาง (20-25%) มีแนวโน้มที่จะนุ่มและเหนียว; และข้าวมีแอร์ต่ำ (<20%) โดยทั่วไปค่อนข้างนุ่มและเหนียว (คำศัพท์บุญธรรมจากธนาคารความรู้ของข้าว IRRI) ของ (IRRI, 2015) ข้าวเหนียวหรือข้าวเหนียวมีศูนย์ AC.

ต้องการของผู้บริโภคได้รับผลกระทบอย่างมากโดยสมดุลของการค้าของประเทศ ประเทศผู้นำเข้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บริโภคในเมืองในเมืองใกล้กับท่าเรือและระยะไกลจากโซนการผลิตข้าวมีแนวโน้มที่จะพัฒนาค่าสำหรับลักษณะของข้าวที่นำเข้า (Demont และ Ndour, 2015) ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกที่โดดเด่นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีบทบาทโดดเด่นในแง่นี้ ผู้บริโภคชาวไทยต้องการเมล็ดยาวเรียวและข้าวหอมลักษณะเช่นข้าวหอมมะลิ แต่พื้นผิวที่ต้องการของข้าวแตกต่างกันไปตามภูมิภาคที่มีการตั้งค่าสำหรับข้าวเหนียวหรือข้าวเหนียวในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยและข้าวที่มีความเหนียวน้อยลงในที่ราบลุ่มภาคกลาง ตั้งแต่ประเทศไทยได้จัดตั้งตัวเองเป็นผู้นำในตลาดต่างประเทศที่มีคุณภาพสูง, ข้าวหอมหลักฐานไม่พบการเปลี่ยนแปลงในค่าของผู้บริโภคในประเทศ แต่แนวโน้มทางประวัติศาสตร์ (ตารางที่ 1) ดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าการส่งออกที่ได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต้องการของผู้บริโภคในอื่น ๆ ประเทศ SEA ในประเทศฟิลิปปินส์อินโดนีเซียเวียดนามและกัมพูชาต้องการของผู้บริโภคได้แปรสภาพไปสู่ข้าวเมล็ดยาวเรียวและมีกลิ่นหอม แม้ว่าความแตกต่างทางภูมิศาสตร์เป็นที่สังเกตสำหรับพื้นผิวโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอินโดนีเซียและเวียดนามของผู้บริโภคในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่ต้องการข้าวซึ่งมีแนวโน้มที่จะนุ่มและเหนียวเมื่อสุก.

กัมพูชาและเวียดนามกำลังการอัพเกรดภาคการส่งออกของพวกเขาเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของผู้บริโภคเหล่านี้มาบรรจบกัน กัมพูชามีความทะเยอทะยานที่จะกลายเป็นผู้เล่นรายใหญ่ในตลาดต่างประเทศของข้าวหอมที่มีคุณภาพสูง (ACI 2002 ADB 2012 และบอลด์วิน et al., 2012) แม้ว่าเวียดนามได้รับการส่งออกที่ประสบความสำเร็จที่ไม่ใช่ข้าวหอมต่ำและปานกลางที่มีคุณภาพตั้งแต่แปดมันอยู่ในขณะนี้การปรับโครงสร้างและการอัพเกรดของภาคการส่งออกที่จะแข่งขันกับไทยในการส่งออกข้าวที่มีคุณภาพสูง (World Bank 2012) เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการสัมผัสกับการส่งออกอย่างไม่เป็นทางการของข้าวกัมพูชาไทยและจัสมินผ่านชายแดนกัมพูชา (ACI 2002 ADB 2012 และบอลด์วิน et al., 2012) และรายได้ที่เพิ่มขึ้น, ต้องการของผู้บริโภคในประเทศได้รับการแนวโน้มที่คล้ายกันในช่วงยี่สิบปี . หลักฐานล่าสุดที่แสดงให้เห็นความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ในเนื้อต้องการแม้ว่า; ผู้บริโภคในเวียดนามใต้ต้องการข้าวกับ AC ต่ำในขณะที่ในภูมิภาคอื่น ๆ ข้าวกับกลาง AC เป็นที่ต้องการ (Calingacion et al., 2014).

กรณีของอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์เน้นลักษณะแบบไดนามิกและความจำเพาะของต้องการของผู้บริโภค การสัมผัสกับการนำเข้าข้าวขนาดใหญ่จากเวียดนามและไทย (บอลด์วิน et al., 2012) ในเมืองผู้บริโภคข้าวฟิลิปปินส์มักชอบข้าวที่มีแนวโน้มที่จะนุ่มและเหนียว การตั้งค่าสำหรับขนาดและรูปร่างได้ค่อยๆวิวัฒนาการมาจากเมล็ดสั้นในปี 1980 ลักษณะของพันธุ์ดั้งเดิมที่ว่าเวลาการขนาดกลางและธัญพืชที่มีรูปร่างขนาดกลางในปี 1990 และเมล็ดยาวเรียวในยุค 2010 (Abansi et al., 1992 Juliano และเรียว, ปี 1993 และ Calingacion et al., 2014) การเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้ในการตั้งค่าสำหรับรูปร่างเมล็ดพืชและเนื้อมีความสอดคล้องกับการยอมรับของเกษตรกรพันธุ์ข้าวที่ทันสมัยที่มีลักษณะเหล่านี้ (Laborte et al., 2015) เพื่อเป็นการแสดงให้เห็นถึงความจำเพาะของการตั้งค่าในฟิลิปปินส์ Cuevas et al, (2016) รายงานว่าการตั้งค่าของผู้บริโภคสำหรับลักษณะคุณภาพข้าว (เช่นการกู้คืนหัวข้าว) แตกต่างกันตามชั้นเรียนรายได้แม้ว่าในชนบทตั้ง ในประเทศอินโดนีเซีย Juliano และเรียว (1993) ชี้ให้เห็นว่าผู้บริโภคต้องการชวาเรียบด้วยเนื้อนุ่มและเหนียวขณะที่ผู้บริโภคในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะสุมาตราต้องการข้าวที่ง่ายแยกและมีแนวโน้มที่จะปรุงอาหาร บริษัท และแห้ง การตั้งค่าสำหรับขนาดและรูปทรงที่มีการพัฒนาในทำนองเดียวกันใน 1980-1990s (Unnevehr 1986 และ Juliano และเรียว, 1993) เพื่อเรียวธัญพืช (Rachmat, et al., 2006 และ Calingacion et al., 2014) ในทั้งสองประเทศในลักษณะที่ผ่านมาของกลิ่นหอมที่เป็นคุณลักษณะที่ต้องการของผู้บริโภค (Calingacion et al. 2014) มีความสอดคล้องกับแนวโน้ม "ส่งออก" โดยประเทศทะเลอื่น ๆ .

ใน SA, ความต้องการข้าวนึ่งอยู่ในระดับสูง Choudhury (1991) ยืนยันว่าต้องการมากที่สุดลักษณะคุณภาพข้าวไดรฟ์ที่ต้องการของผู้บริโภคที่มีต่อข้าวนึ่งมีหัวการกู้คืนข้าวโปร่งแสงและความแข็งของข้าวหุงสุก เป็นผลให้ผู้บริโภคในประเทศอินเดียและบังคลาเทศมักชอบข้าวกับ AC สูงหรือข้าวซึ่งมีแนวโน้มที่จะปรุงอาหาร บริษัท และแห้ง เรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนาด วัดจากความยาวของเมล็ดข้าว และจัดเป็น สั้น กลาง ยาวยาวพิเศษ . รูปร่าง คือ อัตราส่วนของความกว้างและความยาวของเมล็ดข้าวจัดว่าหนาปานกลาง และเรียว พื้นผิว ซึ่งอิทธิพลของอาหาร และคุณภาพในการบริโภค ( juliano และวิลลารีล , 1993 ) สามารถวัดได้ผ่านการแจ้งปริมาณอะไมโลส ( AC ) ข้าวสามารถแบ่งเป็น สูง ปานกลาง และสูงต่ำกระแสสลับ AC ข้าว ( 25 - 30 % ) มีแนวโน้มที่จะทำ บริษัท และบริการ ข้าวกับกลาง AC ( 20 - 25 % ) มีแนวโน้มจะเบาลง และ stickier และข้าวกับ AC ต่ำ ( < 20 % ) โดยทั่วไปค่อนข้างเหนียว นุ่ม ( ศัพท์ที่ใช้จาก ความรู้เรื่องข้าว IRRI ) ( IRRI 2015 ) ข้าวเหนียวข้าวเหนียวมีศูนย์ .การตั้งค่าของผู้บริโภคจะได้รับผลกระทบอย่างมาก โดยดุลการค้าของประเทศ ประเทศผู้นำเข้า ผู้บริโภค โดยเฉพาะในเมือง ในเมือง ใกล้ท่าเรือ และห่างไกลจากเขตการผลิตข้าวมีแนวโน้มที่จะพัฒนาปรับแต่งลักษณะของข้าวนำเข้า ( demont และ ndour 2015 ) ประเทศไทย ส่งออกเด่นในเขตทะเล มีบทบาทเด่นในส่วนนี้ ผู้บริโภคชาวไทยชอบเม็ดยาวเรียวและข้าวหอม ได้แก่ ลักษณะของข้าวหอมมะลิ อย่างไรก็ตาม พื้นผิวที่ต้องการข้าวแตกต่างกันไปตามภูมิภาค ด้วยการตั้งค่าสำหรับข้าวเหนียวข้าวเหนียวในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย และข้าวที่เหนียวน้อยกว่าในภาคกลาง เนื่องจากประเทศไทยได้จัดตั้งตัวเองเป็นผู้นำตลาดในประเทศ คุณภาพสูง ข้าวหอม ไม่พบหลักฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของผู้บริโภคในประเทศ แต่แนวโน้มทางประวัติศาสตร์ ( ตารางที่ 1 ) ดูเหมือนจะแสดงให้เห็นว่าการส่งออกมีซึ้งมีอิทธิพลต่อผู้บริโภคการตั้งค่าประเทศในทะเลอื่น ๆ ในฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย เวียดนาม และกัมพูชา ความชอบของผู้บริโภคได้แปรสภาพข้าวกับธัญพืชต่อเรียวยาวและมีกลิ่นหอม แม้ว่าความหลากหลายทางภูมิศาสตร์ว่าเนื้อ โดยเฉพาะในอินโดนีเซีย และเวียดนาม ผู้บริโภคในทะเลส่วนใหญ่ชอบข้าวซึ่งมีแนวโน้มว่าจะเบาลง และ stickier เมื่อสุกกัมพูชา และเวียดนาม กำลังอัพเกรดภาคการส่งออกของพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านี้ ซึ่งผู้บริโภค กัมพูชามีความทะเยอทะยานที่จะกลายเป็นผู้เล่นหลักในตลาดข้าวหอมคุณภาพสูงระหว่างประเทศ ( ACI , 2002 , ADB , 2012 และ Baldwin et al . , 2012 ) แม้ว่าเวียดนามได้ส่งออกประสบความสำเร็จไม่หอมต่ำ และข้าวคุณภาพปานกลาง ตั้งแต่ยุค มันกำลังปรับโครงสร้างและยกระดับภาคการส่งออกแข่งขันกับประเทศในการส่งออกข้าวคุณภาพสูง ( World Bank , 2012 ) เนื่องจากการเพิ่มความเสี่ยงทางการส่งออกของกัมพูชาและข้าวหอมมะลิไทยผ่านทางชายแดนเขมร ( ACI , 2002 , ADB , 2012 และ Baldwin et al . , 2012 ) และรายได้ที่เพิ่มขึ้น , การตั้งค่าของผู้บริโภคภายในประเทศได้รับแนวโน้มที่คล้ายกันกว่ายี่สิบปี หลักฐานล่าสุดแสดงให้เห็นความหลากหลายทางภูมิศาสตร์ในที่ต้องการเนื้อ อย่างไรก็ตามผู้บริโภคในภาคใต้เวียดนามชอบข้าวกับในขณะที่ AC ต่ำในภูมิภาคอื่น ๆ ข้าวกับกลาง AC ที่ต้องการ ( calingacion et al . , 2010 )กรณีของอินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ เน้นธรรมชาติแบบไดนามิกและความจำเพาะของการตั้งค่าของผู้บริโภค . การตากข้าวขนาดใหญ่นำเข้าจากเวียดนาม และไทย ( Baldwin et al . , 2012 ) , ผู้บริโภคข้าวในฟิลิปปินส์โดยทั่วไปชอบข้าวมีแนวโน้มจะเบาลง และ stickier . การตั้งค่าสำหรับขนาดและรูปร่างได้ค่อยๆพัฒนาจากธัญพืชสั้นในช่วงปี 1980 –ลักษณะของพันธุ์ดั้งเดิมในเวลานั้นและขนาดกลางขนาดกลางและรูปร่างเมล็ดยาวเรียว ในช่วงทศวรรษที่ 1990 และธัญพืชใน 2010 ( abansi et al . , 1992 และ 1993 และ calingacion วิลลารีล juliano , et al . , 2010 ) เปลี่ยนข้อมูลในการตั้งค่าสำหรับรูปร่างเมล็ดและเนื้อจะสอดคล้องกับการยอมรับของเกษตรกรของข้าวพันธุ์ใหม่ที่มีลักษณะเหล่านี้ ( laborte et al . , 2015 ) เพื่อเพิ่มเติมแสดงความจำเพาะของการตั้งค่าในฟิลิปปินส์ Cuevas et al . ( 2 ) รายงานว่า ผู้บริโภคที่ปรับแต่งสำหรับลักษณะคุณภาพเมล็ด เช่น ข้าว กู้ ) แตกต่างกันไปตามชั้นรายได้ แม้ว่าในการตั้งค่าในชนบท ในอินโดนีเซีย และ juliano วิลลาเรียล ( 2536 ) พบว่า ผู้บริโภคญี่ปุ่นชอบเรียบ เหนียว นุ่ม เนื้อแน่น ในขณะที่ผู้บริโภคในทิศตะวันตกและเกาะสุมาตราเหนือ ชอบข้าวที่สามารถแยกและมีแนวโน้มที่จะทำ บริษัท และแห้ง การตั้งค่าสำหรับขนาดและรูปร่างเดียวกันการพัฒนาในปี 1980 – 1990 ( unnevehr 1986 และ juliano และวิลลารีล , 1993 ) เรียวเม็ด ( rachmat et al . , 2006 และ calingacion et al . , 2010 ) ในทั้งสองประเทศ ลักษณะล่าสุดของน้ำหอมเป็นคุณลักษณะที่ต้องการของผู้บริโภค ( calingacion et al . , 2014 ) สอดคล้องกับแนวโน้ม " ส่งออก " โดยประเทศทะเลอื่น ๆใน SA , ความต้องการข้าวนึ่งมีสูง Choudhury ( 1991 ) ยืนยันว่าต้องการมากที่สุดคุณภาพเมล็ด ลักษณะที่ไดรฟ์การตั้งค่าของผู้บริโภคต่อข้าวนึ่งเป็นหัวเรืองกู้ข้าว และความแข็งของข้าวที่หุงสุกแล้ว . อย่างไรก็ดี ผู้บริโภคในอินเดีย และบังคลาเทศ โดยทั่วไปชอบข้าวกับ AC สูงหรือข้าวซึ่งมีแนวโน้มที่จะทำ บริษัท และแห้ง