To experience rebirth, one’s body m

To experience rebirth, one’s body must first die. Only after death could one have life in defiance of the Heavens!

“According to the legends, not just anyone can enter the Rebirth Cave,” he thought, “only people who have an overwhelming desire to live, people who are pervaded by an aura of death, who have incredible determination and willpower. Only people like that can enter.

“Otherwise, one will automatically perish along the way.” He looked in the direction of the Southern Domain, and the brightness in his eyes grew more and more intense. It was filled with stubbornness, with the unwillingness to accept what the future seemed to hold. He took a deep breath.

“I, Meng Hao, will enter the Rebirth Cave! I will see what exists inside, and will find out whether or not I can acquire that second cycle, and live a second life!” He walked across the deck of the ship, then disembarked. When he stepped onto the sandy shore, he looked back to see the ancient Underworld Ship slowly drifting away. Fog spread out over the sea, covering the ship up.

In the moment before it vanished, the armored old man’s eyes suddenly flickered with profundity as he looked at Meng Hao.

Meng Hao looked back, and their gazes met through the fog. What the old man saw was not Meng Hao’s world, and what Meng Hao saw was not the old man’s world.

Gradually the ship disappeared into the fog. Eventually, the fog dissipated. The ancient Underworld Ship was nowhere to be seen.

If the ship did not wish to be seen, then no one would ever be able to see it.

On the border between the Southern Domain and the Milky Way Sea there was a barren beach. Occasionally, the remains of various birds or beasts could be seen, but there was no sign of human habitation.

Meng Hao’s hair was gray bordering on white, and although he wore the robe of a cultivator, his features were elderly. No matter how you looked at him, he appeared to be nothing more than an ancient, mortal man.

“I wonder how far away I am from the Rebirth Cave….” he thought as he trudged up the beach, his feet sinking into the sand with each step he took. After a time, he reached the end of the beach, where it turned into forested mountains. He glanced around, then continued to walk.

He had not walked on foot through mountainous forests for a very long time. He thought back to the time before he reached Foundation Establishment, when he had often traveled through mountainous forests like this. After Foundation Establishment, however, he had always flown up above in the air.

The mountains were not easy to travel through. There were thorns and thistles everywhere, and the sun was already beginning to set by the time he passed over the top of the first mountain. He gasped for breath the entire time, and his body ached. As evening fell, he sat down cross-legged beneath a tall tree to meditate.

Meditation was something that had become a force of habit. Although he had no cultivation base to rotate, simply meditating left him feeling calm and relaxed.

The sky grew darker, and then black. It was at this point that howling drifted through the trees, along with an acrid odor. Next, a savage three-headed dog appeared in front of him. One of the three heads was withered, another emanated a chilling cold Qi, and the last appeared to be extremely foul-tempered.

Obviously, these mountains were the domain of this creature, and Meng Hao’s incursion caused its eyes to be filled with killing intent.

However, it did not near him, but merely circled around him. Its cultivation base was profound; it was already at the ninth level of Qi Condensation. It had the faint sensation that Meng Hao was filled with boundless danger. Yet, within that sense of danger, it could also sense that he was as weak as a mortal.

The contradiction caused it to hesitate.

However, it could only be so patient. It managed to restrain itself for the time it takes half an incense stick to burn, then let out a vicious howl and transformed into a beam of colorful light that shot toward Meng Hao.

The two non-withered heads opened their vicious mouths, and an acrid odor filled the air as they closed in on Meng Hao. It was at this point that Meng Hao’s eyes opened.

His body was weak, but when his eyes opened, they were filled with a cold gleam.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์วิญญาณ ร่างกายต้องตายก่อน หลังจากตาย หนึ่งอาจชีวิตยังสวรรค์"ตามตำนาน ไม่เพียงแต่ทุกคนสามารถใส่ถ้ำวิญญาณ เขาคิดว่า "เฉพาะผู้ที่ได้กระทำความปรารถนาที่จะอยู่ คนที่อยู่ถึงจะ ด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย ที่มีความมุ่งมั่นที่น่าทึ่งและจิตตานุภาพ คนเท่านั้นที่สามารถป้อน"มิฉะนั้น หนึ่งจะโดยอัตโนมัติพินาศไปพร้อมกัน" เขามองในทิศทางของภาคใต้โดเมน และความสว่างในดวงตาของเขาเติบโตขึ้นและรุนแรง มันก็เต็มไป ด้วยดื้อ มีไม่เต็มใจจะยอมรับสิ่งที่อนาคตลำบากจะ ถือ เขาได้หายใจลึก ๆ"ฉัน เมงเฮา จะเข้าถ้ำวิญญาณ ฉันจะดูสิ่งที่มีอยู่ภายใน และจะหาหรือไม่ว่าฉันสามารถได้รับรอบที่สอง และมีชีวิตที่สอง" เขาเดินบนดาดฟ้าของเรือ นั้นท่านกระทำ เมื่อเขาก้าวทราย เขาดูเพื่อดูนรกเรือโบราณค่อย ๆ ลอยไปกลับ หมอกที่แพร่กระจายออกไปทะเล ครอบคลุมเรือขึ้นในขณะที่ ก่อนศาสดา ดวงตาของชายชราเกราะก็ flickered ด้วยซึ้งเป็นเขาดูที่เฮาเมงเฮา เมงมองกลับ และ gazes ตนพบผ่านหมอก สิ่งเก่าแก่เห็นโลกเมงเฮาไม่ได้ และความเห็นของเมงเฮาไม่ โลกของชายชราค่อย ๆ เรือหายเข้าไปในหมอก ในที่สุด หมอก dissipated เรือโบราณนรกไหนเลยที่จะเห็นได้If the ship did not wish to be seen, then no one would ever be able to see it.On the border between the Southern Domain and the Milky Way Sea there was a barren beach. Occasionally, the remains of various birds or beasts could be seen, but there was no sign of human habitation.Meng Hao’s hair was gray bordering on white, and although he wore the robe of a cultivator, his features were elderly. No matter how you looked at him, he appeared to be nothing more than an ancient, mortal man.“I wonder how far away I am from the Rebirth Cave….” he thought as he trudged up the beach, his feet sinking into the sand with each step he took. After a time, he reached the end of the beach, where it turned into forested mountains. He glanced around, then continued to walk.He had not walked on foot through mountainous forests for a very long time. He thought back to the time before he reached Foundation Establishment, when he had often traveled through mountainous forests like this. After Foundation Establishment, however, he had always flown up above in the air.The mountains were not easy to travel through. There were thorns and thistles everywhere, and the sun was already beginning to set by the time he passed over the top of the first mountain. He gasped for breath the entire time, and his body ached. As evening fell, he sat down cross-legged beneath a tall tree to meditate.Meditation was something that had become a force of habit. Although he had no cultivation base to rotate, simply meditating left him feeling calm and relaxed.The sky grew darker, and then black. It was at this point that howling drifted through the trees, along with an acrid odor. Next, a savage three-headed dog appeared in front of him. One of the three heads was withered, another emanated a chilling cold Qi, and the last appeared to be extremely foul-tempered.Obviously, these mountains were the domain of this creature, and Meng Hao’s incursion caused its eyes to be filled with killing intent.However, it did not near him, but merely circled around him. Its cultivation base was profound; it was already at the ninth level of Qi Condensation. It had the faint sensation that Meng Hao was filled with boundless danger. Yet, within that sense of danger, it could also sense that he was as weak as a mortal.The contradiction caused it to hesitate.However, it could only be so patient. It managed to restrain itself for the time it takes half an incense stick to burn, then let out a vicious howl and transformed into a beam of colorful light that shot toward Meng Hao.The two non-withered heads opened their vicious mouths, and an acrid odor filled the air as they closed in on Meng Hao. It was at this point that Meng Hao’s eyes opened.His body was weak, but when his eyes opened, they were filled with a cold gleam.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะได้สัมผัสกับวิญญาณหนึ่งของร่างกายต้องตาย หลังจากการตายหนึ่งอาจมีชีวิตในการต่อต้านของสวรรค์!

"ตามตำนานที่ไม่เพียง แต่ทุกคนสามารถเข้าไปในถ้ำ Rebirth" เขาคิดว่า "คนเท่านั้นที่มีความปรารถนาอย่างท่วมท้นที่จะอยู่คนที่อบอวลด้วยกลิ่นอาย ของการเสียชีวิตที่มีความมุ่งมั่นอย่างไม่น่าเชื่อและจิตตานุภาพ เฉพาะคนที่ต้องการที่สามารถป้อน.

"มิฉะนั้นหนึ่งจะพินาศโดยอัตโนมัติไปพร้อมกัน." เขามองไปในทิศทางของภาคใต้โดเมนและความสว่างในสายตาของเขาที่ขยายตัวมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น มันก็เต็มไปด้วยความดื้อรั้นด้วยความไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งที่อนาคตดูเหมือนจะถือ เขาเอาลมหายใจลึก.

"ผมเม้งเฮาจะเข้าสู่ถ้ำวิญญาณ! ฉันจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายในและจะพบหรือไม่ว่าฉันจะได้รับว่ารอบที่สองและมีชีวิตที่สอง! "เขาเดินข้ามดาดฟ้าเรือแล้วลง เมื่อเขาก้าวลงบนหาดทรายที่เขามองกลับไปดูโบราณมาเฟียเรือลอยออกไปอย่างช้าๆ หมอกกระจายออกไปในทะเลครอบคลุมเรือขึ้น.

ในช่วงเวลาก่อนที่มันจะหายตาชายชราหุ้มเกราะของกึก flickered มีความลึกซึ้งในขณะที่เขามองไปที่เม้งเฮา.

เม้งเฮามองย้อนกลับไปและอาศัยการมองตาพวกเขาได้พบผ่านหมอก สิ่งที่คนที่เห็นเก่าไม่ได้โลกเม้งเฮาส์และสิ่งที่เม้งเฮาเห็นก็ไม่ใช่โลกของชายชรา.

ค่อยๆเรือหายเข้าไปในหมอก ในที่สุดหมอกเหือดหาย โบราณมาเฟียเรือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น.

ถ้าเรือไม่ต้องการที่จะเห็นแล้วไม่มีใครเคยจะสามารถที่จะเห็นมัน.

บนพรมแดนระหว่างโดเมนและภาคใต้ของทางช้างเผือกทะเลมีชายหาดเป็นหมัน เป็นครั้งคราว, ซากของนกหรือสัตว์ต่าง ๆ อาจจะเห็น แต่มีสัญญาณของการอยู่อาศัยของมนุษย์ไม่มี.

ผมเม้งเฮาเป็นสีเทาสีขาวขอบบนและแม้ว่าเขาจะสวมเสื้อคลุมของเกษตรกรที่คุณสมบัติของเขาเป็นผู้สูงอายุ ไม่ว่าคุณจะมองไปที่เขาเขาดูเหมือนจะเป็นอะไรมากไปกว่าโบราณมนุษย์.

"ฉันสงสัยว่าห่างไกลฉันมาจากถ้ำวิญญาณ ... ." เขาคิดว่าในขณะที่เขา trudged ขึ้นชายหาดเท้าของเขาจมลงไปใน ทรายกับแต่ละขั้นตอนที่เขาเข้ามา หลังจากนั้นไม่นานเขาถึงจุดสิ้นสุดของชายหาดที่มันกลายเป็นภูเขาป่า เขามองไปรอบ ๆ ก็ยังคงที่จะเดิน.

เขาไม่ได้เดินด้วยการเดินเท้าผ่านป่าภูเขาเป็นเวลานานมาก เขาคิดว่าเวลากลับไปก่อนที่เขาจะมาถึงมูลนิธิจัดตั้งเมื่อเขาได้เดินทางมักจะผ่านป่าภูเขาเช่นนี้ หลังจากที่มูลนิธิจัดตั้งอย่างไรเขาได้บินขึ้นไปข้างบนเสมอในอากาศ.

ภูเขาไม่ง่ายที่จะเดินทางผ่าน มีหนามและผักโขมได้ทุกที่และดวงอาทิตย์ได้แล้วจุดเริ่มต้นที่จะตั้งตามเวลาที่เขาผ่านไปด้านบนของภูเขาแรก เขาอ้าปากค้างสำหรับการหายใจตลอดเวลาและร่างกายของเขาปวดร้าว ในฐานะที่เป็นตอนเย็นลดลงเขานั่งลงไขว่ห้างอยู่ใต้ต้นไม้สูงที่จะนั่งสมาธิ.

การทำสมาธิเป็นสิ่งที่ได้กลายเป็นพลังแห่งนิสัย แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีฐานการเพาะปลูกเพื่อหมุนเพียงแค่นั่งสมาธิทิ้งเขารู้สึกสงบและผ่อนคลาย.

ท้องฟ้าเติบโตเข้มและสีดำแล้ว มันเป็นจุดที่ยิ่งใหญ่ลอยผ่านต้นไม้พร้อมกับกลิ่นฉุน ถัดไปโหดสุนัขสามหัวที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา หนึ่งในสามหัวถูกเหี่ยวอีกเล็ดลอดออกมาหนาวเย็นฉีและสุดท้ายดูเหมือนจะมากเหม็นอารมณ์.

เห็นได้ชัดว่าภูเขาเหล่านี้เป็นโดเมนของสิ่งมีชีวิตนี้และโจมตีเม้งเฮาก่อให้เกิดตาจะเต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะฆ่า .

แต่มันก็ไม่ได้อยู่ใกล้เขา แต่เพียงวงกลมรอบ ๆ ตัวเขา ฐานการเพาะปลูกลึกซึ้ง; มันเป็นอยู่แล้วในระดับที่เก้าของฉีควบแน่น มันมีความรู้สึกว่าลมเม้งเฮาก็เต็มไปด้วยอันตรายไม่มีที่สิ้นสุด แต่ภายในความรู้สึกของอันตรายที่มันอาจจะยังรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอเป็นมนุษย์.

แย้งทำให้เกิดการลังเล.

แต่ก็อาจจะเป็นเพียงผู้ป่วยเพื่อให้ มันมีการจัดการที่จะยับยั้งตัวเองสำหรับเวลาที่ใช้ในครึ่งก้านธูปที่จะเผาไหม้แล้วให้ออกมาเห่าหอนหินและกลายเป็นลำแสงที่มีสีสันที่ยิงไปยังเม้งเฮาได้.

สองหัวที่ไม่เหี่ยวเปิดปากชั่วร้ายของพวกเขาและ กลิ่นฉุนที่เต็มไปด้วยอากาศที่พวกเขาปิดในเม้งเฮา มันเป็นที่จุดนี้ว่าตาเม้งเฮาเปิด.

ร่างของเขาถูกอ่อนแอ แต่เมื่อดวงตาของเขาเปิดพวกเขาเต็มไปด้วยแสงเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประสบการณ์วิญญาณ หนึ่งตัวต้องตาย หลังจากการตายของหนึ่งอาจจะมีชีวิตและต่อต้านสวรรค์" ตามตำนาน , ใครก็ไม่สามารถระบุการเกิดใหม่ถ้ำ " เขาคิด " เฉพาะบุคคลที่มีความปรารถนาครอบงำอยู่ คนที่จะอบอวลด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย ใครมีความมุ่งมั่นที่น่าทึ่งและจิตตานุภาพ คนเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้" ไม่งั้นเดียวจะพินาศไปตลอดทาง เขามองในทิศทางของโดเมนที่ภาคใต้ และความสว่างในสายตาของเขาเติบโตมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น มันเต็มไปด้วยความดื้อรั้นด้วยความไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งที่ในอนาคตจะถือ เขาเอาลมหายใจลึก" ฉัน เมิ่งฮ่าว จะป้อนการเกิดใหม่ถ้ำ ! ผมจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน และจะหาหรือไม่ฉันสามารถรับรอบสอง และชีวิตที่สอง " เขาเดินบนดาดฟ้าของเรือ แล้วอนุญาตให้ลงจากเครื่อง . เมื่อเขาก้าวไปยังฝั่งทราย เขาหันไปดูเรือโบราณใต้ดินค่อยๆล่องลอยไป ทะเลหมอกแผ่ออกมาครอบคลุมเรือขึ้นในช่วงเวลาก่อนที่จะหายไป , เกราะของชายชรา ดวงตาพลันริบหรี่ลงกับความรู้ความสามารถที่เขาดู เมิ่งฮ่าวเมิ่งฮ่าวมองกลับ และชื่นชอบของพวกเขาเจอหมอก แล้วชายชราที่เห็นไม่ใช่ของเมิงเฮา โลกและสิ่งที่เมิ่งเฮ่าเห็นไม่ใช่โลกของชายชราค่อย ๆ เรือก็หายไปในหมอก ในที่สุด หมอกกระจาย เรือใต้ดินโบราณคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็นถ้าเรือไม่ปรารถนาจะเห็น แล้วจะไม่มีใครสามารถเห็นมันได้บนพรมแดนระหว่างโดเมนภาคใต้และทางช้างเผือกทะเลมีชายหาดที่แห้งแล้ง บางครั้ง ซากของสัตว์ป่า นกต่าง ๆ หรืออาจจะเห็น แต่ไม่มีร่องรอยการอยู่อาศัยของมนุษย์เหม็ง เฮาเป็นเส้นผมสีเทาขอบบนสีขาว และถึงแม้ว่าเขาจะสวมเสื้อคลุมที่มีคุณสมบัติของเขาเป็นผู้สูงอายุ ไม่ว่าคุณจะมองเขา ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมากกว่าผู้ชาย มนุษย์โบราณ ." ฉันสงสัยว่าไกลแค่ไหนฉันจากการเกิดใหม่ ถ้ำ . . . . . . . " เขาคิดว่าเขา trudged ขึ้นชายหาด เท้าจมลงในทรายกับแต่ละขั้นตอนที่เขาเอาได้ ในเวลาต่อมา เขามาถึงจุดสิ้นสุดของชายหาด ซึ่งมันกลายเป็นป่าภูเขา เขาเหลือบมองไปรอบๆ แล้วเดินทางต่อไปเขาได้เดินเท้าผ่านป่าภูเขาเป็นเวลานานมาก เขาคิดว่ากลับไปช่วงเวลาก่อนที่เขาจะมาถึงการจัดตั้งมูลนิธิเมื่อเขามักจะเดินทางผ่านป่าภูเขาแบบนี้ หลังจากการก่อตั้ง มูลนิธิ แต่เขามักจะบินขึ้นไปในอากาศภูเขาไม่ง่ายที่จะเดินทางผ่าน มีหนามและผักโขมทุกที่ ดวงอาทิตย์ก็เริ่มจะตั้งโดยเวลาที่เขาผ่านด้านบนของภูเขาก่อน เขากระหืดกระหอบหายใจตลอดเวลา และร่างกายของเขาเจ็บปวด เป็นเย็นลง เขานั่งไขว้ขา ใต้ต้นไม้สูง เพื่อทำสมาธิสมาธิเป็นสิ่งที่ได้กลายเป็น นิสัยตำรวจ ถึงแม้ว่าเขาไม่มีฐานการเพาะปลูกเพื่อหมุนเพียงแค่นั่งสมาธิแล้วเขารู้สึกสงบและผ่อนคลายท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว สีดำ มันเป็นที่จุดนี้ว่าหอนลอยผ่านต้นไม้ พร้อมกับกลิ่นฉุน . ต่อไปเป็นจังหวะสามหัวสุนัขปรากฏตัวต่อหน้าเขา หนึ่งในสามหัวลีบอีก ต่องหนาวเย็นฉี และครั้งสุดท้ายที่ปรากฏเป็นสิ่ง สกปรก กระจกนิรภัยเห็นได้ชัดว่า ภูเขาเหล่านี้เป็นโดเมนของสิ่งมีชีวิต และการบุกรุกของเมงเฮาจากดวงตาที่เต็มไปด้วยการฆ่าอย่างรุนแรงอย่างไรก็ตาม , มันไม่ได้อยู่ใกล้เขา แต่เป็นวงกลมรอบ ๆเขา ฐานการเพาะปลูกได้ลึกซึ้ง มันอยู่ในระดับ 9 ของฉีการควบแน่น มันเป็นลมที่เพทนา เมงเฮาก็เต็มไปด้วยอันตราย ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ในความรู้สึกที่อันตราย อาจยังรู้สึกว่าเขาอ่อนแออย่างที่คนธรรมดาความขัดแย้งทำให้เกิดการลังเลอย่างไรก็ตาม มันอาจจะต้องมีความอดทนมาก มันมีการจัดการเพื่อยับยั้งตัวเองให้เวลาครึ่งชั่วก้านธูปไหม้ แล้วปล่อยออกมาเป็นเสียงหอนหินและแปรสภาพเป็นลำแสงที่ยิงต่อ เมิ่งฮ่าวที่มีสีสันสอง ไม่เหี่ยว หัวของพวกเขาหินเปิดปาก และเป็นกลิ่นฉุนที่เต็มไปอากาศจะปิดในบน เมิ่งฮ่าว มันเป็นที่จุดนี้ว่า เมิ่งฮ่าวตาเปิดร่างกายเขาอ่อนแอ แต่เมื่อดวงตาของเขาเปิด พวกเขาเต็มไปด้วยแสงเย็น