Before the crisis, the baht was fix

Before the crisis, the baht was fixed to a basket of currencies with the US dollar having
by far the largest weight in the basket resulting in a fairly stable baht/$US rate for many years
before the crisis. However, Thailand also tried to pursue an independent interest rate policy.
This can be seen from the gap between the Thai overnight interbank rate and the US overnight
fed fund rate. This gap averaged about 3.97% between January 1989 and June 1997 (the last
month before the float of the baht), and sometimes reached up to 10% (see Figure 1). With
liberalized capital flow, this inevitably led to a large amount of capital flow into Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนวิกฤต กำหนดเงินบาทกับตะกร้าสกุลเงินกับดอลลาร์สหรัฐที่มีโดยน้ำหนักที่ใหญ่ที่สุดในตะกร้าที่เกิดขึ้นในอัตราค่อนข้างมีเสถียรภาพบาท/ดอลลาร์สหรัฐฯ หลายปีก่อนวิกฤต อย่างไรก็ตาม ไทยยังพยายามดำเนินนโยบายอัตราดอกเบี้ยขึ้นอยู่กับการนี้สามารถมองเห็นช่องว่างระหว่างอัตราระหว่างธนาคารค้างคืนไทยและสหรัฐอเมริกาข้ามคืนติดตามอัตราเงิน ช่องว่างนี้ averaged ประมาณ 3.97% ระหว่างเดือน 1989 มกราคมและ 1997 มิถุนายน (ล่าสุดเดือนก่อนลอยบาท), และบางครั้งถึงขึ้นถึง 10% (ดูรูปที่ 1) มีกระแสทุนเสรีอย่างมาก นี้ย่อมนำไปสู่กระแสเงินทุนจำนวนมากในประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะเกิดวิกฤตค่าเงินบาทที่จะได้รับการแก้ไขตะกร้าสกุลเงินที่มีเงินดอลลาร์สหรัฐมีไกลโดยน้ำหนักที่ใหญ่ที่สุดในตะกร้าผลในเสถียรธรรมบาท / $ อัตราสหรัฐเป็นเวลาหลายปีก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตามประเทศไทยยังพยายามที่จะไล่ตามอัตราดอกเบี้ยนโยบายที่เป็นอิสระ. นี้สามารถเห็นได้จากช่องว่างระหว่างอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคารในชั่วข้ามคืนไทยและสหรัฐคืนเงินทุนเลี้ยง ช่องว่างนี้เฉลี่ยประมาณ 3.97% ระหว่างเดือนมกราคมปี 1989 และมิถุนายน 1997 (ที่ผ่านมาเดือนก่อนที่จะลอยของเงินบาท) และบางครั้งสูงถึง 10% (ดูรูปที่ 1) ด้วยการไหลของเงินทุนเสรีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่นำไปสู่การเป็นจำนวนมากของเงินทุนไหลเข้ามาในประเทศไทย