or this traditional folk dance, fem

or this traditional folk dance, females wear a dress called balintawak or patadyong, and males wear an untucked embroidered shirt called the barong tagalog. The balintawak are colorful dresses with wide arched sleeves and the patadyong is a pineapple fiber blouse paired with checkered skirts. The barong tagalog uniform is usually lightweight long sleeved shirts and worn with red trousers. Dancers wear no footwear while performing.[4]

Tinikling involves five steps; during the first four steps, the dancers dance opposite each other, and during the last step, they start from the same side of the poles.

The bamboo is also used as a percussive instrument as it is banged against the ground (or a piece of wood to make it easier to hold) and each other in a pattern. The bamboo has to be closed hard enough to make a sound, and the dancers must be quick enough to not get their foot (or feet) caught. As the dance continues, the banging of the bamboo becomes faster and harder, the sound of the clashing bamboo and the quickness of feet demonstrated by the dancers thrilling and awing the crowd. In the United States, this dance had been altered into a four-beat rhythm to adjust to popular music. In some cases, it has been used in conjunction with traditional Filipino martial arts to demonstrate fleetness of foot and flow of movement.[5]

Vicente I. De Veyra compiled tinikling music in his book, Mga Ambahan. [6]

Today Tinikling is taught throughout the United States. In grades K-12 they use this type of folk dance as an aerobic exercise for physical education classes to help expand physical movements such as hand coordination, foot speed, and also their rhythm. Tinikling is commonly performed on special occasions such as the Filipino Independence Day Independence Day (Philippines). This traditional dance is a celebration of Filipino culture and Filipino pride. [7]

Similar dances are found throughout Asia, such as the Cheraw dance from India, Múa Sạp from Vietnam, Lao Kra Top Mai from Thailand, Robam Kom Araek from Cambodia, Karen or Chin Bamboo Dance from Myanmar, Alai Sekap in Brunei, Ami Bamboo Dance from Taiwan, and Magunatip from Sabah, East Malaysia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หรือนี้พื้นบ้านรำ หญิงสวมชุดเรียกว่าบาลินตาวัคหรือ patadyong ชายสวมเสื้อปัก untucked เรียกว่าศิลปะในภาษาตากาล็อก บาลินตาวัคเป็นชุดมีสีสัน ด้วยแขนที่มนกว้าง และ patadyong เป็นเสื้อเส้นใยสับปะรดการจับคู่กับกระโปรงตาหมากรุก เครื่องแบบตากาล็อกนอนเป็นปกติน้ำหนักเบาเสื้อแขนยาว และสวมใส่กับกางเกงสีแดง นักเต้นสวมรองเท้าไม่ขณะดำเนินการ [4]Tinikling เกี่ยวข้องกับขั้นตอนที่ห้า ในระหว่างขั้นตอนแรก 4 เต้นรำตรงข้ามกัน และระหว่างขั้นตอนสุดท้าย พวกเขาเริ่มต้นจากด้านเดียวของการหมุนไม้ไผ่ยังถูกใช้เป็นเครื่องมือดนตรีเป็นตีกับพื้นดิน (หรือชิ้นส่วนของไม้ทำให้การกดค้างไว้) และแต่ละอื่น ๆ ในรูปแบบ ไม้ไผ่เป็นปิดหนักพอเพื่อให้เสียง และนักเต้นต้องอย่างรวดเร็วพอที่จะไม่ได้รับหรือของพวกเขาเท้า (เท้า) จับ เป็นการเต้นยังคง พวกไม้ไผ่กลายเป็นเร็ว และหนัก เสียงไม้ไผ่ clashing และ quickness ฟุตแสดง โดยเต้นน่าตื่นเต้น และ awing ฝูงชน ในสหรัฐอเมริกา เต้นรำนี้มีการเปลี่ยนแปลงในจังหวะ 4 จังหวะปรับเพลงยอดนิยม ในบางกรณี มีการใช้ร่วมกับศิลปะการต่อสู้ดั้งเดิมฟิลิปิโนแสดงให้เห็นถึง fleetness ของเท้าและขั้นตอนของการเคลื่อนไหว [5]Vicente I. De Veyra คอมไพล์เพลง tinikling ในหนังสือของเขา Mga Ambahan [6]วันนี้ Tinikling มีสอนทั่วสหรัฐอเมริกา ในเกรด K-12 จะใช้เต้นรำพื้นบ้านชนิดนี้เป็นการออกกำลังกายแอโรบิกเรียนพลศึกษาเพื่อช่วยขยายความเคลื่อนไหวทางกายภาพเช่นประสานมือ เท้าความเร็ว และจังหวะของพวกเขา โดยทั่วไปมีทำ Tinikling ในโอกาสพิเศษเช่นฟิลิปปินส์เอกราชวันอิสรภาพวัน (ฟิลิปปินส์) รำนี้เป็นงานเฉลิมฉลองของวัฒนธรรมฟิลิปปินส์และฟิลิปปินส์ความภาคภูมิใจ [7]เต้นเหมือนที่พบเอเชีย เช่นเต้น Cheraw จากอินเดีย Múa Sạp จากเวียดนาม ลาวกระด้านไม้จากประเทศไทย Araek คอม Robam จากกัมพูชา กะเหรี่ยง หรือชิน เต้นไม้ไผ่จากพม่า Sekap ลัยในประเทศบรูไน การเต้นรำไผ่ Ami จากไต้หวัน และ Magunatip จากซาบาห์ มาเลเซียตะวันออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรือนี้เต้นรำพื้นบ้านดั้งเดิม, หญิงสวมใส่ชุดที่เรียกว่า Balintawak หรือ patadyong และชายสวมเสื้อปัก untucked เรียก Barong ตากาล็อก Balintawak เป็นชุดที่มีสีสันกับแขนโค้งกว้างและ patadyong เป็นเสื้อใยสับปะรดที่จับคู่กับกระโปรงตาหมากรุก Barong ตากาล็อกเครื่องแบบมักจะมีน้ำหนักเบาเสื้อแขนยาวและสวมใส่กับกางเกงขายาวสีแดง นักเต้นระบำสวมรองเท้าในขณะที่การดำเนินการ [4]. Tinikling เกี่ยวข้องกับห้าขั้นตอน; ในช่วงสี่ขั้นตอนแรก, นักเต้นเต้นตรงข้ามกันและในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายที่พวกเขาเริ่มต้นจากด้านเดียวกันของเสา. ไผ่นอกจากนี้ยังใช้เป็นเครื่องมือจังหวะขณะที่มันจะกระแทกกับพื้นดิน (หรือชิ้นส่วนของ ไม้ที่จะทำให้มันง่ายต่อการถือ) และอื่น ๆ ในแต่ละรูปแบบ ไม้ไผ่จะต้องมีการปิดยากพอที่จะทำให้เสียง, และนักเต้นจะต้องรวดเร็วพอที่จะไม่ได้รับเท้าของพวกเขา (หรือฟุต) จับ การเต้นรำยังคงต่อสู้ของไม้ไผ่จะกลายเป็นเร็วขึ้นและยากที่เสียงจากไม้ไผ่การปะทะกันและความรวดเร็วของเท้าแสดงให้เห็นโดยนักเต้นที่น่าตื่นเต้นและ awing ฝูงชน ในประเทศสหรัฐอเมริกา, การเต้นรำนี้ได้รับการแก้ไขเป็นจังหวะสี่จังหวะที่จะปรับตัวเข้ากับเพลงยอดนิยม ในบางกรณีจะได้รับการใช้งานร่วมกับศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมฟิลิปปินส์แสดงให้เห็นถึง fleetness ของเท้าและการไหลของการเคลื่อนไหว. [5] Vicente I. De Veyra รวบรวมเพลง tinikling ในหนังสือของเขา Mga Ambahan [6] วันนี้ Tinikling สอนทั่วประเทศสหรัฐอเมริกา ใน K-12 ที่พวกเขาใช้ประเภทนี้ของการเต้นรำพื้นบ้านเป็นออกกำลังกายสำหรับการเรียนการศึกษาทางกายภาพที่จะช่วยขยายการเคลื่อนไหวทางกายภาพเช่นการประสานมือ, เท้าความเร็วและจังหวะการเต้นของพวกเขา Tinikling จะดำเนินการทั่วไปในโอกาสพิเศษเช่นฟิลิปปินส์วันประกาศอิสรภาพวันประกาศอิสรภาพ (ฟิลิปปินส์) นี้เต้นรำแบบดั้งเดิมคือการเฉลิมฉลองของวัฒนธรรมและความภาคภูมิใจฟิลิปปินส์ฟิลิปปินส์ [7] การเต้นรำที่คล้ายกันที่พบทั่วเอเชียเช่นการเต้นรำจากเชรอว์อินเดีย Mua SAP จากเวียดนามลาวกระเชียงใหม่ชั้นนำจากประเทศไทย Robam คม Araek จากกัมพูชากะเหรี่ยงหรือชินเต้นรำไม้ไผ่จากพม่า Alai Sekap ในบรูไน, Ami เต้นรำไม้ไผ่จากไต้หวันและ Magunatip จากซาบาห์มาเลเซียตะวันออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หรือแบบดั้งเดิมเต้นรำ , ผู้หญิงใส่ชุดเรียกว่าบาลินตาวักหรือ patadyong และชายสวม untucked ปักเสื้อที่เรียกว่า บารอง ภาษาอังกฤษ . ในบาลินตาวักเป็นชุดสีสันกับแขนโค้งกว้างและ patadyong เป็นใยสับปะรด เสื้อลายตารางคู่กับกระโปรง ในภาษาอังกฤษมักจะเบา บารอง ชุดเสื้อแขนยาว และสวมกับกางเกงสีแดงเต้นไม่ใส่รองเท้าขณะปฏิบัติ [ 4 ]

Tinikling เกี่ยวข้องกับห้าขั้นตอน ระหว่างสี่ขั้นตอนแรก แดนเซอร์เต้นตรงข้ามกันและกัน และในขั้นตอนสุดท้าย เริ่มจากด้านเดียวกันของเสา

ไม้ไผ่ยังถูกใช้เป็นเครื่องมือ จังหวะมันกระแทกกับพื้น ( หรือชิ้นส่วนของไม้เพื่อให้มันง่ายที่จะถือ ) และแต่ละอื่น ๆในรูปแบบไม้ไผ่จะปิดยากพอที่จะทำให้เสียง และแดนเซอร์ต้องเร็วพอที่จะไม่รับเท้าของพวกเขา ( หรือเท้า ) จับ เช่นเดียวกับการเต้นต่อไป การต่อสู้ของไม้ไผ่จะกลายเป็นเร็วขึ้นและหนักขึ้น เสียงของการปะทะไม้ไผ่และความรวดเร็วของเท้าที่แสดงโดยนักเต้นที่น่าตื่นเต้นและ Awing ฝูงชน ในสหรัฐอเมริกาการเต้นรำนี้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นสี่จังหวะ จังหวะที่จะปรับที่นิยมเพลง ในบางกรณี มันถูกใช้ร่วมกับฟิลิปปินส์ศิลปะการต่อสู้ให้สวยงามและการไหลของการเคลื่อนไหวเท้า . [ 5 ]

Vicente . de veyra รวบรวม Tinikling เพลงในหนังสือของเขา , แพร์ ambahan . [ 6 ]

วันนี้ Tinikling สอนทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาในวิชาภาคบังคับที่พวกเขาใช้ในการฟ้อนรำพื้นบ้านชนิดนี้เป็นการออกกำลังกายแอโรบิกสำหรับชั้นเรียนการศึกษาทางกายภาพที่จะช่วยขยายการเคลื่อนไหวทางกายภาพ เช่น การประสานงาน มือ เท้า ความเร็ว และจังหวะของพวกเขา Tinikling มักแสดงในโอกาสพิเศษ เช่น ฟิลิปปินส์วันชาติวันชาติ ( ฟิลิปปินส์ )เต้นรำแบบดั้งเดิมนี้เป็นงานฉลองของวัฒนธรรมและศักดิ์ศรีชาวฟิลิปปินส์ฟิลิปปินส์ [ 7 ]

คล้ายๆเต้นที่พบทั่วเอเชีย เช่น cheraw เต้นรำจากอินเดีย , M ú s ạ P จากเวียดนาม ลาว กระสุดเชียงใหม่ จากประเทศไทย robam กอม araek จากเขมร กะเหรี่ยง หรือเต้นไม้ไผ่คางจากพม่า , อะไหล่ sekap ในบรูไน อามิไม้ไผ่ เต้น จากไต้หวัน และ magunatip จาก ตะวันออกซาบาห์ , มาเลเซีย