At one level, the view that money g

At one level, the view that money growth is largely, if
not entirely, irrelevant for inflation is surprising. The idea
that persistent changes in the price level are associated
with changes in the supply of money is one of the oldest
and most established propositions in economics. An early
and influential analysis appeared almost 250 years ago:
David Hume’s 1752 essay “Of Money” analyzes the link
between increases in money and the subsequent increase
in prices. Economists since Hume repeatedly have
observed that prolonged increases in prices are associated
with increases in the nominal quantity of money.
Summing up the evidence, Milton Friedman in 1963
coined the aphorism “Inflation is always and everywhere a
monetary phenomenon” (1992, 262). In recent years Lucas
(1980), Dwyer and Hafer (1988), Friedman (1992), Barro
(1993), McCandless and Weber (1995), Dewald (1998),
Rolnick and Weber (1997), Dwyer (1998), and others
have found that changes in the nominal quantity of money
and the price level are closely related.
Despite its long history and the substantial evidence,
the predicted association between money and
inflation remains disputed. One possible explanation for
this seeming paradox is that the empirical relationship
between money growth and inflation holds only over
time periods that are so long that the relationship is
uninformative for practitioners and policymakers, who
are more concerned about inflation next month or next
year. Some of the evidence above is based on average
inflation rates and money growth rates over thirty years.
If it takes a generation for the relationship between
money growth and inflation to become apparent, perhaps
it is not surprising that central bankers and practitioners
put little weight on recent money growth.
It is not clear, though, that it takes a generation for
the relationship between money growth and inflation to
become apparent. Dwyer and Hafer (1988), for example,
find that inflation and the growth rate of money are closely
related over periods as short as five years. While the
five-year average inflation rate does not have the same
immediacy as next month’s inflation rate, it is not a generational
inflation rate either. On a monthly or quarterly
basis in the United States, it is difficult to find variables
that improve a forecast of next month’s or next quarter’s
inflation rate using only past inflation (see, for example,
Dwyer 1998). This finding indicates that policymakers in
the United States have little effect on inflation next
month. Such a forecast may be of little value for monetary
policymakers other than in its relationship to inflation
rates further in the future that their policies may affect.2
This article reconsiders the link between money
growth and inflation, using two types of evidence. The
first is based on the behavior of five countries’ price levels
and money stocks over much of the twentieth century.
This evidence provides a perspective on the relationship
between inflation and money growth over time and in
countries that differ widely in terms of economic and
political developments. Collecting comparable data for
such long periods is not feasible for many countries, however.
Hence, the second analysis of the relationship
between inflation and money growth uses two recent fiveyear
periods for a large number of countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ระดับหนึ่งมุมมองว่าการเติบโตของเงินเป็นส่วนใหญ่ถ้าไม่ทั้งหมด
ไม่เกี่ยวข้องกับอัตราเงินเฟ้อที่น่าแปลกใจ ความคิด
ว่าการเปลี่ยนแปลงถาวรในระดับราคาที่เกี่ยวข้อง
กับการเปลี่ยนแปลงในอุปทานของเงินที่เป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นที่ยอมรับ
ที่สุดข้อเสนอในสาขาเศรษฐศาสตร์ การวิเคราะห์ต้น
และมีอิทธิพลปรากฏเกือบ 250 ปีที่ผ่านมา
เดวิดฮูมของเรียงความ 1752 "เงิน" การวิเคราะห์การเชื่อมโยง
ระหว่างการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายและเพิ่มขึ้นตามมา
ในราคา นักเศรษฐศาสตร์ตั้งแต่ฮูมซ้ำได้
ตั้งข้อสังเกตว่าการเพิ่มขึ้นเป็นเวลานานในราคาที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น
ในปริมาณเล็กน้อยของเงิน.
ข้อสรุปหลักฐานมิลตันฟรีดแมนในปี 1963
ประกาศเกียรติคุณคำพังเพย "อัตราเงินเฟ้ออยู่เสมอและทุกที่
เดวิดฮูมของเรียงความ 1752 "เงิน" การวิเคราะห์การเชื่อมโยง
ระหว่างการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายและเพิ่มขึ้นตามมา
ในราคา นักเศรษฐศาสตร์ตั้งแต่ฮูมซ้ำได้
ตั้งข้อสังเกตว่าการเพิ่มขึ้นเป็นเวลานานในราคาที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น
ในปริมาณเล็กน้อยของเงิน.
ข้อสรุปหลักฐานมิลตันฟรีดแมนในปี 1963
ประกาศเกียรติคุณคำพังเพย "อัตราเงินเฟ้ออยู่เสมอและทุกที่
ปรากฏการณ์การเงิน "(1992, 262) ในปีที่ผ่านมาลูคัส
(1980) Dwyer และ Hafer (1988) ฟรีดแมน (1992) Barro,
(1993) McCandless และเวเบอร์ (1995), Dewald (1998),
Rolnick และเวเบอร์ (1997), Dwyer (1998 ) และอื่น ๆ
ได้พบว่าการเปลี่ยนแปลงในปริมาณเล็กน้อยของเงิน
และระดับราคาที่มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิด.
แม้จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานและหลักฐานสำคัญ,
สมาคมคาดการณ์ไว้ระหว่างเงินและอัตราเงินเฟ้อยังคงอยู่
แน่นอน คำอธิบายหนึ่งที่เป็นไปได้
นี้ความขัดแย้งที่เห็นก็คือค​​วามสัมพันธ์เชิงประจักษ์
ระหว่างการเจริญเติบโตของรายได้และอัตราเงินเฟ้อถือเพียงกว่า
ช่วงเวลาที่มีมานานว่าเป็นความสัมพันธ์
uninformative สำหรับผู้ปฏิบัติงานและผู้กำหนดนโยบายที่
มีความกังวลเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อในเดือนถัดไปหรือ ต่อไป
ปีความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของรายได้และอัตราเงินเฟ้อที่จะกลายเป็นชัดเจน
Dwyer และ Hafer (1988) ตัวอย่างเช่น
หาอัตราเงินเฟ้อและอัตราการเติบโตของรายได้อย่างใกล้ชิด
ที่เกี่ยวข้องในช่วงเวลาสั้นที่สุดเท่าที่ห้าปี ขณะ
ห้าปีอัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยไม่ได้มีเหมือนกัน
ด่วนเป็นอัตราเงินเฟ้อเดือนถัดไปจะไม่ generational
อัตราเงินเฟ้ออย่างใดอย่างหนึ่ง ในรายเดือนหรือรายไตรมาส
บางส่วนของหลักฐานดังกล่าวจะขึ้นอยู่กับอัตราเฉลี่ย
อัตราเงินเฟ้อและอัตราการเจริญเติบโตของรายได้กว่าสามสิบปี.
ถ้าจะใช้เวลาในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโต
เงินและอัตราเงินเฟ้อที่จะกลายเป็นชัดเจนบางที
มันไม่น่าแปลกใจที่ธนาคารกลางและผู้ปฏิบัติงาน
ใส่น้ำหนักเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการเจริญเติบโตของรายได้ที่ผ่านมา.
มันไม่ชัดเจนได้ว่าจะใช้เวลาในการผลิตสำหรับ
พื้นฐานในประเทศสหรัฐอเมริกาก็เป็นเรื่องยากที่จะหาตัวแปร
ที่ปรับปรุงการคาดการณ์ของเดือนถัดไปหรือไตรมาสถัดไป
อัตราเงินเฟ้อโดยใช้เพียงที่ผ่านมาอัตราเงินเฟ้อ (ดูตัวอย่างเช่น
Dwyer 1998) การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าผู้กำหนดนโยบายใน
ประเทศสหรัฐอเมริกามีผลเพียงเล็กน้อยต่ออัตราเงินเฟ้อต่อไป
เดือน การคาดการณ์ดังกล่าวอาจจะมีค่าน้อยสำหรับเงิน
ผู้กำหนดนโยบายอื่นใดในความสัมพันธ์กับอัตราเงินเฟ้อ
อัตราการต่อไปในอนาคตว่านโยบายของพวกเขาอาจ affect.2
บทความนี้โฉมหน้าการเชื่อมโยงระหว่างเงิน
การเจริญเติบโตและอัตราเงินเฟ้อที่ใช้สองประเภทของหลักฐาน
แรกจะขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของห้าประเทศระดับราคา
และหุ้นเงินกว่ามากของศตวรรษที่ยี่สิบ.
หลักฐานนี้จะให้มุมมองเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการเติบโตของรายได้ในช่วงเวลาและใน
ประเทศที่แตกต่างกันมากในแง่ของการพัฒนาทางการเมืองเศรษฐกิจและ
การเก็บรวบรวมข้อมูลที่เทียบเคียงกับ
เวลานานดังกล่าวไม่ได้เป็นไปได้สำหรับหลายประเทศ แต่.
ดังนั้นการวิเคราะห์ที่สองของความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อ
และการเติบโตของเงินใช้สองที่ผ่านมา fiveyear
ระยะเวลาสำหรับจำนวนมากของประเทศ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระดับหนึ่ง การเจริญเติบโตของเงินมีมาก ถ้า
ไม่เมื่อย ไม่เกี่ยวข้องสำหรับอัตราเงินเฟ้อไม่น่าแปลกใจ ความคิด
เปลี่ยนแปลงแบบถาวรในระดับราคาเชื่อมโยง
มีการเปลี่ยนแปลงอุปทานของเงินคือหนึ่ง
และก่อตั้งขั้นในเศรษฐศาสตร์มากที่สุด เป็นต้น
และวิเคราะห์มีอิทธิพลปรากฏเกือบ 250 ปีที่ผ่านมา:
ในระดับหนึ่ง การเจริญเติบโตของเงินมีมาก ถ้า
ไม่เมื่อย ไม่เกี่ยวข้องสำหรับอัตราเงินเฟ้อไม่น่าแปลกใจ ความคิด
เปลี่ยนแปลงแบบถาวรในระดับราคาเชื่อมโยง
มีการเปลี่ยนแปลงอุปทานของเงินคือหนึ่ง
และก่อตั้งขั้นในเศรษฐศาสตร์มากที่สุด เป็นต้น
และวิเคราะห์มีอิทธิพลปรากฏเกือบ 250 ปีที่ผ่านมา:
เดวิดฮูม 1752 เรียง "ของเงิน" วิเคราะห์เชื่อมโยง
ระหว่างเพิ่มเงินและเพิ่มขึ้นมา
ราคา นักเศรษฐศาสตร์ตั้งแต่ฮูมได้ซ้ำ ๆ
สังเกตที่นานขึ้นในราคาที่เชื่อมโยง
กับการเพิ่มขึ้นในปริมาณที่ตั้งไว้ของเงิน
รวมหลักฐาน มิลตันฟรีดแมนใน 1963
จังหวะ aphorism ที่ "อัตราเงินเฟ้ออยู่เสมอ และทุก
ปรากฏการณ์เงิน" (1992, 262) ในปี Lucas
(1980), Dwyer และ Hafer (1988), ฟรีดแมน (1992), Barro
(1993), McCandless และแบ่งแยก (1995), Dewald (1998),
Rolnick และแบ่งแยก (1997), Dwyer (1998), และคนอื่น ๆ
พบที่เปลี่ยนแปลงในปริมาณเงินที่ตั้งไว้
และระดับราคามีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิด
แม้ มีประวัติยาวนานและพบหลักฐาน,
สมาคมคาดการณ์ระหว่างเงิน และ
อัตราเงินเฟ้อยังคงมีข้อโต้แย้ง อธิบายได้หนึ่ง
paradox นี้ seeming ว่าสัมพันธ์ประจักษ์
ระหว่างเงินเฟ้อและการเติบโตเงินเก็บเพียงผ่าน
เวลารอบระยะเวลาที่ยาวนานดังนั้นความสัมพันธ์เป็น
uninformative ผู้และผู้กำหนดนโยบาย ที่
มากกังวลเกี่ยวกับเงินเฟ้อเดือนหน้า หรือถัดไป
ปี บางหลักฐานข้างต้นอยู่โดยเฉลี่ย
อัตราเงินเฟ้อและอัตราการเจริญเติบโตเงินกว่าสามสิบปี
ถ้าใช้รุ่นสำหรับความสัมพันธ์ระหว่าง
เงินเจริญเติบโตและเงินเฟ้อจะกลายเป็นชัดเจน ที
มันจะไม่น่าแปลกใจที่ธนาคารกลางและผู้
ใส่น้ำหนักน้อยบนล่าเงินเติบโต
ไม่ชัดเจน แม้ว่า ที่ใช้เป็นรุ่นสำหรับ
ความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของเงินและอัตราเงินเฟ้อเพื่อ
กลายเป็นชัดเจนขึ้น Dwyer และ Hafer (1988), เช่น,
หาอัตราเงินเฟ้อและอัตราการเติบโตของเงินใกล้เคียง
ที่เกี่ยวข้องกับช่วงระยะเวลาสั้นเพียง 5 ปี ในขณะ
อัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยห้าปีไม่ได้เหมือนกัน
immediacy เป็นอัตราเงินเฟ้อของเดือนถัดไป ไม่มีคำ
อัตราเงินเฟ้อทั้งนั้น รายเดือนหรือรายไตรมาส
พื้นฐานในสหรัฐอเมริกา มันเป็นเรื่องยากในการค้นหาตัวแปร
ที่ปรับปรุงการคาดการณ์ของไตรมาสถัดไปหรือเดือนถัดไป
ใช้อัตราเงินเฟ้อเท่าที่ผ่านมาอัตราเงินเฟ้อ (ดู เช่น,
Dwyer 1998) ค้นหานี้หมายถึงผู้กำหนดนโยบายใน
สหรัฐอเมริกามีผลต่ออัตราเงินเฟ้อเล็กน้อยถัดไป
เดือน การคาดการณ์อาจมีค่าน้อยสำหรับเงิน
ผู้กำหนดนโยบายจากความสัมพันธ์อัตราเงินเฟ้อ
ราคาต่อไปในอนาคตว่า บทความของนโยบายอาจ affect.2
This reconsiders เชื่อมโยงระหว่างเงิน
เจริญเติบโตและอัตราเงินเฟ้อ การใช้หลักฐานสองชนิด ใน
ก่อน จะขึ้นอยู่กับลักษณะการทำงานของระดับราคาห้าประเทศ
และเงินหุ้นกว่ามากของยี่สิบศตวรรษ
หลักฐานนี้ให้มุมมองเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ระหว่างเงินเฟ้อและการเติบโตของเงินเวลา และใน
ประเทศที่แตกต่างกันในแง่ของเศรษฐกิจ และ
พัฒนาทางการเมือง รวบรวมข้อมูลเปรียบเทียบได้
ระยะดังกล่าวนานไม่สำหรับประเทศ อย่างไรก็ตามการ
Hence การวิเคราะห์ความสัมพันธ์สอง
ระหว่างเงินเฟ้อและเงิน เจริญเติบโตใช้ fiveyear ล่าสุดสอง
รอบระยะเวลาสำหรับจำนวนขนาดใหญ่ของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระดับหนึ่งดูที่การขยายตัวของเงินเป็นส่วนใหญ่หาก
ซึ่งจะช่วยไม่ได้ทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องสำหรับอัตราเงินเฟ้อจะน่าประหลาดใจ ความคิดที่
ซึ่งจะช่วยให้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในระดับราคาที่มีการเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลง
ซึ่งจะช่วยในการให้เงินเป็นหนึ่งในข้อเสนอ
ซึ่งจะช่วยสร้างมากที่สุดและเก่าแก่มากที่สุดในด้านเศรษฐศาสตร์ การวิเคราะห์
และมีอิทธิพลต่อช่วงต้นที่ปรากฏอยู่เกือบ 250 ปีที่ผ่านมา:
ในระดับหนึ่งดูที่การขยายตัวของเงินเป็นส่วนใหญ่หาก
ซึ่งจะช่วยไม่ได้ทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องสำหรับอัตราเงินเฟ้อจะน่าประหลาดใจ ความคิดที่
ซึ่งจะช่วยให้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในระดับราคาที่มีการเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลง
ซึ่งจะช่วยในการให้เงินเป็นหนึ่งในข้อเสนอ
ซึ่งจะช่วยสร้างมากที่สุดและเก่าแก่มากที่สุดในด้านเศรษฐศาสตร์ การวิเคราะห์
และมีอิทธิพลต่อช่วงต้นที่ปรากฏอยู่เกือบ 250 ปีที่ผ่านมา: