Crosby’s (1972) assertion that “qua

Crosby’s (1972) assertion that “quality is free” is based on the assumption that, for most firms, an increase in prevention costs will be more than offset by a decrease in failure costs. Basically, the logic underlying the cost of quality literature is that for a given set of organizational conditions there is an optimal level of quality. The cost of quality is a measure of the extra cost incurred by the organization because it is either under- or over-performing. It is commonly argued that this can be as much as 20 per cent of net sales (Campanella and Corcoran, 1983).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของครอสบี้ (1972) ยืนยันว่า "คุณภาพเป็นฟรี" ตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า สำหรับบริษัทส่วนใหญ่ การเพิ่มขึ้นของต้นทุนการป้องกันจะมี มากกว่าจากการลดลงของต้นทุนความล้มเหลว โดยทั่วไป ตรรกะพื้นฐานต้นทุนของคุณภาพวรรณคดีเป็นสำหรับชุดของเงื่อนไขที่องค์กรกำหนด ว่าอยู่ในระดับเหมาะสมที่สุดของคุณภาพ ต้นทุนของคุณภาพคือ การวัดเกิด โดยองค์กรเนื่องจากอยู่ภายใต้- หรือทำการ มันมักโต้เถียงว่า นี้สามารถเป็นร้อยละ 20 ของยอดขายสุทธิ (กัมปาเนลลาและ Corcoran, 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอสบี (1972) ยืนยันว่า "คุณภาพเป็นฟรี" ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าสำหรับ บริษัท ส่วนใหญ่เพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายในการป้องกันจะชดเชยมากกว่าจากการลดลงของค่าใช้จ่ายในความล้มเหลว โดยทั่วไปตรรกะพื้นฐานค่าใช้จ่ายของวรรณกรรมที่มีคุณภาพเป็นที่สำหรับชุดที่กำหนดของเงื่อนไขขององค์กรที่มีอยู่ในระดับที่ดีที่สุดของคุณภาพ ค่าใช้จ่ายของคุณภาพเป็นตัวชี้วัดของค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมที่เกิดขึ้นโดยองค์กรเพราะมันเป็นทั้งต่ำกว่าหรือมากกว่าที่มีประสิทธิภาพ มันเป็นเรื่องปกติที่ถกเถียงกันอยู่ว่านี้สามารถเป็นร้อยละมากที่สุดเท่าที่ 20 ของยอดขายสุทธิ (Campanella และคอร์โคแร, 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครอสบี ( 1972 ) ยืนยันว่า " คุณภาพเป็นฟรี " มีพื้นฐานอยู่บนสมมติฐานที่ว่า สำหรับ บริษัท ส่วนใหญ่ การเพิ่มขึ้นของต้นทุนการป้องกันจะมีมากกว่าชดเชยโดยการลดลงของต้นทุนความล้มเหลว โดยตรรกะพื้นฐานค่าใช้จ่ายของวรรณกรรมคุณภาพเพื่อให้ชุดของเงื่อนไขที่เป็นระดับที่เหมาะสมขององค์กรมีคุณภาพ ต้นทุนคุณภาพเป็นตัวชี้วัดของค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมที่เกิดขึ้นโดยองค์กร เพราะมันเป็นภายใต้หรือมากกว่าการปฏิบัติ มันเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่า นี้สามารถมากที่สุดเท่าที่ร้อยละ 20 ของยอดขายสุทธิ ( Campanella และระบบประสาท , 1983 )