The contribution of the second vari

The contribution of the second variable depth to this calculation is huge – one could say
that the distance is practically just the absolute difference in the depth values (equal to
|51-99| = 48) with only tiny additional contributions from pollution and temperature. This
is the problem of standardization discussed in Chapter 3 – the three variables are on
completely different scales of measurement and the larger depth values have larger intersample
differences, so they will dominate in the calculation of Euclidean distances.
Some form of standardization is necessary to balance out the contributions, and the
conventional way to do this is to transform the variables so they all have the same variance
of 1. At the same time we centre the variables at their means – this centring is not
necessary for calculating distance, but it makes the variables all have mean zero and thus
easier to compare. The transformation commonly called standardization is thus as follows:
standardized value = (original value – mean) / standard deviation (4.5)
The means and standard deviations of the three variables are:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัดส่วนของความลึกสองตัวแปรการคำนวณนี้เป็นใหญ่ – หนึ่งอาจพูดว่า
ว่าระยะทางจริงเพียงความแตกต่างแน่นอนค่าความลึก (เท่ากับ
|51-99| = 48) มีเฉพาะขนาดเล็กเพิ่มเติมผลงานจากมลภาวะและอุณหภูมิได้ นี้
เป็นมาตรฐานที่กล่าวถึงในบทที่ 3-ตัวแปรสามอยู่บน
ระดับต่างกันทั้งหมดของวัดและค่าความลึกขนาดใหญ่มีขนาดใหญ่ intersample
ส่วนต่าง เพื่อให้พวกเขาจะครองในการคำนวณของ Euclidean ระยะทาง
บางรูปแบบของมาตรฐานจำเป็นต้องดุลออกผลงาน และ
วิธีธรรมดาคือการ แปลงตัวแปรทั้งหมดได้รับผลต่างกัน
1 ขณะเดียวกันเราศูนย์ตัวแปรที่หมายถึงของพวกเขา – centring นี้ไม่
จำเป็นสำหรับการคำนวณระยะทาง แต่มันทำให้ตัวแปรทั้งหมดมีค่าศูนย์หมายถึงจึง
สามารถเปรียบเทียบ การเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่ามาตรฐานทั่วไปเป็นดังนี้:
มาตรฐานค่า = (ค่าเดิม – หมายถึง) / ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (4.5)
วิธีและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของตัวแปรสาม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีส่วนร่วมของความลึกของตัวแปรที่สองเพื่อการคำนวณนี้เป็นอย่างมาก - หนึ่งอาจกล่าวได้
ว่าระยะทางเป็นจริงเพียงแค่ความแตกต่างแน่นอนในค่าความลึก (เท่ากับ
| 51-99 | = 48) กับการมีส่วนร่วมที่เพิ่มขึ้นเล็ก ๆ เท่านั้นจากมลพิษและอุณหภูมิ นี้
เป็นปัญหาของมาตรฐานที่กล่าวไว้ในบทที่ 3 - สามตัวแปรที่อยู่ใน
ระดับที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ของการวัดและค่าความลึกขนาดใหญ่มีขนาดใหญ่ intersample
แตกต่างกันดังนั้นพวกเขาจะครองในการคำนวณระยะทางที่ยุคลิด
รูปแบบบางส่วนของมาตรฐานเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อความสมดุล ออกมามีส่วนร่วมและ
วิธีการแบบเดิมในการทำเช่นนี้คือการแปลงตัวแปรเพื่อให้พวกเขาทุกคนมีความแตกต่างกัน
ของ 1 ในขณะเดียวกันเราศูนย์ตัวแปรที่วิธีการของพวกเขา - กลางนี้ไม่
จำเป็นสำหรับการคำนวณระยะทาง แต่มันทำให้ ตัวแปรที่ทุกคนมีความหมายถึงการเป็นศูนย์และทำให้
ง่ายต่อการเปรียบเทียบ การเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่ามาตรฐานจึงเป็นดังนี้
ค่ามาตรฐาน = (ค่าเดิม - ค่าเฉลี่ย) / ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (4.5)
วิธีการและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของตัวแปรที่สามคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลงานของความลึกตัวแปรที่สองการคำนวณนี้–ขนาดใหญ่อาจกล่าวได้ว่าระยะทางจริงแค่
แน่นอนแตกต่างในความลึกมีค่าเท่ากับ
| 51-99 | = 48 ) มีเพียงเล็ก ๆเพิ่มเติมสมทบจากอุณหภูมิของมลพิษและ . นี้คือปัญหาของมาตรฐาน
กล่าวถึงในบทที่ 3 ) ตัวแปรทั้งสามอยู่บน
คนละระดับการวัดความลึกขนาดใหญ่ค่ามีความแตกต่าง intersample
ขนาดใหญ่ดังนั้นพวกเขาจะครองในการคำนวณระยะทางพลาด .
แบบฟอร์มบางอย่างของมาตรฐานเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อความสมดุลออกสมทบและ
ตามปกติ วิธีนี้คือการ แปลงตัวแปรดังนั้นพวกเขาทั้งหมดเดียวกันมีความแปรปรวน
1ในเวลาเดียวกันเราศูนย์ตัวแปรที่วิธีการพัฒนาศูนย์กลางไม่ได้
จำเป็นสำหรับการคำนวณระยะทาง แต่จะทำให้ตัวแปรทั้งหมดจะหมายถึงศูนย์จึง
ง่ายต่อการเปรียบเทียบ การเปลี่ยนแปลงมักเรียกว่ามาตรฐานจึงเป็นดังนี้ :
มาตรฐานค่า = ( เดิม ( ค่าเฉลี่ย ) / ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( 4.5 )
โดยหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของตัวแปรทั้งสาม ได้แก่