Crafting Culture:
The importance of craftsmanship
for the world of the arts and the economy at large
Alternative title
Craftsculture: an international comparison
Arjo Klamer
Erasmus University Rotterdam
arjo@klamer.nl
June 20121
With the advance of the industrial age and the subsequent emergence of the knowledge economy, the crafts
got marginalized in the economy. Traditional crafts were just that, traditional, therefore history and only
interesting as part of (cultural) heritage. Utilitarian crafts (think of plumbers, housepainters, roofworkers,
dental technicians and so on) continued to do their thing, but such work, at least that was the reigning
impression, was intended for those who cannot do the intellectual work that a knowledge economy calls for.
The educational systems in developed countries sanctified intellectual intelligence and looked down on
manual skills. In the arts conceptual innovation had overtaken craftsmanship as the core competence.
All this is about to change. The creative economy increasingly calls for skills that are characteristic for
craftsmanship. This shows in a trend in consumer culture that stresses authenticity and quality.
Craftsmanship is to meet such preferences. Craftsmanship furthermore satisfies the need for meaningful
work. Mastery provides a sense of self-worth. Politicians, therefore, are speaking about the importance of
craftsmanship, and artists are reevaluating the craft in their work.
Richard Sennett gave the intellectual community a wake-up call with his book Craftsmen (2008). The book
has drawn attention among artists and scholars and has redirected the discussion on what constitutes
craftsmanship, the relationship between crafts and arts, the importance of craftsmanship for (local)
economies, for work and identity, and on consumer culture.
Maybe because of Sennet’s work I have been drawn into discussions about crafts and craftsmanship in the
Netherlands. As a member of a platform for the craft economy I contributed to the advocacy of a restoration
of the appreciation of craftsmanship in the Netherlands. We began to question how well the crafts in the
Netherlands had fared compared to other countries. Is there something like a best practice? What can be
learned from practices in other countries? A couple of craft organizations commissioned a research project.
This paper reports the findings of the research that we conducted at the Erasmus University. We explored the
crafts sector in Japan, China, India, Italy, Germany and England. At first we tried to assess the economic
significance of the crafts sector in each economy but quickly found out that because of inconsistent
definitions and incomplete data the numbers would not reveal a great deal. A major challenge, therefore, was
sorting out various definitions of craftsmanship and to come up with clear distinctions between skilled work,
unskilled work, utilitarian crafts and creative crafts. (We found out that we were in need of a subsection that
goes under the name cutting edge craftsmanship.) In order to do justice to the variation of practices and to
create order we have constructed an ideal situation and then determined best practices.
The research has been an illuminating exercise. As researchers we got excited. The territory is relatively
unexplored and in our search for information and relevant literature we hit upon interesting research topics
(such as the traditional crafts as part of intangible heritage, the importance of a craft culture for the creative
economy). The more we delved into the topic, the more convinced we got about the relevance. Whereas most
Master title
Creative crafts are about quality. In principle only those intimately involved in the process of crafting can
judge quality. In the ideal world customers will trust the quality of crafts products when the quality is
guaranteed.
One sign of quality is the awarding of the master title for the very best creative craft people in every
discipline.
A master title should be preserved to those creative craftspeople that are
a) highly skilled as judged by their peers
b) innovative (proven ability to work on the cutting edge) as judged by their peers
c) highly capable in promoting his or own work in particular and the creative crafts in general
d) competent in sharing his or her knowledge and skills with apprentices.
The master title is awarded for a limited number of years. A year before expiration the master has to
demonstrate that he or she still meets the criteria.
The guild in a modern form is responsible for the awarding of master title.
Ideal organizations
In order to guard quality, organize support groups, protect the interests nationally and internationally, to
maintain international contacts, to organize fairs and the like, and to provide information and knowledge
about creative crafts, the world of the creative crafts is organized in the form of modern guilds.
These guilds are ran by the craftspeople themselves, with the assistance of professionals in marketing,
promotion, finance, international contacts, organization of fairs and other events.
To prevent a rigid insider’s culture—the main objection against the old-fashioned guilds, the modern guilds
have a board of trustees that includes prominent outsiders. This board has the explicit task to monitor the
openness and innovativeness of the organization.
The ideal creative crafts culture A creative crafts culture comprises all the shared values, experiences, stories, traditions, skills, knowledge,
and institutions that are characteristic for the world of the creative crafts.
A strong and vital creative crafts culture has the following characteristics
On the supply side
-Young people view the creative crafts as a career worth striving for
-Strong traditions of apprenticeship
-A strong sense of tradition,
-Recognition of the masters; fair and effective
-A strong sense of collegiality among creative craftspeople
-A spirit of creativity and innovativeness
-A strong appreciation of entrepreneurship
-A clear sense of mission (promoting and sustaining quality, contributing to a joyful and inspiring life)
-Core values clearly expressed in daily practice of craftspeople (commitment to skill and quality, innovation,
collegiality and so on)
On the demand side
-an active and interested community of stakeholders
-a well developed distinctive taste for and appreciation of creative quality (usually implying the existence of
an elite in the sense of people who are intimately acquainted with the world of creative crafts)
-willingness to pay
-Significant local demand as well as international interest (where international buyers do not crowd out local
buyers)
Critical for a creative craft culture is the presence of strong intermediaries and intensive discussions of the
works of creative crafts people. Intermediaries include modern guilds, special shops, experts, journalists,
news papers, websites, scholarship, labs, fairs, capital cities (like Arnhem as fashion city and Eindhoven as
creative design city) and so forth.
Creative crafts do not just come about because people make creative products but also because others are
able to appreciate those products. Without an appreciative and critical public the creative crafts will fade and
die. That is why we speak of co-creation: the creative crafts are a co-creation of makers, lovers and users.
That is also why we say that creative crafts are not just products but contributions to the conversation that
constitutes creative crafts. When a Wouter van Baalen makes a design of silver he in a way contributes to the
conversation about such designs. His success is first determined by the people who know, by the experts who
can judge the quality, and then by others who pay attention to such judgment and are able and willing to pay
the price.
Ideal policies
Ideally creative crafts come about spontaneously, as the outcome of social interactions. People meet people,
young people meet creative craftspeople, or are confronted with their work, and decide to pursue a creative
craft themselves. Creative craftspeople organize themselves; develop their techniques and skills in a
stimulating, innovative, and competitive environment.
The most important contribution that governments can make is to stimulate a creative craft culture. Local
governments can show their pride with the presence of master craftspeople in town, by giving opportunities
to show the work and by commisioning work for their own use. The national government can organize, and
provide support for, the education of creative crafts from early age on (including classes in elementary and
higher education with the idea that students benefit from exploring their talents for working with their hands).
We discern a trend in this direction: various museums in Europe (V&A in London, MAXXI in Rome,
Museum Bellerive in Zurich, Birmingham Museum and Art Gallery) and the US have been organising
exhibitions that focus on crafts to show how extraordinary they can be and how important it is to preserve
them and let people know and learn about them
วัฒนธรรมหัตถกรรม:
ความสำคัญของช่างฝีมือสำหรับโลกของศิลปะและเศรษฐกิจที่มีขนาดใหญ่เลือกหัวข้อCraftsculture: การเปรียบเทียบระหว่างประเทศArjo Klamer ราสมุสมหาวิทยาลัยร็อตเตอร์arjo@klamer.nl มิถุนายน 20121 ด้วยความก้าวหน้าของยุคอุตสาหกรรมและการเกิดขึ้นตามมาของ เศรษฐกิจฐานความรู้, งานฝีมือได้ด้อยในทางเศรษฐกิจ งานฝีมือแบบดั้งเดิมที่มีเพียงแบบดั้งเดิมดังนั้นประวัติศาสตร์และเพียงที่น่าสนใจเป็นส่วนหนึ่งของ (วัฒนธรรม) มรดก งานฝีมือประโยชน์ (คิดช่างประปา housepainters, roofworkers, ช่างเทคนิคทันตกรรมและอื่น ๆ ) ยังคงทำสิ่งที่พวกเขา แต่งานดังกล่าวอย่างน้อยที่เป็นครองความประทับใจที่ได้รับการไว้สำหรับผู้ที่ไม่สามารถทำผลงานทางปัญญาที่โทรเศรษฐกิจฐานความรู้สำหรับ. ระบบการศึกษาในประเทศที่พัฒนาความฉลาดทางปัญญาบริสุทธิ์และมองลงไปในทักษะคู่มือ ในศิลปะการสร้างสรรค์นวัตกรรมทางความคิดได้ทันงานฝีมือที่เป็นความสามารถหลัก. ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง เศรษฐกิจสร้างสรรค์มากขึ้นเรียกร้องให้มีทักษะที่มีลักษณะงานฝีมือ นี้แสดงให้เห็นแนวโน้มในวัฒนธรรมของผู้บริโภคที่เน้นความถูกต้องและมีคุณภาพ. ฝีมือคือการตอบสนองความต้องการดังกล่าว งานฝีมือนอกจากตอบสนองความจำเป็นที่จะต้องมีความหมายในการทำงาน การเรียนรู้ให้ความรู้สึกของตัวเองคุ้มค่า นักการเมืองจึงจะพูดเกี่ยวกับความสำคัญของงานฝีมือและศิลปินจะประเมินฝีมือในการทำงานของพวกเขา. ริชาร์ด Sennett ให้ชุมชนทางปัญญาโทรปลุกด้วยการอ่านหนังสือของเขาช่าง (2008) หนังสือเล่มนี้ได้รับความสนใจในหมู่ศิลปินและนักวิชาการและมีการเปลี่ยนเส้นทางการอภิปรายเกี่ยวกับสิ่งที่ถือเป็นงานฝีมือที่มีความสัมพันธ์ระหว่างงานฝีมือและศิลปะความสำคัญของงานฝีมือสำหรับ(ท้องถิ่น) เศรษฐกิจสำหรับการทำงานและเอกลักษณ์และวัฒนธรรมของผู้บริโภค. อาจจะเป็นเพราะของ Sennet ของ ทำงานฉันได้รับการดึงเข้าสู่การอภิปรายเกี่ยวกับงานฝีมือและงานฝีมือในเนเธอร์แลนด์ ในฐานะที่เป็นสมาชิกคนหนึ่งของแพลตฟอร์มสำหรับเศรษฐกิจฝีมือของผมส่วนร่วมในการสนับสนุนของการบูรณะที่การแข็งค่าของงานฝีมือในประเทศเนเธอร์แลนด์ เราเริ่มตั้งคำถามกับวิธีการที่ดีฝีมือในเนเธอร์แลนด์ได้อาการเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ มีบางสิ่งบางอย่างเช่นการปฏิบัติที่ดีที่สุด? สิ่งที่สามารถเรียนรู้จากการปฏิบัติในประเทศอื่น ๆ ? คู่ขององค์กรมอบหมายงานฝีมือโครงการวิจัย. กระดาษนี้จะรายงานผลการวิจัยพบว่าเราดำเนินการที่มหาวิทยาลัยราสมุส เราสำรวจภาคฝีมือในประเทศญี่ปุ่น, จีน, อินเดีย, อิตาลี, เยอรมนีและอังกฤษ ตอนแรกเราพยายามที่จะประเมินทางเศรษฐกิจที่สำคัญของภาคฝีมือในแต่ละเศรษฐกิจแต่อย่างรวดเร็วพบว่าเป็นเพราะไม่สอดคล้องกันคำจำกัดความและข้อมูลที่ไม่สมบูรณ์ตัวเลขที่จะไม่เปิดเผยการจัดการที่ดี ความท้าทายที่สำคัญจึงได้รับการเรียงลำดับออกคำจำกัดความต่างๆของงานฝีมือและจะเกิดขึ้นกับความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างการทำงานที่มีทักษะการทำงานไร้ฝีมือ, งานฝีมือประโยชน์และงานฝีมือที่สร้างสรรค์ (เราพบว่าเราอยู่ในความต้องการของส่วนย่อยที่ไปภายใต้ชื่อการตัดฝีมือขอบ.) เพื่อที่จะให้ความยุติธรรมกับรูปแบบของการปฏิบัติและการสร้างคำสั่งที่เราได้สร้างสถานการณ์ที่เหมาะแล้วกำหนดแนวทางปฏิบัติที่ดี. การวิจัย ได้รับการออกกำลังกายที่ส่องสว่าง ในฐานะที่เป็นนักวิจัยที่เราได้ตื่นเต้น ดินแดนที่ค่อนข้างสำรวจและในการค้นหาของเราสำหรับข้อมูลและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องที่เราตีเมื่อหัวข้อวิจัยที่น่าสนใจ(เช่นงานฝีมือแบบดั้งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตน, ความสำคัญของวัฒนธรรมงานฝีมือสำหรับความคิดสร้างสรรค์ที่เศรษฐกิจ) ยิ่งเราค้นคว้าในหัวข้อที่เชื่อมั่นมากขึ้นเรามีเกี่ยวกับความเกี่ยวข้อง ขณะที่ส่วนใหญ่ชื่อโทฝีมือความคิดสร้างสรรค์เกี่ยวกับคุณภาพ ในหลักการเฉพาะผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในกระบวนการของงานหัตถกรรมที่สามารถตัดสินคุณภาพ ในลูกค้าทั่วโลกที่เหมาะจะไว้วางใจในคุณภาพของผลิตภัณฑ์งานฝีมือเมื่อคุณภาพเป็นรับประกัน. หนึ่งสัญญาณที่มีคุณภาพคือการตัดสินของชื่อต้นแบบสำหรับการที่ดีที่สุดของความคิดสร้างสรรค์คนฝีมือในทุกวินัย. ชื่อหลักควรจะเก็บรักษาไว้เพื่อช่างฝีมือความคิดสร้างสรรค์เหล่านั้น ที่มีก) ที่มีทักษะสูงเป็นตัดสินโดยเพื่อนของพวกเขาข) นวัตกรรม (ความสามารถในการพิสูจน์ในการทำงานบนขอบตัด) ในขณะที่การตัดสินโดยเพื่อนของพวกเขาค) มีความสามารถสูงในการส่งเสริมการทำงานของเขาหรือของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งและงานฝีมือที่สร้างสรรค์โดยทั่วไปง) มีอำนาจ ในการแบ่งปันความรู้และทักษะของเขาหรือเธอมีฝึกหัด. ชื่อหลักเป็นรางวัลสำหรับจำนวนที่ จำกัด ของปี หนึ่งปีก่อนวันหมดอายุต้นแบบที่มีการแสดงให้เห็นว่าเขาหรือเธอยังคงมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์. กิลด์ในรูปแบบที่ทันสมัยเป็นผู้รับผิดชอบต่อการตัดสินของชื่อโท. องค์กรเหมาะในการที่จะรักษาความปลอดภัยที่มีคุณภาพในการจัดระเบียบกลุ่มสนับสนุนปกป้องผลประโยชน์ของประเทศชาติและในระดับสากลเพื่อรักษาติดต่อระหว่างประเทศ, การจัดระเบียบงานแสดงสินค้าและชอบและเพื่อให้ข้อมูลและความรู้เกี่ยวกับงานฝีมือสร้างสรรค์, โลกของงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์ที่จะจัดในรูปแบบของกิลด์ที่ทันสมัย. สมคมเหล่านี้จะวิ่งโดยช่างฝีมือของตัวเองด้วย ความช่วยเหลือของผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด, การส่งเสริมการขาย, การเงิน, การติดต่อระหว่างประเทศ, การจัดงานแสดงสินค้าและกิจกรรมอื่น ๆ . เพื่อป้องกันไม่ให้วัฒนธรรมที่ภายในแข็งของการคัดค้านหลักกับสมคมสมัยเก่าที่กิลด์ที่ทันสมัยมีคณะกรรมาธิการที่มีบุคคลภายนอกที่โดดเด่น คณะกรรมการนี้มีงานที่ชัดเจนในการตรวจสอบการเปิดกว้างและนวัตกรรมขององค์กร. งานฝีมือความคิดสร้างสรรค์ที่เหมาะวัฒนธรรมสร้างสรรค์วัฒนธรรมงานฝีมือประกอบด้วยค่าทั้งหมดที่ใช้ร่วมกันประสบการณ์เรื่องราวประเพณีทักษะความรู้และสถาบันการศึกษาที่มีลักษณะของโลก. งานฝีมือสร้างสรรค์วัฒนธรรมงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์ที่แข็งแกร่งและที่สำคัญมีลักษณะดังต่อไปด้านอุปทานคน-Young ดูฝีมือความคิดสร้างสรรค์เป็นอาชีพที่มุ่งมั่นเพื่อความคุ้มค่าประเพณี-Strong ของการฝึกงาน-A รู้สึกที่แข็งแกร่งของประเพณี-Recognition ของโท; เป็นธรรมและมีประสิทธิภาพความแข็งแกร่งของ -A collegiality ในหมู่ช่างฝีมือสร้างสรรค์จิตวิญญาณ-A ของความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม-A ความชื่นชมที่แข็งแกร่งของผู้ประกอบการ-A รู้สึกที่ชัดเจนของภารกิจ (การส่งเสริมคุณภาพและยั่งยืนที่เอื้อต่อการมีชีวิตที่มีความสุขและสร้างแรงบันดาลใจ) ค่า -Core แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ในทางปฏิบัติในชีวิตประจำวันของช่างฝีมือ (มุ่งมั่นที่จะมีทักษะและคุณภาพนวัตกรรมcollegiality และอื่น ๆ ) ความต้องการด้านโครงสร้างชุมชนที่ใช้งานและความสนใจของผู้มีส่วนได้เสีย-A พัฒนาดีรสชาติที่โดดเด่นและการแข็งค่าของความคิดสร้างสรรค์ที่มีคุณภาพ (มักจะอ้างว่าการดำรงอยู่ของชนชั้นสูงในความรู้สึกของคนที่คุ้นเคยใกล้ชิดกับโลกของงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์) -willingness จะจ่ายอุปสงค์ในประเทศ-Significant รวมทั้งดอกเบี้ยระหว่างประเทศ (ที่ผู้ซื้อต่างประเทศไม่ออกฝูงชนในท้องถิ่นผู้ซื้อ) ที่สำคัญสำหรับวัฒนธรรมงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์คือการปรากฏตัว ของตัวกลางที่แข็งแกร่งและการอภิปรายอย่างเข้มข้นของการทำงานของคนงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์ ตัวกลางรวมถึงกิลด์ที่ทันสมัย, ร้านค้าพิเศษผู้เชี่ยวชาญนักข่าวเอกสารข่าว, เว็บไซต์, ทุนการศึกษา, ห้องปฏิบัติการ, งานแสดงสินค้า, เมืองหลวง (เช่น Arnhem เป็นเมืองแฟชั่นและ Eindhoven เป็นเมืองที่ออกแบบความคิดสร้างสรรค์) และอื่น ๆ . ฝีมือสร้างสรรค์ไม่ได้มาเพียงเพราะ คนที่ทำให้ผลิตภัณฑ์มีความคิดสร้างสรรค์ แต่ยังเป็นเพราะคนอื่นจะสามารถชื่นชมผลิตภัณฑ์เหล่านั้น โดยไม่ต้องมีประชาชนเห็นคุณค่าและที่สำคัญงานฝีมือความคิดสร้างสรรค์จะจางหายและตาย นั่นคือเหตุผลที่เราพูดถึงการร่วมสร้าง: งานฝีมือความคิดสร้างสรรค์เป็นผู้ร่วมสร้างของผู้ผลิตและผู้ใช้ที่ชื่นชอบ. นั่นคือเหตุผลที่เราบอกว่าฝีมือสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ที่ไม่เพียง แต่มีส่วนร่วมในการสนทนาที่ถือว่าเป็นงานฝีมือที่สร้างสรรค์ เมื่อรถตู้ Wouter Baalen ทำให้การออกแบบของเงินเขาในทางที่ก่อให้เกิดการสนทนาเกี่ยวกับการออกแบบดังกล่าว ความสำเร็จของเขาจะถูกกำหนดเป็นครั้งแรกโดยคนที่รู้โดยผู้เชี่ยวชาญที่สามารถตัดสินคุณภาพแล้วโดยคนอื่น ๆ ที่ให้ความสนใจกับการตัดสินดังกล่าวและมีความสามารถและเต็มใจที่จะจ่ายราคา. นโยบายที่เหมาะจะเป็นการดีที่ฝีมือความคิดสร้างสรรค์มาเกี่ยวกับธรรมชาติเช่นผลของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม คนตรงกับคนคนหนุ่มสาวได้พบกับช่างฝีมือสร้างสรรค์หรือกำลังเผชิญหน้ากับการทำงานของพวกเขาและตัดสินใจที่จะไล่ตามความคิดสร้างสรรค์งานฝีมือตัวเอง ช่างฝีมือสร้างสรรค์จัดระเบียบตัวเอง; พัฒนาเทคนิคและทักษะของพวกเขาในการกระตุ้นนวัตกรรมและสภาพแวดล้อมการแข่งขัน. ผลงานที่สำคัญที่สุดที่รัฐบาลสามารถที่จะกระตุ้นให้เกิดความคิดสร้างสรรค์วัฒนธรรมงานฝีมือ ท้องถิ่นรัฐบาลสามารถแสดงความภาคภูมิใจของพวกเขาด้วยการปรากฏตัวของช่างฝีมือต้นแบบในเมืองโดยการให้โอกาสที่จะแสดงผลงานและการทำงานโดยcommisioning สำหรับการใช้งานของตัวเอง รัฐบาลแห่งชาติสามารถจัดระเบียบและให้การสนับสนุนการศึกษาของงานฝีมือที่สร้างสรรค์จากวัยเด็ก(รวมถึงชั้นเรียนในระดับประถมศึกษาและการศึกษาที่สูงขึ้นกับความคิดที่ว่านักเรียนได้รับประโยชน์จากการสำรวจความสามารถของพวกเขาสำหรับการทำงานกับมือของพวกเขา). เรามองเห็นแนวโน้มใน นี้ทิศทาง: พิพิธภัณฑ์ต่างๆในยุโรป (V & A ในลอนดอน MAXXI ในกรุงโรมพิพิธภัณฑ์Bellerive ในซูริก, เบอร์มิงแฮมพิพิธภัณฑ์และหอศิลป์) และสหรัฐได้รับการจัดแสดงผลงานที่มุ่งเน้นงานฝีมือที่จะแสดงวิธีพิเศษที่พวกเขาสามารถและวิธีการที่สำคัญก็คือเพื่อรักษาพวกเขาและให้คนรู้และเรียนรู้เกี่ยวกับพวกเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..