The other day, I couldn’t find my c

The other day, I couldn’t find my computer charger. My computer is my lifeline to my work, my friends,
my music.
So I looked everywhere, even in that drawer where this lives. I know you have one too, a tangle of old
chargers, the sad remains of electronics past.
How did I end up with so many of these things? It’s not like I’m
always after the latest gadget. My old devices broke or became
so obsolete I couldn’t use them anymore. And not one of these
old chargers fits my computer. Augh. This isn’t just bad luck. It’s
bad design.
I call it “designed for the dump.”
“Designed for the dump” sounds crazy, right? But when you’re
trying to sell lots of stuff, it makes perfect sense. It’s a key strategy
of the companies that make our electronics.2 In fact it’s a key part of our whole unsustainable materials
economy.
Designed for the dump means making stuff to be thrown away quickly. Today’s electronics are hard to
upgrade, easy to break, and impractical to repair. My DVD player broke and I took it to a shop to get
fixed. The repair guy wanted $50 just to look at it! A new one at Target costs $39.3
In the 1960s, Gordon Moore, the giant brain and semiconductor pioneer, predicted that electronics designers could double processor speed every
18 months. So far he’s been right. This is called
Moore’s Law.
But somehow the bosses of these
genius designers got it all twisted up. They seem
to think Moore’s Law means every 18 months we
have to throw out our old electronics and buy
more.
Problem is, the 18 months that we use these things are just a blip in their entire lifecycle. And that’s where
these dump designers aren’t just causing a pain in our wallets. They’re creating a global toxic emergency!
See, electronics start where most stuff starts, in mines
and factories. Many of our gadgets are made from
more than 1,000 different materials, shipped from around the world to assembly plants.
There, workers turn them into products, using loads of toxic chemicals, like PVC, mercury, solvents and
flame retardants.
Today this usually happens in far off places that are hard to monitor.
But it used to happen near my
home, in Silicon Valley, which thanks to the electronics industry is one of the most poisoned communities
in the U.S.
IBM’s own data revealed that its workers making computer chips had 40% more miscarriages and were
significantly more likely to die from blood, brain and kidney cancer.10 The same thing is starting to happen all around the world. 11 Turns out the high tech industry isn’t as clean as its image.
So, after its toxic trip around the globe, the gadget lands in my hands. I love it for a year or so and then
it starts drifting further from its place of honor on my desk or in my pocket. Maybe it spends a little time
in my garage before being tossed out.
And that brings us to disposal, which we think of as the end of its life. But really it’s just moved on to become part of the mountains of e-waste we make every year.
Remember how these devices were packed with toxic chemicals? Well there’s a simple rule of production:
toxics in, toxics out. Computers, cell phones, TVs, all this stuff, is just waiting to release all their toxics
when we throw them away. Some of them are slowly releasing this stuff even while we’re using them.
You know those fat, old TVs that people are chucking for high-def flat screens? They each have about 5 pounds of lead in them. Lead! As in lead poisoning!
So almost all this e-waste either goes from my garage to a landfill or it gets shipped overseas to the
garage workshop of some guy in Guiyu, China whose job it is to recycle it.
I’ve visited a bunch of these so-called recycling operations. Workers, without protective gear, sit on the
ground, smashing open electronics to recover the valuable metals inside and chucking or burning the
parts no one will pay them for. So while I’m on to my next gadget, my last gadget is off poisoning families in Guiyu or India or Nigeria.
Each year we make 25 million tonnes of e-waste which gets dumped, burned or recycled.18 And that
recycling is anything but green. So are the geniuses
who design these electronics actually… evil geniuses?
I don’t think so, because the problems they’re creating
are well hidden even from them.
You see, the companies they work for keep these
human and environmental costs out of sight and off
their accounting books. It’s all about externalizing
the true costs of production.19 Instead of companies
paying to make their facilities safe the workers pay with
their health. Instead of them paying to redesign using
less toxics villagers pay by losing their clean drinking
water. Externalizing costs allows companies to keep
designing for the dump – they get the profits and
everyone else pays.
When we go along with it, it’s like we’re looking at this toxic mess and saying to companies “you made
it, but we’ll deal with it.” I’ve got a better idea. How about “you made it, you deal with it”? Doesn’t that
make more sense?
Imagine that instead of all this toxic e-waste piling up in our garages and the streets of Guiyu, we sent
it to the garages of the CEOs who made it. You can bet that they’d be on the phone to their designers
demanding they stop designing for the dump. Making companies deal with their e-waste is called Extended Producer Responsibility or Product
Takeback.20 If all these old gadgets were their problem, it would be cheaper for them to just design
longer lasting, less toxic, and more recyclable products in the first place. They could even make them
modular, so that when one part broke, they could just send us a new piece, instead of taking back the
whole broken mess.21
Already takeback laws are popping up all over Europe and Asia.22 In the U.S. many cities and states are
passing similar laws – these need to be protected and strengthened.23
It’s time to get these brainiacs working on our side. With takeback laws and citizen action to demand
greener products, we are starting a race to the top, where designers compete to make long-lasting,
toxic-free products. So, let’s have a green Moore’s law. How about: the use of toxic chemicals will be cut
in half every 18 months? The number of workers poisoned will decline at an even faster rate?
We need to give these designers a challenge they can rise to and do what they do best – innovate.
Already, some of them are realizing they’re too smart to be dump designers and are figuring out how to
make computers without PVC or toxic flame retardants. Good job guys.
But we can do even more.
When we take our e-waste to recyclers, we can make sure they don’t export it to developing countries.
And when we do need to buy new gadgets, we can choose greener products.
But the truth is: we are never going to just shop our way out of this problem because the choices available
to us at the store are limited by choices of designers and policymakers outside of the store. That’s why we There are billions of people out there who want
access to the incredible web of information and
entertainment electronics offer. But it’s the access they
want, not all that toxic garbage. So let’s get our brains
working on sending that old design for the dump
mentality to the dump where it belongs and instead
building an electronics industry and a global society
that’s designed to last

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันอื่น ๆ ฉันไม่สามารถหาเครื่องชาร์จคอมพิวเตอร์ของฉัน คอมพิวเตอร์ของฉันเป็นของฉันเส้นชีวิตการทำงานของฉัน เพื่อนเพลงของฉันดังนั้น ผมมองทุก แม้ในลิ้นชักที่ที่นี้อยู่ ฉันรู้ว่า คุณมีมากเกินไป ขนาดของเก่าเครื่องชาร์จ ยังคงเศร้าของอิเล็กทรอนิกส์ที่ผ่านมาวิธีทำฉันเอย มีจำนวนมากดังนั้นสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่เหมือนฉันหลังจากโปรแกรมเบ็ดเตล็ดที่ล่าสุดเสมอ อุปกรณ์เก่ายากจน หรือเป็นดังนั้นล้าสมัยไม่ใช้พวกเขาอีกต่อไป และอันนี้ชาร์จเก่าเหมาะกับคอมพิวเตอร์ของฉัน Augh นี้ไม่ใช่แค่ซวย มีการออกแบบไม่ดี ผมเรียกว่า "ออกแบบมาสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล""ออกแบบมาสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล" เสียงบ้า ขวา แต่คุณมันพยายามขายสิ่ง ทำให้สมบูรณ์แบบรู้สึก เป็นกลยุทธ์ที่สำคัญของบริษัทที่ทำ electronics.2 ของเราในความเป็นจริง เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของวัสดุทั้งหมด unsustainable ของเราเศรษฐกิจออกแบบมาสำหรับการถ่ายโอนข้อมูลทำสิ่งไปอย่างรวดเร็ว อิเล็กทรอนิกส์วันนี้ยากอัพเกรด ง่าย และไม่สามารถทำการซ่อมแซม เล่นดีวีดีของฉันยากจน และใช้เวลาไปร้านจะได้รับคง คนซ่อมต้อง $50 เพียงเพื่อดูได้ อันใหม่ที่เป้าหมายต้นทุน $39.3ในปี 1960, Gordon มัวร์ สมองยักษ์และผู้บุกเบิกสารกึ่งตัวนำ คาดการณ์ว่า นักอิเล็กทรอนิกส์สามารถความเร็วประมวลผลคู่ทุก18 เดือน จนเขาได้รับขวา นี้เรียกว่ากฎของมัวร์ แต่อย่างใดผู้บังคับบัญชาของนักออกแบบอัจฉริยะได้มันบิดขึ้นทั้งหมด พวกเขาดูเหมือนคิดของมัวร์หมายความว่า ทุก ๆ 18 เดือนเรามี การทิ้งอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของเราเก่าซื้อเพิ่มเติมปัญหาคือ 18 เดือนที่เราใช้นี้สิ่งเป็นเพียง blip ในวงจรชีวิตของพวกเขาทั้งหมด และถูกออกแบบการถ่ายโอนข้อมูลเหล่านี้ไม่เพียงเกิดความเจ็บปวดในกระเป๋าของเรา พวกเขากำลังสร้างพิษโลกฉุกเฉินดู อิเล็กทรอนิกส์เริ่มต้นที่เกือบเริ่ม เหมืองแร่ และโรงงาน ของโปรแกรมเบ็ดเตล็ดของเราทำจากวัสดุต่าง ๆ มากกว่า 1000 จัดส่งจากโลกไปพืชประกอบด้วยมีคนเปลี่ยนให้เป็นผลิตภัณฑ์ ใช้ปริมาณสารเคมีที่เป็นพิษ เช่น PVC ปรอท หรือสารทำละลาย และretardants เปลวไฟปัจจุบันนี้มักจะเกิดขึ้นในสถานไกลจากที่ยากต่อการตรวจสอบ แต่ใช้ที่เกิดขึ้นใกล้ฉันหน้าแรก ในซิลิคอนวัลเลย์ ซึ่งด้วยระบบอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์เป็นหนึ่งชุมชน poisoned มากที่สุดในสหรัฐอเมริกาข้อมูลของ IBM เปิดเผยว่า คนงานที่ทำให้ชิมีการแท้งมากขึ้น 40% และมีอย่างมีนัยสำคัญยิ่งต้องตายเหมือนจะเริ่มเกิดขึ้นทั่วโลก cancer.10 เลือด สมอง และไต เปิด 11 ออกอุตสาหกรรมไฮเทคไม่เล็กเกินไปเป็นรูปภาพดังนั้น หลังจากการเดินทางของพิษโลก โปรแกรมเบ็ดเตล็ดที่ดินในมือของฉัน ความรักสำหรับปีนั้นแล้วมันเริ่มลอยหวเกียรติของสถานที่ บนโต๊ะของฉัน หรือ ในกระเป๋าของฉัน บางทีมันใช้เวลาน้อยในโรงรถของฉันก่อนที่จะถูกเพราะออกและที่นำเราสู่การขายทิ้ง ซึ่งเราคิดว่า เป็นจุดสิ้นสุดของชีวิต แต่จริง ๆ เป็นเพียงย้ายเพื่อเป็น ส่วนหนึ่งของภูเขาของ e-เสียเราทำให้ทุกปีจำไว้ว่า อุปกรณ์เหล่านี้ถูกบรรจุ ด้วยสารเคมีที่เป็นพิษหรือไม่ ด้วยมีกฎง่าย ๆ ของการผลิต:toxics ใน toxics ออก คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ โทรทัศน์ สิ่งนี้ทั้งหมด เป็นเพียงรอปล่อย toxics ของพวกเขาเมื่อเราทิ้งพวกเขา บางส่วนของพวกเขาช้าลงจะปล่อยสิ่งนี้แม้ในขณะที่เรากำลังใช้คุณรู้ที่ทีวีเก่า ไขมันที่คนเป็นผู้สำหรับ def สูงทีวีจอแบน พวกเขาแต่ละได้ประมาณ 5 ปอนด์ ของลูกค้าเป้าหมายได้ รอคอย ในเป้าหมายเป็นพิษดังนั้นเกือบทั้งหมดนี้ e-เสียใดไปจากโรงรถของฉันการฝังกลบ หรือรับส่งต่างประเทศต้องการประชุมเชิงปฏิบัติการอู่บางคนในงานซึ่งเป็นการรีไซเคิลมัน Guiyu ประเทศจีนได้เยี่ยมพวงของการดำเนินการรีไซเคิลเหล่านี้เรียกว่า คน ไม่ มีอุปกรณ์ป้องกัน นั่งบนพื้นดิน อิเล็กทรอนิกส์เปิดการโลหะมีค่าภายใน และผู้ การเขียนดีที่สุดส่วนใครจะจ่ายให้สำหรับ ดังนั้น ในขณะที่ผมไปยังโปรแกรมเบ็ดเตล็ดของฉันถัดไป โปรแกรมเบ็ดเตล็ดของฉันสุดท้ายถูกปิดพิษของครอบครัว Guiyu หรืออินเดีย หรือประเทศไนจีเรียปีละ 25 ล้านตันของ e-เสียที่ได้รับ dumped ให้เราเขียน หรือ recycled.18 และที่รีไซเคิลคืออะไรแต่สีเขียว ดังนั้นการ geniusesผู้ออกแบบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้จริง... geniuses ชั่วร้ายฉันไม่คิดอย่างนั้น เนื่องจากปัญหาที่พวกเขากำลังสร้างจะถูกซ่อนไว้จากพวกเขาได้ดีคุณดู พวกเขาทำงานในบริษัทเหล่านี้ไว้ออกจากสายตามนุษย์ และสิ่งแวดล้อม และปิดหนังสือการบัญชี ทุกอย่างเกี่ยวกับ externalizingต้นทุนที่แท้จริงของ production.19 แทนบริษัทจ่ายเพื่อให้ตนปลอดภัยคนที่จ่ายด้วยสุขภาพของพวกเขา แทนที่พวกเขาจะจ่ายให้ออกแบบโดยใช้ชาวบ้าน toxics น้อยจ่ายสูญเสียดื่มความสะอาดน้ำ Externalizing ต้นทุนช่วยให้บริษัทสามารถเก็บออกแบบสำหรับถ่ายโอนข้อมูล – พวกเขาได้รับกำไร และทุกคนจ่ายเมื่อเราไปนอก มันจะเหมือนเรากำลังดูที่ระเบียบนี้พิษ และพูดกับบริษัท "คุณทำมัน แต่เราจะจัดการกับมัน " ได้ความคิดที่ดี ประมาณว่า "คุณทำ คุณจัดการกับมัน" ไม่ที่เหมาะสมยิ่งขึ้นหรือไม่คิดว่า แทนทั้งหมดนี้เป็นพิษเสียอีคุมอู่และถนน Guiyu เราส่งให้อู่ของ CEOs ที่ทำ คุณสามารถเดิมพันที่พวกเขาจะโทรศัพท์เพื่อนักออกแบบของพวกเขาเรียกร้องหยุดออกแบบสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล ทำให้บริษัทจัดการกับ e-เสียเรียกว่าความรับผิดชอบผลิตขยายหรือผลิตภัณฑ์Takeback.20 ถ้าโปรแกรมเบ็ดเตล็ดทั้งหมดเหล่านี้เดิมมีปัญหา มันจะถูกกว่าสำหรับพวกเขาการออกแบบเพียงติดทนนาน เป็นพิษน้อยกว่า และผลิตภัณฑ์รีไซเคิลมากขึ้นแรก พวกเขาอาจจะทำให้โมดูลาร์ เพื่อว่าเมื่อส่วนหนึ่งยากจน พวกเขาสามารถเพียงส่งชิ้นใหม่ แทนที่จะกลับไปทำmess.21 เสียทั้งหมดแล้วกฎหมาย takeback จะ popping ขึ้นทั่วยุโรปและ Asia.22 ในสหรัฐอเมริกาหลายเมือง และอเมริกามีช่วยคล้ายกฎหมาย – เหล่านี้จำเป็นต้องได้รับการป้องกันและ strengthened.23ถึงเวลารับ brainiacs เหล่านี้ทำงานด้านของเรา Takeback กฎหมายและพลเมืองกระทำเพื่อความต้องการผลิตภัณฑ์สีเขียว เราจะเริ่มการแข่งขันไปยังด้านบน ที่นักแข่งต้องการยาวนานผลิตภัณฑ์ที่ปราศจากสารพิษ ดังนั้น เรามีเป็นสีเขียวของมัวร์ วิธีการเกี่ยวกับ: จะตัดการใช้สารเคมีที่เป็นพิษในครึ่งทุก 18 เดือนหรือไม่ จำนวนแรงงานวางยาจะลดลงในอัตราเร็วหรือไม่เราต้องการให้นักออกแบบเหล่านี้ความท้าทายที่พวกเขาสามารถเพิ่มขึ้น และทำสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด –สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆแล้ว บางส่วนของพวกเขาได้ตระหนักถึงพวกเขากำลังสมาร์ทเกินไปที่จะ ถ่ายโอนข้อมูลออก และจะหาวิธีการทำให้คอมพิวเตอร์ไม่ มี PVC หรือ retardants เปลวไฟพิษ คนงานที่ดีแต่เราสามารถทำได้เมื่อเราไป e-เสีย recyclers เราสามารถให้แน่ใจว่า จะไม่ส่งออกไปยังประเทศกำลังพัฒนาและเมื่อเราจำเป็นต้องซื้อโปรแกรมเบ็ดเตล็ดใหม่ เราสามารถเลือกผลิตภัณฑ์สีเขียวแต่ความจริงก็คือ: เราจะไม่ไปเพียงร้านของเราทางปัญหานี้เนื่องจากตัวเลือกที่พร้อมใช้งานที่ร้านเราถูกจำกัด โดยตัวเลือกของนักออกแบบและผู้กำหนดนโยบายภายนอกร้าน ว่า ของทำไมเรามีพันคนออกมี ที่ต้องเข้าไปยังเว็บที่น่าทึ่งของข้อมูล และอิเล็กทรอนิกส์บันเทิงนำเสนอ แต่การเข้าถึงพวกเขาต้อง ขยะพิษทั้งหมดที่ไม่ ดังนั้นมาเตรียมสมองของเราทำงานในการส่งออกที่เก่าสำหรับการถ่ายโอนข้อมูลความคิดการถ่ายโอนข้อมูลที่อยู่ และแทนอาคารอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์และสังคมโลกที่ถูกออกแบบมาเพื่อล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันอื่น ๆ ผมไม่สามารถหาที่ชาร์จคอมพิวเตอร์ของฉัน คอมพิวเตอร์ของฉันเป็นเส้นชีวิตของฉันที่จะทำงานของฉันเพื่อนของฉัน
เพลงของฉัน.
ดังนั้นผมจึงมองไปทุกที่แม้ในลิ้นชักที่ชีวิตนี้ ฉันรู้ว่าคุณมีหนึ่งเกินไปยุ่งเหยิงของเก่า
ชาร์จยังคงเศร้าของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ผ่านมา.
ฉันไม่จบลงด้วยจำนวนมากดังนั้นสิ่งเหล่านี้หรือไม่ มันไม่เหมือนฉัน
เสมอหลังจากที่แกดเจ็ตใหม่ล่าสุด อุปกรณ์เก่าของฉันยากจนหรือกลายเป็น
ล้าสมัยดังนั้นฉันไม่สามารถใช้พวกเขาอีกต่อไป และไม่หนึ่งของเหล่านี้
ชาร์จเก่าเหมาะกับคอมพิวเตอร์ของฉัน Augh นี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่โชคร้าย มัน
ออกแบบไม่ดี.
ผมเรียกมันว่า "การออกแบบสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล."
"การออกแบบสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล" เสียงบ้าใช่มั้ย? แต่เมื่อคุณกำลัง
พยายามที่จะขายจำนวนมากของสิ่งที่มันทำให้รู้สึกดี มันเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญ
ของ บริษัท ที่ทำให้ electronics.2 ของเราในความเป็นจริงมันเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของวัสดุที่ไม่ยั่งยืนของเราทั้ง
เศรษฐกิจ.
ออกแบบมาสำหรับการถ่ายโอนข้อมูลหมายถึงการทำสิ่งที่จะถูกโยนออกไปได้อย่างรวดเร็ว อิเล็กทรอนิกส์วันนี้ยากที่จะ
อัพเกรดง่ายที่จะทำลายและทำไม่ได้ในการซ่อม เครื่องเล่นดีวีดีของฉันยากจนและฉันเอามันไปที่ร้านที่จะได้รับ
การแก้ไข ผู้ชายซ่อมแซมอยาก $ 50 เพียงแค่มองไปที่มัน! ใหม่ที่มีค่าใช้จ่ายเป้าหมาย $ 39.3
ในปี 1960 กอร์ดอนมัวร์สมองยักษ์ใหญ่และเป็นผู้บุกเบิกเซมิคอนดักเตอร์ที่คาดการณ์ว่านักออกแบบอิเล็กทรอนิกส์สามารถสองความเร็วหน่วยประมวลผลทุก
18 เดือน เพื่อให้ห่างไกลที่เขาได้รับสิทธิ นี้เรียกว่า
กฎของมัวร์.
แต่อย่างใดผู้บังคับบัญชาของเหล่า
นักออกแบบอัจฉริยะมีทุกบิดขึ้น พวกเขาดูเหมือน
จะคิดว่ากฎของมัวร์หมายความว่าทุก 18 เดือนที่เรา
ต้องโยนออกเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าของเราและซื้อ
มากขึ้น.
ปัญหาคือ 18 เดือนที่เราใช้สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสัญลักษณ์ในวงจรชีวิตทั้งหมดของพวกเขา และนั่นคือสิ่งที่
นักออกแบบการถ่ายโอนข้อมูลเหล่านี้จะไม่เพียง แต่ก่อให้เกิดความเจ็บปวดในกระเป๋าสตางค์ของเรา พวกเขากำลังสร้างฉุกเฉินพิษทั่วโลก!
ดูอิเล็กทรอนิกส์เริ่มต้นสิ่งที่ส่วนใหญ่จะเริ่มต้นในการทำเหมืองแร่
และโรงงาน หลายของแกดเจ็ตของเราจะทำจาก
กว่า 1,000 วัสดุที่แตกต่างกันส่งมาจากทั่วโลกเพื่อโรงงานประกอบ.
มีคนงานเปิดให้เป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้โหลดของสารเคมีที่เป็นพิษเช่น PVC, ปรอท, ตัวทำละลายและ
สารทนไฟ.
วันนี้มักจะเกิดขึ้น ในไกลออกไปสถานที่ที่มีความยากในการตรวจสอบ.
แต่ที่มันเคยเกิดขึ้นใกล้กับฉัน
ที่บ้านใน Silicon Valley ซึ่งต้องขอบคุณอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์เป็นหนึ่งในชุมชนที่เป็นพิษมากที่สุด
ในสหรัฐอเมริกา
ข้อมูล IBM ของตัวเองเปิดเผยว่าคนงานทำให้ชิปคอมพิวเตอร์ได้ 40% คลอดมากขึ้นและได้รับการ
อย่างมีนัยสำคัญแนวโน้มที่จะตายจากเลือดสมองและไต cancer.10 สิ่งเดียวกันที่จะเริ่มต้นที่จะเกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลก 11 เปิดออกอุตสาหกรรมเทคโนโลยีสูงไม่สะอาดเท่าที่ภาพ.
ดังนั้นหลังจากการเดินทางที่เป็นพิษทั่วโลกดินแดนแกดเจ็ตในมือของฉัน ฉันรักมันเป็นปีหรือมากกว่านั้นและจากนั้น
ก็จะเริ่มลอยไกลออกไปจากสถานที่ของเกียรติบนโต๊ะของฉันหรือในกระเป๋าของฉัน บางทีมันอาจจะใช้เวลาเวลาน้อย
ในโรงรถของฉันก่อนที่จะถูกโยนออก.
และที่จะนำเราไปกำจัดที่เราคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของชีวิต แต่จริงๆมันเป็นเพียงแค่ย้ายไปเป็นส่วนหนึ่งของภูเขาของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่เราทำทุกปี.
จำไว้ว่าอุปกรณ์เหล่านี้ถูกบรรจุด้วยสารเคมีที่เป็นพิษ? ดีมีกฎง่ายๆของการผลิต:
สารพิษในสารพิษออกมา คอมพิวเตอร์, โทรศัพท์มือถือ, ทีวีทุกสิ่งนี้เป็นเพียงการรอคอยที่จะปล่อยสารพิษของพวกเขาทั้งหมด
เมื่อเราโยนพวกเขาออก บางส่วนของพวกเขาจะค่อยๆปล่อยสิ่งนี้แม้ในขณะที่เรากำลังใช้พวกเขา.
คุณจะรู้ว่าไขมันเหล่านั้นทีวีเก่าที่ผู้คนกำลังโยนสำหรับหน้าจอแบน def สูง? พวกเขาแต่ละคนมีประมาณ 5 ปอนด์ของตะกั่วในพวกเขา นำ! ในฐานะที่เป็นพิษตะกั่ว!
ดังนั้นเกือบทั้งหมดนี้ขยะอิเล็กทรอนิกส์อย่างใดอย่างหนึ่งไปจากที่จอดรถของฉันที่จะฝังกลบหรือจะได้รับการจัดส่งในต่างประเทศเพื่อ
การประชุมเชิงปฏิบัติการที่จอดรถของคนที่แต่งตัวประหลาดบางอย่างใน Guiyu จีนที่มีหน้าที่ก็คือการรีไซเคิล.
ผมเคยไปเยี่ยมพวง ของเหล่านี้เรียกว่าการดำเนินงานรีไซเคิล แรงงานโดยไม่มีอุปกรณ์ป้องกันนั่งอยู่บน
พื้นดินทุบอิเล็กทรอนิกส์เปิดการกู้คืนโลหะที่มีค่าภายในและโยนหรือการเผาไหม้
ส่วนไม่มีใครจะจ่ายเงินให้พวกเขา ดังนั้นในขณะที่ผมไปแกดเจ็ตต่อไปของฉันแกดเจ็ตที่ผ่านมาของฉันจะปิดครอบครัวพิษใน Guiyu หรืออินเดียหรือประเทศไนจีเรีย.
ในแต่ละปีเราให้ 25 ล้านตันของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ได้รับการทิ้งหรือเผา recycled.18 และที่
รีไซเคิลคืออะไร แต่สีเขียว ดังนั้นอัจฉริยะ
ที่ออกแบบอิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้จริง ... อัจฉริยะที่ชั่วร้าย?
ผมไม่คิดเช่นนั้นเพราะปัญหาที่พวกเขากำลังสร้าง
จะถูกซ่อนไว้อย่างดีแม้จะมาจากพวกเขา.
คุณจะเห็น บริษัท ที่พวกเขาทำงานให้เหล่านี้
ค่าใช้จ่ายของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมจาก สายตาและปิด
สมุดบัญชีของพวกเขา มันเป็นเรื่องของ externalizing
ค่าใช้จ่ายที่แท้จริงของ production.19 แทน บริษัท
จ่ายเงินเพื่อให้สิ่งอำนวยความสะดวกของพวกเขาปลอดภัยแรงงานชำระเงินด้วย
สุขภาพของพวกเขา แทนการจ่ายเงินให้พวกเขาที่จะออกแบบการใช้
สารพิษน้อยกว่าชาวบ้านจ่ายโดยการสูญเสียของพวกเขาดื่มสะอาด
น้ำ ค่าใช้จ่าย externalizing ช่วยให้ บริษัท ที่จะทำให้
การออกแบบสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล - พวกเขาได้รับผลกำไรและ
. คนอื่นจ่าย
เมื่อเราไปพร้อมกับมันก็เหมือนที่เรากำลังมองหาที่รับประทานอาหารที่เป็นพิษนี้และพูดกับ บริษัท "คุณทำ
มัน แต่เราจะ จัดการกับมัน. "ฉันมีความคิดที่ดี วิธีการเกี่ยวกับ "คุณทำมันคุณจะจัดการกับมัน"? ไม่ว่า
ทำให้ความรู้สึกมากขึ้นหรือไม่
คิดว่าแทนการทั้งหมดนี้ขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่เป็นพิษซ้อนขึ้นในโรงรถของเราและถนนของ Guiyu ที่เราส่ง
ไปยังโรงรถของซีอีโอที่ทำให้มัน คุณสามารถเดิมพันที่พวกเขาต้องการจะบนโทรศัพท์เพื่อนักออกแบบของพวกเขา
เรียกร้องให้พวกเขาหยุดการออกแบบสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล ทำให้ บริษัท ที่มีการจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาจะเรียกว่าความรับผิดชอบต่อผู้ผลิตสินค้าหรือขยาย
Takeback.20 ถ้าแกดเจ็ตเหล่านี้เป็นปัญหาเก่าของพวกเขาก็จะถูกกว่าสำหรับพวกเขาเพียงแค่การออกแบบ
ที่ยั่งยืนอีกต่อไปที่เป็นพิษน้อยลงและผลิตภัณฑ์รีไซเคิลได้มากขึ้นในสถานที่แรก . พวกเขายังสามารถทำให้พวกเขา
แบบแยกส่วนเพื่อที่ว่าเมื่อส่วนหนึ่งยากจนพวกเขาก็สามารถส่งชิ้นใหม่แทนการกลับ
mess.21 ทั้งหัก
แล้วนำกลับกฎหมาย popping ขึ้นทั่วยุโรปและ Asia.22 ในสหรัฐจำนวนมาก เมืองและรัฐจะ
ผ่านกฎหมายที่คล้ายกัน - เหล่านี้จะต้องได้รับการคุ้มครองและ strengthened.23
ถึงเวลาที่จะได้รับ brainiacs เหล่านี้ทำงานในด้านของเรา กฎหมาย takeback และการกระทำของประชาชนเพื่อเรียกร้อง
ผลิตภัณฑ์เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม, เราจะเริ่มต้นการแข่งขันไปด้านบนที่นักออกแบบที่จะทำให้การแข่งขันยาวนาน
ผลิตภัณฑ์ปลอดสารพิษ ดังนั้นขอมีกฎหมายว่าด้วยสีเขียวของมัวร์ วิธีการเกี่ยวกับ: การใช้สารเคมีที่เป็นพิษจะถูกตัด
ในช่วงครึ่งปีทุก 18 เดือน? ? จำนวนของแรงงานวางยาพิษจะลดลงในอัตราที่เร็วยิ่งขึ้น
เราต้องการที่จะให้นักออกแบบเหล่านี้เป็นความท้าทายที่พวกเขาสามารถขึ้นไปและทำในสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด -. คิดค้น
แล้วบางส่วนของพวกเขาได้ตระหนักถึงพวกเขากำลังสมาร์ทเกินไปที่จะเป็นนักออกแบบการถ่ายโอนข้อมูล และหาวิธีที่จะ
ทำให้คอมพิวเตอร์ที่ไม่มีพีวีซีหรือสารทนไฟที่เป็นพิษ คนงานที่ดี.
แต่เราสามารถทำอะไรได้มากยิ่งขึ้น.
เมื่อเรานำขยะอิเล็กทรอนิกส์ไปรีไซเคิลของเราเราสามารถให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ส่งออกไปยังประเทศกำลังพัฒนา.
และเมื่อเราไม่จำเป็นต้องซื้อแกดเจ็ตใหม่เราสามารถเลือกผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม .
แต่ความจริงก็คือเราไม่เคยไปเพียงแค่ซื้อสินค้าทางของเราออกจากปัญหานี้เพราะตัวเลือกที่มี
ให้กับเราที่ร้านค้าจะถูก จำกัด โดยทางเลือกของนักออกแบบและผู้กำหนดนโยบายด้านนอกของร้านค้า นั่นเป็นเหตุผลที่เรามีพันล้านคนออกมีที่ต้องการมี
การเข้าถึงเว็บที่ไม่น่าเชื่อของข้อมูลและ
เสนอความบันเทิงอิเล็กทรอนิกส์ แต่มันก็สามารถเข้าถึงพวกเขา
ต้องการไม่ได้ทั้งหมดที่ขยะที่เป็นพิษ จึงขอได้ที่สมองของเรา
ทำงานเกี่ยวกับการส่งว่าการออกแบบเดิมสำหรับการถ่ายโอนข้อมูล
ความคิดที่จะถ่ายโอนข้อมูลที่มันเป็นและแทนที่จะ
สร้างอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์และสังคมโลก
ที่ได้รับการออกแบบเพื่อให้ทนทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันก่อน ผมไม่สามารถหาที่ชาร์จคอมพิวเตอร์ของฉัน คอมพิวเตอร์ของฉันคือเส้นชีวิตการทำงานของฉัน เพื่อนของฉัน

เพลงของผม ดังนั้นผมจึงมองไปทุกที่ แม้แต่ในลิ้นชักที่อาศัยอยู่ ผมรู้ว่าคุณก็มีเหมือนกัน การพันกันของเครื่องชาร์จเก่า
ยังคงเศร้าอิเล็กทรอนิกส์ที่ผ่านมา .
ฉันจะทำยังไงกับมากมายของสิ่งเหล่านี้ ? มันไม่เหมือนฉัน
เสมอหลังจาก gadget ล่าสุด อุปกรณ์เก่าหรือยากจนกลายเป็น
ล้าสมัยเลยไม่ได้ใช้มันอีกต่อไปแล้ว และไม่ได้หนึ่งของชาร์จเก่า
เหมาะกับคอมพิวเตอร์ของฉัน อ๊า . นี่ไม่ใช่แค่โชคร้าย

มันออกแบบไม่ดี ฉันเรียกมันว่า " ที่ออกแบบมาเพื่อถ่ายโอนข้อมูล " .
" ที่ออกแบบมาเพื่อถ่ายโอน " ฟังดูบ้าใช่มั้ย ? แต่เมื่อคุณ
พยายามขายเยอะแยะ มันก็สมเหตุสมผลนะ มันเป็น
กลยุทธ์ของ บริษัท ที่ให้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของเราในความเป็นจริงมันเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของเศรษฐกิจและวัสดุ

ของเราทั้งหมด ที่ออกแบบมาสำหรับข้อมูลวิธีการทําสิ่งที่ถูกโยนออกไปอย่างรวดเร็ว อิเล็กทรอนิกส์ของวันนี้ยาก

อัพเกรด แตกหักง่าย และยากมากที่จะซ่อมแซม เครื่องเล่นดีวีดีของฉันยากจนและผมเอาไปให้ร้านรับ
ถาวร ซ่อมคนต้องการ $ 50 เพื่อที่จะดูมัน ! หนึ่งใหม่ที่ราคาเป้าหมาย $ 39.3
ในปี 1960 กอร์ดอนมัวร์ยักษ์สมอง ) ผู้บุกเบิก คาดการณ์ว่า นักออกแบบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สามารถดับเบิลความเร็วหน่วยประมวลผลทุก
18 เดือน จนเขาถูก นี้เรียกว่า
กฎของมัวร์ .
แต่อย่างใด หัวหน้านักออกแบบอัจฉริยะเหล่านี้
ก็บิดขึ้น พวกเขาดูเหมือน
คิดกฎของมัวร์หมายความว่าทุก 18 เดือนเรา
ต้องทิ้งและซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าของเรา

เป็นปัญหามากขึ้น18 เดือนที่เราใช้สิ่งเหล่านี้เป็นเพียง blip ในวงจรชีวิตของพวกเขาทั้งหมด และที่ที่
นักออกแบบทิ้งเหล่านี้ไม่เพียง แต่ก่อให้เกิดความเจ็บปวดในกระเป๋าของเรา พวกเขากำลังสร้างโลกพิษฉุกเฉิน !
เห็น อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เริ่มที่เรื่องส่วนใหญ่เริ่มต้นในโรงงานและเหมือง
. หลายของแกดเจ็ตของเราผลิตจาก
มากกว่า 1000 วัสดุต่าง ๆส่งจากทั่วโลกให้กับโรงงานประกอบ
มีคนเปิดเป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้โหลดของสารเคมีเป็นพิษ เช่น พีวีซี ปรอท และสารหน่วงเปลวไฟละลาย
.
วันนี้นี้มักจะเกิดขึ้นในสถานที่ห่างไกลที่ยากที่จะตรวจสอบ .
แต่มันเคยเกิดขึ้นใกล้บ้าน
ในซิลิคอน แวลเล่ย์ ซึ่งต้องขอบคุณอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์เป็นหนึ่งในพิษชุมชนในสหรัฐอเมริกา

เองข้อมูลไอบีเอ็มเปิดเผยว่า คนงานทำของชิปคอมพิวเตอร์มี 40% miscarriages มากขึ้นและมี
อย่างมากมีแนวโน้มที่จะตายจากเลือด สมอง ไต และ cancer.10 เดียวกันกำลังเกิดขึ้นทั่วโลก 11 ออกมาสูงอุตสาหกรรมเทคโนโลยี ไม่ใช่สะอาดเป็นภาพของ
ดังนั้น หลังจากที่พิษเที่ยวรอบโลก , gadget ที่ดินในมือของฉันฉันชอบมันสำหรับปีหรือดังนั้นแล้ว
มันเริ่มลอยห่างจากสถานที่ของเกียรติบนโต๊ะของฉันหรือในกระเป๋า บางทีมันอาจจะใช้เวลา
เวลาน้อยในโรงรถของฉันก่อนที่จะถูกโยนออกมา
และที่จะนำเราไปขายทิ้ง ซึ่งเราคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของชีวิต แต่ จริงๆ มันก็ย้ายไปเป็นส่วนหนึ่งของภูเขาขยะอิเล็กทรอนิกส์
เราให้ทุกปีจำได้ว่า อุปกรณ์เหล่านี้ถูกบรรจุด้วยสารเคมีที่เป็นพิษ ? อืม มันเป็นกฎง่ายๆของการผลิต :
สารพิษ , สารพิษออก คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ โทรทัศน์ สิ่งทั้งหมดนี้ เป็นเพียงการรอคอยที่จะปล่อยทั้งหมดของสารพิษ
เมื่อเราทิ้งพวกเขา บางส่วนของพวกเขาจะค่อยๆ ปล่อยสิ่งนี้แม้ในขณะที่เรากำลังใช้พวกเขา .
คุณรู้ว่าอ้วน , ทีวีเก่าที่เป็นคนโยนสำหรับ def สูง หน้าจอแบนพวกเขาแต่ละคนมีประมาณ 5 ปอนด์ของตะกั่วในพวกเขา นำ เป็นตะกั่วเป็นพิษ !
ดังนั้นเกือบทั้งหมดนี้ ขยะอิเล็กทรอนิกส์ ทั้งไปจากอู่ไปฝังกลบ หรือจะจัดส่งต่างประเทศ
โรงรถ workshop ของผู้ชายใน Guiyu ของจีนที่มีงานก็คือการรีไซเคิล .
ผมเคยเยี่ยมชมกลุ่มนี้เรียกว่า การรีไซเคิล การดำเนินงาน แรงงานโดยไม่มีเกียร์ป้องกัน , นั่งบน
พื้นดินดีเปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าการกู้คืนโลหะที่มีค่าภายในและโยนหรือการเผาไหม้
ส่วนไม่มีใครจะจ่ายสำหรับ ดังนั้น ในขณะที่ฉันกับแกดเจ็ตถัดไปของฉัน , gadget ล่าสุดของฉันคือปิดพิษครอบครัวใน Guiyu หรืออินเดีย หรือไนจีเรีย
แต่ละปีเราให้ 25 ล้านตันของขยะที่ถูกทิ้ง ถูกเผา หรือ recycled.18 และ
รีไซเคิลคืออะไร แต่สีเขียว ดังนั้นเป็นอัจฉริยะ
ใครออกแบบอิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้จริง ๆ . . . . . . . ปีศาจอัจฉริยะ ?
ผมไม่คิดอย่างนั้น เพราะปัญหาที่พวกเขากำลังสร้าง
ดีที่ซ่อนอยู่จากพวกเขา .
คุณเห็น บริษัท ที่พวกเขาทำงานเพื่อให้เหล่านี้
ต้นทุนมนุษย์และสิ่งแวดล้อมออกมาและปิด
สมุดบัญชีของพวกเขา มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับค่าใช้จ่ายที่แท้จริงของภายนอก

production.19 แทนของ บริษัทจ่ายเพื่อให้เครื่องปลอดภัยแรงงานจ่าย
สุขภาพของพวกเขา แทนพวกเขาจ่ายการออกแบบโดยใช้
น้อยกว่าสารพิษชาวบ้านจ่ายโดยการสูญเสียของพวกเขาดื่ม
ทำความสะอาดน้ำ ภายนอกค่าใช้จ่ายช่วยให้ บริษัท ที่จะให้
ออกแบบสำหรับทิ้ง–พวกเขาได้รับผลกำไรและ

เมื่อคนอื่นจ่าย เราทำตามมัน มันเหมือนเรากำลังมองเรื่องที่เป็นพิษนี้ และพูดกับ บริษัท " คุณทำ
มัน แต่เราจะจัดการกับมัน . " ฉันมีความคิดที่ดีกว่า แล้วคุณทำมัน คุณจัดการกับมัน " ไม่นั่น
สมเหตุสมผลมากขึ้น
คิดแทนทั้งหมดนี้เป็นพิษ ขยะกองพะเนินในโรงรถและถนน Guiyu เราส่ง
ให้อู่ของซีอีโอ ที่ทำให้มัน คุณสามารถเดิมพันที่พวกเขาจะอยู่ในโทรศัพท์ให้นักออกแบบของพวกเขา
เรียกร้องพวกเขาหยุดการออกแบบสำหรับถ่ายโอนข้อมูลให้บริษัทจัดการกับขยะอิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาถูกเรียกว่าขยายผู้ผลิตรับผิดชอบ หรือ takeback.20 ผลิตภัณฑ์
ถ้าแกดเจ็ตเก่า ทั้งหมดนี้เป็นปัญหาของพวกเขา มันจะถูกกว่าสำหรับพวกเขาที่จะเพียงแค่การออกแบบ
ยาวนานอีกต่อไป น้อยกว่าที่เป็นพิษและผลิตภัณฑ์รีไซเคิลในสถานที่แรก พวกเขาสามารถทำให้พวกเขา
โมดูล ดังนั้นเมื่อส่วนหนึ่งยากจนพวกเขาสามารถเพียงแค่ส่งชิ้นใหม่แทนการใช้
ยุ่งเสียทั้งหลัง 21
แล้ว takeback กฎหมาย popping up ทั่วยุโรปและ asia.22 ในสหรัฐอเมริกาหลายเมืองและรัฐจะผ่านกฎหมายที่คล้ายกัน
–เหล่านี้ต้องได้รับการคุ้มครอง และความเข้มแข็ง . 23
ได้เวลารับอัจฉริยะเหล่านี้ทำงานในด้านของเรา กฎหมาย takeback และประชาชนการกระทำความต้องการ
ผลิตภัณฑ์สีเขียว เราจะเริ่มการแข่งขันไปด้านบนที่นักออกแบบแข่งขันให้ยาวนาน
พิษผลิตภัณฑ์ฟรี ดังนั้น เรามามีสีเขียว Moore ของกฎหมาย เรื่อง : การใช้สารเคมีที่เป็นพิษจะถูกตัด
ครึ่งทุก 18 เดือน ? จำนวนคนงานวางยาจะลดลงในอัตราที่เร็วขึ้น ?
เราต้องการให้นักออกแบบเหล่านี้ท้าทายพวกเขาสามารถลุกขึ้นและทำในสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุดเพื่อสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ .
แล้วบางส่วนของพวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาก็ฉลาดเกินไปที่จะเป็นนักออกแบบทิ้ง และการหาวิธีที่จะทำให้คอมพิวเตอร์โดยไม่
PVC หรือสารหน่วงเปลวไฟที่เป็นพิษ ทำได้ดีมากทุกคน .
แต่เราสามารถทำอะไรได้มากขึ้น เมื่อเราเอาขยะอิเล็กทรอนิกส์
ของเราเพื่อนำกลับมาใช้อีก เราสามารถตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ส่งออกไปยังประเทศกำลังพัฒนา
และเมื่อเราต้องการที่จะซื้อ Gadget ใหม่ เราสามารถเลือกผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม .
แต่ความจริงคือ :เราไม่เคยซื้อของทางออกของปัญหานี้เพราะตัวเลือก
เราที่ร้านจะถูก จำกัด โดยตัวเลือกของนักออกแบบ และนอกจากนี้ ด้านนอกของร้าน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงเป็นพันล้านคนต้องการ
เข้าถึงเว็บอย่างไม่น่าเชื่อของข้อมูลและ
อิเล็กทรอนิกส์บันเทิงเสนอ แต่มันคือการเข้าถึงพวกเขา
ต้องการไม่ได้ทั้งหมดที่เป็นพิษ ขยะเพื่อให้สมองของเราทำงานในการส่งแบบเดิม

ความคิดที่ทิ้งขยะไปทิ้งที่เป็นสมาชิก และอาคารอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์แทน

และสังคมโลก ที่ออกแบบมาเพื่อสุดท้าย