“Even though I am currently a mere

“Even though I am currently a mere eagle chick, give me time, and I will one day obtain wings. Please give me the opportunity to use my wings to protect you from the rain…. Even if the weather is too unstable and I cannot shelter you, I could still take Senior Sister and fly away. We can leave this land of unstable weathers forever to once again, look for a place that only belongs to us. This is the privilege I have because I like Senior Sister… Even if it’s Senior Sister, you still cannot take it away from me.”

Lan Xueruo did not respond. She only tried her best to hold down her sobs and violently trembling shoulder. The shoulder of the man she was nestled against was not big or wide but it gave her an immense feeling of warmth and ease. She felt as if she was a drifting and homeless duckweed that had finally found its warmest home.

The two sat cuddled on top of the pavilion’s roof and bathed in the moonlight together. For a long time, neither of them spoke. The tears, accusations and promises made the final layer that separated the two disappear completely. Their hearts were inseparable and closely connected as they listened to each other’s heartfelt wishes.

“Take me to see your imperial father tomorrow, okay? Don’t forget, your man is actually a genius doctor and there are no illnesses that he can’t cure.”

“Mn…” Lan Xueruo softly replied while leaning on Yun Che’s shoulder. She closed her eyes as the corner of her mouth slightly raised. With tears at the corner of her eyes, her beauty incomparable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แม้ว่าฉันอยู่เพียงอินทรีเจี๊ยบ ให้เวลาฉัน และฉันจะหนึ่งวันขอปีก ขอให้ฉันมีโอกาสที่จะใช้ปีกของฉันเพื่อป้องกันฝน แม้อากาศจะเสถียรเกินไป และฉันไม่สามารถพักพิงคุณ ฉันอาจยังคงใช้ผู้น้อง และบินหนี เราสามารถออกจากเมืองที่สภาพอากาศไม่แน่นอนตลอดไปอีก หาสถานที่เท่านั้น เป็นของเรา นี้เป็นสิทธิ์ที่มี เพราะชอบน้องอาวุโส... แม้ว่าจะเป็นน้องสาวอาวุโส คุณยังไม่ไปจากฉันด้วย"Lan Xueruo ไม่ตอบสนอง เธอเพียงพยายามเธอสุดค้าง sobs และไหล่ตัวสั่นอย่างรุนแรงของเธอ ไหล่ของคนเธอถูกเชิญจากไม่ใหญ่ หรือกว้าง แต่มันให้ความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ของความอบอุ่นและความสะดวกในเธอ เธอรู้สึกว่าเธอไม่สดลอย และจรจัดที่สุดได้พบบ้านอบอุ่นทั้งสองนั่ง cuddled บนหลังคาของศาลา และอาบน้ำในแสงจันทร์ด้วยกัน เป็นเวลานาน ที่พวกเขาพูด น้ำตา ข้อกล่าวหา และสัญญาที่ได้ทำชั้นสุดท้ายที่แยกทั้งสองหายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขามีการแยกออก และเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดว่าจะฟังของผู้อื่นด้วยใจปรารถนา"ใช้เวลาในการดูของคุณพ่อที่อิมพีเรียลวันพรุ่งนี้ โอเค อย่าลืม คนของคุณเป็นจริงแพทย์อัจฉริยะ และมีไม่มีความเจ็บป่วยที่เขาไม่สามารถรักษา""Mn..." Lan Xueruo นวลตอบขณะเอียงไหล่ Yun Che เธอปิดดวงตาของเธอเป็นมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ด้วยน้ำตาที่มุมของดวงตาของเธอ ความงามเปรียบมิได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แม้ว่าฉันกำลังเจี๊ยบนกอินทรีเพียงให้ฉันเวลาและวันหนึ่งผมจะได้รับปีก กรุณาให้โอกาสที่จะใช้ปีกของฉันเพื่อปกป้องคุณจากฝน ... แม้ว่าสภาพอากาศจะไม่เสถียรมากเกินไปและฉันไม่สามารถที่พักพิงคุณก็ยังสามารถใช้น้องสาวอาวุโสและบินหนีไป เราสามารถออกจากที่ดินของสภาพอากาศที่ไม่แน่นอนนี้ตลอดไปอีกครั้งมองหาสถานที่ที่เดียวที่เป็นของเรา นี้เป็นสิทธิ์ของฉันมีเพราะผมชอบน้องสาวอาวุโส ... แม้ว่าจะเป็นน้องสาวอาวุโสคุณยังไม่สามารถเอามันออกไปจากฉัน. " ลาน Xueruo ไม่ตอบสนอง เธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะค้างเสียงสะอื้นของเธอและรุนแรงสั่นไหล่ ไหล่ของชายคนหนึ่งที่เธอตั้งอยู่กับไม่ได้ใหญ่หรือกว้าง แต่มันทำให้เธอรู้สึกอันยิ่งใหญ่ของความอบอุ่นและความสะดวก เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นดริฟท์และแหนไม่มีที่อยู่อาศัยที่ได้ในที่สุดก็พบบ้านที่อบอุ่นที่สุดของ. ทั้งสองนั่งกอดด้านบนของหลังคาศาลาและอาบน้ำในแสงจันทร์ด้วยกัน เป็นเวลานาน, ไม่ของพวกเขาพูด น้ำตาข้อกล่าวหาและสัญญาที่ทำชั้นสุดท้ายที่แยกออกจากกันทั้งสองหายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขาแยกกันไม่ออกและเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดขณะที่พวกเขาฟังความปรารถนาอย่างจริงใจของกันและกัน. "พาฉันไปดูพ่ออิมพีเรียลของคุณในวันพรุ่งนี้ได้ไหม อย่าลืมคนของคุณเป็นจริงแพทย์อัจฉริยะและมีการเจ็บป่วยที่ว่าเขาไม่สามารถรักษา no. " " Mn ... "ลาน Xueruo ตอบเบา ๆ ในขณะที่พาดบนไหล่หยุนเจ๊ เธอปิดตาของเธอเป็นมุมปากของเธอเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ด้วยน้ำตาที่มุมของดวงตาของเธอ, ความงามของเธอหาที่เปรียบมิได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมเจี๊ยบนกอินทรีเท่านั้น ให้เวลาฉันวันหนึ่งจะได้รับปีก โปรดให้ฉันโอกาสที่จะใช้ปีกของฉันจะปกป้องคุณจากฝน . . . . . . . แม้ว่าอากาศก็ไม่แน่นอน และไม่สามารถปกป้องพวกเจ้า ข้าก็พาศิษย์พี่และบินออกไป เราสามารถออกไปจากแผ่นดินของสภาพอากาศที่ไม่แน่นอนนี้ตลอดไปอีกครั้ง มองหาสถานที่ที่เป็นของเรา นี่เป็นสิทธิพิเศษที่ผมได้เพราะผมชอบพี่ . . . . . รุ่นพี่ถ้าน้องสาวรุ่นพี่ ยังไม่สามารถเอามันไปจากฉันลาน xueruo ไม่ตอบ เธอแค่พยายามที่จะค้างไว้ เสียงสะอื้นของเธอ และแรงสั่นไหล่ ไหล่ของชายที่เธออยู่กับไม่ใหญ่หรือกว้าง แต่มันให้ความรู้สึกเวิ้งว้าง ของความอบอุ่น และผ่อนคลาย เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นดริฟท์และบ้านแหนที่ในที่สุดก็พบที่อบอุ่นบ้านทั้งสองนั่ง นอนกอด บนหลังคาของศาลาและอาบแสงจันทร์กัน เป็นเวลานาน พวกเขาไม่ได้พูด น้ำตา ข้อกล่าวหาและสัญญาสุดท้ายที่แยกชั้น 2 หายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขาถูกแยกออกและเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดขณะที่พวกเขาฟังความปรารถนาจากใจของกันและกัน" พาข้าไปพบพ่อหลวงพรุ่งนี้ โอเคมั้ย ? อย่าลืมว่า คนเป็นอัจฉริยะแพทย์และไม่มีโรคที่เขารักษาไม่ได้ "" และ . . . . . . . " ลาน xueruo เบาๆตอบในขณะที่พิงไหล่ยุนเช . เธอปิดตาของเธอ ที่มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย กับน้ำตาที่หางตาของหล่อน ความงามหาที่เปรียบมิได้