immediate measure of intervention e

immediate measure of intervention effectiveness. The distinction
between pinpointing safe versus unsafe behaviors for change is often
overlooked, but it has important implications for selecting an appropriate
behavior-change strategy. For instance, reinforcement is an appropriate
strategy when the goal is to increase the frequency or probability of a
behavior, whereas punishment (e.g., progressive discipline) is the
strategy for decreasing the frequency or probability of a behavior
(Catania, 2000). Although punishment may be appropriate under rare
circumstances, such as when a blatant disregard or violation of a clear
safety rule or policy occurs, the vast majority of behavioral safety
providers advocate positive reinforcement to promote safe behaviors.
[More about reinforcement and punishment later].
One of the most important research questions in this area is
whether the effectiveness of a behavioral safety process depends on
the specificity with which the target behaviors are defined. One
approach is to identify several different general categories or classes of
behaviors associated with an increased risk of causing injuries or
illnesses (Komaki et al., 1978). An apparent advantage of specifying
classes of safety behaviors, rather than every instance or occurrence of
a specific behavior, is the potential for influencing a large set of safetyrelated
behaviors efficiently. A potential disadvantage of specifying
several classes of safety behaviors is that influence over any one
specific instance of behavior might be limited and attention might be
directed toward behaviors that do not currently pose a risk. It is
perhaps more effective and efficient to differentiate safety-related
behaviors according to whether they have led to injuries in the past
versus only those classes of behavior that have recently caused
injuries (K

especially in large industrial settings; however, an alternative

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดประสิทธิภาพแทรกแซงทันที แตกระหว่าง pinpointing ปลอดภัยเมื่อเทียบกับพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัยสำหรับการเปลี่ยนแปลงอยู่บ่อยครั้งมองข้าม แต่ไม่มีนัยสำคัญสำหรับการเลือกที่เหมาะสมกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ตัวอย่าง เสริมเป็นที่เหมาะสมกลยุทธ์เมื่อเป้าหมายคือการ เพิ่มความถี่หรือความน่าเป็นลักษณะการทำงาน ในขณะที่การลงโทษ (เช่น ก้าวหน้าวินัย) เป็นการกลยุทธ์ในการลดความถี่หรือความน่าเป็นลักษณะการทำงาน(Catania, 2000) แม้ว่าอาจจะลงโทษ ที่เหมาะสมภายใต้หายากสถานการณ์ เช่นเมื่อไม่สนใจมุทะลุหรือละเมิดชัดเจนกฎความปลอดภัยหรือนโยบายที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่ของพฤติกรรมความปลอดภัยผู้ให้บริการสนับสนุนการเสริมแรงทางบวกเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมที่ปลอดภัย[เพิ่มเติมเกี่ยวกับเสริมแรงและลงโทษในภายหลัง]คำถามวิจัยที่สำคัญบริเวณนี้คือประสิทธิภาพของกระบวนการพฤติกรรมความปลอดภัยขึ้นอยู่กับว่าspecificity ที่ซึ่งพฤติกรรมเป้าหมายมี defined หนึ่งวิธีคือการ ระบุหลายประเภทที่แตกต่างหรือชั้นของพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงก่อให้เกิดการบาดเจ็บ หรือเจ็บป่วย (โคะมะกิ et al., 1978) รับชัดระบุประเภทของ พฤติกรรมความปลอดภัย มากกว่าทุกอย่าง หรือเกิดลักษณะ specific มีโอกาสที่ influencing safetyrelated ชุดใหญ่ลักษณะการทำงาน efficiently ข้อเสียอาจเกิดขึ้นของการระบุประเภทต่าง ๆ ของพฤติกรรมความปลอดภัยอยู่ที่ influence หนึ่งspecific อินสแตนซ์ของพฤติกรรมอาจถูกจำกัด และอาจจะมีความสนใจโดยตรงต่อพฤติกรรมที่ไม่อยู่ในขณะนี้มีความเสี่ยง มันเป็นefficient เพื่อแยกความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพมากขึ้นบางทีพฤติกรรมตามว่าพวกเขาได้นำไปสู่การบาดเจ็บในอดีตเมื่อเทียบกับเฉพาะผู้เรียนลักษณะที่ล่าสุดได้เกิดบาดเจ็บ (Kโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ทางเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดทันที ประสิทธิผลของการแทรกแซง ความแตกต่างระหว่าง pinpointing
ปลอดภัยเมื่อเทียบกับพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัยสำหรับการเปลี่ยนแปลงมัก
มองข้าม แต่มันมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับการเลือกที่เหมาะสมพฤติกรรมเปลี่ยนกลยุทธ์ ตัวอย่างการเสริมแรงที่เป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสม
เมื่อเป้าหมายคือการเพิ่มความถี่หรือความน่าจะเป็นของพฤติกรรม และการลงโทษ เช่นวินัยก้าวหน้า ) เป็นกลยุทธ์เพื่อลด
ความถี่หรือความน่าจะเป็นของพฤติกรรม
( Catania , 2000 ) แม้ว่าการลงโทษอาจจะเหมาะสมภายใต้สถานการณ์ที่หายาก
, เช่นเมื่อเราปฏิเสธหรือการละเมิดความปลอดภัยที่ชัดเจน
กฎหรือนโยบายที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่ของผู้ให้บริการสนับสนุนการเสริมแรงทางบวกกับพฤติกรรมความปลอดภัย

ส่งเสริมพฤติกรรมความปลอดภัย[ เพิ่มเติมเกี่ยวกับการเสริมแรงและการลงโทษในภายหลัง ] .
ที่สำคัญที่สุดคำถามการวิจัยในพื้นที่นี้
ว่าประสิทธิผลของกระบวนการความปลอดภัยพฤติกรรมขึ้นอยู่กับ
กาเมืองที่ถ่ายทอดพฤติกรรมเป้าหมาย de จึงเน็ด วิธีการหนึ่งคือการระบุ
แตกต่างกันหลายประเภททั่วไปหรือชั้นเรียนของ
พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของการก่อให้เกิดการบาดเจ็บหรือ
ร่วมด้วย ( มะกิ et al . , 1978 ) ประโยชน์ที่ชัดเจนของการระบุ
เรียนพฤติกรรมความปลอดภัย มากกว่าทุก เช่น หรือ เกิดการถ่ายทอดพฤติกรรมประเภท C คือ ศักยภาพในfl uencing ชุดใหญ่ของ safetyrelated
พฤติกรรม EF จึง ciently . ข้อเสียที่มีศักยภาพของการระบุ
หลายชั้นพฤติกรรมความปลอดภัยในfl uence มากกว่าหนึ่ง
ประเภท C ตัวอย่างของพฤติกรรมจึงอาจจะ จำกัด และความสนใจจะมุ่งไปที่พฤติกรรม
ที่ไม่อยู่ในขณะนี้ก่อให้เกิดความเสี่ยง มันคือ
บางที มีประสิทธิภาพมากขึ้น และ EF จึง cient แยกแยะพฤติกรรมความปลอดภัยที่เกี่ยวข้อง
ตามไม่ว่าพวกเขาได้นำไปสู่การบาดเจ็บในอดีต
เมื่อเทียบกับผู้เรียน พฤติกรรมที่เพิ่งเกิดบาดเจ็บ
( k

โดยเฉพาะในการตั้งค่าโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างไรก็ตาม ทางเลือก