Fish and shellfish are excellent so

Fish and shellfish are excellent sources of protein and omega-3 fatty acids that offer a number of health benefits. However, eating fish may expose people to various contaminants, including methylmercury,
which can be harmful to a person’s health if they are highly concentrated. Consumers are thus faced
with the dilemma: choosing between thehealth benefits and possible risks from eating fish.
Exposure to methylmercury varies according to the kind of fish consumed and the region where the fish originate. Because methylmercury accumulates up the food web, higher concentrations are found in large fish (tuna and swordfish, for example) that are at higher levels on the food chain. Freshwater fish, including bass, walleye, and pickerel from sources in the United States can also contain significant concentrations of mercury as a result of airborne contamination. The vast majority of Americans are not exposed to
unsafe levels of methylmercury, but pregnant women who consume large amounts of predatory fish (e.g.,
swordfish, shark, tilefish, and king mackerel) may expose their developing fetuses to it. Prenatal exposures that exceed the established safe “reference dose” can cause an IQ deficit; abnormal muscle tone; or impaired motor function, attention, and visualspatial performance in the child.
Assessing potential exposure to mercury is a challenge. Currently, the EPA is responsible for regulating
all the industrial mercury released into the air and surface water; the U.S. Food and Drug Administration
is responsible for monitoring levels of mercury in commercially sold fish; and the Agency for Toxic
Substances and Disease Registry evaluates the potential risk of methylmercury to humans. All
three agencies have used different risk assessment methods, data sets, uncertainty factors and guidelines to assessexposure to toxicants. The National Research Council report Toxicological Effects of Methyl mercury (2000)
identifies the most appropriate studies and approachesto assess the risk of methylmercury. It also recommends conducting an exposure assessment of the U.S. population to provide a more cohesive picture of the distribution of methylmercury nationally and regionally

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาและหอยเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีนและกรดไขมันโอเมก้า-3 ที่ให้มีประโยชน์ต่อสุขภาพ อย่างไรก็ตาม กินปลาอาจเปิดเผยคนสารปนเปื้อนต่าง ๆ รวมถึง methylmercury,
ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนเข้มข้นสูงได้ ผู้บริโภคจึงต้องเผชิญกับ
ด้วยความลำบากใจใน: เลือกระหว่าง thehealth ประโยชน์และความเสี่ยงที่ได้จากการกินปลา
สัมผัสกับ methylmercury แตกต่างกันไปตามชนิดของปลาที่ใช้และพื้นที่ที่ปลามา เนื่องจาก methylmercury สะสมค่าเว็บอาหาร ความเข้มข้นสูงจะพบในน้ำ (ปลาทูน่าและปลาไหล ตัวอย่าง) ที่อยู่ในระดับที่สูงขึ้นในห่วงโซ่อาหาร ปลา รวมทั้งเบส walleye และ pickerel จากแหล่งในสหรัฐอเมริกายังสามารถประกอบด้วยความเข้มข้นที่สำคัญของปรอทจากการปนเปื้อนสู่ ชาวอเมริกันส่วนใหญ่จะไม่สัมผัสกับ
ระดับปลอดภัยของ methylmercury แต่สตรีตั้งครรภ์ที่กินปลามหาศาล (e.g.,
swordfish ปลาฉลาม tilefish และปลาคิง) จำนวนมาก อาจเปิดเผย fetuses นักพัฒนาจะได้ ถ่ายภาพก่อนคลอดที่ปลอดภัยขึ้น "อ้างอิงยา" เกินอาจทำให้ขาดดุลมี IQ กล้ามเนื้อผิดปกติเสียง หรือความบกพร่องทางด้านประสิทธิภาพมอเตอร์ฟังก์ชัน ความสนใจ และ visualspatial ในเด็ก
ประเมินอาจสัมผัสกับปรอทเป็นความท้าทาย ปัจจุบัน EPA รับผิดชอบควบคุม
ปรอทอุตสาหกรรมทั้งหมดที่ออกอากาศและผิวน้ำ สหรัฐอเมริกา อาหารและยา
รับผิดชอบการตรวจสอบระดับของปรอทในปลาที่ขายในเชิงพาณิชย์ และหน่วยงานสำหรับพิษ
สารและรีจิสทรีโรคประเมินความเสี่ยงอาจเกิดขึ้นของ methylmercury กับมนุษย์ ทั้งหมด
สามหน่วยงานได้ใช้วิธีการประเมินความเสี่ยงต่าง ๆ ค่า ปัจจัยความไม่แน่นอน และแนว assessexposure กับ toxicants สภาวิจัยแห่งชาติรายงานผล Toxicological Methyl mercury (2000)
ระบุมากที่สุดการศึกษาที่เหมาะสมและ approachesto ประเมินความเสี่ยงของ methylmercury มันยังแนะนำให้ทำการประเมินความเสี่ยงของประชากรสหรัฐอเมริกาเพื่อให้ภาพการกระจายของ methylmercury ขึ้นควบผลงาน และเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาและหอยเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีนและกรดโอเมก้า 3 กรดไขมันที่มีจำนวนของประโยชน์ต่อสุขภาพ แต่กินปลาอาจทำให้คนที่จะปนเปื้อนต่างๆรวมทั้งเมทิล
ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของบุคคลถ้าพวกเขามีความเข้มข้นสูง ผู้บริโภคจะต้องเผชิญจึง
กับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก: เลือกระหว่างผลประโยชน์และความเสี่ยงที่เป็นไปได้ thehealth จากการกินปลา
สัมผัสกับเมทิลแตกต่างกันตามชนิดของปลาที่บริโภคและภูมิภาคที่ปลามา เพราะ methylmercury สะสมเว็บอาหารที่ความเข้มข้นสูงที่พบในปลาขนาดใหญ่ (ปลาทูน่าและนากเป็นต้น) ที่อยู่ในระดับที่สูงขึ้นในห่วงโซ่อาหาร ปลาน้ำจืดรวมทั้งเบสตาลและพิคเคจากแหล่งในประเทศสหรัฐอเมริกายังสามารถมีการกระจุกตัวของสารปรอทเป็นผลมาจากการปนเปื้อนในอากาศ ส่วนใหญ่ของชาวอเมริกันที่ไม่ได้สัมผัสกับ
ระดับที่ไม่ปลอดภัยของเมทิล แต่หญิงตั้งครรภ์ที่กินจำนวนมากของปลาที่กินสัตว์ (เช่น
นาก, ฉลาม, tilefish, และพระมหากษัตริย์ปลาทู) อาจทำให้ทารกในครรภ์การพัฒนาของพวกเขาไป ความเสี่ยงก่อนคลอดที่เกินความปลอดภัย "ยาอ้างอิง" ที่จัดตั้งขึ้นจะทำให้เกิดการขาดดุล IQ; กล้ามเนื้อผิดปกติ; หรือบกพร่องการทำงานของมอเตอร์ให้ความสนใจและประสิทธิภาพการทำงาน visualspatial ในเด็ก
การประเมินความเสี่ยงที่อาจเกิดกับปรอทเป็นสิ่งที่ท้าทาย ปัจจุบัน EPA จะเป็นผู้รับผิดชอบในการควบคุม
ทั้งหมดปรอทอุตสาหกรรมปล่อยออกสู่อากาศและพื้นผิวของน้ำ สหรัฐอเมริกาอาหารและยา
เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการตรวจสอบระดับของสารปรอทในปลาที่ขายในเชิงพาณิชย์; และองค์การเพื่อการเป็นพิษ
และสาร Registry โรคประเมินความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากเมทิลกับมนุษย์ ทั้งหมด
สามหน่วยงานได้ใช้วิธีการที่แตกต่างกันการประเมินความเสี่ยงชุดข้อมูลปัจจัยความไม่แน่นอนและแนวทางในการที่จะ assessexposure สารพิษ รายงานสภาวิจัยแห่งชาติทางพิษวิทยาผลของเมทิลปรอท (2000) ได้
ระบุถึงการศึกษาที่เหมาะสมที่สุดและ approachesto ประเมินความเสี่ยงของเมทิล นอกจากนี้ยังแนะนำให้ดำเนินการประเมินการรับสัมผัสของประชากรสหรัฐที่จะให้ภาพที่เหนียวมากขึ้นของการกระจายของเมทิลในระดับประเทศและในระดับภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาและหอยเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีนและโอเมก้า 3 กรดไขมันที่มีจำนวนของประโยชน์ต่อสุขภาพ อย่างไรก็ตาม การรับประทานปลาอาจเปิดเผยให้คนสิ่งปนเปื้อนต่าง ๆ เช่น เมทิลเมอร์คิวรี
ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของบุคคลถ้าพวกเขามีความเข้มข้นสูง ผู้บริโภคจึงเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก :
จัดเลือกระหว่างประโยชน์และความเสี่ยงที่เป็นไปได้จากการรับประทานปลา
การสัมผัสกับเมทิลเมอร์คิวรี แตกต่างกันไปตามชนิดของปลาที่ใช้ และพื้นที่ ที่ปลามา . เพราะเมตทิลเมอร์คิวรีสะสมขึ้นเว็บอาหาร ความเข้มข้นสูง พบในปลาขนาดใหญ่ ( ปลาทูน่าและนาก , ตัวอย่างเช่น ) ที่อยู่ในระดับที่สูงในห่วงโซ่อาหาร ปลา , ปลา Walleye รวมทั้งเบสแล้วพิกเคเรลจากแหล่งในสหรัฐอเมริกาสามารถมีความเข้มข้นอย่างมีนัยสำคัญของปรอทที่เป็นผลจากการปนเปื้อนในอากาศ ส่วนใหญ่ของชาวอเมริกันที่ไม่ได้สัมผัสกับ
ไม่ปลอดภัยระดับเมทิลเมอร์คิวรีแต่สตรีมีครรภ์ผู้บริโภคจำนวนมากของปลาดุก ( เช่น
นาก ปลาฉลาม ปลาไท กษัตริย์ปลาทู ) อาจแสดงให้เห็นความพัฒนาตัวอ่อนได้ก่อนคลอดแบบเกินขึ้นปลอดภัย " ยา " อ้างอิงสามารถทำให้ IQ ติดลบ ; กล้ามเนื้อผิดปกติ หรือ บกพร่องหน้าที่ มอเตอร์ ความสนใจ และความสามารถใน visualspatial เด็ก .
ประเมินศักยภาพการสัมผัสกับปรอทมีความท้าทาย ขณะนี้ EPA เป็นผู้รับผิดชอบควบคุม
ทุกอุตสาหกรรมปรอทออกสู่อากาศและน้ำผิวดิน ; สหรัฐอเมริกาสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา
เป็นผู้รับผิดชอบในการตรวจสอบระดับของปรอทในปลาที่ขายในเชิงพาณิชย์ และหน่วยงานด้านสารพิษ
และรีจิสทรีโรคประเมินความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของเมทิลเมอร์คิวรีมนุษย์ ทั้งหมด
3 หน่วยงาน ใช้วิธีการประเมินความเสี่ยงที่แตกต่างกันชุดข้อมูลปัจจัยความไม่แน่นอนและแนวทาง assessexposure จะเป็นพิษ .ข่าวสภาวิจัยแห่งชาติพิษวิทยาผลของเมทิลเมอร์คิวรี ( 2000 )
ระบุการศึกษาที่เหมาะสมที่สุดและ approachesto ประเมินความเสี่ยงของเมทิลเมอร์คิวรี . นอกจากนี้ยังแนะนำให้ทำการเปิดรับการประเมินประชากรของสหรัฐอเมริกา เพื่อให้ภาพดูน่าสนใจมากขึ้นของการกระจายของเมทิลเมอร์คิวรีในระดับชาติและระดับภูมิภาค