ลักษณะภูมิประเทศ
เกาะพีพีดอน เป็นเกาะขนาดใหญ่สุดของหมู่เกาะพีพีวางตัวอยู่ตอนกลางขนาบด้วยสองเกาะคู่ในแนวเหนือใต้ มีพื้นที่ประมาณ 10.25 ตารางกิโลเมตร มีความกว้าง 3.5 กิโลเมตร และยาว 8 กิโลเมตร มีภูมิสัณฐานคล้ายเกาะคู่ที่เชื่อมด้วย สันดอนเชื่อมเกาะ (Tombolo) ที่มีลักษณะเป็นพื้นที่ราบขนาบด้วยเนินเขาโดดและเทือกเขาด้านทิศตะวันออก และเทือกเขาที่มีลักษณะผาชันด้านทิศตะวันตก ท้องทะเลโดยรอบเกาะด้านทิศตะวันออกในระยะห่างจากแนวชายฝั่งทะเลประมาณ 1,000 เมตร มีความลึกของน้ำทะเลอยู่ในช่วง 10-20 เมตร ด้านทิศใต้มีความลึกของน้ำทะเลอยู่ในช่วง 15-30 เมตร ในส่วนของท้องทะเลด้านทิศตะวันตกและด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะ พื้นท้องทะเลมีความลาดชันสูงความลึกของน้ำทะเลชายฝั่งมีความลึกอยู่ในช่วง 15-30 เมตร ใต้พื้นที่น้ำทะเลรอบเกาะด้านทิศตะวันออก ด้านทิศใต้และด้านทิศตะวันตกบริเวณอ่าวโละลานาและอ่าวโละดาลัม ปกคลุมไปด้วยแนวปะการังที่ก่อตัวอย่างหนาแน่นสลับกับปะการังแบบ Patch Reefก่อตัวเป็นหย่อมๆบนพื้นทรายบริเวณอ่าวโละลานาอีกทั้งมีโขดหินใต้น้ำวางตัวลัดเลาะไปตามเชิงผาริมฝั่งด้านทิศตะวันตกและมีปะการังปกคลุมอยู่ประปรายเป็นสถานที่ที่สำหรับดำน้ำดูปะการังของนักท่องเที่ยวลักษณะของแนวปะการังเป็นแนวกว้างจุดชมปะการังที่สำคัญของเกาะอยู่บริเวณหินแพแหลมพ้อหัวราเกต
พื้นที่ชายฝั่งทะเลโดยรอบเกาะมีลักษณะเป็นหาดทราย และหาดหนหรือหาดกรวด (shingle beach) กระจายตัวเป็นขอบของเวิ้งอ่าวต่างๆ ได้แก่ อ่าวต้นไทร อ่าวโละดาลัม อ่าวรันตี อ่าวผักหนาม อ่าวโละบาเกา อ่าวโละลานา และอ่าวนุ้ย เป็นต้น ที่มีหาดที่สวยงามปกคลุมด้วยทรายขาวละเอียด ที่มีรูปโฉมทางธรรมชาติที่มีคุณค่าทางสุนทรียภาพ การพักผ่อนและการท่องเที่ยว ได้แก่ หาดต้นไทร หาดโละดาลัม หาดเกาะดอน หาดไวกิ้ง หาดยาว หาดแหลมพ้อ หาดโละมูดี หาดรันตี หาดโละบาเกา หาดแหลมตง หาดโละลานาและหาดนุ้ย เป็นต้น เกาะพีพีดอนเป็นเพียงเกาะเดียวที่มีพื้นที่กนออกบางส่วนจากเขตอุทยานแห่งชาติ เนื่องจากได้มีการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาวไทยมุสลิมและชาวเลมาก่อนที่จะมีการประกาศเป็นเขตอุทยานแห่งชาติในปี พ.ศ.2526 ที่ปัจจุบันได้มีการตั้งถิ่นฐานของชุมชนและการพัฒนาสถานที่พักแรมและการบริการด้านการท่องเที่ยวบริเวณเวิ้งอ่าวและหาดต่างๆ
ตารางสรุปองค์ประกอบต่างๆของเกาะพีพีดอ