No single instrument can be used to

No single instrument can be used to identify asthma with certainty. Asthma is a clinical diagnosis made by physicians on the basis of a patient’s medical history, physical examination, assessment of the reversibility of airway obstruction, and exclusion of alternative diagnoses that mimic asthma. In epidemiologic studies, questionnaires are used to ascertain whether subjects have had symptoms of asthma or have ever received a diagnosis of asthma from a physician. The prevalence rates of both symptoms and diagnoses of asthma are heavily dependent on an awareness of asthma in the population studied. In recent decades, asthma has received widespread publicity, education of the public about asthma has increased, and new medications for asthma have been introduced. These measures may have increased public awareness of asthma and the rates of reporting of the disease.8,17,18,54 In Scotland,20 the proportion of children reporting asthma symptoms who received a diagnosis of asthma increased from 28% in 1964 to 64% in 1999, a result suggesting that part of the increase in the prevalence of asthma is attributable to changes in diagnostic labeling. The magnitude of the resulting bias in different populations is, however, difficult to appraise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีเครื่องมือเดียวที่สามารถใช้ในการระบุโรคหอบหืดด้วยความมั่นใจ โรคหอบหืดคือการวินิจฉัยทางคลินิกที่ทำโดยแพทย์บนพื้นฐานของประวัติของผู้ป่วยแพทย์ตรวจร่างกายการประเมินการฟื้นตัวจากการอุดตันทางเดินหายใจและการยกเว้นของการวินิจฉัยทางเลือกที่เลียนแบบโรคหอบหืด ในการศึกษาทางระบาดวิทยา,แบบสอบถามที่ใช้ในการตรวจสอบให้แน่ใจว่าวิชาที่มีอาการของโรคหอบหืดหรือเคยได้รับการวินิจฉัยโรคหอบหืดจากแพทย์ อัตราความชุกของทั้งอาการและการวินิจฉัยของโรคหอบหืดเป็นมากขึ้นอยู่กับการรับรู้ของโรคหอบหืดในประชากรศึกษา ในทศวรรษที่ผ่านมาโรคหอบหืดได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางในการศึกษาของประชาชนเกี่ยวกับโรคหอบหืดได้เพิ่มขึ้นและยาใหม่สำหรับโรคหอบหืดได้รับการแนะนำ มาตรการเหล่านี้อาจจะมีการเพิ่มความตระหนักของประชาชนของโรคหอบหืดและอัตราของการรายงานของ disease.8, 17,18,54 ใน scotland, 20 สัดส่วนของเด็กการรายงานอาการของโรคหอบหืดที่ได้รับการวินิจฉัยโรคหอบหืดเพิ่มขึ้นจาก 28% ในปี 1964-64 % ในปี 1999ผลแสดงให้เห็นส่วนหนึ่งของการเพิ่มขึ้นของความชุกของโรคหอบหืดที่เป็นผลพวงของการเปลี่ยนแปลงในการติดฉลากการวินิจฉัย ขนาดของอคติที่เกิดขึ้นในประชากรที่แตกต่างกัน แต่ยากที่จะประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามารถใช้มือเดียวไม่ระบุโรคหอบหืด ด้วยแน่นอน การวินิจฉัยทางคลินิกโดยแพทย์ตามประวัติการรักษาของผู้ป่วย ร่างกาย ประเมิน reversibility ของอุดตันจำกัด(มหาชน) และแยกวิเคราะห์อื่นที่เลียนแบบโรคหืดโรคหอบหืดได้ ในการศึกษา epidemiologic แบบสอบถามถูกใช้เพื่อตรวจว่า เรื่องมีอาการของโรคหอบหืด หรือเคยได้รับการวินิจฉัยโรคจากแพทย์ อัตราชุกทั้งอาการและวินิจฉัยโรคหอบหืดเป็นมากขึ้นอยู่กับการรับรู้ของโรคในประชากรที่ศึกษา ในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุด โรคหอบหืดได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวาง การศึกษาเกี่ยวกับโรคหอบหืดเพิ่ม ขึ้น และได้รับการแนะนำยาใหม่สำหรับโรคหอบหืด มาตรการเหล่านี้อาจได้เพิ่มความตระหนักสาธารณะของโรคหอบหืดและอัตราของการรายงานของ disease.8,17,18,54 ในสกอตแลนด์ 20 สัดส่วนของเด็กรายงานอาการหอบหืดได้รับการวินิจฉัยโรคหอบหืดเพิ่มขึ้นจาก 28% ในปี 1964 64% ในปี 1999 ผลการแนะนำส่วนหนึ่งของการเพิ่มขึ้นของความชุกของโรคหอบหืดรวมการเปลี่ยนแปลงในการวินิจฉัยการติดฉลาก ขนาดของความโน้มเอียงที่เกิดขึ้นในประชากรที่แตกต่างกันได้ อย่างไรก็ตาม ยากที่จะพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอุปกรณ์เดียวสามารถใช้เพื่อระบุโรคหอบหืดพร้อมด้วยความความแน่นอน โรคหอบหืดได้รับการวินิจฉัยโรคทางการแพทย์ที่ทำขึ้นโดยแพทย์อยู่บนพื้นฐานของประวัติทางการแพทย์ของผู้ป่วยที่การประเมินผลการตรวจร่างกายของ reversibility ของสิ่งกีดขวางทางลมและการยกเว้นการทำการวิเคราะห์ทางเลือกที่เลียนแบบหอบหืด ในการศึกษา Examination Survey Epidemiologic Followจากแบบสอบถามมีการใช้ในการตรวจให้แน่ใจว่าวัตถุมีอาการของโรคหอบหืดหรือได้รับการวินิจฉัยโรคของแพทย์จากโรคหอบหืดที่เคยมีมา อัตราค่าบริการมีมากกว่าที่ทำการวินิจฉัยและอาการของโรคหอบหืดอยู่ทั้งสองอย่างหนักขึ้นอยู่กับความตระหนักถึงการที่โรคหืดของประชากรศึกษา ในหลายทศวรรษที่ผ่านมาเกิดโรคหอบหืดได้รับการประชาสัมพันธ์ให้ทั่วถึงการศึกษาของประชาชนเกี่ยวกับโรคหอบหืดได้เพิ่มขึ้นและยาใหม่ให้เกิดโรคหอบหืดได้รับการแนะนำให้รู้จัก มาตรการเหล่านี้อาจจะมีเพิ่มขึ้นการรับรู้ในที่สาธารณะและโรคหอบหืดอัตราของการรายงานของ disease. 8,17,18,54 ใน scotland, 20 โดยมีสัดส่วนของเด็กการรายงานอาการโรคหอบหืดผู้ซึ่งได้รับการวินิจฉัยอาการของโรคหอบหืดเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 28 ในปี 1964 เป็น 64% ในปี 1999ส่งผลให้แนะนำว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเพิ่มขึ้นของความชุกของโรคหืดเป็นผลสืบเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงในการติดฉลากการวินิจฉัย. ความสำคัญของการทำงานที่ส่งผลให้จำนวนประชากรที่แตกต่างเป็นเรื่องยากที่จะประเมินราคาอย่างไรก็ตาม