Suddenly, a calm and warmth voice r

Suddenly, a calm and warmth voice reached Aiko. "Aiko-sama. About today's dish, is it not up to your taste?"

"Eh?"

It was Foss Selo, the owner of "Water Fairy Inn." His voice was far from loud, it was actually said in a rather small voice. However, there was no one inside the inn who missed Foss's words. His calm and deep voice would reach anyone without fail. Even now, Aiko whose mind was caught in whirpool of thought easily heard his words, and it made her senses return to reality.

When she noticed she had cried out in a rather strange and loud voice, Aiko's cheeks flushed slightly as she turned towards the smiling Foss.

"U-Umm, what was it? I'm sorry, I was daydreaming for a moment."

"No, no, don't worry about it. I just thought the dish was not to your taste because you didn't raise your face. If so, I thought of sending out another dish..."

"N-No need! The food is really delicious. I was just thinking about something..."

Although Aiko said the food was very delicious, she herself couldn't remember what it tasted like. When she looked at her surroundings, her students and the Knights were looking at her with a somewhat anxious expression. She noticed what was on their minds, and she thought she mustn't continue the way she has been acting as she pulled herself together and continued on with her meal. However, she coughed in a panic when food entered her lungs.

Because Aiko was coughing with teary eyes, the students and the Knights were panicked. Seeing the situation, Foss casually prepared napkin and water.

"I-I am sorry. To trouble yo-..."
"It is not a trouble at all."

Although Foss saw Aiko's blunder, he kept a calm smile which made Aiko feel grateful and relieved. Seeing Aiko's current state, Foss narrowed his eyes and thought of something. He spoke with a small and still calm voice.

"Umm. Aiko-sama. Though it might be presumptuous, may I ask one thing?"

"Eh? Ah, yes. What is it?"

"Why can't Aiko-sama believe what you want to believe?"

"Heh?"

Unable to understand Foss's words, Aiko tilted her head as a question mark floated above her head. Because of that, Foss continued with a wry smile, "Looks like those words were too lacking."

"Apparently, Aiko-sama's mind is currently in serious confusion. There are too many things you want to think about, there are also things you don't want to think of, and you don't know what should you do. What's best is to do what you want, even if you're not sure of what you want yet. There are many things you don't understand, which only increases your impatience, and become the impetus towards the vicious circle of confusion. Am I wrong?"

"H-How..."

Because he had correctly guessed what she was thinking of, Aiko instantly became speechless. Seeing her reaction, Foss calmly explained with a smile, "I've seen a lot of guests, after all."

"During such times, it's better to just 'believe in what you want to believe in' for now. But then again, people will overlook things if they only want to believe what they want, those words also came with such warning. That saying is correct. However, in my opinion, people only act in what they believe in. That's why, I feel that during times when one 'can't move on,' it isn't a bad thing to 'believe in what you want to believe in'."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้น เสียงสงบและอบอุ่นถึง Aiko "Aiko-sama เกี่ยวกับจานวันนี้ คือมันไม่ได้รสชาติของคุณ"เอ๊ะ"มี Foss Selo เจ้าของ "น้ำอินน์นางฟ้า" เสียงของเขาได้จากเสียงดัง มันไม่จริงกล่าวในเสียงที่ค่อนข้างเล็ก อย่างไรก็ตาม มีใครภายในอินน์ที่พลาดของ Foss คำ เสียงของเขาสงบ และลึกจะถึงทุกคนโดยไม่ล้มเหลว ป่านนี้ Aiko ใจถูกจับใน whirpool คิดง่าย ๆ ได้ยินคำพูดของเขา และมันทำให้อารมณ์ของเธอกลับไปที่ความเป็นจริงเมื่อเธอสังเกตเห็น ได้ร่ำไห้ในค่อนข้างแปลก และเสียงเสียง ล้างเล็กน้อยเธอเปิดทาง Foss ยิ้มแก้มของ Aiko"U-อุ่ม อะไรมา ขอ ฉันถูก daydreaming ครู่""ไม่ ไม่ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน ฉันคิดว่า จานไม่ให้รสชาติของคุณเนื่องจากคุณไม่ยกใบหน้าของคุณ ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันคิดว่า การส่งออกเลย...""N ไม่ต้อง อาหารมีรสชาติอร่อย ผมเพียงแค่คิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง..."แม้ว่า Aiko บอกอาหารอร่อยมาก ตัวเขาเองไม่สามารถจำสิ่งที่ได้ลิ้มรสเช่น เมื่อเธอมองสภาพแวดล้อมของเธอ นักเรียนของเธอและอัศวินกำลังมองที่เธอมีความ กระตือรือร้นนิพจน์ เธอสังเกตเห็นสิ่งที่ในจิตใจของพวกเขา และเธอคิดว่า เธอจะทำตามที่เธอได้ทำหน้าที่เธอดึงตัวเองเข้าด้วยกัน และต่อกับอาหารของเธอบน อย่างไรก็ตาม เธอไอในความตกใจเมื่ออาหารปอดเพราะ Aiko เป็นไอ ด้วยตา teary อัศวินและนักเรียนก็พอ เห็นสถานการณ์ Foss ตั้งใจเตรียมผ้าเช็ดปากและน้ำ"ผม-ผมเสียใจ กวนยอ-...""มันไม่ได้เป็นปัญหาเลย"แม้ Foss เห็นพลาดของ Aiko เขาเก็บรอยยิ้มสงบที่ Aiko รู้สึกขอบคุณ และปลดปล่อย เห็นสถานะปัจจุบันของ Aiko, Foss จำกัด เขาดวงตา และคิดว่า ของบางสิ่งบางอย่าง เขาพูด ด้วยเสียงที่เล็ก และเงียบสงบยังคง"อึม Aiko-sama แม้ว่ามันอาจจะถือดี ผมขอให้สิ่งหนึ่ง""เอ๊ะ อา ใช่ มันคืออะไร""ทำไมไม่ Aiko-sama เชื่อสิ่งที่คุณต้องการเชื่อหรือไม่""Heh"ไม่สามารถเข้าใจคำของ Foss, Aiko ยืดศีรษะของเธอเป็นเครื่องหมายคำถามที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเธอ เนื่องจากว่า Foss ต่อดี wry "เหมือนคำเหล่านั้นได้ขาดเกินไป""เห็นได้ชัด Aiko-sama ใจกำลังสับสนอย่างรุนแรง มีสิ่งที่ต้องคิดมากเกินไป ยังมีสิ่งที่คุณไม่ต้องการคิด และคุณไม่ทราบว่าควรจะทำ สิ่งที่ดีสุดคือการ ทำสิ่งที่คุณต้อง แม้ว่าคุณไม่แน่ใจว่าคุณต้องการได้ มีหลายสิ่งที่คุณไม่ เข้าใจ ซึ่งเพิ่มความอดทนของคุณเท่านั้น และเป็น แรงผลักดันต่อความสับสนอุบาทว์ ฉันผิดหรือ""วิธี H..."เนื่องจากเขาถูกต้องก็เดาอะไรเธอคิดของ Aiko ทันทีกลายเป็นพูด ดูปฏิกิริยาของเธอ Foss เบา ๆ อธิบายอย่างดีที่สุด "ผมเคยเห็นทุก หลังจากทั้งหมด""ในช่วงเวลาดังกล่าว ได้ดีเพียงแค่ 'เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการเชื่อใน ' ในขณะนี้ แต่อีก คนจะมองข้ามสิ่งที่หากพวกเขาต้องเชื่อสิ่งที่พวกเขาต้อง คำเหล่านั้นยังมาพร้อมกับคำเตือนดังกล่าว พูดที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม ในความคิดของฉัน คนเฉพาะทำในสิ่งที่พวกเขาเชื่อใน จึง ฉันรู้สึกว่า ในช่วงเวลาเมื่อหนึ่ง 'ไม่ไป" จะไม่ดี"เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการเชื่อใน ' "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นความสงบและความอบอุ่นเสียงถึงไอโกะ "ไอโกะ-sama. เกี่ยวกับอาหารในวันนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคุณ?" "เอ๊ะ?" มันเป็นฟอสส์เซโลเจ้าของ "น้ำนางฟ้า Inn." เสียงของเขาก็ยังห่างไกลจากเสียงดังมันก็บอกจริงในเสียงค่อนข้างเล็ก แต่ไม่มีใครอยู่ภายในโรงแรมที่พลาดคำของฟอสส์ เสียงสงบและลึกของเขาจะไปถึงทุกคนที่ไม่ล้มเหลว แม้ตอนนี้ไอโกะที่มีใจก็ติดอยู่ใน whirpool ของความคิดที่ได้ยินได้อย่างง่ายดายคำพูดของเขาและมันทำให้ความรู้สึกของเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง. เมื่อเธอสังเกตเห็นเธอได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่ค่อนข้างแปลกและดังแก้มไอโกะแดงเล็กน้อยขณะที่เธอหันไปทาง ยิ้มฟอสส์. "U-Umm สิ่งที่มันได้หรือไม่ฉันขอโทษฉันถูกฝันกลางวันสักครู่." "ไม่ไม่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้. ฉันคิดว่าจานไม่ได้ที่จะลิ้มรสของคุณเพราะคุณ didn 'ทียกใบหน้าของคุณ. ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่าการส่งออกอาหารจานอื่น ... " "N ไม่จำเป็น! อาหารอร่อยจริงๆ. ผมก็แค่คิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ... " แม้ว่าไอโกะกล่าวว่าอาหารอร่อยมาก เธอตัวเองจำไม่ได้ว่าสิ่งที่มันลิ้มรสเช่น เมื่อเธอมองไปที่สภาพแวดล้อมของเธอนักเรียนของเธอและอัศวินกำลังมองมาที่เธอด้วยสีหน้ากังวลบ้าง เธอสังเกตเห็นสิ่งที่อยู่ในจิตใจของพวกเขาและเธอคิดว่าเธอจะต้องไม่ดำเนินการต่อวิธีการที่เธอได้รับการทำหน้าที่เป็นเธอดึงตัวเองเข้าด้วยกันและยังคงอยู่กับอาหารของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไอในความหวาดกลัวเมื่ออาหารเข้าปอดของเธอ. เพราะไอโกะไอด้วยตาน้ำตานักเรียนและอัศวินถูกตื่นตระหนก เห็นสถานการณ์ที่ฟอสส์ลวกเตรียมผ้าเช็ดปากและน้ำ. "ครั้งที่สองขอโทษ. ในการปัญหา yo -... " "มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ทุกคน." แม้ว่าฟอสส์เห็นความผิดพลาดของไอโกะเขาเก็บรอยยิ้มที่สงบซึ่งทำให้ไอโกะรู้สึกขอบคุณ และโล่งใจ เห็นสถานะปัจจุบันไอโกะ, ฟอสส์หรี่ตาของเขาและคิดว่าบางสิ่งบางอย่าง เขาพูดด้วยเสียงที่มีขนาดเล็กและเงียบสงบยังคง. "อืมม. ไอโกะ-sama. แม้ว่ามันอาจจะเกรงใจผมอาจจะขอให้สิ่งหนึ่ง?" "เอ๊ะ? โอ้ใช่. มันคืออะไร?" "ทำไมไม่สามารถ Aiko-sama เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อ? " "เอ๋?" ไม่สามารถที่จะเข้าใจคำพูดของฟอสส์, ไอโกะเอียงศีรษะของเธอเป็นเครื่องหมายคำถามลอยอยู่เหนือหัวของเธอ เพราะการที่ฟอสส์ยังคงมีรอยยิ้มเบี้ยว "ดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นกำลังขาดแคลนมากเกินไป." "เห็นได้ชัดว่าใจ Aiko-sama ในปัจจุบันอยู่ในความสับสนอย่างรุนแรง. มีสิ่งที่มากเกินไปที่คุณต้องการคิดเกี่ยวกับการเป็นนอกจากนี้ยังมีสิ่งที่คุณ ไม่ต้องการที่จะคิดและคุณไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณควรทำ. สิ่งที่ดีที่สุดคือการทำสิ่งที่คุณต้องการแม้ว่าคุณไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณต้องการยัง. มีหลายสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ ซึ่งเพียง แต่เพิ่มความอดทนของคุณและกลายเป็นแรงผลักดันไปสู่วงจรอุบาทว์ของความสับสน. ฉันผิดหรือเปล่า? " "H-วิธี ... " เพราะเขาได้อย่างถูกต้องคาดเดาสิ่งที่เธอคิดของไอโกะทันทีกลายเป็นที่พูด เห็นปฏิกิริยาของเธอฟอสส์ใจเย็นอธิบายด้วยรอยยิ้ม "ผมเคยเห็นจำนวนมากของผู้เข้าพักหลังจากทั้งหมด." "ในช่วงเวลาดังกล่าวจะดีกว่าที่จะเพียงแค่ 'เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน' ตอนนี้. แต่แล้วอีกครั้ง คนจะมองข้ามสิ่งที่ถ้าพวกเขาเพียงต้องการที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาต้องการคำเหล่านั้นยังมาพร้อมกับคำเตือนดังกล่าว. คำพูดที่ถูกต้อง. แต่ในความคิดของฉันคนเดียวที่ทำในสิ่งที่พวกเขาเชื่อใน. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกว่าในช่วง เมื่อครั้งหนึ่ง 'ไม่สามารถย้ายไป' มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน '. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันใดนั้น สงบ และอบอุ่น เสียงถึง ไอโกะ " ไอโกะซามะ เกี่ยวกับอาหารของวันนี้ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคุณ ? "

" เอ๋ ? "

มันเป็นฟอสโล เจ้าของ " โรงแรมนางฟ้าน้ำ " เสียงของเขาอยู่ไกลจากเสียงดัง มันพูดในเสียงที่ค่อนข้างเล็ก อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครอยู่ภายในโรงแรมที่พลาด ฟอส เป็นคำ เสียงทุ้มๆของเขาสงบและจะติดต่อใครได้โดยไม่ต้องล้มเหลว แม้แต่ตอนนี้ไอโกะที่จิตใจถูกจับใน whirpool ความคิดได้อย่างง่ายดายได้ยินคำพูดของเขา และมันทำให้ความรู้สึกของเธอกลับไปที่ความเป็นจริง

เมื่อเธอเห็นเธอร้องไห้ในที่ค่อนข้างแปลก และเสียงดัง ไอโกะแก้มหน้าแดงเล็กน้อย เธอหันไปทางฟอสยิ้ม

" u-umm มันคืออะไร ? ฉันขอโทษนะ ฉันกำลังฝันกลางวันอยู่ค่ะ "

" ไม่ ไม่ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันแค่คิดว่า อาหารก็ไม่ถูกปาก เพราะคุณไม่ได้ยกใบหน้าของคุณ ถ้าฉันคิดว่าการส่งออกอีกจาน . . . . . . . "

" ไม่ต้อง ! อาหารอร่อยจริงๆ ฉันกำลังคิดเรื่อง . . . . . . . "

ถึงแม้ว่าไอโกะบอกว่าอาหารอร่อยมาก เธอเองก็จำไม่ได้ว่ามันรสชาติยังไง เมื่อเธอมองสภาพแวดล้อมของเธอเธอและนักเรียนอัศวินมองเธอด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างกังวล เธอสังเกตเห็นอะไร อยู่ในจิตใจของพวกเขา และ เธอ คิดว่าเธอจะไม่ทำสิ่งที่เธอได้ทำหน้าที่เป็น เธอเอาตัวเองเข้าด้วยกัน และต่อเนื่องกับอาหารของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอกระแอมในความหวาดกลัวเมื่ออาหารเข้าไปในปอดเธอ

เพราะ ไอโกะ ไอด้วยตาที่มีน้ำตา นักเรียนและอัศวินตกใจเห็นสถานการณ์ ฟอสก็เตรียมผ้าเช็ดปากและน้ำ

" ผะ ผมขอโทษ ปัญหา . . . . . . . . . . . "
" มันไม่ใช่ปัญหาเลย "

ถึงแม้ฟอสเห็นไอโกะก็ตัดสินใจผิดพลาด เขาเก็บรอยยิ้มซึ่งทำให้ไอโกะรู้สึกสงบสบายใจและโล่งใจ ดูสถานะปัจจุบันของไอโกะ , ฟอสส์คอดตาของเขา และคิดบางอย่าง เขาพูดกับเล็กและยังสงบเสียง

" เอ่อ . . . ไอโกะซามะแม้ว่ามันอาจจะเกรงใจ ฉันขอถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย ? "

" เอ๋ ? อ่า ใช่ มันคืออะไร ? "

" ทำไมไม่ให้ไอโกะซามะเชื่อในสิ่งที่คุณเชื่อ ? "

" เอ๋ ? "

ไม่สามารถเข้าใจคำพูดของฟอส ไอโกะเอียงหัวเป็นเครื่องหมายคำถามลอยอยู่เหนือศีรษะเธอ เนื่องจากว่า ฟอส ต่อด้วยรอยยิ้มเหยเก " ดูเหมือนคำพูดเหล่านั้นก็ขาด "

" อย่างเห็นได้ชัดของไอโกะซามะจิตใจอยู่ในร้ายแรง ความสับสน มีหลายอย่างที่คุณต้องการคิดเกี่ยวกับนอกจากนี้ยังมีสิ่งที่คุณไม่อยากจะคิด และคุณไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณควรทำ สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำในสิ่งที่คุณต้องการ ถ้าคุณไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณต้องการเลย มีหลายอย่างที่คุณไม่เข้าใจ ซึ่งช่วยเพิ่มความอดทนของคุณเท่านั้นและเป็นแรงผลักดันไปสู่วงจรอุบาทว์ของความสับสน ผมผิดเหรอ ? "

" เอ่อ . . . . . . . "

เพราะเขาถูกต้องเดาสิ่งที่เธอกำลังคิด ไอโกะทันทีก็พูดไม่ออก เห็นปฏิกิริยาของเธอ ฟอสใจเย็นอธิบายด้วยรอยยิ้ม " ฉันได้เห็นมากของผู้เข้าพัก , หลังจากทั้งหมด . "

" ในช่วงเวลาดังกล่าว ก็ควรจะเชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อในตอนนี้ แต่แล้วอีกครั้งผู้คนจะมองข้ามสิ่งที่หากพวกเขาเพียงต้องการที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาต้องการ คำพูดพวกนั้นก็มาเตือนภัยดังกล่าว ที่พูดมาก็ถูก แต่ในความคิดของผม คนที่ทำในสิ่งที่เขาเชื่อ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกว่าในช่วงเวลาหนึ่งเมื่อ ' ไม่ย้าย มันไม่แย่ที่จะเชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อใน "
'