Recently we stumbled across one suc

Recently we stumbled across one such project, 100 Abandoned Houses, which photographer Kevin Bauman initiated in Detroit in the late 1990s. Many of the homes he photographed retain a faded grandeur even in their current shabby state, echoing a more prosperous age. Intending to create a visual archive of the slowly deteriorating homes in advance of their presupposed demolition, Bauman has returned time and again to find many of them still standing, forsaken by their owners and speculative developers both. In the years since his project took off (it received wide coverage in the press in 2009/10, including articles in the New York Times and San Francisco Chronicle), Bauman continues to document the ongoing demolition by neglect—albeit at a much slower pace as he has since moved out of the neighborhood—far surpassing the initial series of 100.

Despite a few compositional inconsistencies, Bauman’s project greatly exemplifies the productive affinity between typological analysis and the built environment, replete as it is with cultural signifiers and the trappings of social norms, power, and control that go into its construction and use. From the scale of urban plans and streetscapes to that of buildings both monumental and vernacular, on down to domestic interiors and architectural details, photo typologies are an effective way to explore, expose and elucidate power differentials and contradictions within existing socio-economic and cultural systems. On the surface Bauman’s archive certainly presents us with the all-too-familiar face of urban devastation in the wake of the mid-2000s subprime mortgage crisis, which compounded Detroit’s already accelerating economic decline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราเจออย่างเช่นโครงการ บ้านทิ้ง 100 ช่างภาพที่บาวแมน Kevin เริ่มใน Detroit ในปลายปี 1990 หลายบ้านที่เขาถ่ายเก็บไว้เป็นความยิ่งใหญ่แม้ในสภาวะโทรมปัจจุบัน ระวังอายุเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น ตั้งใจที่จะสร้างเก็บภาพของบ้านเสื่อมช้าก่อนรื้อถอนความเข้าใจ บาวแมนได้กลับมาครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อค้นหาหลายคนยังคงยืน ทอดทิ้ง โดยเจ้าของและผู้พัฒนาเก็งกำไรทั้งสอง ในปี เนื่องจากโครงการของเขาเอาออก (มันรับครอบคลุมในการกดใน 2009/10 รวมบทความในพงศาวดารซานฟรานซิสโกและนิวยอร์กไทม์), โรงแรมบาวมันยังคงเอกสารการรื้อถอนอย่างต่อเนื่อง โดยละเลย — แม้ว่าที่มากช้าก้าว ตามเขานับตั้งแต่ย้ายจากใกล้ – ไกลเหนือกว่าชุดเริ่มต้น 100แม้กี่ compositional คล้อง โครงการของบาวแมนอย่างมากถึงความสัมพันธ์ระหว่างการวิเคราะห์เฉพาะและสร้างสภาพแวดล้อมที่ เพียบพร้อมเหมือนกับการแสดงตัวตนทางวัฒนธรรมและกุญแจของบรรทัดฐานทางสังคม พลังงาน และการควบคุมที่ก่อสร้างและการใช้ผลิต จากมาตราส่วนของแผนการเมืองและในมุมที่อาคารทั้งขนาดใหญ่ และพื้น ถิ่น บนลงไปภายในประเทศและรายละเอียดของสถาปัตยกรรม ภาพ typologies มีการสำรวจ การเปิดเผย และ elucidate อำนาจและความขัดแย้งภายในระบบ เศรษฐกิจ-สังคม และวัฒนธรรมที่มีอยู่ บนเก็บของบาวแมนผิวแน่นอนให้เรา มีหน้าทั้งหมดเกินไปคุ้นเคยของเมืองทำลายล้างในการปลุกของกลางปี 2000s จำนองซับไพรม์วิกฤต ซึ่งเพิ่มของดีทรอยต์แล้วเร่งลดลงทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เร็ว ๆ นี้เราเจอโครงการดังกล่าวเป็นหนึ่งใน 100 Abandoned บ้านซึ่งช่างภาพเควินบาวริเริ่มขึ้นในดีทรอยต์ในปลายปี 1990 หลายบ้านที่เขาถ่ายภาพเก็บความยิ่งใหญ่จางหายไปแม้ในสภาพโทรมปัจจุบันของพวกเขาสะท้อนวัยเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น ตั้งใจที่จะสร้างที่เก็บภาพของบ้านที่ค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นในอนาคตของการรื้อถอน presupposed ของพวกเขาบาวได้กลับมาครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะหามากของพวกเขายังคงยืนทอดทิ้งโดยเจ้าของและนักพัฒนาทั้งการเก็งกำไรของพวกเขา ในปีที่ผ่านมาตั้งแต่โครงการของเขาเอาออก (มันจะได้รับความคุ้มครองกว้างในการกดใน 2009/10 รวมถึงบทความในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทม์สและซานฟรานซิ Chronicle) บาวยังคงเอกสารการรื้อถอนอย่างต่อเนื่องโดยละเลย-แม้ว่าอัตราที่ชะลอลงมาก ในขณะที่เขานับตั้งแต่ย้ายออกจากพื้นที่ใกล้เคียงไกลเหนือกว่าชุดเริ่มต้น 100

แม้จะมีความไม่สอดคล้องกัน compositional ไม่กี่โครงการบาวมากโรมรันความสัมพันธ์การผลิตระหว่างการวิเคราะห์ typological และการสร้างสภาพแวดล้อมที่เพียบพร้อมไปตามที่มี signifiers วัฒนธรรมและเครื่องประดับของ บรรทัดฐานทางสังคมอำนาจและการควบคุมที่ไปในการก่อสร้างและการใช้งาน จากขนาดของแผนการในเมืองและ streetscapes กับที่ของอาคารทั้งอนุสาวรีย์และพื้นถิ่นบนลงไปที่การตกแต่งภายในประเทศและรายละเอียดของสถาปัตยกรรมในรูป typologies เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการสำรวจเปิดเผยและอธิบายความแตกต่างของอำนาจและความขัดแย้งภายในที่มีอยู่ในระบบเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรม . บนพื้นผิวที่เก็บบาวอย่างแน่นอนนำเสนอเราด้วยใบหน้าทุกเกินไปคุ้นเคยของการทำลายล้างเมืองในการปลุกของกลางทศวรรษที่ 2000 เกิดวิกฤตซับไพรม์จำนองซึ่งประกอบดีทรอยต์แล้วเร่งลดลงของเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเร็วๆ นี้ เรา stumbled ข้ามโครงการเช่น 100 บ้านร้าง ซึ่งช่างภาพ Kevin บาวแมนเริ่มต้นในดีทรอยต์ในช่วงต้น 1990 ล่าช้า หลายบ้านเขาถ่ายภาพเก็บบารมีเลือนลางแม้สภาพโทรมของพวกเขาในปัจจุบัน ทั้งนี้อายุเจริญมากขึ้น ตั้งใจจะสร้างแฟ้มจัดเก็บภาพของค่อยๆทวีบ้านล่วงหน้าของพวกเขา presupposed พินาศ บาวแมน กลับเวลาและอีกครั้งเพื่อค้นหาหลายของพวกเขายังคงยืนอยู่ โดยเจ้าของ และนักเก็งกำไร ทั้งทอดทิ้ง ในปีตั้งแต่โครงการของเขาออกไป ( มันได้กว้างครอบคลุมในสื่อใน 2009 / 10 , รวมบทความในนิวยอร์กไทม์สและพงศาวดาร San Francisco ) , บาวแมนยังคงเอกสารการรื้ออย่างต่อเนื่องโดยละเลยแม้ว่าที่ก้าวช้ามาก เพราะเขามีตั้งแต่ย้ายออกจากบ้านไกลเหนือกว่าชุดแรกของ 100แม้จะมีความไม่สอดคล้องกัน ส่วนประกอบน้อย บาวแมนของโครงการอย่างมาก เป็นตัวอย่างต่อประสิทธิผลระหว่างการวิเคราะห์เฉพาะและสร้างสภาพแวดล้อมที่เต็มเป็นด้วยเสื้อผ้าเครื่องประดับทางวัฒนธรรมและบรรทัดฐานของสังคม อำนาจ และการควบคุมที่ใช้ไปในการก่อสร้างและการใช้ จากขนาดของแผนที่เมืองและ streetscapes ที่อนุสาวรีย์อาคารทั้งสอง และพื้นถิ่น ลงมาเพื่อการตกแต่งภายในและรายละเอียดทางสถาปัตยกรรม ภาพถ่าย รูปแบบเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่จะสำรวจ เปิดเผยและชี้แจงต่ออำนาจและความขัดแย้งภายในระบบเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมที่มีอยู่ บนพื้นผิว บาวมันเป็นถาวรแน่นอนของขวัญกับเราทั้งหมดก็คุ้นเคยกับการเมืองในการปลุกของ mid-2000s ลูกหนี้จำนองวิกฤตการณ์ซึ่งประกอบดีทรอยต์ก็เร่งความเสื่อมทางเศรษฐกิจ