Comedy is a genre of film in which

Comedy is a genre of film in which the main emphasis is on humour. These films are designed to make the audience laugh through amusement and most often work by exaggerating characteristics for humorous effect. Films in this style traditionally have a happy ending (black comedy being an exception). One of the oldest genres in film, some of the very first silent movies were comedies, as slapstick comedy often relies on visual depictions, without requiring sound. When sound films became more prevalent during the 1920s, comedy films took another swing, as laughter could result from burlesque situations but also dialogue. Comedy, compared with other film genres, puts much more focus on individual stars, with many former stand-up comics transitioning to the film industry due to their popularity. While many comic films are lighthearted stories with no intent other than to amuse, others contain political or social commentary

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลกเป็นประเภทของภาพยนตร์ที่เน้นหลักอยู่บนอารมณ์ขัน ภาพยนตร์เหล่านี้จะถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชมหัวเราะผ่านความบันเทิงและการทำงานส่วนใหญ่มักจะเกินความจริงโดยลักษณะสำหรับผลอารมณ์ขัน ภาพยนตร์ในรูปแบบนี้เป็นประเพณีที่มีความสุขตอนจบ (สีดำขบขันเป็นข้อยกเว้น) หนึ่งในประเภทที่เก่าแก่ที่สุดในภาพยนตร์บางส่วนของหนังเงียบแรกเป็นคอเมดี้เป็นหวัวตลกมักจะอาศัยการแสดงภาพโดยไม่ต้องเสียง เมื่อเสียงฟิล์มกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1920 ภาพยนตร์ตลกเอาแกว่งอีกเป็นเสียงหัวเราะอาจเป็นผลมาจากสถานการณ์ตลก แต่ยังเจรจา ตลกเมื่อเทียบกับประเภทอื่น ๆ ภาพยนตร์ทำให้มุ่งเน้นมากขึ้นในแต่ละดาวมีหลายอดีตยืนขึ้นการ์ตูนก้าวสู่วงการภาพยนตร์เนื่องจากความนิยมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลกเป็นประเภทของภาพยนตร์ที่เน้นหลักอยู่ในอารมณ์ขัน ภาพยนตร์เหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชมหัวเราะผ่านสนุกและส่วนใหญ่มักจะทำงานโดยลักษณะ exaggerating สำหรับผลอารมณ์ขัน ภาพยนตร์ในลักษณะนี้แบบดั้งเดิมมีความสุขสิ้นสุด (ตลกสีดำเป็นข้อยกเว้น) หนึ่งในประเภทที่เก่าแก่ที่สุดในภาพยนตร์บางส่วนของภาพยนตร์ที่เงียบสงบเป็นครั้งแรกที่มีความขบขันเป็นตลกที่มักจะอาศัยการแสดงภาพโดยไม่ต้องมีเสียง เมื่อภาพยนตร์เรื่องเสียงกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงปี1920ภาพยนตร์ตลกเอาแกว่งอีกเป็นเสียงหัวเราะอาจเกิดจากสถานการณ์ที่แตกต่างกันแต่ยังมีการโต้ตอบ ตลกเมื่อเทียบกับประเภทภาพยนตร์อื่นๆให้มุ่งเน้นมากขึ้นในดาวของแต่ละบุคคลที่มีหลายอดีตที่ยืนขึ้นการ์ตูนที่เปลี่ยนไปอุตสาหกรรมภาพยนตร์เนื่องจากความนิยมของพวกเขา ในขณะที่ภาพยนตร์การ์ตูนจำนวนมากเป็นเรื่องราวที่มีความหมายไม่มีเจตนาอื่นนอกเหนือจากที่เป็นที่ชอบใจคนอื่นๆมีความบรรยายทางการเมืองหรือสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลกเป็นประเภทหลักของภาพยนตร์ที่เน้นอารมณ์ขัน ภาพยนตร์เหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ชมหัวเราะผ่านความบันเทิงที่พบบ่อยที่สุดคือเพื่อให้บรรลุผลของอารมณ์ขันและโอ้อวดคุณลักษณะ ภาพยนตร์สไตล์นี้มีประเพณีที่จะมีตอนจบที่น่าพอใจเช่นตลกสีดำเป็นข้อยกเว้น เป็นหนึ่งในประเภทที่เก่าแก่ที่สุดของภาพยนตร์บางส่วนของภาพยนตร์ที่เก่าแก่ที่สุดคือการ์ตูนเพราะละครตลกมักจะขึ้นอยู่กับภาพแทนเสียง เมื่อภาพยนตร์เสียงกลายเป็นที่นิยมมากขึ้นในช่วงยี่สิบปีมีการพัฒนาใหม่ในหนังตลกเพราะฉากตลกอาจทำให้เกิดเสียงหัวเราะหรือบทสนทนา เมื่อเทียบกับประเภทอื่นๆของภาพยนตร์ตลกมีมากขึ้นเน้นดาราบุคคลและการ์ตูนอิสระมากก่อนหน้านี้ได้รับความนิยมในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ แม้ว่าหลายหนังตลกเป็นเรื่องง่ายและสนุกสนานและไม่มีวัตถุประสงค์อื่นนอกจากความบันเทิงคนอื่นๆรวมถึงการเมืองหรือสังคมวิจารณ์