Here I want to try to give you an a

Here I want to try to give you an answer to the question: What personal qualities are desirable in a teacher? Probably no two people would draw up exactly similar lists, but I think the following would be generally accepted.

First, the teacher's personality should be pleasantly live and attractive. This does not rule out people who are physically plain, or even ugly, because many such have great personal charm. But it does rule out such types as the over-excitable, melancholy, frigid, sarcastic, cynical, frustrated, and over-bearing: I would say too, that it excludes all of dull or purely negative personality. I still stick to what I said in my earlier book: that school children probably 'suffer more from bores than from brutes'.

Secondly, it is not merely desirable but essential for a teacher to have a genuine capacity for sympathy - in the literal meaning of that word; a capacity to tune in to the minds and feelings of other people, especially, since most teachers are school teachers, to the minds and feelings of children. Closely related with this is the capacity to be tolerant - not, indeed, of what is wrong, but of the frailty and immaturity of human nature which induce people, and again especially children, to make mistakes.

Thirdly, I hold it essential for a teacher to be both intellectually and morally honest. This does not mean being a plaster saint. It means that he will be aware of his intellectual strengths, and limitations, and will have thought about and decided upon the moral principles by which his life shall be guided. There is no contradiction in my going on to say that a teacher should be a bit of an actor. That is part of the technique of teaching, which demands that every now and then a teacher should be able to put on an act - to enliven a lesson, correct a fault, or award praise. Children, especially young children, live in a world that is rather larger than life.

A teacher must remain mentally alert. He will not get into the profession if of low intelligence, but it is all too easy, even for people of above-average intelligence, to stagnate intellectually and that means to deteriorate intellectually. A teacher must be quick to adapt himself to any situation, however improbable (they happen!) and able to improvise, if necessary at less than a moment's notice. (Here I should stress that I use 'he' and 'his' throughout the book simply as a matter of convention and convenience.)

On the other hand, a teacher must be capable of infinite patience. This, I may say, is largely a matter of self-discipline and self-training; we are none of us born like that. He must be pretty resilient; teaching makes great demands on nervous energy. And he should be able to take in his stride the innumerable petty irritations any adult dealing with children has to endure.

Finally, I think a teacher should have the kind of mind which always wants to go on learning. Teaching is a job at which one will never be perfect; there is always something more to learn about it. There are three principal objects of study: the subject, or subjects, which the teacher is teaching; the methods by which they can best be taught to the particular pupils in the classes he is teaching; and - by far the most important - the children, young people, or adults to whom they are to be taught. The two cardinal principles of British education today are that education is education of the whole person, and that it is best acquired through full and active co-operation between two persons, the teacher and the learner.

(From Teaching as a Career, by H . C. Dent)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่นี่ต้องพยายามจะให้คำตอบของคำถาม: สิ่งที่มีคุณภาพส่วนบุคคลต้องการในครู อาจจะวาดไม่สองคนอัพรายการคล้ายตรง แต่ผมคิดว่า ต่อไปนี้จะเป็นที่รับรองทั่วไปครั้งแรก บุคลิกภาพของครูควรจะสด และน่าสนใจพอ นอกจากนี้นี้ไม่แยกแยะคนที่มีร่างกายธรรมดา หรือแม้กระทั่ง เกลียด เนื่องจากจำนวนมากดังกล่าวมีเสน่ห์ส่วนตัวที่ดี แต่มันออกกฎประเภทเช่นมากกว่าตื่นเต้น melancholy หนาว แดกดัน ขี้ระแวง ผิดหวัง และมากกว่าแบริ่ง: ผมว่า เกินไป ที่ ไม่ได้รวมทั้งหมดของบุคลิกภาพที่น่าเบื่อ หรือแท้ลบ ฉันยังติดอะไรบ้างในหนังสือของฉันก่อนหน้านี้: ว่า เด็กนักเรียนอาจจะ 'ทุกข์เพิ่มเติมจากสุ่กว่าจาก brutes'ประการที่สอง ไม่พึงปรารถนาเพียง แต่จำเป็นสำหรับครูที่ มีความเห็นอกเห็นใจ - เป็นของแท้ในความหมายตามตัวอักษรของคำ ความจุจะปรับแต่งในจิตใจและความรู้สึกของคนอื่น ๆ โดยเฉพาะ เนื่องจากครูส่วนใหญ่เป็นครู จิตใจและความรู้สึกของเด็ก ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเรื่องนี้คือกำลังการผลิตจะอดทน - ไม่ แน่นอน ถูกต้อง แต่กับความเปราะบางและร้านของธรรมชาติของมนุษย์ซึ่งก่อให้เกิดผู้คน และอีกครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็ก ทำผิดพลาดประการที่สาม ฉันถือมันจำเป็นสำหรับครูที่ต้องซื่อสัตย์ทั้งสติปัญญา และศีลธรรม ไม่ได้ เป็นนักบุญปูน หมายความ ว่า เขาจะทราบถึงจุดแข็งทางปัญญาของเขา และข้อจำกัด และจะได้คิด และตัดสินใจตามหลักคุณธรรมซึ่งจะนำชีวิตของเขา มีไม่มีความขัดแย้งในฉันจะไปบอกว่า ครูควรจะเป็นของนักแสดง ที่เป็นส่วนหนึ่งของเทคนิคการสอน สรรเสริญที่ทุกขณะนี้แล้วครูควรจะวางอยู่บนการกระทำ - การสร้างบทเรียน แก้ไขข้อบกพร่อง หรือการให้รางวัล ซึ่งคาด เด็ก เด็กเล็กโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อยู่ในโลกที่มีแต่ขนาดใหญ่กว่าชีวิตครูต้องเตือนจิตใจ เขาจะไม่ได้รับในอาชีพหากของสติปัญญาที่ต่ำ แต่มันเป็นเรื่องง่าย แม้สำหรับคนปัญญาสูงกว่าเฉลี่ย ไปที่ซบเซาสติปัญญาและนั้นหมายถึงสติปัญญาเสื่อม ครูต้องสามารถด้น และรวดเร็วปรับตัวเองไปทุกสถานการณ์ อย่างไรก็ตามเกิดขึ้น (พวกเขาจะ) ถ้าจำเป็นที่น้อยกว่าอึด (นี่ฉันควรความเครียดที่ ใช้ 'เขา' และ ''ตลอดเล่มเป็นเรื่องของการประชุมและอำนวยความสะดวก)บนมืออื่น ๆ ครูต้องมีความสามารถความอดทนสิ้นสุด ฉันอาจพูด เป็นส่วนใหญ่เรื่องของวินัยในตนเองและการฝึกอบรมด้วยตนเอง เราจะไม่มีเราเกิดเช่นนั้น ต้องยืดหยุ่นสวย การสอนทำให้ต้องการมากพลังงานประสาท และเขาควรจะเข้าก้าวเขาระคายเคืองต่อลักนับไม่ถ้วนที่จัดการใด ๆ ผู้ใหญ่กับเด็กได้อย่างอดทนในที่สุด ผมคิดว่า ครูควรมีชนิดของจิตใจที่ต้องการที่จะไปในการเรียนรู้ การเรียนการสอนเป็นงานที่หนึ่งจะไม่สมบูรณ์ เสมอมีสิ่งเพิ่มเติมเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับมัน มีวัตถุหลักที่สามของการศึกษา: เรื่อง หรือวัตถุ ซึ่งการเรียนการสอนครู วิธีการที่พวกเขาสามารถดีจะสอนให้นักเรียนเฉพาะในชั้นเรียนที่เขาสอน และ - โดยไกล สำคัญที่สุด - เด็ก เยาวชน หรือผู้ใหญ่ที่มีการฝึกสอน สองหลักที่คาร์ดินัลของอังกฤษการศึกษาวันนี้ว่า การศึกษาเป็นการศึกษาของคนทั้งหมด และที่มันดีสุดได้รับผ่านเต็ม และใช้งานร่วมมือระหว่างทั้งสองคน ครู และผู้เรียน(จากการสอนเป็นอาชีพ โดย H C. บุ๋ม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่ฉันต้องการที่จะพยายามที่จะให้คำตอบกับคำถาม: อะไรคือคุณสมบัติส่วนตัวเป็นที่พึงประสงค์ในการเป็นครู? อาจจะไม่มีคนสองคนจะวาดขึ้นรายชื่อที่คล้ายกันว่า แต่ผมคิดว่าต่อไปนี้จะได้รับการยอมรับโดยทั่วไป. แรกบุคลิกภาพของครูควรจะมีชีวิตอยู่เป็นสุขและน่าสนใจ นี้ไม่ได้ออกกฎคนที่มีร่างกายธรรมดาหรือแม้กระทั่งที่น่าเกลียดเพราะหลายอย่างเช่นมีเสน่ห์ส่วนบุคคลที่ดี แต่มันก็ไม่ออกกฎประเภทเช่นหัวใจเต้นผิดจังหวะมากกว่าเศร้าหนาวเหน็บแนมถากถางผิดหวังและช่วงแบริ่ง: ผมจะพูดกันว่ามันไม่รวมทั้งหมดของบุคลิกภาพที่น่าเบื่อหรือเชิงลบอย่างหมดจด ฉันยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งที่ผมพูดในหนังสือก่อนหน้านี้ของฉัน: ว่าเด็กโรงเรียนอาจจะ 'ประสบเพิ่มเติมจากสุ่กว่าจากสัตว์'. ประการที่สองก็ไม่ได้เป็นเพียงที่น่าพอใจ แต่สิ่งจำเป็นสำหรับครูที่จะมีความจุของแท้สำหรับความเห็นอกเห็นใจ - ในความหมายที่แท้จริง ของคำว่า; ความสามารถในการปรับแต่งในจิตใจและความรู้สึกของคนอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากครูส่วนใหญ่เป็นครูโรงเรียนจิตใจและความรู้สึกของเด็ก ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับนี้คือความสามารถที่จะต้องอดทน - ไม่แน่นอนของสิ่งที่ผิด แต่ของความอ่อนแอและยังไม่บรรลุนิติภาวะของธรรมชาติของมนุษย์ที่ทำให้เกิดคนและอีกครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่จะทำผิดพลาด. ประการที่สามผมถือมันจำเป็นสำหรับ ครูจะต้องมีทั้งความรู้และมีความซื่อสัตย์มีคุณธรรม นี้ไม่ได้หมายความว่าเป็นนักบุญพลาสเตอร์ ก็หมายความว่าเขาจะต้องตระหนักถึงจุดแข็งทางปัญญาของเขาและข้อ จำกัด และจะมีความคิดเกี่ยวกับการตัดสินใจบนหลักการทางศีลธรรมโดยที่ชีวิตของเขาจะได้รับคำแนะนำ มีความขัดแย้งในของฉันจะไปบอกว่าเป็นครูที่ควรจะเป็นบิตของนักแสดงไม่เป็น ที่เป็นส่วนหนึ่งของเทคนิคการเรียนการสอนซึ่งเรียกร้องให้ทุกขณะนี้แล้วครูควรจะสามารถที่จะใส่ในการกระทำ - ทำให้มีชีวิตชีวาบทเรียนแก้ไขความผิดพลาดหรือการสรรเสริญที่ได้รับรางวัล เด็กโดยเฉพาะเด็กเล็กอาศัยอยู่ในโลกที่ค่อนข้างใหญ่กว่าชีวิต. ครูจะต้องยังคงแจ้งเตือนทางจิตใจ เขาจะไม่ได้เป็นอาชีพถ้าของปัญญาต่ำ แต่มันเป็นสิ่งที่ง่ายเกินไปแม้สำหรับคนของปัญญาสูงกว่าค่าเฉลี่ยที่จะทำให้เมื่อยล้าทางสติปัญญาและนั่นหมายความว่าสติปัญญาเสื่อมลง ครูจะต้องมีความรวดเร็วในการปรับตัวเข้ากับตัวเองให้เข้ากับสถานการณ์ใด ๆ แต่ไม่น่าจะเป็น (พวกเขาเกิดขึ้น!) และสามารถที่จะโพล่งถ้าจำเป็นที่แจ้งให้ทราบน้อยกว่าช่วงเวลา (นี่ฉันควรเน้นที่ผมใช้ 'เขา' และ 'ของเขาตลอดทั้งเล่มก็เป็นเรื่องของการประชุมและความสะดวกสบาย. ก) บนมืออื่น ๆ , ครูจะต้องมีความสามารถในการอดทนไม่มีที่สิ้นสุด นี้ผมอาจจะพูดว่าเป็นส่วนใหญ่เรื่องของการมีวินัยในตนเองและการฝึกอบรมด้วยตนเอง; เราจะไม่มีเราเกิดมาเหมือนว่า เขาจะต้องมีความยืดหยุ่นสวย; การเรียนการสอนที่ทำให้ความต้องการพลังงานที่ดีเกี่ยวกับประสาท และเขาควรจะสามารถที่จะใช้ในกางเกงของเขาระคายเคืองเล็ก ๆ น้อย ๆ นับไม่ถ้วนสำหรับผู้ใหญ่จัดการกับเด็กได้ที่จะทน. ในที่สุดผมคิดว่าครูควรมีชนิดของจิตใจซึ่งมักจะต้องการที่จะไปในการเรียนรู้ การเรียนการสอนเป็นงานที่เป็นที่หนึ่งจะไม่สมบูรณ์แบบ; มีบางสิ่งบางอย่างมากขึ้นในการเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เสมอ มีสามวัตถุหลักของการศึกษาคือเรื่องหรือวิชาที่ครูสอน; วิธีการที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถจะสอนให้นักเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้นเรียนของเขาคือการสอน; และ - ไกลโดยที่สำคัญที่สุด - เด็กคนหนุ่มสาวหรือผู้ใหญ่ที่พวกเขาจะได้รับการเรียนการสอน ทั้งสองหลักการสำคัญของการศึกษาของอังกฤษในวันนี้ว่าการศึกษาคือการศึกษาของทั้งคนและว่ามันจะได้รับที่ดีที่สุดผ่านเต็มรูปแบบและการใช้งานการทำงานร่วมกันระหว่างคนสองคนครูและผู้เรียน. (จากการสอนเป็นอาชีพโดย H ค. บุ๋ม)