Paleontologically, it appears that

Paleontologically, it appears that the earliest cephalopods were shelled molluscs, which first appear in Cambrian rock layers, 500 million years ago (Monks, 2003). Beginning with a limpet, or similar limpet-like mollusc, evolution from primitive to advanced cephalopods probably occurred in stages. The limpet, at its back end, secretes a shell cap for protective purposes and partially hollows into rock surfaces. While capable of migration, it is fairly sedentary.

The first evolutionary step toward increased mobility of this limpet-like mollusc seems to have been an elongation of the shell by secretion along its peripheral edges to form a new partition. This partition formed as a new layer at the back end of the mollusc, and multiple chambers were secreted in each successive growth cycle, as with the nautilus shell. Each partition also had an opening for a siphuncle, like that of nautilus. These developments are easily seen in another fossil form, Orthoceras, which despite some significant differences otherwise resembles an uncoiled, external nautilus-like shell (Engeser, 1998).

Orthoceras fossils are most abundant in Devonian rock, about 400 Mya, and some achieved a remarkable length. Such shells would be unwieldy and easily subject to mechanical injury, so the coiled shells of the ammonites appear to be a subsequent evolutionary development permitting greater mobility. The ammonite, Goniatites, which first appears toward the end of the Devonian period, preserves buoyant chambers, partitions and siphuncle openings similar to Orthoceras. While not directly related, undoubtedly these two fossil groups descended from a common ancestral form.

Ammonite shells also have a strong resemblance to the nautilus shell, except for a marginally located siphon and an embryonic whorl at the apex of the shell. Ammonites continued, along with numerous developmental variations, and became the dominant cephalopod until the end of the Cretacious Period (144 Mya).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Paleontologically มันปรากฏว่า cephalopods แรกสุดปลอกเปลือกให้หมดมอลลัสกา ซึ่งเป็นครั้งแรก ในชั้นหินยุคแคมเบรียน 500 ล้านปีที่ผ่านมา (พระ 2003) เริ่ม ด้วยหอยหมวกเจ๊ก หรือคล้ายเหมือนหอยหมวกเจ๊ก mollusc วิวัฒนาการจากกับขึ้นไป cephalopods ขั้นสูงอาจจะเกิดในขั้นตอน หอยหมวกเจ๊ก ที่จุดสิ้นสุดหลัง secretes เปลือกฝาครอบเพื่อป้องกัน และ hollows บางส่วนเป็นพื้นผิวหิน ในขณะที่ความสามารถในการโยกย้าย มันเป็นค่อนข้างแย่ ๆ การวิวัฒนาการขั้นตอนแรกนี้เหมือนหอยหมวกเจ๊ก mollusc เคลื่อนเพิ่มขึ้นน่าจะ มีมี elongation ของเชลล์โดยหลั่งตามขอบของอุปกรณ์ต่อพ่วงเพื่อสร้างพาร์ติชันใหม่ รูปแบบพาร์ติชันนี้เป็นเลเยอร์ใหม่ที่ส่วนหลังของ mollusc และหลายห้องมี secreted ในแต่ละรอบการเจริญเติบโตต่อเนื่อง เช่นเดียวกับหอย nautilus แต่ละพาร์ติชันที่มีการเปิด siphuncle เช่นของ nautilus พัฒนาเหล่านี้จะเห็นได้ในตัวฟอส Orthoceras ซึ่งแม้ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่อื่นมีลักษณะเป็น uncoiled ภายนอกเช่น nautilus shell (Engeser, 1998)Orthoceras ซากดึกดำบรรพ์มีชุกชุมมากที่สุดในหิน Devonian, Mya ประมาณ 400 และบางส่วนได้ความยาวที่โดดเด่น หอยดังกล่าวจะ unwieldy และง่ายอาจ มีการบาดเจ็บทางกล ดังนั้นเปลือกหอยม้วนอัมโมนต้อง พัฒนาวิวัฒนาการต่อมาเอื้ออำนวยความคล่องตัวมากขึ้น ท่านกลับ Goniatites แรกที่ปรากฏไปทางส่วนท้ายของ Devonian รักษา buoyant แชมเบอร์ส พาร์ทิชัน และเปิด siphuncle คล้ายกับ Orthoceras ในขณะที่โดยตรงไม่เกี่ยวข้อง ไม่ต้องสงสัยกลุ่มฟอสซิลเหล่านี้สองสืบแบบโบราณทั่วไป หอยคนอัมโมนได้รูปเปลือก nautilus ยกเว้นกาลักน้ำที่เปิดอยู่และขวัญเป็นตัวอ่อนที่สุดยอดของเปลือกที่แข็งแรง คนอัมโมน ต่อ พร้อมกับพัฒนารูปแบบที่มากมาย และกลายเป็น cephalopod หลักจนถึงจุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลา Cretacious (144 Mya)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Paleontologically ก็ปรากฏว่าปลาหมึกที่เก่าแก่ที่สุดที่ถูกปอกเปลือกหอยซึ่งปรากฏตัวครั้งแรกในชั้นหิน Cambrian, 500 ล้านปีที่ผ่านมา (พระสงฆ์, 2003) เริ่มต้นด้วยหอยหรือคล้ายหอยหอยเหมือนวิวัฒนาการจากดั้งเดิมปลาหมึกขั้นสูงอาจจะเกิดขึ้นในขั้นตอน หอยในตอนท้ายหลังของมันหลั่งหมวกเปลือกเพื่อวัตถุประสงค์ในการป้องกันและบางส่วนลงไปในพื้นผิว hollows ร็อค ในขณะที่ความสามารถในการย้ายถิ่นที่มันเป็นอยู่ประจำเป็นธรรม. ขั้นตอนแรกในการวิวัฒนาการการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นของหอยหอยเช่นนี้ดูเหมือนว่าจะมีการยืดตัวของเปลือกโดยการหลั่งตามขอบต่อพ่วงเพื่อสร้างพาร์ทิชันใหม่ พาร์ทิชันนี้เกิดขึ้นเป็นชั้นใหม่ที่ปลายด้านหลังของหอยและหลายห้องถูกหลั่งในแต่ละรอบการเจริญเติบโตต่อเนื่องเช่นเดียวกับเปลือกหอยโข่ง แต่ละพาร์ทิชันยังมีเปิด siphuncle หนึ่งเหมือนหอยโข่ง การพัฒนาเหล่านี้จะมองเห็นได้ง่ายในรูปแบบฟอสซิลอื่น Orthoceras ซึ่งแม้จะมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญบางอย่างคล้ายกับ uncoiled เปลือกภายนอกหอยโข่งเหมือน (Engeser, 1998). ฟอสซิล Orthoceras มีความอุดมสมบูรณ์มากที่สุดในหินดีโวเนียนประมาณ 400 มและบางคนประสบความสำเร็จ ระยะเวลาที่น่าทึ่ง เปลือกหอยดังกล่าวจะเทอะทะและอาจจะได้รับบาดเจ็บได้อย่างง่ายดายกลเพื่อให้ขดหอยของแอมโมไนปรากฏเป็นวิวัฒนาการการพัฒนาต่อมาอนุญาตให้คล่องตัวมากขึ้น โมน, Goniatites ซึ่งปรากฏครั้งแรกในช่วงปลายของยุคดีโวเนียนรักษาห้องลอยตัวพาร์ทิชันและการเปิด siphuncle คล้ายกับ Orthoceras ในขณะที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงไม่ต้องสงสัยทั้งสองกลุ่มฟอสซิลสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเป็นรูปแบบที่พบบ่อย. หอยโมนยังมีความแข็งแกร่งคล้ายคลึงกับเปลือกหอยโข่งยกเว้นกาลักน้ำอยู่เล็กน้อยและขดตัวอ่อนที่ปลายของเปลือก โมนอย่างต่อเนื่องพร้อมกับรูปแบบการพัฒนาจำนวนมากและกลายเป็นปลาหมึกที่โดดเด่นจนกว่าจะสิ้นสุดของระยะเวลา Cretacious (144 ม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

paleontologically ปรากฎว่าหมึกเก่าเป็นเปลือกหอย ซึ่งครั้งแรกปรากฏในชั้นหินยุคแคมเบรียน , 500 ล้านปีก่อน ( พระสงฆ์ , 2003 ) เริ่มต้นด้วยหอยหมวกเจ๊กหรือคล้ายกันจังหวัดเอโรเหมือนสัตว์จำพวกหอยและปลาหมึก วิวัฒนาการจากดึกดำบรรพ์กับหมึกขั้นสูงอาจเกิดขึ้นในขั้นตอน การสิ้นสุดของจังหวัดเอโรในด้านหลังsecretes หอยหมวกเพื่อป้องกันบางส่วนและโพรงเข้าไปในพื้นผิวหิน ในขณะที่ความสามารถในการโยกย้าย มันเป็นธรรมประจำ .

แรกวิวัฒนาการก้าวคล่องตัวเพิ่มขึ้นของจังหวัดเอโรเหมือนสัตว์จำพวกหอยและปลาหมึก ดูเหมือนว่าจะได้รับการยืดตัวของเปลือก โดยการหลั่งตามขอบต่อพ่วงของมันในรูปแบบพาร์ทิชันใหม่พาร์ทิชันนี้เกิดขึ้นเป็นเลเยอร์ใหม่ที่ปลายด้านหลังของสัตว์จำพวกหอยและปลาหมึก และหลายห้องถูกเก็บไว้ในแต่ละวงจรการเจริญเติบโตต่อเนื่องเช่นเดียวกับเปลือกหอย Nautilus . แต่ละฉากก็มีการเปิดให้ siphuncle เหมือนของ Nautilus . การพัฒนาเหล่านี้จะเห็นได้อย่างง่ายดายในอีกฟอสซิลรูปแบบโธเซอราส ซึ่งแม้จะมีความแตกต่างที่สำคัญบางอย่างอื่น uncoiled คล้ายกับ ,ภายนอกเหมือนเปลือกหอยนอติลุส ( engeser , 1998 ) .

โธเซอราสฟอสซิลมีชุกชุมที่สุดในดีโวเนียนหินประมาณ 400 เมียะ และมีความยาวมาก เปลือกเช่นจะเทอะทะและง่ายดายขึ้นอยู่กับกลการบาดเจ็บ ดังนั้นลายขดหอยของคนอัมโมนปรากฏเป็น ต่อมาวิวัฒนาการการพัฒนาให้มากขึ้นและการเคลื่อนไหว goniatites คนอัมโมน , ,ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ปรากฏในช่วงปลายของยุคดีโวเนียน รักษา ชื่น Chambers , พาร์ทิชันและ siphuncle ช่องคล้ายกับโธเซอราส . ในขณะที่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรง ไม่ต้องสงสัยเหล่านี้สองกลุ่มฟอสซิลของบรรพบุรุษสืบเชื้อสายจากแบบฟอร์ม

นหอยยังคุ้นกับเปลือกหอย Nautilus ,ยกเว้นเล็กน้อยอยู่กาลักน้ำและวงตัวอ่อนที่ปลายของเปลือก คนอัมโมนอย่างต่อเนื่องพร้อมกับรูปแบบการพัฒนามากมาย และกลายเป็นปลาเด่นจนสิ้นสุดระยะเวลา cretacious ( 144 เมียะ )