They were still unsure of their dec

They were still unsure of their decision to leave Seungri alone in order to go grocery shopping,but one person couldn't possibly carry all the bags to the cottage alone.The way to their house was not ideal for cars or any other vehicle,so they had to walk into the nearest village to buy everything and since Seungri refused to leave the house with them,Jiyong and Daesung had to give in and agree on letting Seungri stay in the house alone in the meantime although they feared for their friend's safety.
Nodding in response,Jiyong and Daesung firmly instructed for their dongsaeng to lock the doors and windows properly once they were gone and Seungri easily promised them to do as instructed before sending them off.Several clicks would be heard in the house not long after as Seungri walked around to do as his hyungs have asked him to.He knew that if Seunghyun really wanted to come and see him,nothing would be able to stop him.But it was better to have Seunghyun come to him than going outside as if to offer himself to the vampire.All the light shining through the windows could not give him the safe feeling he wished for,knowing that not even daylight would be able to protect him from Seunghyun and when he was about to walk towards the kitchen to make himself some tea,the fresh breeze coming through an opened window which was supposed to be closed and locked instantly had him halting his movements.
"I...I have expected you to show up."Seungri uttered under his breath,briefly closing his eyes when he heard the other stepping closer.Turning around without hesitation,Seungri found himself running towards the other swiftly before strong arms caught him in a warm embrace which promised him safety and a small piece of home."Youngbae...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขายังคงไม่แน่ใจในการตัดสินใจที่จะออกจากซึงรีคนเดียวเพื่อที่จะไปช้อปปิ้งที่ร้านขายของชำ แต่คนคนหนึ่งที่ไม่อาจถือถุงทั้งหมดไปยังกระท่อม alone.The ทางไปที่บ้านของพวกเขาคือไม่เหมาะสำหรับรถยนต์หรือยานพาหนะอื่น ๆ ดังนั้น พวกเขาจะต้องเดินเข้าไปในหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดที่จะซื้อทุกอย่างและตั้งแต่ซึงรีปฏิเสธที่จะออกจากบ้านกับพวกเขาจียงและแดซองมีให้และเห็นด้วยกับการให้การเข้าพักของซึงรีในบ้านคนเดียวในขณะเดียวกันแม้ว่าพวกเขาจะกลัวเพื่อความปลอดภัยของเพื่อนของพวกเขา
พยักหน้าในการตอบสนอง, จียงและแดซองได้รับคำสั่งให้แน่นสำหรับน้องของพวกเขาที่จะล็อคประตูและหน้าต่างอย่างถูกต้องเมื่อพวกเขาหายไปและซึงรีได้อย่างง่ายดายสัญญากับพวกเขาที่จะทำตามคำสั่งก่อนที่จะส่งพวกเขาคลิก off.Several จะได้ยินเสียงในบ้านหลังจากนั้นไม่นานขณะที่ซึงรี เดินไปรอบ ๆ จะทำตามที่พี่ ๆ ของเขาได้ถามเขา to.He รู้ว่าถ้าซึงฮยอนอยากจะมาดูเขาไม่มีอะไรที่จะสามารถที่จะหยุด him.But ก็ยังดีกว่าที่จะมีซึงฮยอนมาหาเขากว่าจะออกไปข้างนอกเช่นถ้าจะนำเสนอ ตัวเองให้ vampire.All แสงส่องผ่านหน้าต่างไม่สามารถให้เขามีความรู้สึกปลอดภัยที่เขาอยากให้รู้ว่าไม่ได้ในเวลากลางวันจะสามารถที่จะปกป้องเขาจากซึงฮยอนและเมื่อเขากำลังจะเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำให้ตัวเองบางส่วน ชาสายลมสดที่ผ่านมาทางหน้าต่างที่เปิดซึ่งควรจะถูกปิดและล็อกทันทีมีเขาลังเลการเคลื่อนไหวของเขา.
"ฉัน ... ฉันจะคาดหวังที่คุณจะแสดงขึ้น." ซึงรีพูดภายใต้ลมหายใจของเขาในเวลาสั้น ๆ ปิดตาของเขาเมื่อ เขาได้ยินก้าว closer.Turning อื่น ๆ รอบโดยไม่ต้องลังเลซึงรีพบว่าตัวเองทำงานต่ออื่น ๆ ได้อย่างรวดเร็วก่อนที่แขนที่แข็งแกร่งจับเขาในอ้อมกอดที่อบอุ่นซึ่งสัญญากับเขาความปลอดภัยและชิ้นเล็ก ๆ ของบ้าน. "ยองเบ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขายังคงไม่แน่ใจในการตัดสินใจของพวกเขาไป ซึงรีคนเดียว เพื่อไปซื้อของ แต่คนหนึ่งไม่อาจถือถุงทั้งหมดไปยังกระท่อมคนเดียว ทางที่จะไปบ้านของพวกเขาไม่เหมาะสำหรับรถยนต์หรือยานพาหนะอื่น ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเดินเข้าไปในหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดเพื่อซื้อทุกอย่างตั้งแต่ซึงรีและปฏิเสธ ออกจากบ้านด้วยจียงกับแดซองต้องให้ในและตกลงให้ซึงรี อยู่ในบ้านเพียงลำพังในตอนนี้ถึงแม้ว่าพวกเขากลัวเพื่อความปลอดภัยของเพื่อนของพวกเขา .
พยักหน้าตอบ จียงกับแดซองแน่น สั่งให้พวกน้องไปล็อกประตูและหน้าต่างได้อย่างถูกต้องเมื่อพวกเขาจากไปแล้ว และซึงรี ได้สัญญากับพวกเขาที่จะทำตามคำสั่ง ก่อนที่จะส่ง พวกเขาออกคลิกหลายจะได้ยินในบ้าน หลังจากนั้นไม่นานซึงริเดินทำตามที่พี่ชายมีให้เขา เขารู้ว่าถ้าซึงฮยอนอยากจะมาหาเขา ไม่มีอะไรที่จะสามารถหยุดเขาได้ แต่มันจะดีกว่าที่จะมีซึงฮยอนเข้ามาหาเขามากกว่าจะออกไปราวกับจะให้ตัวเอง กับแวมไพร์ทั้งหมดแสงสว่างส่องผ่าน Windows ไม่สามารถให้เขารู้สึกปลอดภัย เขาต้องการรู้ว่าไม่สว่างจะสามารถปกป้องเขาจากซึงฮยอน และเมื่อเขากำลังจะเดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อทำให้ตัวเองชา สายลมสดมาผ่านการเปิดหน้าต่างที่ถูกควรจะปิดและล็อคทันที เขาหยุดการเคลื่อนไหวของเขา .
" ฉัน . . .ฉันคิดว่าคุณแสดงขึ้น " ซึงรีพูดภายใต้ลมหายใจของเขาสั้นปิดดวงตาของเขาเมื่อเขาได้ยินอีกก้าวเข้ามาใกล้ กลับรถโดยไม่รีรอ เขาพบตัวเองวิ่งหนีไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่แขนแข็งแรงจับเขาในอ้อมกอดอบอุ่นที่สัญญาว่าจะให้ความปลอดภัยและชิ้นเล็ก ๆของบ้าน” ยองแบ . . .