Buddhist Funeral Rites in Thailand

Buddhist Funeral Rites in Thailand & other South East Asian Countries
Funeral rites are the most elaborate of all the life-cycle ceremonies and the ones entered into most fully by the monks. It is a basic teaching of Buddhism that existence is suffering, whether birth, daily living, old age or dying. This teaching is never in a stronger position than when death enters a home. Indeed Buddhism may have won its way the more easily in Thailand because it had more to say about death and the hereafter than had animism.

The people rely upon monks to chant the sutras that will benefit the deceased, and to conduct all funeral rites and memorial services. To conduct the rites for the dead may be considered the one indispensable service rendered the community by the monks. For this reason the crematory in each large temple has no rival in secular society.

The idea that death is suffering, relieved only by the knowledge that it is universal, gives an underlying mood of resignation to funerals: Among a choice few, there is the hope of Nibbana with the extinction of personal striving; among the vast majority there is the expectation of rebirth either in this world, in the heaven of Indra or some other, or in another plane of existence, possibly as a spirit. Over the basic mood of gloom there has grown up a feeling that meritorious acts can aid the condition of the departed. Not all the teaching of Anatta (not self) can quite eradicate anxiety lest the deceased exist as pretas or as beings suffering torment. For this reason relatives do what they can to ameliorate their condition.

According to tradition, when a person is dying an effort should be made to fix his mind upon the Buddhist scriptures or to get him to repeat one of the names of Buddha, such as Phra Arahant. The name may be whispered in his ear if the person is far gone. Sometimes four syllables which are considered the heart of the Abhidharma, ci, ce, ru, and ni, representing "heart, mental concepts, form and Nibbana" are written on a piece of paper and put in the mouth of the dying man. It is hoped that if the last thoughts of the patient are directed to Buddha and the precepts, that the fruit of this meritorious act will bring good to the deceased in his new existence. In a village, at the moment of death, the relatives may set up a wailing both to express sorrow and to notify the neighbours who will then come to be of help.

After death a bathing ceremony takes place in which relatives and friends pour water over one hand of the deceased. The body is then placed in a coffin and surrounded with wreaths, candles and sticks of incense. If possible a photograph of the deceased is placed alongside, and coloured lights are suspended about the coffin: Sometimes the cremation is deferred for a week to allow distant relatives to attend or to show special honour to the dead. In this case a chapter of monks comes to the house one or more times each day to chant from the Abhidharma, sometimes holding the bhusa yong, a broad ribbon, attached to the coffin. Food is offered to the officiating monks as part of the merit-making for the deceased.

The food offered in the name of the dead is known as Matakabhatta from mataka ("one who is dead"). The formula of presentation is:

Reverend Sirs, we humbly beg to present this mataka food and these various gifts to the Sangha. May the Sangha receive this food and these gifts of ours in order that benefits and happiness may come to us to the end of time.

At an ordinary funeral in northern Thailand the cremation takes place within three days. The neighbours gather nightly to feast, visit, attend the services and play games with cards and huge dominoes. The final night is the one following the cremation. On the day of the funeral or orchestra is employed and every effort is made to banish sorrow, loneliness and the fear of spirits by means of music and fellowship. Before the funeral procession begins the monks chant a service at the home and then precede the coffin down the steps of the house, - stairs which are sometimes carpeted with banana leaves. It is felt that the body should not leave the house by the usual route, but instead of removing the coffin through a hole in the wall or floor, which is sometimes done, the front stairs are covered with green leaves to make that route unusual.

A man carrying a white banner on a long pole often leads the procession to the crematorium grounds. He is followed by some elderly men carrying flowers in silver bowls and then by a group of eight to ten monks walking ahead of the coffin and holding a broad ribbon (bhusa yong) which extend to the deceased. Often one of the monks repeats portions of the Abhidharma en route. The coffin may be carried by pall bearers or conveyed in a funeral car drawn by a large number of friends and relatives who feel that they are performing their last service for the deceased and engaged in a meritorious act while doing so. If the procession is accompanied by music the players may ride in ox carts or in a motor truck at the rear. During the service at the cemetery the monks sit facing the coffin on which rest the Pangsukula robes. After the chanting the coffin is placed on a pyre made of brick; the people then come up with lighted torches of candles, incense and fragrant wood and toss them beneath the coffin so that the actual cremation takes place at once. Later the ashes may be collected and kept in an urn.

Frequently the bodies of prominent or wealthy persons are kept for a year or more in a special building at a temple. Cremations are deferred this long to show love and respect for the deceased and to perform religious rites which will benefit the departed. In such cases a series of memorial services are held on the seventh, fiftieth, and hundredth days after the death. In one instance a wealthy merchant did not cremate the body of his daughter until he had spent all her inheritance in merit-making services for her. Another merchant spent the ten thousand baht insurance money received on the death of his small son entirely for religious ceremonies.

As along as the body is present the spirit can benefit by the gifts presented, the sermons preached and the chants uttered before it. This thought lies behind the use of the bhusa yhong ribbon which extends from the body within the coffin to the chanting monks before it. The dead may thus have contact with the holy sutras. When the body is cremated the spirit is more definitely cut off from the world, it is best therefore not to force that spirit to enter the preta world finally and irrevocably until it has had the benefit of a number of religious services designed to improve its status.

At cremations it is quite common for wealthy people to have printed for distribution books and pamphlets setting forth Buddhist teachings in the form of essays, translation of the sutras, historical sketches and explanations of ceremonies. Such books, numbering in the thousands, are not only a tribute to the dead and a means of making merit but they have practical value as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิธีศพพระพุทธศาสนาในประเทศไทยและประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พิธีศพสุดประณีตของพิธีวงจรชีวิตทั้งหมดและคนเข้ามากที่สุดอย่างพระได้ เป็นการสอนพื้นฐานของพระพุทธศาสนาดำรงอยู่เป็นทุกข์ หรือไม่ เกิด ทุกวันอาศัย อยู่ อายุเก่า หรือตาย สอนนี้ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้าบ้านไม่ได้ จริง ๆ ศาสนาพุทธอาจได้รับรางวัลทางที่ง่ายกว่าในประเทศไทย เพราะมันมีมากกว่าที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและปรโลกกว่ามี animismคนถือพระสงฆ์สวดมนต์ sutras ที่จะได้รับประโยชน์ผู้เสียชีวิต และทำพิธีศพและอนุสรณ์สถานบริการทั้งหมด การทำพิธีกรรมที่ตายอาจถือว่าหนึ่งบริการสำคัญแสดงชุมชน โดยพระสงฆ์ ด้วยเหตุนี้ crematory ในแต่ละวัดมีไม่มีคู่แข่งในทางโลกสังคมความคิดที่ตายเป็นความทุกข์ ปลดปล่อยเท่านั้น โดยความรู้เป็นสากล ให้อารมณ์เป็นต้นแบบของกับศพหรือการลาออก: นี่กี่ทางเลือก มีความหวังของนิบบาน่ากับการสูญพันธุ์ของความมุ่งมั่นส่วนตัว นี่ส่วนใหญ่ มีความคาดหวังของเกิดใหม่ ในโลกนี้ ในสวรรค์ของพระอินทร์หรือบางอื่น ๆ หรือ ในอีกระนาบของการดำรงอยู่ อาจเป็นวิญญาณ มากกว่าอารมณ์พื้นฐานของหยีมีได้โตขึ้นความรู้สึกว่า กระทำ meritorious สามารถช่วยเหลือเงื่อนไขของภารกิจโหด ไม่สอนอนัตตา (ไม่ตนเอง) ค่อนข้างสามารถขจัดความวิตกกังวลเกรงว่าผู้ตายมีอยู่ เป็น pretas หรือ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานได้ ด้วยเหตุนี้ ญาติทำสิ่งที่พวกเขาสามารถ ameliorate เงื่อนไขของพวกเขาตามประเพณี เมื่อตายตัว ความพยายามควรมี การแก้ไขจิตใจตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาของเขา หรือให้เขาทำซ้ำชื่อพระ เช่น Arahant พระ ชื่ออาจจะกระซิบในหูถ้าบุคคลที่ไปไกล บางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือเป็นหัวใจ ของ Abhidharma, ci, ce, ru, ni แทน "หัวใจ แนวคิดจิต แบบฟอร์ม และนิบบาน่า" จะถูกเขียนบนกระดาษและในปากของคนตาย หวังที่ถ้าความคิดสุดท้ายของผู้ป่วยโดยตรงกับพระศีล ว่า ผลของพระราชบัญญัตินี้ meritorious จะนำชีวิตดีในการดำรงอยู่ของเขาใหม่ ในหมู่บ้าน ในขณะแห่งความตาย ญาติอาจตั้งค่าการ wailing แสดงความเสียใจ และ ให้แจ้งเตือนเพื่อนแล้วจะมาให้ความช่วยเหลือหลังความตายพิธีอาบน้ำ จะเกิดขึ้นในน้ำเทญาติและเพื่อนมือหนึ่งกว่าพตท ตัวแล้ววางไว้ในหีบศพ และล้อมรอบ ด้วย wreaths เทียน และธูปไม้ ถ้าเป็นไปได้ มีรูปถ่ายของผู้ตายอยู่ข้าง และไฟสีถูกระงับเกี่ยวกับโลงต่อตาย: บางครั้งการเลื่อนเวลาเผาศพนั้นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ให้ไกลญาติเข้าร่วม หรือแสดงเกียรติพิเศษให้ตาย ในกรณีนี้ บทของพระสงฆ์มาถึงบ้านอย่าง น้อยหนึ่งครั้งในแต่ละวันเจริญจาก Abhidharma บางครั้งจับหยง bhusa, ribbon กว้างกับโลงต่อตาย อาหารแก่พระสงฆ์ officiating เป็นส่วนหนึ่งของการทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิตอาหารที่นำเสนอในตายเรียกว่า Matakabhatta จาก mataka ("คนตาย") สูตรของงานนำเสนอคือ:Reverend เคารพ เราถ่อมใจขอนำเสนออาหาร mataka นี้และของขวัญต่าง ๆ เหล่านี้เพื่อ Sangha อาจ Sangha ได้รับอาหารนี้และของขวัญเหล่านี้ของเราเพื่อให้ประโยชน์และความสุขจะมาให้เราตามเวลาที่มีศพสามัญภาค เผาศพนั้นจะทำภายในสามวัน เพื่อนบ้านรวบรวมยามค่ำคืนลิ้มลอง เยี่ยมชม บริการเข้าร่วม และเล่นเกมกับไพ่แต้มใหญ่ คืนสุดท้ายเป็นหนึ่งต่อการเผาศพ ในวันเผาศพ หรือจ้างวงดนตรี และมอบเพื่อขับไล่ความเสียใจ ความเหงา และความกลัวของวิญญาณโดยใช้เพลงและสามัคคีธรรม ก่อนเริ่มขบวนแห่ศพ พระสงฆ์สวดมนต์การบริการที่บ้านแล้ว นำหีบศพลงขั้นตอนของบ้าน - บันไดซึ่งบางครั้งได้เนื่องจาก มีใบกล้วย มันจะรู้สึกว่า ร่างกายจะไม่ออกจากบ้านตามกระบวนการปกติ แต่แทนที่จะเอาหีบศพผ่านหลุมในผนังหรือพื้น ซึ่งบางครั้งทำได้ บันไดหน้าถูกปกคลุม ด้วยใบไม้สีเขียวจะทำให้กระบวนการผลิตที่ผิดปกติดำเนินแบนเนอร์สีขาวขั้วยาวมักจะเป็นคนนำขบวนไปบริเวณเมรุ เขาจะตาม โดยบางคนสูงอายุโดยดอกไม้ในขันเงิน และคณะสงฆ์แปดถึงสิบเดินก่อนโลงต่อตาย และถือริบบิ้นกว้าง (bhusa ยง) ที่ขยายไปยังผู้ตาย มักจะพระสงฆ์อย่างใดอย่างหนึ่งทำซ้ำบางส่วนของ Abhidharma เส้น โลงต่อตายอาจดำเนินการ โดยแถบวาย bearers หรือกรงที่ใช้ในรถศพวาด โดยเพื่อนและญาติพี่น้องที่รู้สึกว่า พวกเขากำลังทำให้บริการล่าสุดสำหรับผู้เสียชีวิต และในพระราชบัญญัติ meritorious ขณะทำ เป็นจำนวนมาก ถ้าขบวนตามมา ด้วยเพลงที่ผู้เล่นอาจนั่ง ในรถวัว หรือรถบรรทุกมอเตอร์หลัง ระหว่างสุสาน พระสงฆ์นั่งหันหน้าเข้าหาในส่วนที่เหลือ Pangsukula เสื้อคลุมโลงต่อตาย หลังจากสวด หีบศพอยู่บนถวายการทำอิฐ คนมากับกระจก torches เทียน ธูป และไม้หอม และโยนพวกเขาใต้โลงต่อตายให้เผาศพจริงเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันแล้ว ภายหลังขี้เถ้าอาจเก็บรวบรวม และเก็บไว้ในผอบบ่อยครั้งร่างกายของคนรวย หรือเด่นจะถูกเก็บไว้ สำหรับปี หรือเพิ่มเติม ในอาคารพิเศษที่วัด Cremations จะเลื่อนเวลายาวนี้ เพื่อแสดงความรักและเคารพในผู้ตาย และทำพิธีกรรมทางศาสนาซึ่งจะได้รับภารกิจโหด ในกรณี ชุดของอนุสรณ์สถานบริการมีขึ้นในวันเจ็ด fiftieth และร้อยเสียชีวิต ในหนึ่ง พ่อค้าที่มั่งคั่งได้เผาศพร่างของลูกสาวของเขาไม่จนกว่าเขาได้ใช้เวลาของเธอสืบทอดทั้งหมดในบริการทำบุญเธอ ร้านค้าอื่นจ่ายเงินประกันหมื่นบาทได้รับในการตายของบุตรเล็กสำหรับพิธีทางศาสนาทั้งหมดเป็นตามร่างกายมีอยู่ จิตวิญญาณสามารถได้รับประโยชน์ โดยของขวัญที่นำเสนอ ธรรมที่ประกาศ และ chants พูดก่อนที่จะ ความคิดนี้อยู่เบื้องหลังการใช้ริบบิ้น yhong bhusa ซึ่งขยายออกไปจากร่างกายภายในโลงต่อตายบิณฑบาต chanting ก่อนที่จะ คนตายจึงได้ติดต่อกับ sutras ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อ cremated ตัว จิตวิญญาณมากขึ้นแน่นอนได้ถูกตัดออกจากโลก มันจะดีที่สุดจึงไม่บังคับวิญญาณที่ป้อนโลก preta สุดท้าย และอย่างถาวรจนกว่าจะมีประโยชน์ของบริการทางศาสนาออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสถานะที่ cremations มันเป็นปกติสำหรับคนรวยการพิมพ์การแจกหนังสือและเอกสารแผ่นพับขอตั้งพุทธธรรมออกมาในรูปแบบของการเขียนเรียงความ แปล sutras ร่างประวัติศาสตร์ และคำอธิบายของพิธี เช่นหนังสือ ใส่ตัวเลขในหลักพัน ไม่เฉพาะส่วยการตายและวิธีการทำบุญ แต่ได้ค่าจริงเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิธีศพของชาวพุทธในประเทศไทยและอื่น ๆ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศพิธีกรรมงานศพเป็นที่ซับซ้อนมากที่สุดของทุกพิธีวงจรชีวิตและคนที่ได้ลงนามในที่สุดอย่างเต็มที่โดยพระสงฆ์ มันเป็นพื้นฐานการเรียนการสอนของพุทธศาสนาว่าการดำรงอยู่เป็นทุกข์ไม่ว่าจะเกิดในชีวิตประจำวัน, อายุหรือตาย การเรียนการสอนนี้จะไม่อยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้ามาในบ้าน อันที่จริงพุทธศาสนาอาจได้รับรางวัลทางได้ง่ายขึ้นในประเทศไทยเพราะมันมีมากกว่าที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและปรโลกกว่ามีความเชื่อได้. คนพึ่งพาพระสงฆ์จะสวดมนต์พระสูตรที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ตายและจะดำเนินการพิธีศพและที่ระลึก บริการ เพื่อดำเนินการพิธีกรรมสำหรับคนตายอาจมีการพิจารณาอย่างใดอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้กลายเป็นบริการชุมชนโดยพระสงฆ์ ด้วยเหตุนี้เมรุในแต่ละวัดที่มีขนาดใหญ่มีคู่แข่งในสังคมโลกไม่มี. คิดว่าการตายเป็นความทุกข์ทรมานโล่งใจโดยเฉพาะความรู้ว่ามันเป็นสากลจะช่วยให้อารมณ์พื้นฐานของการลาออกไปงานศพ: ในบรรดาทางเลือกไม่กี่มีเป็น หวังว่าของนิพพานที่มีการสูญเสียของบุคคลที่มุ่งมั่นนั้น ในหมู่ผู้ที่ส่วนใหญ่มีความคาดหวังของการเกิดใหม่ทั้งในโลกนี้ในสวรรค์ของพระอินทร์หรืออื่น ๆ หรืออยู่ในระนาบของการดำรงอยู่อีกอาจเป็นวิญญาณ กว่าอารมณ์พื้นฐานของความเศร้าโศกได้มีการเติบโตขึ้นความรู้สึกว่าการกระทำที่ได้รับรางวัลสามารถช่วยเงื่อนไขของการออกเป็น ไม่ทั้งหมดการเรียนการสอนของอนัตตา (ไม่ตัวเอง) ค่อนข้างสามารถขจัดความวิตกกังวลเกรงว่าผู้ตายมีอยู่เป็น pretas หรือเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานทรมาน สำหรับญาติด้วยเหตุนี้ทำในสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะเยียวยาสภาพของพวกเขา. ตามประเพณีเมื่อคนที่กำลังจะตายความพยายามที่ควรจะทำในการแก้ไขปัญหาความคิดของเขาเมื่อพระไตรปิฎกหรือจะได้รับเขาที่จะทำซ้ำหนึ่งในชื่อของพระพุทธรูปเช่น พระอรหันต์ ชื่ออาจจะกระซิบในหูของเขาถ้าคนที่จะไปไกล บางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจของ Abhidharma ที่ CI, CE, หรุและพรรณีคิดเป็น "หัวใจแนวคิดจิตรูปแบบและนิพพาน" จะเขียนบนแผ่นกระดาษและใส่ในปากของคนที่กำลังจะตาย ก็หวังว่าถ้าความคิดสุดท้ายของผู้ป่วยที่จะเข้าสู่พระพุทธรูปและศีลที่ผลของการกระทำที่ได้รับรางวัลนี้จะนำที่ดีที่จะเสียชีวิตในการดำรงอยู่ของเขาใหม่ ในหมู่บ้านที่ช่วงเวลาของการตายญาติอาจตั้งค่าร่ำไห้ทั้งในการแสดงความเศร้าโศกและแจ้งให้เพื่อนบ้านที่จะมาให้ความช่วยเหลือ. หลังจากการตายของพิธีอาบน้ำที่เกิดขึ้นในการที่ญาติและเพื่อนเทน้ำมากกว่า มือข้างหนึ่งของผู้เสียชีวิต ร่างกายอยู่แล้วในโลงศพและล้อมรอบด้วยพวงมาลาเทียนและไม้ของธูป ถ้าเป็นไปได้ถ่ายภาพของผู้ตายวางอยู่เคียงข้างและไฟสีถูกระงับเกี่ยวกับโลงศพ: บางครั้งการเผาศพที่มีการรอการตัดบัญชีสำหรับสัปดาห์ที่จะอนุญาตให้ญาติห่างที่จะเข้าร่วมหรือแสดงพิเศษเพื่อเป็นเกียรติแก่ความตาย ในกรณีนี้บทของพระสงฆ์มาถึงบ้านหนึ่งครั้งหรือมากกว่าในแต่ละวันเพื่อสวดมนต์จาก Abhidharma บางครั้งถือ bhusa ยอง, ริบบิ้นกว้างที่แนบมากับโลงศพ อาหารมีให้แก่พระสงฆ์เป็นเจ้าหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งของทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิต. อาหารที่นำเสนอในนามของผู้ตายเป็นที่รู้จักกัน Matakabhatta จาก mataka ("คนที่ตายไปแล้ว") สูตรของงานนำเสนอคือ: นายท่านที่เคารพอย่างนอบน้อมเราขอนำเสนออาหารเพื่อ mataka นี้และของขวัญต่างๆเหล่านี้จะสังฆะ อาจสงฆ์ได้รับอาหารและของขวัญเหล่านี้ของเราอยู่ในลำดับที่ได้รับประโยชน์และความสุขอาจจะมาให้เราไปยังจุดสิ้นสุดของเวลา. ที่ศพสามัญในภาคเหนือของประเทศไทยพระราชทานเพลิงศพจะเกิดขึ้นภายในสามวัน เพื่อนบ้านรวบรวมคืนลิ้มลองแวะเข้าร่วมบริการและการเล่นเกมที่มีบัตรและแต้มมาก คืนสุดท้ายต่อไปนี้เป็นหนึ่งในการพระราชทานเพลิงศพที่ ในวันงานศพหรือวงดนตรีที่มีการจ้างงานและความพยายามที่ทุกคนจะทำเพื่อขับไล่ความเศร้าโศกความเหงาและความหวาดกลัวของวิญญาณโดยความหมายของเพลงและการคบหา ก่อนที่จะเริ่มต้นขบวนแห่ศพพระสงฆ์สวดมนต์บริการที่บ้านแล้วนำหน้าโลงศพลงตามขั้นตอนของบ้าน - บันไดที่มีการปูพรมบางครั้งมีใบกล้วย มันจะรู้สึกว่าร่างกายไม่ควรจะออกจากบ้านโดยเส้นทางปกติ แต่แทนที่จะเอาโลงศพผ่านหลุมในผนังหรือพื้นซึ่งจะทำบางครั้งบันไดด้านหน้าถูกปกคลุมไปด้วยใบไม้สีเขียวที่จะทำให้เส้นทางที่ผิดปกติชายคนหนึ่งแบกแบนเนอร์สีขาวบนเสายาวมักจะนำขบวนไปยังบริเวณเมรุ เขาจะตามด้วยผู้สูงอายุบางคนแบกดอกไม้ในชามเงินแล้วโดยกลุ่มแปดถึงสิบพระสงฆ์ที่เดินไปข้างหน้าของโลงศพและถือริบบิ้นกว้าง (bhusa yong) ที่ขยายไปถึงผู้ตาย มักจะเป็นหนึ่งของพระสงฆ์ซ้ำบางส่วนของ Abhidharma เส้นทาง โลงศพอาจจะดำเนินการโดยหามศพหรือลำเลียงในรถลากศพเป็นจำนวนมากของเพื่อนและญาติที่รู้สึกว่าพวกเขามีประสิทธิภาพการบริการที่ผ่านมาของพวกเขาสำหรับผู้เสียชีวิตและมีส่วนร่วมในการกระทำที่ได้รับรางวัลในขณะที่ทำเช่นนั้น หากขบวนจะมาพร้อมกับเพลงผู้เล่นอาจจะนั่งอยู่ในรถเข็นวัวหรือในรถมอเตอร์ที่ด้านหลัง ระหว่างการให้บริการที่สุสานพระนั่งหันหน้าไปทางโลงศพที่เหลือเสื้อคลุม Pangsukula หลังจากที่สวดมนต์โลงศพวางอยู่บนเมรุเผาที่ทำจากอิฐ; แล้วคนที่มากับโคมไฟจุดเทียนธูปไม้หอมและโยนพวกเขาภายใต้โลงศพเพื่อให้เผาศพที่เกิดขึ้นจริงที่เกิดขึ้นในครั้งเดียว ต่อมาขี้เถ้าอาจจะเก็บรวบรวมและเก็บไว้ในโกศ. บ่อยร่างกายของบุคคลที่ประสบความสำเร็จหรือความมั่งคั่งจะถูกเก็บไว้เป็นปีหรือมากกว่าในอาคารพิเศษที่วัด cremations กำลังรอการตัดบัญชียาวนี้เพื่อแสดงความรักและความเคารพต่อผู้ตายและจะดำเนินการพิธีกรรมทางศาสนาซึ่งจะเป็นประโยชน์ออก ในกรณีดังกล่าวเป็นชุดของบริการที่ระลึกจะมีขึ้นในวันที่เจ็ดห้าสิบและร้อยวันหลังจากการตาย หนึ่งในตัวอย่างพ่อค้าผู้มั่งคั่งไม่ได้เผาร่างของลูกสาวของเขาจนกว่าเขาจะได้ใช้เวลามรดกทั้งหมดของเธอในการให้บริการการทำบุญสำหรับเธอ ผู้ประกอบการค้าอีกการใช้จ่ายเงินหนึ่งหมื่นบาทประกันที่ได้รับในการตายของลูกชายคนเล็ก ๆ ของเขาทั้งหมดสำหรับพิธีกรรมทางศาสนา. ในฐานะที่พร้อมเป็นตัวปัจจุบันคือจิตวิญญาณสามารถได้รับประโยชน์จากของขวัญที่นำเสนอพระธรรมเทศนาเทศน์และสวดก่อนที่จะพูด นี้อยู่คิดที่อยู่เบื้องหลังการใช้ริบบิ้น bhusa yhong ซึ่งยื่นออกมาจากร่างกายที่อยู่ในโลงศพเพื่อสวดมนต์พระสงฆ์ก่อนที่มันจะ ความตายจึงอาจมีการติดต่อกับพระสูตรที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อร่างกายมีการเผาจิตวิญญาณที่ถูกตัดมากขึ้นแน่นอนออกจากโลกนั้นมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดจึงไม่บังคับจิตวิญญาณที่จะเข้าสู่โลกเปรที่สุดและอย่างถาวรจนกว่าจะมีผู้ได้รับประโยชน์จากตัวเลขการให้บริการทางศาสนาออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสถานะของ . ที่ cremations มันเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับคนที่ร่ำรวยที่จะมีการพิมพ์หนังสือการจัดจำหน่ายและการตั้งค่าแผ่นพับมาสอนทางพุทธศาสนาในรูปแบบของการเขียนเรียงความ, การแปลพระสูตร, สเก็ตช์ประวัติศาสตร์และคำอธิบายของพิธี หนังสือดังกล่าวนับในจำนวนที่ไม่เพียง แต่เป็นเครื่องบรรณาการให้ตายและวิธีการของการทำบุญ แต่พวกเขามีค่าในทางปฏิบัติเป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พุทธพิธีกรรมงานศพในประเทศอื่น ๆประเทศไทย&
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้พิธีกรรมงานศพเป็นซับซ้อนมากที่สุดของทั้งหมดมีการพิธีและคนที่เข้ามาส่วนใหญ่อย่างเต็มที่โดยพระสงฆ์ มันคือคำสอนพื้นฐานของศาสนาพุทธที่มีอยู่คือทุกข์ ไม่ว่าจะเกิด ชีวิตประจําวัน อายุแก่หรือตาย การสอนนี่ไม่เคยอยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้ามาในบ้านแท้จริงพระพุทธศาสนาอาจจะหาทางได้ง่ายขึ้นใน ประเทศไทย เพราะมีมากที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและชีวิตหลังความตายมากกว่ามีไสยศาสตร์

คนอาศัยพระสงฆ์สวดพระสูตรที่ให้ประโยชน์แก่ผู้ตาย และจัดการพิธีศพ และไว้อาลัย การปฏิบัติพิธีกรรมศพอาจพิจารณาหนึ่งที่ขาดไม่ได้บริการให้ชุมชนโดยพระสงฆ์เหตุผลที่เมรุในแต่ละวัดใหญ่ไม่มีคู่แข่งในสังคมฆราวาส

ความคิดที่ว่าความตายเป็นทุกข์ โล่งใจ โดยเฉพาะความรู้ที่เป็นสากล ให้ถึงอารมณ์ลาออกงานศพ : ในหมู่ไม่กี่ทางเลือก มีหวังนิพพานกับการสูญเสียบุคคลมุ่งมั่น ; ของ ส่วนใหญ่มีความคาดหวังของการเกิดใหม่หรอกในโลกนี้บนสวรรค์ของพระอินทร์หรืออื่น ๆบาง หรือในอีกระนาบของการดำรงอยู่ อาจเป็นวิญญาณ มากกว่าอารมณ์พื้นฐานของความเศร้าโศกนั้นได้โตขึ้น รู้สึกว่าตนเองสามารถช่วยเหลือสภาพของการกระทำจาก ไม่สอนอนัตตา ( ไม่ใช่ตน ค่อนข้างสามารถขจัดความกังวลเกรงว่าผู้ตายอยู่ เป็นมนุษย์หรือเป็น pretas ทุกข์ทรมานด้วยเหตุนี้ญาติทำสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะปรับปรุงสภาพของพวกเขา .

ตามประเพณี เมื่อบุคคลตาย ความพยายามที่ควรจะทำเพื่อแก้ไขจิตใจของเขาเมื่อคัมภีร์ของพุทธศาสนาหรือให้เค้าอีกชื่อหนึ่งของพระพุทธเจ้า เช่น พระ นกปากแอ่นหางดำ . ชื่ออาจจะกระซิบที่ข้างหูของเขา ถ้าคนที่อยู่ไกลออกไปบางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจของปูนา , CI , CE , ru , และฉันคิด " หัวใจ แนวคิด จิต รูปและนิพพาน " ถูกเขียนบนกระดาษที่ใส่ไว้ในปากชายผู้กำลังจะตาย ก็หวังว่าถ้าความคิดสุดท้ายของผู้ป่วยโดยตรงต่อพระพุทธเจ้า และศีล