pneumonia. Therefore, interventions

pneumonia. Therefore, interventions to minimise such declines are
crucial for these patients.
Mundy et al evaluated the effects of early mobilisation
performed by nurses on 456 patients who were hospitalised for
community-acquired pneumonia and found that hospitalisation
length and costs were reduced, with no adverse events.16 However,
this intervention was poorly described and the control group did
not receive any kind of standard respiratory physiotherapy. The
present study is the first to demonstrate the relative effects of a
physical training program on functional capacity for hospitalised
patients with community-acquired pneumonia. The aerobic and
resistance training provided a more effective recovery of functional
capacity than standard respiratory physiotherapy.
The loss of peripheral muscle strength is a common adverse
change in hospitalised patients, even during short periods of
hospitalisation.34 The interventions performed in the present
study led to a significant increase in peripheral muscle strength of
the exercised muscles, whereas no such increase occurred in the
control group. The training to improve peripheral muscle strength
was performed with elastic bands due to the difficulty in
transporting and storing weights in a hospital setting with limited
space. Elastic bands are a low-cost, highly practical alternative
with no need for more expensive equipment, which hospitals often
cannot provide, and are as effective as other recources.35
The evaluation of dyspnoea using the Medical Research Council
scale revealed a greater reduction in the experimental group than
in the control group, although both groups improved substantially.
However, if a reduction of 0.58 is considered clinically significant
for the Medical Research Council scale,36 this reduction occurred in
both groups. Besides the improvement in the clinical status and the
resolution of the lung disease, it is possible that the 10-minute
walk in the control group as well as the aerobic and resistance
training in the experimental group both led to a lower sensation of
dyspnoea upon discharge from the hospital.
The magnitude of change in CRP was similar in both groups,
suggesting that the common management or natural recovery
(rather than the randomised interventions) determined the
reduction in CRP. The association between CRP and functional
capacity was also investigated in the present study, but was not
significant. This was likely due to the low severity of communityacquired
pneumonia, since previous studies with severe patients
with high levels of CRP found such an association, along with a
worse prognosis. Moreover, a high level of CRP upon admission to
the hospital, the maintenance of this level after treatment and a
small reduction in comparison to the initial level have also been
associated with a worse prognosis as well as greater morbidity and
mortality rates.37,38
A limitation of the present study was that the researchers who
evaluated the Glittre Activities of Daily Living test, ISWT, quality of
life, dyspnoea, peripheral muscle strength and spirometry were the
same as those who performed the therapeutic interventions.
However, the evaluations were standardised with written guidelines
to minimise the potential for bias from unblinded assessors.
Furthermore, the assessors were blinded for some key study
outcomes such as CRP, length of stay and outcome (death or
hospital discharge).
In summary, this study identified significant improvements in
functional capacity, peripheral muscle strength, dyspnoea and
quality of life with inpatient exercise rehabilitation as opposed to
respiratory interventions. It is believed that these benefits, in
conjunction with other evidence about the benefits of inpatient
exercise in this population,16 are sufficient to recommend the use
of an inpatient rehabilitation program – especially where the
current routine treatment for these patients is respiratory
physiotherapy techniques, since the latter lacks robust evidence
to support its routine use in this population. Given the unexpected
effects of inpatient exercise rehabilitation in COPD exacerbations,
14 however, further research should investigate the effects of
the intervention of people with community-acquired pneumonia

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคปอดบวม ดังนั้น การแทรกแซงเพื่อลดภาวะดังกล่าวจะสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้Mundy et al ประเมินผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงก่อนดำเนินการ โดยพยาบาล 456 ผู้ป่วยที่มารักษาในโรงพยาบาลสำหรับโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้รับ และพบว่าพยาบาลความยาวและค่าใช้จ่ายลดลง มี events.16 ไม่มีผลอย่างไรก็ตามแทรกแซงนี้ถูกอธิบายไว้ว่าไม่ดี และกลุ่มควบคุมไม่ไม่ได้รับใด ๆ ชนิดของมาตรฐานกายภาพบำบัดทางเดินหายใจ การศึกษาเป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นถึงผลกระทบของญาติเป็นโปรแกรมการฝึกอบรมทางกายภาพบนความสามารถในการทำงานป่วยผู้ป่วยที่ มีโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้รับ การเต้นแอโรบิก และการฝึกให้การกู้คืนเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานความจุกว่ามาตรฐานกายภาพบำบัดทางเดินหายใจการสูญเสียความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วงเป็นแบบทั่วไปที่ไม่พึงประสงค์เปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยที่ป่วย แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ของhospitalisation.34 แทรกแซงการดำเนินการในปัจจุบันนำไปสู่การเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วงของการศึกษาการใช้กล้ามเนื้อ ในขณะที่เพิ่มขึ้นดังกล่าวเกิดขึ้นในการกลุ่มควบคุม การฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วงดำเนินการแบบรัดเนื่องจากความยากลำบากในขนส่ง และการจัดเก็บน้ำหนักในโรงพยาบาลมีจำกัดพื้นที่ ขอบยางเป็นทางเลือกต้น ทุนต่ำ จริงไม่จำเป็นต้องมีราคาแพงกว่าอุปกรณ์ โรงพยาบาลซึ่งมักจะไม่มี และเป็นผลเป็น recources.35 อื่น ๆการประเมินโดยใช้สภาวิจัยทางการแพทย์พยายาลเปิดเผยขนาดลดลงมากขึ้นในกลุ่มทดลองมากกว่าในกลุ่มควบคุม แม้ว่าทั้งสองกลุ่มดีขึ้นอย่างมากอย่างไรก็ตาม ถ้าลด 0.58 เป็นนัยสำคัญทางคลินิกสำหรับมาตราส่วนสภาวิจัยทางการแพทย์ 36 ที่ลดลงนี้เกิดขึ้นในทั้งสองกลุ่ม นอกจากการปรับปรุงสถานะทางคลินิก และการความละเอียดโรคปอด มันเป็นไปได้ที่ 10 นาทีเดินในกลุ่มควบคุมเป็นการเต้นแอโรบิก และความต้านทานการฝึกอบรมในกลุ่มทดลองทั้งสองนำไปสู่ความรู้สึกที่ต่ำของพยายาลเมื่อปล่อยออกจากโรงพยาบาลขนาดของการเปลี่ยนแปลงใน CRP ก็คล้ายคลึงกันในกลุ่มแนะนำว่า การจัดการทั่วไปหรือการกู้คืนธรรมชาติ(แทนที่จะแทรกแซงสุ่ม) กำหนดให้ลดใน CRP ความสัมพันธ์ ระหว่าง CRP และการทำงานกำลังการผลิตยังมีการตรวจสอบในการศึกษาปัจจุบัน แต่ไม่อย่างมีนัยสำคัญ นี้เป็นแนวโน้มตามระดับความรุนแรงต่ำของ communityacquiredโรคปอดบวม ตั้งแต่การศึกษาก่อนหน้านี้กับผู้ป่วยที่รุนแรงกับระดับ CRP ที่สูงพบความสัมพันธ์ดังกล่าว พร้อมกับการการคาดคะเนที่แย่ลง นอกจากนี้ ระดับ CRP เมื่อเข้าโรงพยาบาล การบำรุงรักษาระดับนี้หลังการรักษา และการยังมีการลดขนาดเล็กเมื่อเทียบกับระดับเริ่มต้นเกี่ยวข้องกับการคาดคะเนที่เลวร้ายตลอดจนเจ็บป่วยมากขึ้น และrates.37,38 ตายข้อจำกัดของการศึกษาเป็นที่นักวิจัยที่ประเมินคุณภาพการทดสอบ ISWT, Glittre กิจกรรมของชีวิตประจำวันของชีวิต พยายาล ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วง และปริมาตรเหมือนกับที่ทำการแทรกแซงการรักษาอย่างไรก็ตาม การประเมินผลได้มาตรฐานแนวทางปฏิบัติที่เป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อลดศักยภาพในการอคติจากผู้ประเมิน unblindedนอกจากนี้ ผู้ประเมินถูกตาบอดสำหรับการศึกษาบางหลักผลเช่น CRP ระยะพักและผล (ตาย หรือออกจากโรงพยาบาล)ในสรุป การศึกษานี้ระบุชัดความจุที่ใช้งาน ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วง พยายาล และคุณภาพชีวิตกับผู้ป่วยในการออกกำลังกายฟื้นฟูถึงแทรกแซงระบบทางเดินหายใจ เชื่อว่า เหล่านี้ผลประโยชน์ ในร่วมกับหลักฐานอื่น ๆ เกี่ยวกับประโยชน์ของผู้ป่วยในออกกำลังกายในประชากรนี้ 16 มีพอจะแนะนำการใช้โปรแกรมฟื้นฟูผู้ป่วยใน – โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่การปัจจุบันประจำรักษาสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้มีทางเดินหายใจเทคนิคกายภาพบำบัด ตั้งแต่หลังขาดหลักฐานที่แข็งแกร่งเพื่อสนับสนุนการใช้งานตามปกติในประชากรนี้ รับไม่คาดคิดฟื้นฟูสมรรถภาพในการกำเริบของ COPD การออกกำลังกายของผู้ป่วยใน14 อย่างไรก็ตาม การวิจัยควรศึกษาผลของการแทรกแซงของคนที่มีโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคปอดบวม. ดังนั้นการแทรกแซงเพื่อลดการลดลงดังกล่าวเป็น
สิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้.
Mundy et al, การประเมินผลกระทบจากการชุมนุมในช่วงต้น
ดำเนินการโดยพยาบาลผู้ป่วย 456 คนที่ถูกนำส่งโรงพยาบาลสำหรับ
โรคปอดบวมชุมชนที่ได้มาและพบว่าโรงพยาบาล
ระยะเวลาและค่าใช้จ่ายลดลงโดยไม่มีเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ 0.16 อย่างไรก็ตาม
การแทรกแซงนี้ก็อธิบายไม่ดีและกลุ่มควบคุมไม่
ได้รับชนิดของระบบทางเดินหายใจกายภาพบำบัดมาตรฐานใด ๆ
การศึกษาปัจจุบันเป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่เป็นญาติของ
โปรแกรมการฝึกอบรมทางกายภาพกับความจุของการทำงานสำหรับโรงพยาบาล
ผู้ป่วยที่มีโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้มา ออกซิเจนและ
ความต้านทานต่อการฝึกอบรมการกู้คืนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของการทำงาน
ความจุกว่ากายภาพบำบัดทางเดินหายใจมาตรฐาน.
การสูญเสียของแข็งแรงของกล้ามเนื้อรอบข้างเป็นที่ไม่พึงประสงค์ที่พบบ่อย
การเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยที่รักษาในโรงพยาบาลแม้ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ของ
hospitalisation.34 การแทรกแซงการดำเนินการในปัจจุบัน
การศึกษานำไปสู่การ การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วงของ
กล้ามเนื้อใช้สิทธิในขณะที่ไม่มีการเพิ่มดังกล่าวที่เกิดขึ้นใน
กลุ่มควบคุม การฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วง
ได้ดำเนินการกับวงดนตรีที่ยืดหยุ่นเนื่องจากความยากลำบากใน
การขนส่งการจัดเก็บและน้ำหนักในการตั้งโรงพยาบาลที่มีการ จำกัด
พื้นที่ วงดนตรีที่ยืดหยุ่นเป็นต้นทุนต่ำสูงทางเลือกที่
มีความจำเป็นไม่มีอุปกรณ์ราคาแพงมากขึ้นซึ่งโรงพยาบาลมักจะ
ไม่สามารถให้และจะเป็นผลเป็น recources.35 อื่น ๆ
การประเมินผลการหายใจลำบากโดยใช้สภาวิจัยทางการแพทย์
ขนาดเผยให้เห็นการลดลงมากขึ้นใน กลุ่มทดลองกว่า
ในกลุ่มควบคุมแม้ว่าทั้งสองกลุ่มการปรับปรุงอย่างมาก.
แต่ถ้าลดลง 0.58 ถือว่าเป็นนัยสำคัญทางคลินิก
สำหรับโยสภาวิจัยทางการแพทย์ 36 ลดลงนี้เกิดขึ้นใน
ทั้งสองกลุ่ม นอกจากนี้การปรับปรุงในสถานะทางคลินิกและการที่
ความละเอียดของการเกิดโรคปอดก็เป็นไปได้ว่า 10 นาที
เดินเล่นในกลุ่มควบคุมเช่นเดียวกับแอโรบิกและความต้านทานต่อ
การฝึกอบรมในกลุ่มทดลองทั้งสองจะนำไปสู่ความรู้สึกลดลงของการ
หายใจลำบากเมื่อปลดประจำการ จากโรงพยาบาล.
ขนาดของการเปลี่ยนแปลงใน CRP เป็นที่คล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม
บอกว่าการจัดการทั่วไปหรือการกู้คืนธรรมชาติ
(แทนที่จะแทรกแซงสุ่ม) กำหนด
ลดลงใน CRP ความสัมพันธ์ระหว่าง CRP และการทำงาน
กำลังการผลิตได้รับการตรวจสอบยังอยู่ในการศึกษาครั้งนี้ แต่ก็ไม่
สำคัญ นี่คือน่าจะเกิดจากความรุนแรงต่ำของ communityacquired
ปอดบวมเนื่องจากการศึกษาก่อนหน้านี้กับผู้ป่วยอย่างรุนแรง
มีระดับสูงของ CRP พบเช่นการเชื่อมโยงกับ
โรคร้าย นอกจากนี้ยังมีระดับสูงของ CRP เมื่อเข้ารับการรักษา
ที่โรงพยาบาลบำรุงรักษาระดับนี้หลังการรักษาและการ
ลดขนาดเล็กเมื่อเทียบกับระดับเริ่มต้นนอกจากนี้ยังมี
การเชื่อมโยงกับโรคร้ายเช่นเดียวกับการเจ็บป่วยมากขึ้นและ
rates.37,38 การตาย
ข้อ จำกัด ของการศึกษานี้คือการที่นักวิจัยที่
ได้รับการประเมินกิจกรรม Glittre ของชีวิตประจำวันทดสอบ ISWT คุณภาพของ
ชีวิต, หายใจลำบากแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วงและ spirometry เป็นคน
เดียวกับผู้ที่ดำเนินการแทรกแซงการรักษา.
อย่างไรก็ตามการประเมินผลได้มาตรฐาน กับแนวทางที่เขียน
เพื่อลดศักยภาพในการมีอคติจากการประเมิน unblinded.
นอกจากนี้ประเมินได้พบในการศึกษาบางส่วนที่สำคัญ
ผลเช่น CRP, ระยะเวลาเข้าพักและผล (เสียชีวิตหรือ
ออกจากโรงพยาบาล).
ในการสรุปการศึกษาครั้งนี้ระบุว่าการปรับปรุงที่สำคัญใน
การทำงาน ความจุแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่อพ่วง, หายใจลำบากและ
คุณภาพของชีวิตกับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยในการออกกำลังกายเมื่อเทียบกับ
การแทรกแซงทางเดินหายใจ เป็นที่เชื่อกันว่าผลประโยชน์เหล่านี้
ร่วมกับหลักฐานอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับประโยชน์ของผู้ป่วย
ออกกำลังกายในประชากรกลุ่มนี้ 16 มีเพียงพอที่จะแนะนำการใช้งาน
ของโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยใน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่
การรักษากิจวัตรประจำวันในปัจจุบันสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้คือทางเดินหายใจ
เทคนิคกายภาพบำบัดตั้งแต่ หลังขาดหลักฐานที่แข็งแกร่ง
เพื่อรองรับการใช้งานประจำในประชากรกลุ่มนี้ ป.ร. ให้ไว้ ณ ที่ไม่คาดคิด
ผลกระทบของการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยในการออกกำลังกายในการกำเริบของปอดอุดกั้นเรื้อรัง
14 อย่างไรก็ตามการวิจัยต่อไปควรตรวจสอบผลกระทบของ
การแทรกแซงของคนที่มีโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้มา