Despite these anthropological legac

Despite these anthropological legacies, the ontological status of social actors, and consequently the problem of human embodiment has, traditionally speaking, been a neglected theme within sociological discourse. To the extent that classical social theorists turned their attention to such issues, they have tended to define human actors in disembodied terms as rational agents who make choices through means/ends formulae, based on ‘utility’ criteria or ‘general value’ orientations (Turner 1991). Conscious ratiocination rather than the biological conditions of action was therefore seen as most important, with little room left for the ‘lived’ body as the primordial basis of human agency in the social world. In short, whilst the body entered anthropology at the fundamental level of ontology, the sociological stress upon rational economic action resulted in a failure to elaborate a fully sustained theoretical account of the body/society relationship. The body, in effect, became external to the actor who appeared, so to speak, as a rational, disembodied, decision-making agent (Turner 1991:9).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้มรดกเหล่านี้พัณฑ์ สถานะโต้ของสังคมนักแสดง และดังนั้นปัญหาของมนุษย์ลื่น พูดแบบดั้งเดิม ได้รูปที่ถูกละเลยภายในวาทกรรมที่สังคมวิทยา แค่ theorists คลาสสิกสังคมเปิดของพวกเขาให้ความสนใจกับปัญหาดังกล่าว มีมีแนวโน้มการกำหนดนักแสดงมนุษย์ใน disembodied เป็นตัวแทนเหตุผลที่เลือกโดยใช้วิธีการ/ปลายสูตร ตามเกณฑ์ 'ยูทิลิตี้' หรือ 'ค่าทั่วไปแนว (Turner 1991) Ratiocination สติแทนที่เป็นเงื่อนไขของการดำเนินการทางชีวภาพได้จึงเห็นเป็นสำคัญที่สุด มีห้องพักน้อยไปร่างกาย 'lived' พื้นฐาน primordial สำนักมนุษย์ในสังคมโลก ในระยะสั้น ในขณะที่ตัวป้อนในระดับพื้นฐานของภววิทยาที่มานุษยวิทยา สังคมวิทยาความเครียดเมื่อดำเนินการทางเศรษฐกิจเชือดผลความล้มเหลวเพื่ออธิบายการบัญชีทฤษฎี sustained เต็มของร่างกาย/สังคมความสัมพันธ์ ร่างกาย ผล เป็นนักแสดงที่ปรากฏ เพื่อที่จะพูด เป็นตัวเชือด disembodied ตัดสินใจแทน (Turner 1991:9) ภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีมรดกทางมานุษยวิทยาเหล่านี้สถานะ ontological ของนักแสดงทางสังคมและทำให้ปัญหาของการเป็นศูนย์รวมของมนุษย์มีการพูดประเพณีรับรูปแบบที่ถูกทอดทิ้งภายในวาทกรรมทางสังคมวิทยา ในกรณีที่นักทฤษฎีทางสังคมคลาสสิกหันมาสนใจปัญหาดังกล่าวพวกเขามีแนวโน้มที่จะกำหนดนักแสดงมนุษย์ในแง่ปลดเป็นตัวแทนที่มีเหตุผลที่จะเลือกทางเลือกด้วยวิธีการ / จบสูตรตามเกณฑ์ที่ 'ยูทิลิตี้' หรือ 'ค่าทั่วไปหมุน (เทอร์เนอ 1991) สติ ratiocination มากกว่าเงื่อนไขทางชีวภาพของการกระทำที่เห็นจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดกับห้องเล็ก ๆ ที่เหลือสำหรับ 'อาศัยร่างกายเป็นพื้นฐานดั่งเดิมของหน่วยงานของมนุษย์ในสังคมโลก ในระยะสั้นในขณะที่ร่างกายเข้ามานุษยวิทยาในระดับพื้นฐานของอภิปรัชญาความเครียดสังคมวิทยาเมื่อการกระทำที่มีเหตุผลทางเศรษฐกิจที่ส่งผลให้เกิดความล้มเหลวในการทำอย่างละเอียดบัญชีทฤษฎีอย่างยั่งยืนอย่างเต็มที่ของร่างกาย / ความสัมพันธ์สังคม ร่างกายในผลกลายเป็นภายนอกไปยังนักแสดงที่ปรากฏเพื่อที่จะพูดเป็นเหตุผลปลดตัวแทนในการตัดสินใจ (เทอร์เนอ 1991: 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้มรดกทางมานุษยวิทยาเหล่านี้ , ภววิทยาของนักแสดงและสถานะทางสังคม ดังนั้นปัญหาของตน มนุษย์มี ผ้าพูดถูกละเลยรูปแบบภายในวาทกรรมเชิงสังคมวิทยา ในขอบเขตที่นักทฤษฎีสังคมดั้งเดิมหันมาสนใจปัญหาดังกล่าวพวกเขามีแนวโน้มที่จะกำหนดนักแสดงมนุษย์ในแง่บริบท เหตุผลที่เลือกให้เป็นตัวแทนผ่านวิธีการ / จบสูตร ตาม ' ' หรือ ' ' เกณฑ์ค่าสาธารณูปโภค ประเภททั่วไป ( เทอร์เนอร์ 1991 ) การโต้แย้งอย่างมีเหตุผล มีสติมากกว่าเงื่อนไขทางชีววิทยาของการกระทำจึงเห็นเป็นสำคัญมีห้องเหลือน้อยสำหรับ ' อยู่ ' ร่างกายเป็นพื้นฐานของมนุษย์กลุ่มหน่วยงานในสังคมโลก ในสั้น ในขณะที่ร่างกายอยู่ในระดับพื้นฐานของภววิทยามานุษยวิทยา , สังคมวิทยาความเครียดเมื่อปฏิบัติการทางเศรษฐกิจมีเหตุผลส่งผลให้เกิดความล้มเหลวที่จะบรรจงอย่างยั่งยืนเชิงทฤษฎีบัญชี ของร่างกาย / สังคมความสัมพันธ์ ร่างกาย , ผลเป็นดาราที่ปรากฏภายนอกเพื่อที่จะพูดอย่างมีเหตุผล การตัดสินใจปลดตัวแทน ( เทอร์เนอร์ 1991:9 )