Translated from the French, auteur

Translated from the French, auteur simply means "author," but use of the term in relation to cinema—since the 1950s at least—has caused much controversy and critical debate.


The frequent retention of the French word, as auteur and in the somewhat ungainly "auteurism," marks the prominent part played in those critical debates by French film critics, especially those associated with the journal Cahiers du Cinéma (literally: cinema notebooks), in the 1950s and 1960s.



Controversy arose in part from the industrial and collaborative nature of most film production: given that collaborative context, who might be considered as, or who might claim to be, the "author" of a film? If authorship is claimed, on what basis of evidence might the claim be made? Claims were made for the director to be considered the most likely member of the filmmaking team—in industrially organized commercial film production—to be the author of a film.


However, this did not mean that every film director should be considered an auteur , or author, or the author of a particular film. Indeed, in many ways it could be said that the director as auteur should be considered the exception rather than the rule.

Does a film need to have an author? Perhaps, to qualify as "art," a film needs an author, an artist. The question of authorship is important in every art form, whether for reasons of intellectual property rights and the art market or for reasons of status and identification.


Painting and sculpture have usually offered reasonably clear examples of the individual artist as author, as have the novel and poetry. But other arts can pose considerable problems for straightforward identification of authorship.


A playwright may be the undisputed author of a play text, but who authors a play text in performance? In the twentieth century, many theater directors claimed authorship on a par with playwrights (although television drama has usually preferred the writer as author).


A composer may be the undisputed author of a musical score, but what about music in performance?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แปลจากภาษาฝรั่งเศส auteur ก็หมายถึง "ผู้เขียน แต่ใช้คำเกี่ยวกับภาพยนตร์ — ตั้งแต่น้อย — เกิดถกเถียงและอภิปรายความสำคัญมากขึ้น


คงบ่อยของฝรั่งเศส และ ในค่อนข้าง ungainly "auteurism," auteur เครื่องส่วนเด่นที่เล่นในการเจรจาดังกล่าวสำคัญ โดยนักวิจารณ์ภาพยนตร์ฝรั่งเศสแปลจากภาษาฝรั่งเศส auteur ก็หมายถึง "ผู้เขียน แต่ใช้คำเกี่ยวกับภาพยนตร์ — ตั้งแต่น้อย — เกิดถกเถียงและอภิปรายความสำคัญมากขึ้น


คงบ่อยของฝรั่งเศส และ ในค่อนข้าง ungainly "auteurism," auteur เครื่องส่วนเด่นที่เล่นในการเจรจาดังกล่าวสำคัญ โดยนักวิจารณ์ภาพยนตร์ฝรั่งเศส อาจทำอ้างตามหลักฐานอะไร ทำสำหรับกรรมการจะถือว่าสมาชิกของทีมช่างมักเรียกร้อง — ใน industrially จัดผลิตฟิล์มค้า — เป็น ผู้เขียนของฟิล์ม


อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้หมายความ ว่า ทุกผู้กำกับควร auteur หรือเขียน หรือผู้สร้างภาพยนตร์เฉพาะ แน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับสมุดรายวันสไตล์ Cahiers du (อักษร: โน้ตบุ๊คภาพยนตร์), ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s


ถกเถียงส่วนหนึ่งเกิดจากธรรมชาติอุตสาหกรรม และร่วมกันผลิตภาพยนตร์มากที่สุด: กำหนดบริบทที่ร่วมกัน ซึ่งอาจถือได้ว่าเป็น หรือผู้อาจอ้างว่า "ผู้เขียน" ของภาพยนตร์ ถ้าอ้างว่า เสีย ในหลายๆ เรื่องอาจจะกล่าวว่า กรรมการเป็น auteur ควรยกเว้นการแทนที่กฎการ

ไม่ภาพยนตร์จำเป็นต้องมีผู้เขียนหรือไม่ บางที การคัดเลือกเป็น "ศิลปะ" ฟิล์มต้องผู้เขียน ศิลปิน คำถามที่เสียเป็นสิ่งสำคัญในทุกแบบศิลปะ สำหรับเหตุผล ของทรัพย์สินทางปัญญาและตลาดศิลปะ หรือเหตุผลของสถานะและรหัส


จิตรกรรมและประติมากรรมได้มักจะนำเสนอตัวอย่างที่ชัดเจนสมเหตุสมผลของแต่ละศิลปินเป็นผู้เขียน เป็นนวนิยายและบทกวี แต่ศิลปะอื่น ๆ สามารถก่อให้เกิดปัญหามากสำหรับการระบุของเสียตรงไปตรงมา


คุณอาจเป็นผู้เขียนข้อความเล่นไม่ แต่ที่ผู้เขียนข้อความเล่นประสิทธิภาพ ในศตวรรษที่ยี่สิบ ในโรงละครกรรมการอ้างเสียเท่าเทียมกันกับ playwrights (ถึงแม้ว่าละครโทรทัศน์ได้มักจะต้องเขียนเป็นผู้เขียน)


นักประพันธ์อาจผู้เขียนว่าตัวโน้ต แต่เพลงในประสิทธิภาพ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปลจากภาษาฝรั่งเศส auteur ก็หมายถึง " ผู้เขียน " แต่คำที่ใช้ในความสัมพันธ์กับภาพยนตร์ตั้งแต่ปี 1950 ที่อย่างน้อยได้เกิดข้อพิพาทและการวิจารณ์


ค้างบ่อยของคำภาษาฝรั่งเศส เป็น auteur และใน auteurism ค่อนข้างไม่สง่างาม " , " เป็นส่วนหนึ่งที่โดดเด่นในการเล่นที่อภิปรายโดยนักวิจารณ์ภาพยนตร์ฝรั่งเศสโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับวารสาร cahiers du cin é ma ( ตัวอักษร : หนังสมุด ) ในปี 1950 และ 1960 .



การโต้เถียงเกิดขึ้นในส่วนหนึ่งจากอุตสาหกรรมและการทำงานร่วมกันของธรรมชาติมากที่สุด การผลิตภาพยนตร์ : ระบุว่าร่วมกันบริบท ที่อาจจะถือว่าเป็น หรือใครอาจจะเรียกร้องให้ " ผู้เขียน " ของหนัง ถ้าผู้แต่งมีการอ้างสิทธิบนพื้นฐานของหลักฐานอาจจะเรียกร้องอะไรได้ ? อ้างว่าทำเพื่อกรรมการจะถือว่า สมาชิกของทีมส่วนใหญ่ปราดเปรื่องในทางอุตสาหกรรมการผลิตภาพยนตร์ที่จัดในเชิงพาณิชย์เป็นผู้เขียนของฟิล์ม


แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าทุกผู้กำกับควรพิจารณา auteur หรือเขียน หรือของผู้เขียนเป็นภาพยนตร์โดยเฉพาะ แน่นอนในหลายวิธี มันอาจกล่าวได้ว่า ผอ. เป็น auteur ควรพิจารณาข้อยกเว้นมากกว่ากฎ

แล้วฟิล์มต้องมีนักเขียน อาจจะถือว่าเป็น " ศิลปะ " ภาพยนตร์ต้องการ นักเขียน ศิลปิน คำถามของการประพันธ์ที่สำคัญในศิลปะทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลของทรัพย์สินทางปัญญา และ ตลาดศิลปะหรือเหตุผลของสถานะและระบุ


จิตรกรรมและประติมากรรมมักจะเสนอเหตุผลชัดเจน ตัวอย่างของศิลปินแต่ละคน เป็นผู้เขียน มีนวนิยายและบทกวี แต่ศิลปะอื่น ๆ สามารถก่อให้เกิดปัญหามากสำหรับประชาชนที่ตรงไปตรงมาของงานเขียน


นักเขียนบทละครอาจจะเขียนได้ของเล่นข้อความ แต่ที่ผู้เขียนเล่นข้อความในการแสดง ? ในศตวรรษที่ยี่สิบผู้อำนวยการโรงละครหลายอ้างผลงานไว้กับบทละคร ( แม้ว่าละครมักจะชอบนักเขียนที่เขียน )


เป็นนักแต่งเพลง อาจจะเขียนได้ของเพลง แต่สิ่งที่เกี่ยวกับดนตรีในการแสดง ?