The poem paints a battlefield scene

The poem paints a battlefield scene of soldiers trudging along only to be interrupted by poison gas. One soldier does not get his helmet on in time and is thrown on the back of the wagon where he coughs and sputters as he dies. The speaker bitterly and ironically refutes the message espoused by many that war is glorious and it is an honor to die for one's country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนวาดฉากสนามรบของทหาร trudging ตามจะถูกขัดจังหวะ ด้วยก๊าซพิษ ทหารหนึ่งไม่ได้รับหมวกกันน็อคของเขาในเวลา และโยนบนด้านหลังของรถที่เขา coughs และ sputters เขาตาย ลำโพงจะพิรี้พิไร และแดกดัน refutes espoused หลายข้อว่า สงครามเป็นรุ่งโรจน์ และเป็นเกียรติตายหนึ่งของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีวาดฉากสนามรบของทหาร trudging พร้อมเท่านั้นที่จะถูกขัดจังหวะด้วยก๊าซพิษ ทหารคนหนึ่งไม่ได้รับหมวกกันน็อกของเขาในเวลาและถูกโยนที่ด้านหลังของรถบรรทุกที่เขาไอและ sputters ในขณะที่เขาตาย ลำโพงขมขื่นและแดกดันอาร์คิเมข้อความดำเนินการโดยมากว่าสงครามคือรุ่งโรจน์และมันเป็นเกียรติที่จะตายเพื่อประเทศใดประเทศหนึ่งของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีสีฉากสนามรบ ทหารต้องมาเดินตามแต่ถูกขัดจังหวะด้วยแก๊สพิษ ทหารคนหนึ่งไม่ได้รับหมวกของเขาในเวลา และโยนลงบนด้านหลังของรถบรรทุกที่เขา coughs และ sputters เท่าที่เขาจะตาย ลำโพงอย่างขมขื่น และกระแทกแดกดัน refutes ข้อความ espoused โดยมากว่า สงครามจะรุ่งโรจน์และเป็นเกียรติที่จะตายสำหรับแต่ละประเทศ