Not only does "Perfume" seem imposs

Not only does "Perfume" seem impossible to film, it must have been amost impossible for Patrick Suskind to write. How do you describe the ineffable enigma of a scent in words? The audiobook, read by Sean Barrett, is the best audio performance I have ever heard; he snuffles and sniffles his way to greatness and you almost believe he is inhaling bliss, or the essence of a stone. I once almost destroyed a dinner party by putting it on for "five minutes," after which nobody wanted to stop listening.

Patrick Suskind's famous novel involves a twisted little foundling whose fishwife mother casually births him while chopping off cod heads. He falls neglected into the stinking charnel house that was Paris 300 years ago, and is nearly thrown out with the refuse. But Grenouille grows into a grim, taciturn survivor (Ben Whishaw), who possesses two extraordinary qualities: he has the most acute sense of smell in the world, and has absolutely no scent of his own.

This last attribute is ascribed by legend to the spawn of the devil, but the movie "Perfume: The Story of a Murderer" makes no mention of this possibility, wisely limiting itself to vile if unnamed evil. Grenouille grows up as a tanner, voluptuously inhaling the world's smells, and eventually talks himself into an apprenticeship with Baldini (Dustin Hoffman), a master perfumer, now past his prime, whose shop is on an overcrowded medieval bridge on the Seine.

Mention of the bridge evokes the genius with which director Tom Tykwer ("Run Lola Run") evokes a medieval world of gross vices, all-pervading stinks and crude appetites. In this world, perfume is like the passage of an angel -- some people think, literally. Grenouille effortlessly invents perfect perfumes, but his ambition runs deeper; he wants to distill the essence of copper, stone and beauty itself. In pursuit of this last ideal he becomes a gruesome murderer.

Baldini tells him the world center of the perfume art is in Grasse, in Southern France, and so he walks there. I was there once myself, during the Cannes festival, and at Sandra Schulberg's villa met les nez de Grasse, "the noses of Grasse," the men whose tastes enforce the standards of a global industry. They sat dressed in neat business suits around a table bearing a cheese, which they regarded with an interest I could only imagine. On the lawn, young folk frolicked on bed sheets strewn with rose petals. You really must try it sometime.

It is in the nature of creatures like Grenouille (I suppose) that they have no friends. Indeed he has few conversations, and they are rudimentary. His life, as it must be, is almost entirely interior, so Twyker provides a narrator (John Hurt) to establish certain events and facts. Even then, the film is essentially visual, not spoken, and does a remarkable job of establishing Grenouille and his world. We can never really understand him, but we and cannot tear our eyes away.

"Perfume" begins in the stink of the gutter and remains dark and brooding. To rob a person of his scent is cruel enough, but the way it is done in this story is truly macabre. Still it can be said that Grenouille is driven by the conditions of his life and the nature of his spirit. Also, of course, that he may indeed be the devil's spawn.

This is a dark, dark, dark film, focused on an obsession so complete and lonely it shuts out all other human experience. You may not savor it, but you will not stop watching it, in horror and fascination. Whishaw succeeds in giving us no hint of his character save a deep savage need. And Dustin Hoffman produces a quirky old master whose life is also governed by perfume, if more positively. Hoffman reminds us here again, as in "Stranger Than Fiction," what a detailed and fascinating character actor he is, able to bring to the story of Grenouille precisely what humor and humanity it needs, and then tactfully leaving it at that. Even his exit is nicely timed.

Why I love this story, I do not know. Why I have read the book twice and given away a dozen copies of the audiobook, I cannot explain. There is nothing fun about the story, except the way it ventures so fearlessly down one limited, terrifying, seductive dead end, and finds there a solution both sublime and horrifying. It took imagination to tell it, courage to film it, thought to act it, and from the audience it requires a brave curiosity about the peculiarity of obsession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เพียงแต่ไม่ "น้ำหอม" ดูเหมือนฟิล์มไป ก็ต้องรับไปไม่ได้สำหรับ Patrick Suskind เขียน amost คุณอธิบายปริศนา ineffable ของกลิ่นในคำได้อย่างไร ของพระเยซู ฌอน Barrett อ่านมีคุณภาพเสียงดีที่ผมได้เคยได้ยิน เขา snuffles และ sniffles ทางความยิ่งใหญ่ของเขา และคุณเกือบเชื่อเขาจะดมสุข หรือสาระสำคัญของหิน ฉันครั้งเดียวเกือบทำลายงานเลี้ยงอาหารค่ำ โดยเก็บไว้ใน "ห้านาที หลังจากที่ไม่มีใครอยากหยุดฟังนวนิยายที่มีชื่อเสียงของ Patrick Suskind เกี่ยวข้องกับการบิดน้อย foundling แม่ค้าปลาสดแม่ตั้งใจ births เขาขณะสับปิดหัว cod เขาอยู่ที่ถูกละเลยในอัฐิ stinking ที่ถูกปารีสเมื่อ 300 ปีที่ผ่านมา และเกือบต้องโยนออกด้วยการ แต่ Grenouille เติบโตเป็นน่ากลัว taciturn เซอร์ไวเวอร์ (Ben Whishaw), ที่มีคุณภาพพิเศษสอง: เขามีความหอมที่เฉียบพลันมากที่สุดในโลก และมีจริง ๆ ไม่มีกลิ่นของตนเองแอตทริบิวต์นี้สุดท้ายเป็น ascribed โดยตำนานการวางไข่ของมาร แต่ภาพยนตร์ "หอม:ที่เรื่องของตัวฆาตกร" กล่าวถึงโอกาสนี้ อย่างชาญฉลาดจำกัดตัวเองให้มั่นถ้าไม่ได้ตั้งชื่อชั่วไม่ Grenouille เติบโตขึ้นเป็นแทนเนอร์ชำรุดเป็น voluptuously ดมกลิ่นของโลก และในที่สุดพูดถึงตัวเองเป็นการฝึกงานกับ Baldini (ดัสตินฮอฟแมน), perfumer ที่หลัก อดีตนายกของเขา ร้านอยู่บนความเหนื่อยเมื่อยล้ายุคกลางสะพานข้ามรเดส์กล่าวถึงสะพาน evokes อัจฉริยะกับกรรมการที่ Tom Tykwer ("เรียกใช้ Lola Run") evokes โลกยุคกลางรวม vices, pervading ทั้งหมด stinks และไว้ด้วยน้ำมัน ในโลกนี้ น้ำหอมก็เหมือนกาลสรวง - บางคนคิด ว่า อย่างแท้จริง Grenouille ได้อย่างง่ายดายหนึ่งน้ำหอมที่สมบูรณ์แบบ แต่ความทะเยอทะยานของเขาทำงานลึก อยากสกัดสาระสำคัญของทองแดง หิน และความงามตัวเอง แสวงหานี้เหมาะสุดท้าย เขากลายเป็นฆาตกรสยดสยองBaldini บอกเขาแห่งโลกศิลปะหอมในพลีสเซนต์กราเซ ประเทศฝรั่งเศส และดังนั้น เขามีเดิน ผมมีครั้งเดียวเอง ในช่วงเทศกาลคานส์ และที่ Sandra Schulberg ของวิลล่าตามเลส nez พลีสเซนต์กราเซเด "noses ของพลีสเซนต์กราเซ ผู้ชายที่มีรสนิยมบังคับใช้มาตรฐานอุตสาหกรรมสากล พวกเขานั่งเพียบแต่งตัวในธุรกิจเหมาะสมกับรอบตารางเรืองชี ซึ่งพวกเขาถือว่า มีความสนใจที่ฉันสามารถจินตนาการ บนสนามหญ้า พื้นบ้านหนุ่ม frolicked บนเตียงแผ่นโรย ด้วยกลีบกุหลาบ คุณจริง ๆ ต้องลองบางครั้งมันเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตเช่น Grenouille (ฉันคิดว่า) ว่า พวกเขามีเพื่อนไม่ แน่นอนเขามีบทสนทนาน้อย และพวกเขา rudimentary ชีวิต ต้อง เป็นภายในเกือบทั้งหมด เพื่อ Twyker ให้โปรแกรมผู้บรรยาย (จอห์นเจ็บ) สร้างเหตุการณ์และข้อเท็จจริงบางอย่าง ได้แล้ว ฟิล์มเป็นหลักภาพ ไม่พูด และงานที่โดดเด่นของการสร้างโลกของเขาและ Grenouille ไม่ เราไม่เคยเข้าใจเขา แต่เรา และไม่ฉีกสายตาของเราไป"น้ำหอม" กลิ่นเหม็นเย็บกระดาษเริ่ม และมืด และ brooding ปล้นคนกลิ่นของเขาโหดมาก แต่วิธีจะทำในเรื่องนี้คือปรับเปลี่ยนให้เป็นจริง ยัง จะสามารถจะกล่าวว่า Grenouille ถูกควบคุม โดยเงื่อนไขของชีวิตและธรรมชาติของจิตวิญญาณของเขา ยัง แน่นอน ว่า เขาแน่นอนอาจเป็นมารของวางไข่นี่คือความมืด มืด มืดฟิล์ม เน้นการครอบงำจิตใจให้สมบูรณ์ และโดดเดี่ยวมันปิดหมดประสบการณ์มนุษย์อื่นทั้งหมด คุณอาจไม่ขม แต่คุณจะไม่หยุดการเฝ้าดู สยองขวัญและเสน่ห์ Whishaw สำเร็จในการให้เราไม่แนะนำอักขระบันทึกต้องลึกป่าเถื่อนของเขา และดัสตินฮอฟแมนสร้างมอนสเตอร์ที่เล่นโวหารเก่าหลักชีวิตยังอยู่ภายใต้น้ำหอม ถ้ามากกว่าบวก แมนนึกถึงที่นี่อีก ใน "คนแปลกหน้ามากกว่านิยาย นักแสดงอักขระที่ละเอียด และน่าสนใจที่ว่าเขาเป็น สามารถนำเรื่องของ Grenouille แม่นยำอะไรตลกและมนุษยชาติจำเป็น แล้ว งานศิลปะฝีมือของออกก็ว่า อย่างดีคือเวลาได้จากทำไมถึงรักบทความนี้ ฉันไม่รู้ ทำไมผมได้อ่านหนังสือเล่มสอง และให้เก็บสำเนาของพระเยซูโหล ฉันไม่สามารถอธิบาย ไม่มีอะไรสนุกเรื่อง ยกเว้นแบบเวนเชอร์สจำกัดหนึ่ง น่ากลัว น่าหลงใหลตายสิ้นสุดลงดังนั้น fearlessly และพบว่ามีปัญหาทั้งโซฟา และน่าสะพรึงกลัว ใช้จินตนาการบอกมัน ฟิล์ม กล้าคิดทำมัน และจากผู้ต้องการความกล้าอยากรู้เกี่ยวกับการหลุดของการครอบงำจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่เพียง " น้ำหอม " ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะถ่าย มันต้องเป็นเกือบเป็นไปไม่ได้สำหรับพัทตริค ซี ินดที่จะเขียน แล้วคุณอธิบายปริศนาสุดของกลิ่นคำ audiobook , อ่านโดยฌอน บาร์เร็ต เป็นเสียงที่ดีที่สุดการแสดงที่ฉันได้เคยได้ยิน เขา snuffles เข้าไปทางของเขาและความยิ่งใหญ่และคุณเกือบจะเชื่อเขาสูดความสุขหรือแก่นแท้ของหินผมเคยเกือบจะทำลายงานเลี้ยงอาหารค่ำโดยวางไว้ใน " ห้านาที " หลังจากที่ไม่มีใครต้องการที่จะหยุดฟัง

พัทตริค ซี ินดเป็นนวนิยายที่มีชื่อเสียงที่เกี่ยวข้องกับบิดเล็กน้อย ทารกที่ถูกทิ้งที่แม่ค้าขายปลาแม่ตั้งใจเกิดเขาในขณะที่ตัดซีโอดีหัว เขากำลังหลงเข้าไปในสาบสุสานบ้านที่ปารีสเมื่อ 300 ปีก่อน และเกือบได้โยนออกไปกับปฏิเสธแต่กรีนิลเติบโตเป็นกริม เงียบขรึมเซอร์ไวเวอร์ ( เบน วิชอว์ ) ที่ครบถ้วนสองพิเศษคุณภาพ เขาได้สัมผัสกลิ่นรุนแรงมากที่สุดในโลก และไม่มีกลิ่นของเขาเอง

นี้คุณลักษณะสุดท้ายคือ ascribed เพื่อวางไข่ โดยตำนานของปีศาจ แต่หนัง " น้ำหอม : เรื่องราวของฆาตกร " ทำให้ไม่มีการกล่าวถึงความเป็นไปได้นี้อย่างชาญฉลาดจำกัดตัวเองเลวทราม ถ้าไม่มีชื่อที่ชั่วร้าย กรีนิลโตเป็นเทนเนอร์ ที่มีกิเลสมาก สูดกลิ่นหอมของโลก และในที่สุดการเจรจาไปฝึกงานกับบัลดินี่ ( ดัสติน ฮอฟแมน ) , อาจารย์น้ำหอม ตอนนี้อดีตนายกรัฐมนตรี ซึ่งเป็นร้านที่แออัดในยุคกลางบนสะพานแห่งนี้

พูดถึงสะพานความอัจฉริยะที่ผู้กำกับ คลินต์ อีสต์วูด ( " Run Lola Run " ) ถึงโลกในยุคกลางของความชั่วร้ายทั้งหมดและรวม , ขจรกลิ่นดิบอย่างบ้าคลั่ง ในโลกนี้ น้ำหอมก็เหมือนทางเดินของเทวทูต บางคนคิดว่าอย่างแท้จริง กรีนิลประดิษฐ์ สมบูรณ์แบบ หอมหวาน แต่ความทะเยอทะยานของเขาวิ่งลึก ; เขาต้องการที่จะสกัดแก่นทองแดงหินและความงามนั่นเอง ในการแสวงหานี้ สุดท้ายเขาจะกลายเป็นฆาตกรที่น่ากลัวที่สุด

บัลดินี่บอกเขาว่าโลกเป็นศูนย์กลางของน้ำหอมเป็นศิลปะในกราส ในภาคใต้ของฝรั่งเศส และเขาก็มี ผมก็เคยอยู่ตรงนั้นเอง ช่วงเทศกาลเมืองคานส์ และที่ซานดร้าชูลเบิร์ก วิลล่า เจอ เลส เนส เดอ กราส " จมูกของกราส " ผู้ชายที่มีรสนิยมบังคับใช้มาตรฐานของอุตสาหกรรมทั่วโลกพวกเขานั่งอยู่ในชุดสูทธุรกิจเรียบร้อยรอบโต๊ะแบกชีส ซึ่งพวกเขาถือว่าเป็นดอกเบี้ย ฉันสามารถเพียงจินตนาการ บนสนามหญ้า หนุ่มลูกทุ่ง frolicked บนแผ่นเตียงที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ คุณต้องลองมั่งนะ

มันอยู่ในธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต เช่น กรีนิล ( สมมติ ) ว่าพวกเขาไม่มีเพื่อน ที่จริงเขาก็มีไม่กี่เรื่อง และมีพื้นฐาน ชีวิตของเขามันต้อง มี เกือบทั้งหมด ภายใน ดังนั้น twyker มีผู้บรรยาย ( จอห์นเจ็บ ) เพื่อสร้างเหตุการณ์บางอย่างและข้อเท็จจริง แล้วฟิล์มเป็นหลักของภาพ ไม่พูด และไม่ได้งานที่น่าทึ่งของการจัดตั้ง กรีนิลและโลกของเขา เราไม่สามารถเข้าใจเขาได้ แต่เราไม่สามารถฉีกตาของเราไป

" น้ำหอม " เริ่มเหม็นของท่อระบายน้ำและยังคงมืดและทำ .ปล้นคนที่มีกลิ่นของเขาโหดร้ายพอ แต่วิธีทำในเรื่องนี้คือตำนานอย่างแท้จริง ยังสามารถกล่าวว่า กรีนิล ขับเคลื่อนโดยเงื่อนไขของชีวิตและธรรมชาติของจิตวิญญาณของเขา และแน่นอนว่าเขาแน่นอน อาจเป็นลูกหลานของปีศาจ

นี่เป็นด้านมืด มืด มืด หนังเน้นหมกมุ่นให้สมบูรณ์และเหงาก็ปิดออก ประสบการณ์ของมนุษย์อื่น ๆคุณอาจจะไม่ได้ลิ้มรสมัน แต่คุณจะไม่สามารถหยุดดูได้ ในหนังสยองขวัญและหลงใหล ประสบความสำเร็จในการให้เรา วิชอว์ไม่แนะนําตัวละครของเขาบันทึกลึกป่าเถื่อนต้องการ ดัสติน ฮอฟแมน และผลิตต้นแบบเก่าที่เล่นโวหารที่ชีวิตยังปกครองด้วยน้ำหอม ถ้าบวก ฮอฟแมนเตือนเราอีกครั้ง ใน " แปลกกว่านิยาย " เรื่องรายละเอียดและด่าเขาเป็นนักแสดง ตัวละครได้นำเรื่องราวของ กรีนิล สิ่งที่ตลกและมนุษย์ มันต้องการ แล้วแนบเนียนทิ้งไว้ที่นั้น แม้ทางออกของเขาเป็นอย่างดีหมดเวลา

ทำไมฉันชอบเรื่องนี้ ข้าไม่รู้ ทำไมฉันต้องอ่านเล่ม 2 และให้ออกไปเป็นโหลสำเนา audiobook ฉันอธิบายไม่ได้ มีอะไรสนุกเกี่ยวกับเรื่อง ยกเว้นทางกิจการแล้วจะกล้าลงหนึ่งจำกัดน่ากลัวสุดเย้ายวนที่ตายแล้ว และพบทางออกทั้งประเสริฐและน่ากลัว มันเอาจินตนาการที่จะบอก กล้าถ่าย คิดจะทำมัน และจากผู้ชมต้องอยากรู้อยากเห็นกล้าหาญเกี่ยวกับความไม่ชอบมาพากลของความหลงใหล .