Given the prevalence and wide-rangi

Given the prevalence and wide-ranging consequences of disruptive
behavior disorder problems to families and society, research
has focused on the development of effective interventions for their
prevention and treatment. Among interventions, behavioral parent
training (BPT) is considered the first choice treatment (Eyberg et al.
2008; Chorpita et al. 2011). However, barriers to receiving such
interventions exist, including the lack of trained staff to provide this
evidence-based treatment, stigma related to receiving mental health
treatment, and the difficulties to access and engage in treatment in
terms of costs, time, and location (Kazdin and Blase 2011; Kazdin
and Rabbitt 2013). These barriers lead to poor quality of care for
youth with disruptive behaviors. For example, research suggests
that psychotropic medications are prescribed for a majority of youth
with disruptive behaviors without attempting psychological intervention,
such as BPT (Olfson et al. 2012, 2014), exposing youth to
the risk of concerning antipsychotic adverse effects, including potentially
life-shortening cardiometabolic risks (Correll et al. 2009;
Maayan and Correll 2011; Galling et al. 2016).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชุกและผลหลากหลายก่อกวนปัญหาความผิดปกติของลักษณะการทำงานเพื่อครอบครัวและสังคม วิจัยเน้นแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาของพวกเขาป้องกันและรักษา ในการแทรกแซง พฤติกรรมหลักการฝึกอบรม (BPT) ถือเป็นทางเลือกการรักษา (Eyberg et al2008 Chorpita et al. 2011) อย่างไรก็ตาม อุปสรรคในการรับดังกล่าวแทรกแซงอยู่ รวมทั้งการขาดการฝึกอบรมพนักงานเพื่อให้นี้ตามหลักฐานการรักษา ที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตได้รับความอัปยศรักษา และปัญหาการเข้าถึง และมีส่วนร่วมในการรักษาเงื่อนไขของค่าใช้จ่าย เวลา และที่ตั้ง (Kazdin และ Blase 2011 Kazdinและ 2556 Rabbitt) อุปสรรคเหล่านี้นำไปสู่คุณภาพของการดูแลรักษาเยาวชน มีพฤติกรรมก่อกวน วิจัยแสดงให้เห็นเช่นว่า ยาออกฤทธิ์ต่อจิตจะกำหนดส่วนใหญ่ของเยาวชนมีพฤติกรรมก่อกวนโดยไม่พยายามแทรกแซงจิตใจเช่น BPT (Olfson et al. 2012, 2014), เปิดเผยเยาวชนความเสี่ยงของผลข้างเคียงรักษาโรคจิต รวมทั้งอาจเกี่ยวข้องกับชีวิตสั้นความเสี่ยงกระดูกสันหลัง (Correll et al. 2009Maayan และ Correll 2554 ครูด et al. 2016)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับผลกระทบและความชุกที่หลากหลายของการก่อกวน
ปัญหาความผิดปกติของพฤติกรรมให้กับครอบครัวและสังคมการวิจัย
ได้มุ่งเน้นในการพัฒนาของการแทรกแซงของพวกเขาที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
การป้องกันและรักษา ท่ามกลางการแทรกแซงพฤติกรรมของผู้ปกครอง
ในการฝึกอบรม (BPT) ถือว่าเป็นตัวเลือกแรกของการรักษา (Eyberg et al.
2008; Chorpita et al, 2011). อย่างไรก็ตามอุปสรรคที่จะได้รับเช่น
การแทรกแซงอยู่รวมทั้งขาดการฝึกอบรมพนักงานเพื่อให้นี้
การรักษาตามหลักฐานอัปยศที่เกี่ยวข้องกับการที่จะได้รับสุขภาพจิต
การรักษาและความยากลำบากในการเข้าถึงและมีส่วนร่วมในการรักษาใน
แง่ของค่าใช้จ่ายเวลาและสถานที่ ( Kazdin และ Blase 2011 Kazdin
และ Rabbitt 2013) อุปสรรคเหล่านี้นำไปสู่การมีคุณภาพไม่ดีของการดูแล
เยาวชนที่มีพฤติกรรมก่อกวน ยกตัวอย่างเช่นการวิจัยแสดงให้เห็น
ว่ายาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตจะกำหนดส่วนใหญ่ของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
ที่มีพฤติกรรมก่อกวนโดยไม่พยายามแทรกแซงทางจิตวิทยา
เช่น BPT (Olfson et al. 2012, 2014) เผยให้เห็นเยาวชนที่จะ
มีความเสี่ยงของการเกี่ยวกับผลข้างเคียงยารักษาโรคจิตรวมทั้งที่อาจ
ชีวิต -shortening ความเสี่ยงโรคหัวใจ (Correll et al, 2009.
Maayan และ Correll 2011; รำคาญ et al, 2016).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้รับความชุกและไพศาลผลก่อกวนพฤติกรรมผิดปกติ ปัญหาครอบครัวและสังคม การวิจัยได้เน้นการพัฒนามาตรการที่มีประสิทธิภาพสำหรับพวกเขาการป้องกันและการรักษา การแทรกแซงพฤติกรรมของผู้ปกครองการฝึกอบรม ( บีพีที ) จะถือว่าการรักษาทางเลือกแรก ( eyberg et al .2008 ; chorpita et al . 2011 ) อย่างไรก็ตาม อุปสรรคที่จะได้รับเช่นการแทรกแซงจริง รวมทั้งการขาดการฝึกอบรมพนักงานเพื่อให้นี้การรักษา ตามหลักฐาน ที่เกี่ยวข้องกับการได้รับสุขภาพจิตตราบาปการรักษา และความยากในการเข้าถึงและมีส่วนร่วมในการรักษาด้านต้นทุน เวลา และสถานที่ และ ( kazdin kazdin blase 2011 ;และ rabbitt 2013 ) อุปสรรคเหล่านี้ทำให้คุณภาพของการดูแลสำหรับเยาวชนที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว ตัวอย่างเช่นการวิจัยแสดงให้เห็นที่ออกฤทธิ์ ยา ยาส่วนใหญ่ของเยาวชนกับพฤติกรรมก่อกวนโดยไม่พยายามแทรกแซงจิตเช่น บีพีที ( olfson et al . 2012 , 2014 ) เผยเยาวชนความเสี่ยงเกี่ยวกับผลข้างเคียงยาต้านโรคจิต รวมทั้งอาจชีวิตสั้นความเสี่ยง Cardiometabolic ( คอรเรล et al . 2009maayan และคอรเรล 2011 ; น่ารำคาญ et al . 2016 )