The mango fruit is a fl eshy drupe,

The mango fruit is a fl eshy drupe, consisting of skin (epicarp) and edible fl esh
(mesocarp) surrounding a fi brous, hard stone (endocarp) containing a single seed.
The seed may be either monoembryonic or polyembryonic, with fruit of the
former classifi ed as Indian and the latter as Indo-Chinese (Yahia et al. , 2006a).
Indian mango types tend to have roundish fruit with varying amounts of red
anthocyanin pigment in the skin that develops in response to light (‘blush’) while
Indo-Chinese types are usually elongated and solid green or yellow when ripe.
Because hybridization occurs easily between the two types, mango cultivars exist
with wide ranges of genotypic and phenotypic variation.
There are large differences in size, shape, appearance and physiological
characteristics between different cultivars. For example, the average weight
of different mango fruit cultivars ranges from less than 80 to more than 800 g

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลไม้มะม่วงเป็นชั้น eshy drupe ประกอบด้วยผิวหนัง (epicarp) และทาบทับชั้นกิน
(เนื้อ) รอบ brous ไฟหินแข็ง (endocarp) ที่มีเมล็ดเดียว.
เมล็ดพันธุ์ที่อาจเป็นได้ทั้ง monoembryonic หรือ polyembryonic กับผลไม้ของ
เอ็ด classifi อดีตอินเดียและหลังเป็นอินโดจีน (Yahia et al., 2006a).
ประเภทมะม่วงอินเดียมีแนวโน้มที่จะมีผลไม้อ้วนมีจำนวนแตกต่างกันของสีแดงสี anthocyanin ในผิวที่พัฒนาในการตอบสนองต่อแสง ('อาย') ในขณะที่ประเภทอินโดจีนมักจะยาวและแข็งสีเขียวหรือสีเหลืองเมื่อสุก. เพราะการผสมพันธุ์เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายระหว่างทั้งสองประเภทพันธุ์มะม่วงที่มีอยู่ที่มีช่วงกว้างของพันธุกรรมและการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์. มีความแตกต่างขนาดใหญ่มีรูปร่างลักษณะและสรีรวิทยาลักษณะระหว่างสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่นน้ำหนักเฉลี่ยของพันธุ์มะม่วงผลไม้ที่แตกต่างกันตั้งแต่น้อยกว่า 80 ถึงกว่า 800 กรัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มะม่วงผลไม้เป็น FL eshy ดรูปประกอบด้วยผิว ( เอพิคาร์ป และกินได้ FL อ่า
( เปลือก ) รอบไฟ brous ยากหิน ( และเนื้อติด endocarp ) มีเมล็ดเดียว เมล็ดอาจจะเหมือนกัน
monoembryonic หรือ polyembryonic กับผลไม้ของ
classifi อดีตเอ็ดเป็นชาวอินเดีย และหลังเป็นอินโดจีน ( Yahia et al . 2006a , ) .
ประเภทมะม่วงอินเดียมีแนวโน้มอ้วนด้วยผลไม้ตามจํานวนของแดง
แอนโทไซยานิน เม็ดสีในผิวหนังที่พัฒนาในการตอบสนองต่อแสง ( 'blush ' ) ในขณะที่
อินโดจีน ประเภทมักจะยาว และแข็ง สีเขียว หรือสีเหลือง เมื่อสุก .
เพราะลูกผสมเกิดขึ้นได้ง่ายระหว่างสองชนิด พันธุ์มะม่วงอยู่
กับช่วงกว้างของการทดสอบและคุณสมบัติการแปร .
มีความแตกต่างขนาดใหญ่ในขนาด รูปร่าง ลักษณะและสรีรวิทยา
ลักษณะของพันธุ์ที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น น้ำหนักเฉลี่ยของผลมะม่วงพันธุ์แตกต่างกัน
ช่วงจากน้อยกว่า 80 กว่า 800 กรัม