Ahmed (2006) found some support for

Ahmed (2006) found some support for the crystallization hypothesis in
a study investigating the tendency for stable and desisted bullies to legitimize
bullying behavior. This study used a sample of 365 seventh to tenth
graders in a 3-year follow-up study. The children were presented with short
stories and were asked to take the perspective of the bully, describing their
thoughts and feelings. The study found that initial bullies who 3 years later
had stopped bullying were more prone to experiencing shame acknowledgement
(feeling shame, taking responsibility, and making amends) than
stable bullies. However, the desisted bullies did not differ from stable bullies
with regard to externalizing the blame or directing the blame at the victim,
indicating that the initial bullying is still, to some extent, associated to the
desisted bullies’ acceptance of shame displacement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ahmed (2006) พบบางสนับสนุนสมมติฐานเกิดในการศึกษาการตรวจสอบแนวโน้มสำหรับเสถียรภาพ และ desisted bullies ให้ legitimizebullying ลักษณะการทำงาน การศึกษานี้ใช้ตัวอย่างของ 365 เจ็ดสิบนักเรียนในการศึกษาติดตามผล 3 ปี เด็กถูกนำเสนอสั้น ๆเรื่องราว และได้ขอให้ใช้มุมมองของใหญ่โตกว่า อธิบายของพวกเขาความคิดและความรู้สึก การศึกษาพบว่าเริ่ม bullies ที่ 3 ปีหยุด bullying มีวัยประสบการยอมรับความอัปยศ(รู้สึกละอายใจ มีความรับผิดชอบ และทำ amends) กว่าbullies มั่นคง อย่างไรก็ตาม desisted bullies ได้ไม่แตกต่างจาก bullies มั่นคงตาม externalizing การตำหนิ หรือกล่าวโทษผู้กำกับที่เหยื่อเพื่อระบุว่า bullying เริ่มต้นยังคง บ้าง เชื่อมโยง การยอมรับ desisted bullies อับอายแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาเหม็ด (2006) พบว่าการสนับสนุนบางอย่างสำหรับสมมติฐานการตกผลึกใน
การศึกษาการตรวจสอบแนวโน้มที่มีเสถียรภาพและเลิกรังแกจะต้องรับผิดชอบ
พฤติกรรมข่มขู่ การศึกษาครั้งนี้ใช้กลุ่มตัวอย่าง 365 เจ็ดสิบ
นักเรียนใน 3 ปีศึกษาติดตาม เด็กที่มีการนำเสนอสั้น
เรื่องราวและถูกถามที่จะใช้มุมมองของคนพาลอธิบายของพวกเขา
คิดและความรู้สึก การศึกษาพบว่าคนพาลเริ่มต้นที่ 3 ปีต่อมา
ได้หยุดการข่มขู่ได้มากขึ้นมีแนวโน้มที่จะประสบความอัปยศการรับรู้
(ความรู้สึกอับอาย, ความรับผิดชอบและการทำขวัญ) กว่า
คนพาลมีเสถียรภาพ แต่คนพาลเลิกไม่ได้แตกต่างไปจากคนพาลที่มั่นคง
เกี่ยวกับการ externalizing โทษหรือตำหนิผู้กำกับที่เหยื่อที่
แสดงให้เห็นว่าการข่มขู่เริ่มต้นยังคงบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับ
การยอมรับของคนพาลเลิก 'ของการกำจัดความอัปยศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาห์เหม็ด ( 2006 ) พบการสนับสนุนบางส่วนสำหรับการตกผลึกสมมติฐานในการการศึกษาแนวโน้มคงที่และ desisted พาลให้แน่นแฟ้น
กลั่นแกล้งพฤติกรรม การศึกษาใช้ตัวอย่างของ 365 ที่เจ็ดสิบ
นักเรียนในการศึกษาติดตามผล 3 . เด็กที่ถูกนำเสนอกับสั้น
เรื่องราว และขอให้ใช้มุมมองของคนพาล และบรรยายความรู้สึกและความคิดของตนเอง

ผลการศึกษาพบว่า การรังแกเริ่มต้นที่ 3 ปีต่อมา
หยุดรังแกแนวโน้มที่จะประสบความอับอายยอมรับ
( รู้สึกอาย ความรับผิดชอบ และขอขมา ) มากกว่า
รังแกมั่นคง อย่างไรก็ตาม desisted รังแกไม่ต่างจากอันธพาล
มั่นคงเรื่องภายนอก โทษ หรือการตำหนิที่เหยื่อ
แสดงว่าเริ่มต้นการกลั่นแกล้งเฉยๆที่มีขอบเขตที่เกี่ยวข้องกับ
desisted รังแก ' ยอมรับแบบอาย