Preamble Please allow me to preface

Preamble
Please allow me to preface my talk with a few explanatory and precautionary
remarks. I know that I am addressing an assembly of English- language teachers,
and my credentials may not quite fit in with the occasion: I served as Professor of
German at Silpakorn University until my retirement, (although I may have taught
English at certain points of my professional career.) But to seek leave to resort to an
autobiographical approach is not necessarily a kind of self-indulgence, and you will
soon find out how this relates to the topic of my address. Although I took a Ph.D. from
a German University, it was the British who first taught me German. Most of the
professors and lecturers in German at Cambridge University, where I studied for my
first degree in Modern Languages, had served in the Second World War. They had
fought the Germans. But I never heard a single nasty word about the Germans. On
the contrary they were doing their best to convince their students of the value of
studying German language, culture and literature. For me, I was convinced, and did
not take long to make up my mind to cross over to Germany for my graduate studies.
Conviction is the key word, and I consider it worthwhile to share that conviction with
my colleagues in the field of English-language teaching in the hope that crosscultural
experiences of this kind are transferable. The present speech is an extension

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำโปรดให้ฉันจะพูดคุยคำนำของฉันกับอธิบายน้อยและข้อควรระวังคำพูด ฉันรู้ว่าฉันกำลังอยู่การชุมนุมของครูผู้สอนภาษาอังกฤษที่และข้อมูลประจำตัวของฉันอาจไม่ได้ค่อนข้างสอดคล้องกับโอกาสที่ผมทำหน้าที่เป็นศาสตราจารย์ของเยอรมันที่มหาวิทยาลัยศิลปากรจนเกษียณอายุของฉัน(แม้ว่าฉันอาจจะมีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในบางจุดของอาชีพของฉัน.) แต่ที่จะขอลากับทางรีสอร์ทไปยังวิธีอัตชีวประวัติไม่จำเป็นต้องเป็นชนิดของตัวเองปล่อยตัวและคุณจะเร็วๆ นี้พบว่านี้เกี่ยวข้องกับเรื่องของที่อยู่ของฉัน ถึงแม้ว่าผมจะเอาปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยเยอรมันมันเป็นชาวอังกฤษคนแรกที่สอนให้ฉันเยอรมัน ส่วนใหญ่ของอาจารย์และอาจารย์ในเยอรมันที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ที่ผมเรียนของฉันสำหรับการศึกษาระดับปริญญาครั้งแรกในภาษาสมัยใหม่ได้ทำหน้าที่ในสงครามโลกครั้งที่สอง พวกเขาต่อสู้เยอรมัน แต่ฉันไม่เคยได้ยินคำที่น่ารังเกียจเดียวกับเยอรมัน ในทางตรงกันข้ามพวกเขากำลังทำสิ่งที่ดีที่สุดของพวกเขาที่จะโน้มน้าวให้นักเรียนของพวกเขาที่มีคุณค่าของการเรียนภาษาเยอรมันวัฒนธรรมและวรรณกรรม สำหรับผมผมเชื่อและไม่ได้ใช้เวลานานที่จะให้ขึ้นใจของฉันที่จะข้ามไปยังประเทศเยอรมนีเพื่อศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของฉัน. ความเชื่อมั่นเป็นคำที่สำคัญและฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะแบ่งปันความเชื่อมั่นที่มีเพื่อนร่วมงานในด้านของภาษาอังกฤษการเรียนการสอนไปต่างประเทศด้วยความหวังว่า crosscultural ประสบการณ์ชนิดนี้สามารถโอน คำพูดที่ปัจจุบันเป็นส่วนขยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนำ
กรุณาอนุญาตให้ฉันเริ่มพูดคุยกับสองสามการอธิบายและข้อควรระวัง
ข้อสังเกต ฉันรู้ว่าฉันเรียกประชุมครูภาษาอังกฤษ - ภาษา
และสิทธิของฉันอาจจะไม่ค่อยเหมาะกับโอกาสที่ฉันทำหน้าที่เป็นศาสตราจารย์ของ
เยอรมันที่มหาวิทยาลัยศิลปากรจนเกษียณอายุของฉัน ( แม้ว่าฉันอาจจะสอน
ภาษาอังกฤษในบางจุดในอาชีพของฉัน) แต่ขอออกจากรีสอร์ทไปยัง
วิธีการอัตชีวประวัติไม่จำเป็นต้องชนิดของการปล่อยตัวเองและคุณจะ
แล้วหาวิธีนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่อยู่ของฉัน ผมได้ปริญญาเอกจาก
มหาวิทยาลัยเยอรมัน เป็นชาวอังกฤษคนแรกที่สอนภาษาเยอรมัน ส่วนใหญ่ของอาจารย์และอาจารย์
ในภาษาเยอรมันที่มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนของฉัน
ระดับแรกในภาษาสมัยใหม่ มีเสิร์ฟในสงครามโลกครั้งที่สอง พวกเขามี
สู้กับเยอรมัน แต่ผมไม่เคยได้ยินแม้แต่คำที่น่ารังเกียจเกี่ยวกับเยอรมัน ในทางตรงกันข้ามพวกเขา
ทำอย่างดีที่สุดที่จะโน้มน้าวให้นักเรียนของค่า
เรียนภาษา วัฒนธรรม และวรรณคดี ผมก็เชื่อ และทำ
ใช้เวลาไม่นานในการตัดสินใจเพื่อที่จะข้ามไปยังประเทศเยอรมนีเพื่อการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของฉัน
ความเชื่อมั่นเป็นกุญแจสำคัญและฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะแบ่งปันความเชื่อมั่นกับ
เพื่อนร่วมงานของฉันในสาขาการสอนภาษาอังกฤษในหวังว่าประสบการณ์ crosscultural
ของชนิดนี้จะสามารถ ภาษาปัจจุบัน คือ นามสกุล