The central idea – broadly stated –

The central idea – broadly stated – is that while for much of the industrial age, ‘labour’ was treated as an unfortunate ‘cost’, it became possible to view it in an entirely different light; as an ‘asset’. Economists and accountants routinely classified labour as one the main ‘variable costs’. Accordingly, procedures and managerial systems were aligned with this view. Labour was seen as plentiful and dispensable.

Little thought was given to its recruitment, little investment was made in its development, and the modes of ‘industrial discipline’ were based on direct command and control mixed occasionally with the strictures of perfor-mance related pay. ‘Hire and fire’ was a common term. In these circumstances, conflict was expected and industrial relations officers were employed in order to negotiate ‘temporary truces’ (otherwise known as collective agreements). These were considered successful if they delivered compliance with managerially-prescribed rules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดกลาง – ระบุไว้กว้าง ๆ – คือ ว่า ในขณะที่สำหรับมากของยุคอุตสาหกรรม 'แรงงาน' ถือว่าเป็นโชคร้าย 'ต้นทุน' มันเป็นไปได้ที่จะดูในสภาพแสงแตกต่าง เป็น 'สินทรัพย์' นักเศรษฐศาสตร์และบัญชีที่จัดประเภทเป็นประจำการแรงงานเป็นหลัก 'ต้นทุนผันแปร' ดังนั้น กระบวนการและระบบบริหารจัดการสอดคล้องกับมุมมองนี้ แรงงานที่เห็น เป็นมากมายกับคิดน้อยให้การสรรหาบุคลากร ลงทุนน้อยทำในการพัฒนา และโหมด 'วินัยอุตสาหกรรม' ตามคำสั่งโดยตรง และควบคุมบางครั้งผสมกับ strictures ของการลงทุนที่เกี่ยวข้องกับค่าจ้าง 'เช่า และไฟ' เป็นคำที่ใช้ทั่วไป ในสถานการณ์เหล่านี้ คาดว่าความขัดแย้ง และมีการจ้างงานอุตสาหกรรมสัมพันธ์เพื่อเจรจา 'truces ชั่วคราว' (หรือที่เรียกว่าข้อตกลงร่วม) เหล่านี้ได้ถือว่าประสบความสำเร็จหากพวกเขาส่งมอบปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด managerially

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดกลาง - ที่ระบุไว้ในวงกว้าง - คือในขณะที่มากที่สุดของยุคอุตสาหกรรม 'แรงงาน' ได้รับการรักษาเป็นผู้โชคร้าย 'ค่าใช้จ่าย' มันก็กลายเป็นไปได้ที่จะดูในที่มีแสงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง; ในฐานะที่เป็นสินทรัพย์ที่ ' นักเศรษฐศาสตร์และนักบัญชีจัดเป็นประจำแรงงานเป็นหนึ่งในหลัก 'ต้นทุนผันแปร' ดังนั้นวิธีการและระบบการบริหารจัดการที่ถูกจัดชิดกับมุมมองนี้ แรงงานถูกมองว่าเป็นอุดมสมบูรณ์และไม่จำเป็น. ความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับการรับสมัครของการลงทุนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นในการพัฒนาและรูปแบบของ 'วินัยอุตสาหกรรม' อยู่บนพื้นฐานของคำสั่งโดยตรงและการควบคุมการผสมเป็นครั้งคราวที่มีการระบายของ perfor-แรนซัมเกี่ยวข้องกับการจ่ายเงิน . 'เช่าและไฟ' เป็นคำทั่วไป ในสถานการณ์เช่นนี้ความขัดแย้งได้รับการคาดหวังและเจ้าหน้าที่อุตสาหกรรมความสัมพันธ์ที่ถูกว่าจ้างในการสั่งซื้อที่จะเจรจา 'Truces ชั่วคราว (หรือที่เรียกว่าข้อตกลงร่วมกัน) เหล่านี้ได้รับการพิจารณาว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในการส่งมอบการปฏิบัติตามกฎระเบียบที่กำหนดไว้ managerially-