An environmental, economic, and soc

An environmental, economic, and social assessment of improving cattle finishing weight or average daily gain within U.S. beef production
R. R. White 1 and J. L. Capper*
+ Author Affiliations

Abstract

The objective of this study was to assess environmental impact, economic viability, and social acceptability of 3 beef production systems with differing levels of efficiency. A deterministic model of U.S. beef production was used to predict the number of animals required to produce 1 × 109 kg HCW beef. Three production treatments were compared, 1 representing average U.S. production (control), 1 with a 15% increase in ADG, and 1 with a 15% increase in finishing weight (FW). For each treatment, various socioeconomic scenarios were compared to account for uncertainty in producer and consumer behavior. Environmental impact metrics included feed consumption, land use, water use, greenhouse gas emissions (GHGe), and N and P excretion. Feed cost, animal purchase cost, animal sales revenue, and income over costs (IOVC) were used as metrics of economic viability. Willingness to pay (WTP) was used to identify improvements or reductions in social acceptability. When ADG improved, feedstuff consumption, land use, and water use decreased by 6.4%, 3.2%, and 12.3%, respectively, compared with the control. Carbon footprint decreased 11.7% and N and P excretion were reduced by 4% and 13.8%, respectively. When FW improved, decreases were seen in feedstuff consumption (12.1%), water use (9.2%). and land use (15.5%); total GHGe decreased 14.7%; and N and P excretion decreased by 10.1% and 17.2%, compared with the control. Changes in IOVC were dependent on socioeconomic scenario. When the ADG scenario was compared with the control, changes in sector profitability ranged from 51 to 117% (cow-calf), –38 to 157% (stocker), and 37 to 134% (feedlot). When improved FW was compared, changes in cow-calf profit ranged from 67% to 143%, stocker profit ranged from –41% to 155% and feedlot profit ranged from 37% to 136%. When WTP was based on marketing beef being more efficiently produced, WTP improved by 10%; thus, social acceptability increased. When marketing was based on production efficiency and consumer knowledge of growth-enhancing technology use, WTP decreased by 12%—leading to a decrease in social acceptability. Results demonstrated that improved efficiency also improved environmental impact, but impacts on economic viability and social acceptability are highly dependent on consumer and producer behavioral responses to efficiency improvements.

Keywords:
beef; economic viability; efficiency; environmental impact; social acceptability; sustainability

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคมของการพัฒนาเสร็จสิ้นกำไรทุกวันน้ำหนักหรือค่าเฉลี่ยในสหรัฐอเมริกาผลิตเนื้อวัวR. R. ขาว 1 และ J. L. Capper *+ เข้าสังกัดผู้เขียนบทคัดย่อThe objective of this study was to assess environmental impact, economic viability, and social acceptability of 3 beef production systems with differing levels of efficiency. A deterministic model of U.S. beef production was used to predict the number of animals required to produce 1 × 109 kg HCW beef. Three production treatments were compared, 1 representing average U.S. production (control), 1 with a 15% increase in ADG, and 1 with a 15% increase in finishing weight (FW). For each treatment, various socioeconomic scenarios were compared to account for uncertainty in producer and consumer behavior. Environmental impact metrics included feed consumption, land use, water use, greenhouse gas emissions (GHGe), and N and P excretion. Feed cost, animal purchase cost, animal sales revenue, and income over costs (IOVC) were used as metrics of economic viability. Willingness to pay (WTP) was used to identify improvements or reductions in social acceptability. When ADG improved, feedstuff consumption, land use, and water use decreased by 6.4%, 3.2%, and 12.3%, respectively, compared with the control. Carbon footprint decreased 11.7% and N and P excretion were reduced by 4% and 13.8%, respectively. When FW improved, decreases were seen in feedstuff consumption (12.1%), water use (9.2%). and land use (15.5%); total GHGe decreased 14.7%; and N and P excretion decreased by 10.1% and 17.2%, compared with the control. Changes in IOVC were dependent on socioeconomic scenario. When the ADG scenario was compared with the control, changes in sector profitability ranged from 51 to 117% (cow-calf), –38 to 157% (stocker), and 37 to 134% (feedlot). When improved FW was compared, changes in cow-calf profit ranged from 67% to 143%, stocker profit ranged from –41% to 155% and feedlot profit ranged from 37% to 136%. When WTP was based on marketing beef being more efficiently produced, WTP improved by 10%; thus, social acceptability increased. When marketing was based on production efficiency and consumer knowledge of growth-enhancing technology use, WTP decreased by 12%—leading to a decrease in social acceptability. Results demonstrated that improved efficiency also improved environmental impact, but impacts on economic viability and social acceptability are highly dependent on consumer and producer behavioral responses to efficiency improvements.คำสำคัญ:เนื้อ ชีวิตเศรษฐกิจ ประสิทธิภาพ สิ่งแวดล้อม acceptability สังคม ความยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคม การประเมินการปรับปรุงการเลี้ยงโคขุน หรือน้ำหนักเฉลี่ยรายวันเพิ่มขึ้นในการผลิตเนื้อวัวสหรัฐฯ
R . R . สีขาว 1 และ J . L . แคปเปอร์ *




ปัจจุบัน ผู้เขียนบทคัดย่อ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคมของระบบและการยอมรับการผลิตเนื้อต่างกัน 3 ระดับ ประสิทธิภาพรูปแบบ deterministic ของการผลิตเนื้อวัวสหรัฐฯ ใช้คาดการณ์จำนวนของสัตว์ที่ต้องผลิต 1 × 109 กก. hcw เนื้อ 3 การเปรียบเทียบการผลิต 1 แทนการผลิตเฉลี่ยสหรัฐอเมริกา ( ควบคุม ) 1 อัตรา 15 % ในอัตราการเจริญเติบโต และ 1 เพิ่มขึ้น 15% ในการน้ำหนัก ( FW ) สำหรับการรักษาแต่ละสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจและสังคมต่าง ๆเมื่อเปรียบเทียบกับบัญชีสำหรับความไม่แน่นอนในผู้ผลิต และพฤติกรรมของผู้บริโภค ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากรวมอาหาร , การใช้ที่ดิน , การใช้น้ำ , การปล่อยก๊าซเรือนกระจก ( ก๊าซเรือนกระจก ) และ N และ P ในการขับถ่าย ต้นทุนค่าอาหาร ค่าใช้จ่าย ซื้อสัตว์ รายได้จากการขายสัตว์ และรายได้เหนือต้นทุน ( iovc ) ถูกใช้เป็นตัวชี้วัดของชีวิตทางเศรษฐกิจความเต็มใจที่จะจ่าย ( 79 ) ถูกใช้เพื่อระบุการปรับปรุงหรือการยอมรับทางสังคม เมื่ออัตราการเจริญเติบโตดีขึ้น การบริโภค การใช้ที่ดิน อาหารสัตว์ และใช้น้ำลดลง 6.4% , 3.2 % และ 12.3 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบกับชุดควบคุม การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลดลง 11.7 % และ N และ P น้อย ( ลดลง 4% และ 13.8 ตามลำดับ เมื่อ FW ปรับปรุงลดได้เห็นในการบริโภคอาหารสัตว์ ( 12.1 % ) ใช้น้ำ ( 9.2% ) และการใช้ที่ดิน ( 15.5% ) ; ก๊าซเรือนกระจกทั้งหมดลดลง 14.7% และ N และ P การขับถ่ายลดลงร้อยละ 10.1 และ 17.2 % เมื่อเทียบกับการควบคุม การเปลี่ยนแปลงใน iovc ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ทางเศรษฐกิจสังคม เมื่อเทียบกับอัตราการเจริญเติบโต ควบคุมสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในภาคผลกำไรระหว่าง 51 ถึง 117 เปอร์เซ็นต์ ( วัว )157 – 38 % ( ค้นหา ) , และ 37 134 % ( โคขุน ) เมื่อปรับปรุง FW เปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงกำไรวัวอยู่ระหว่าง 67 % กับ 143 % , ค้นหากำไรระหว่าง– 41% 155 ล้านบาท และกำไรจากการผลิตอยู่ที่ 37% ถึง 136 ล้านบาท เมื่อเราอยู่ในตลาดได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื้อ ถูกผลิตขึ้นโดยความเต็มใจจ่าย 10 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น การยอมรับทางสังคมเพิ่มขึ้นเมื่อการตลาดบนพื้นฐานของประสิทธิภาพการผลิตและความรู้เพื่อเสริมสร้างการเจริญเติบโต ใช้เทคโนโลยี เราลดลง 12% - นำไปสู่การลดลงในการยอมรับของสังคม ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า การปรับปรุงประสิทธิภาพและปรับปรุงสิ่งแวดล้อมแต่ผลกระทบต่อศักยภาพทางเศรษฐกิจและการยอมรับทางสังคมเป็นอย่างมากขึ้นอยู่กับผู้ผลิต ผู้บริโภคและพฤติกรรมการตอบสนองต่อการปรับปรุงประสิทธิภาพ คำหลัก :

เนื้อ ; ความอยู่รอดทางเศรษฐกิจ ; ประสิทธิภาพ ; ผลกระทบสิ่งแวดล้อม ; การยอมรับของสังคม ที่ยั่งยืน