The Context of Thai LocalityIn the

The Context of Thai Locality
In the past, Thai People had the way of life and being by relying on nature. They earned their livings by such farming as cultivation, animal raising, planting medicinal herbs, and many others. They just made livings for sufficient consumption and for joy of individuality. Currently living life of Thai people has greatly changed according to the social context with increment of the population. Natural equilibrium has been partly destroyed to increase the area for producing adequate raw materials to meet the needs of the market. Production systems have been organized differently from the traditional systems such as planting a large amount of only one kind of crop or plant to supply industrial factories. Farmers use chemical fertilizers, insecticide, and different machines in place of animal labor in farming. Foreign cultures have been adopted such as the way of food consumption, for example, consuming foreign food, imitating foreign dressing styles, and so forth. These things have changed the way of life of Thai people, and have caused Thai people to leave Thai wisdom and to think that wisdom is an out of date thing. Thai people realize the problem mentioned so they seek ways to conserve wisdom by using different techniques such as having each community implement local wisdom in making products as consumer goods which have been developed to be OTOP (one tambon one product) sold widely in the locality, Bangkok and foreign countries. Another way to conserve Thai wisdom is implementing it in organization of learning and teaching by constructing local curricula. At present there is also campaign for all schools to add local curricula to their educational institution curricula.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริบทของท้องถิ่นไทยIn the past, Thai People had the way of life and being by relying on nature. They earned their livings by such farming as cultivation, animal raising, planting medicinal herbs, and many others. They just made livings for sufficient consumption and for joy of individuality. Currently living life of Thai people has greatly changed according to the social context with increment of the population. Natural equilibrium has been partly destroyed to increase the area for producing adequate raw materials to meet the needs of the market. Production systems have been organized differently from the traditional systems such as planting a large amount of only one kind of crop or plant to supply industrial factories. Farmers use chemical fertilizers, insecticide, and different machines in place of animal labor in farming. Foreign cultures have been adopted such as the way of food consumption, for example, consuming foreign food, imitating foreign dressing styles, and so forth. These things have changed the way of life of Thai people, and have caused Thai people to leave Thai wisdom and to think that wisdom is an out of date thing. Thai people realize the problem mentioned so they seek ways to conserve wisdom by using different techniques such as having each community implement local wisdom in making products as consumer goods which have been developed to be OTOP (one tambon one product) sold widely in the locality, Bangkok and foreign countries. Another way to conserve Thai wisdom is implementing it in organization of learning and teaching by constructing local curricula. At present there is also campaign for all schools to add local curricula to their educational institution curricula.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริบทของถิ่นไทย
ในอดีตที่ผ่านมาคนไทยมีวิถีชีวิตและเป็นโดยอาศัยอยู่กับธรรมชาติ พวกเขาได้รับชีวิตของพวกเขาโดยการทำการเกษตรเช่นการเพาะปลูกเลี้ยงสัตว์ปลูกสมุนไพรและอื่น ๆ อีกมากมาย พวกเขาเพียงแค่ทำให้สิ่งมีชีวิตเพื่อการบริโภคที่เพียงพอและเพื่อความสุขของความแตกต่าง ปัจจุบันใช้ชีวิตของคนไทยที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากตามบริบททางสังคมที่มีการเพิ่มขึ้นของประชากร สมดุลธรรมชาติได้ถูกทำลายบางส่วนเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการผลิตวัตถุดิบเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของตลาด ระบบการผลิตที่ได้รับการจัดที่แตกต่างจากระบบแบบดั้งเดิมเช่นการปลูกเป็นจำนวนมากเพียงหนึ่งชนิดของพืชหรือพืชที่จะจัดหาโรงงานอุตสาหกรรม เกษตรกรใช้ปุ๋ยเคมียาฆ่าแมลงและเครื่องที่แตกต่างกันในสถานที่ของการใช้แรงงานสัตว์ในการทำการเกษตร วัฒนธรรมต่างประเทศที่ได้รับการรับรองดังกล่าวเป็นวิธีการบริโภคอาหารเช่นบริโภคอาหารต่างประเทศเลียนแบบรูปแบบการแต่งกายต่างประเทศและอื่น ๆ สิ่งเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนไทยและได้เกิดจากคนไทยที่จะออกจากภูมิปัญญาไทยและภูมิปัญญาคิดว่าจะออกจากสิ่งที่ คนไทยตระหนักถึงปัญหาดังกล่าวดังนั้นพวกเขาจึงหาวิธีที่จะอนุรักษ์ภูมิปัญญาโดยใช้เทคนิคที่แตกต่างกันเช่นมีแต่ละชุมชนใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการทำผลิตภัณฑ์ที่เป็นสินค้าอุปโภคบริโภคที่ได้รับการพัฒนาให้เป็นสินค้า OTOP (หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์) ขายกันอย่างแพร่หลายในท้องถิ่น, กรุงเทพฯและต่างประเทศ วิธีการที่จะอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทยก็คือการดำเนินการนั้นในองค์กรแห่งการเรียนรู้และการสอนโดยการสร้างหลักสูตรท้องถิ่น ในปัจจุบันยังมีการรณรงค์ให้ทุกโรงเรียนที่จะเพิ่มหลักสูตรท้องถิ่นเพื่อหลักสูตรสถาบันการศึกษาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริบทของ
ท้องถิ่นไทย ในอดีต คนไทยมีวิถีชีวิตและการโดยอาศัยธรรมชาติ พวกเขาได้รับสิ่งมีชีวิตพวกเขาด้วยเช่นเกษตรเป็น การเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์ การปลูกพืชสมุนไพร และอีกมากมาย พวกเขาทำให้สิ่งมีชีวิตเพื่อการบริโภคอย่างเพียงพอ และเพื่อความสุขของเอกลักษณ์ขณะนี้ชีวิตของคนไทยมาก เปลี่ยนไปตามบริบทของสังคมที่มีการเพิ่มของประชากร สมดุลธรรมชาติถูกทำลายบางส่วนเพื่อเพิ่มพื้นที่การผลิตวัตถุดิบเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของตลาดระบบผลิต มีการจัดที่แตกต่างกันออกไปจากระบบดั้งเดิม เช่น การปลูกเป็นจำนวนมากของพืชหรือพืชชนิดเดียวเท่านั้น เพื่อป้อนโรงงานอุตสาหกรรม เกษตรกรใช้ปุ๋ย สารเคมี ยาฆ่าแมลง และเครื่องจักรต่าง ๆในสถานที่ของแรงงานสัตว์ในฟาร์ม วัฒนธรรมต่างชาติที่ได้รับการรับรอง เช่น วิธีการของการบริโภคอาหาร เช่น การบริโภคอาหารต่างประเทศลักษณะการแต่งกายเลียนแบบต่างประเทศ และอื่น ๆ สิ่งเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนไทย และให้คนไทยทิ้งภูมิปัญญาไทยและคิดว่ามีปัญญาออกเดทเลยคนไทย ตระหนักถึงปัญหาดังกล่าว จึงหาแนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญา โดยใช้เทคนิคที่แตกต่างกัน เช่น มีการใช้ภูมิปัญญา ท้องถิ่นในแต่ละชุมชนทำผลิตภัณฑ์เป็นสินค้าอุปโภคบริโภค ซึ่งได้รับการพัฒนาให้เป็นสินค้า OTOP ( สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่ง ) ขายกันอย่างแพร่หลายในท้องที่กรุงเทพฯ และในต่างประเทศอีกวิธีหนึ่งที่จะอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทย คือ การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้และการสอนโดยการสร้างหลักสูตรท้องถิ่น ปัจจุบันมีการรณรงค์ให้ทุกโรงเรียนเพิ่มหลักสูตรท้องถิ่นหลักสูตรสถานศึกษาของตน