The conception of limiting environm

The conception of limiting environmental factors for economic development and the maintenance of resilience (Holling, 1973) is strongly present in ecological economics. Common and Perrings
(1992), for example, formulate a general principle along which criteria of sustainable development can be specified: “An ecological economics approach requires that resources be allocated in such a way that they do not threaten the stability either of the system as a whole or of key components of the system” (p. 31). This has also consequences for managing the environment and external effects according to Holling (2001, p. 404), “the era of ecosystem management via incremental increases in efficiency is over. We are now in an era of transformation,in which ecosystem management must build and maintain ecological
resilience as well as the social flexibility needed to cope, innovate, and adapt.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดของการจำกัดการบำรุงรักษาของความยืดหยุ่น (โฮลลิ่ง 1973) และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจเป็นอย่างยิ่งอยู่ในระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์ ทั่วไป และ Perrings(1992), เช่น กำหนดหลักการทั่วไปตามที่คุณสามารถระบุเงื่อนไขของการพัฒนาที่ยั่งยืน: "วิธีการระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์ต้องว่า ทรัพยากรถูกปันส่วนในลักษณะที่ไม่การคุกคามความมั่นคง ของระบบโดยรวม หรือส่วนประกอบที่สำคัญของระบบ" (p. 31) นี้มีผลสำหรับการจัดการสิ่งแวดล้อมและผลกระทบภายนอกตามโฮลลิ่ง (2001, p. 404) "ยุคของการจัดการระบบนิเวศผ่านเพิ่มเพิ่มประสิทธิภาพได้มากกว่า ขณะนี้เราอยู่ในยุคของการเปลี่ยนแปลง ในระบบนิเวศการจัดการต้องสร้าง และรักษาระบบนิเวศความยืดหยุ่นตลอดจนความยืดหยุ่นทางสังคมต้องรับมือ คิดค้น และปรับเปลี่ยน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของการ จำกัด ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจและการบำรุงรักษาของความยืดหยุ่น (โฮลลิ่ง, 1973) เป็นอย่างยิ่งอยู่ในนิเวศเศรษฐศาสตร์ ที่พบบ่อยและ Perrings
(1992) ตัวอย่างเช่นกำหนดหลักการทั่วไปตามที่เกณฑ์ของการพัฒนาที่ยั่งยืนสามารถระบุ: "วิธีนิเวศเศรษฐศาสตร์ต้องใช้ทรัพยากรที่ได้รับการจัดสรรในลักษณะที่ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของทั้งระบบ ทั้งหมดหรือของส่วนประกอบสำคัญของระบบ "(พี. 31) นี้ยังมีผลกระทบในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมและผลกระทบภายนอกตามโฮลลิ่ง (2001 พี. 404), "ยุคของการจัดการระบบนิเวศผ่านทางเพิ่มขึ้นที่เพิ่มขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า เรากำลังอยู่ในยุคของการเปลี่ยนแปลงซึ่งในการบริหารจัดการระบบนิเวศจะต้องสร้างและรักษาระบบนิเวศที่
มีความยืดหยุ่นเช่นเดียวกับความยืดหยุ่นทางสังคมที่จำเป็นในการรับมือคิดค้นและปรับ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของการ จำกัด ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจ และการรักษาความยืดหยุ่น ( วิเคราะห์ , 1973 ) ขอเสนอในทางเศรษฐศาสตร์นิเวศ ทั่วไป และ เพอร์ริ่ง
( 1992 ) ตัวอย่างเช่นกำหนดหลักการทั่วไปตามเกณฑ์การพัฒนาที่ยั่งยืน ซึ่งสามารถระบุ :" แนวทางเศรษฐศาสตร์ระบบนิเวศต้องมีทรัพยากรที่ได้รับการจัดสรรในลักษณะที่พวกเขาไม่คุกคามต่อเสถียรภาพของระบบโดยรวม หรือส่วนประกอบสำคัญของระบบ " ( 31 หน้า ) นี้ยังได้ผลในการจัดการสิ่งแวดล้อมและผลกระทบภายนอกตามวิเคราะห์ ( 2544 , หน้า 404 )" ยุคของการจัดการระบบนิเวศทางเพิ่มประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นมากกว่า ตอนนี้เราอยู่ในยุคของการเปลี่ยนแปลง ซึ่งในการจัดการระบบนิเวศต้องสร้างและรักษาระบบนิเวศ
ความยืดหยุ่นตลอดจนสังคมความยืดหยุ่นต้องรับมือ , คิดค้นและปรับตัว "