general and Nigerians specifically,

general and Nigerians specifically, is a reflection of the
deteriorating state of the Nigerian livestock industry,
which has continued to show a discouragingly slow rate
of growth. A realistic step towards enhancing animal
protein supply and intake in Nigeria is the development
and expansion of the poultry industry. FMAWRRD (1988)
had earlier reported that the poultry sub-sector has the
greatest potential to bridge not only the supply – demand
gap but also the supply-requirement gaps for animal
protein in the country. Despite the privileged role
accorded to poultry industry, its future development
depends to a large extent on the supply of appropriate,
safe and cost effective feeds.
The sources of protein for poultry feed are expensive and
they constitute about 30-35% of their diet. The over
dependence on the use of soyabean and groundnut
cake as major sources of protein in poultry feed has led
to both society and competition with man for these
ingredients and consequently high-cost of poultry feeds
(Abubakar et al., 2004; Agbede and Aletor, 2004). This
situation is not only unhealthy for the industry; it is also
a challenge to animal nutritionists. This limitation
imposed by scarcity and competition with human
consumption have forced animal nutritionists to exploit
alternative protein feed ingredients that are locally
available, relatively cheaper and can meet the nutrient

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป และโดยเฉพาะ Nigerians จะมีผลการเสื่อมสภาพของอุตสาหกรรมปศุสัตว์รีที่มีต่อการแสดงอัตราช้า discouraginglyเจริญเติบโต ขั้นตอนที่เหมือนจริงต่อเพิ่มสัตว์จัดหาโปรตีนและบริโภคในประเทศไนจีเรียมีการพัฒนาและการขยายตัวของอุตสาหกรรมสัตว์ปีก FMAWRRD (1988)มีก่อนหน้านี้ได้รายงานว่า ภาคย่อยของสัตว์ปีกมีการศักยภาพมากที่สุดไม่เพียงแต่การจัดหาวัสดุ – ความต้องการช่องว่าง แต่ช่องว่างความต้องการจัดหาสัตว์โปรตีนในประเทศ แม้ มีบทบาทมีสิทธิพิเศษทรัพย์อุตสาหกรรมสัตว์ปีก การพัฒนาในอนาคตขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่จัดหาของที่เหมาะสมตัวดึงข้อมูลต้นทุนอย่างมีประสิทธิภาพ และปลอดภัยแหล่งมาของโปรตีนในอาหารสัตว์ปีกมีราคาแพง และพวกเขาเป็นอาหารของพวกเขาประมาณ 30-35% กว่าพึ่งพาการใช้ soyabean และถั่วลิสงนำเค้กเป็นแหล่งสำคัญของโปรตีนในอาหารสัตว์ปีกสังคมและการแข่งขันกับคนเหล่านี้ส่วนผสม และผลสูงต้นทุนของตัวดึงข้อมูลสัตว์ปีก(Abubakar et al., 2004 Agbede และ Aletor, 2004) นี้สถานการณ์ไม่เพียงแต่ไม่แข็งแรงสำหรับอุตสาหกรรม ก็ยังความท้าทายการ nutritionists สัตว์ ข้อจำกัดนี้กำหนด โดยขาดแคลนและการแข่งขันกับบุคคลปริมาณการใช้มีบังคับ nutritionists สัตว์ไปใช้ประโยชน์วัตถุดิบที่มีในท้องถิ่นอาหารโปรตีนอื่นว่าง ค่อนข้างถูกกว่า และสามารถตอบสนองระบบการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั่วไปและไนจีเรียโดยเฉพาะเป็นภาพสะท้อนของ
รัฐที่ทวีความรุนแรงของอุตสาหกรรมปศุสัตว์ไนจีเรีย
ซึ่งยังคงแสดงอัตราที่ช้าคอตก
ของการเจริญเติบโต ขั้นตอนที่มีเหตุผลต่อการเสริมสร้างสัตว์
อุปทานโปรตีนและการบริโภคในประเทศไนจีเรียคือการพัฒนา
และการขยายตัวของอุตสาหกรรมสัตว์ปีก FMAWRRD (1988)
ก่อนหน้านี้มีรายงานว่าสัตว์ปีกภาคย่อยมี
ศักยภาพมากที่สุดในการเชื่อมไม่เพียง แต่อุปทาน - อุปสงค์
ช่องว่าง แต่ยังมีช่องว่างอุปทานความต้องการสำหรับสัตว์
โปรตีนในประเทศ แม้จะมีบทบาทที่มีสิทธิพิเศษ
ให้แก่อุตสาหกรรมสัตว์ปีก, การพัฒนาในอนาคต
ขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่ในการจัดหาที่เหมาะสม
ปลอดภัยและค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพฟีด.
แหล่งที่มาของโปรตีนสำหรับอาหารสัตว์ปีกมีราคาแพงและ
พวกเขาเป็นประมาณ 30-35% ของอาหารของพวกเขา มากกว่า
การพึ่งพาการใช้ถั่วเหลืองและถั่วลิสง
เค้กเป็นแหล่งที่สำคัญของโปรตีนในอาหารสัตว์ปีกได้นำ
ทั้งสังคมและการแข่งขันกับคนเหล่านี้
ส่วนผสมและทำให้ค่าใช้จ่ายสูงของฟีดสัตว์ปีก
(Abubakar et al, 2004;. Agbede และ Aletor , 2004) นี้
สถานการณ์ไม่ได้เป็นเพียงที่ไม่แข็งแรงสำหรับอุตสาหกรรม; มันก็ยังเป็น
ความท้าทายที่จะโภชนาการสัตว์ ข้อ จำกัด นี้
กำหนดโดยความขาดแคลนและการแข่งขันกับมนุษย์
บริโภคได้บังคับโภชนาการสัตว์จะใช้ประโยชน์จาก
ส่วนผสมโปรตีนทางเลือกที่มีในท้องถิ่น
ที่มีอยู่ค่อนข้างถูกกว่าและสามารถตอบสนองความสารอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั่วไป และไนจีเรีย โดยเฉพาะ เป็นภาพสะท้อนของ
ทวีรัฐของไนจีเรียปศุสัตว์ ,
ซึ่งยังคงแสดงอัตรา discouragingly ช้า
ของการเจริญเติบโต เป็นมีเหตุผล ก้าวไปสู่การเพิ่มอุปทานและการบริโภคโปรตีนจากสัตว์
ในไนจีเรียคือการพัฒนา
และการขยายตัวของอุตสาหกรรมสัตว์ปีก fmawrrd ( 1988 )
ก่อนหน้านี้รายงานว่า สัตว์ปีกย่อยภาค
ศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สะพานไม่เพียงอุปทานและอุปสงค์
ช่องว่าง แต่ยังจัดหาความต้องการช่องว่างสำหรับโปรตีนจากสัตว์
ในประเทศ แม้บทบาทอภิสิทธิ์
accorded อุตสาหกรรมสัตว์ปีก
การพัฒนาในอนาคตของขอบเขตขนาดใหญ่ในการจัดหาที่เหมาะสม ปลอดภัย และต้นทุนอาหารสัตว์มีประสิทธิภาพ
.
แหล่งโปรตีนในอาหารสัตว์ปีกที่มีราคาแพงและ
พวกเขาเป็นประมาณ 30-35 % ของอาหารของพวกเขา มากกว่า
พึ่งพาการใช้ถั่วเหลืองและเค้กถั่วลิสง
เป็นแหล่งที่มาของโปรตีนในอาหารเลี้ยงไก่ได้นำ
ทั้งสังคมและการแข่งขันกับมนุษย์วัสดุเหล่านี้และดังนั้นค่าใช้จ่ายสูงของสัตว์ปีก

( ตัว บู บาการ์ et al . , 2004 ; agbede และ aletor , 2004 ) สถานการณ์นี้
ไม่เพียงแต่ unhealthy สำหรับอุตสาหกรรม นอกจากนี้
ความท้าทายเพื่อโภชนาการสัตว์ ข้อ จำกัด นี้
ที่กําหนดโดยความขาดแคลนและการแข่งขันกับการบริโภคของมนุษย์และสัตว์ เพื่อใช้บังคับเป็นการ

โปรตีนทดแทนอาหารวัสดุที่มีในท้องถิ่น
ใช้ได้ ค่อนข้างถูกกว่า และสามารถตอบสนองต่อสารอาหาร