Modernist poetry is a mode of writi

Modernist poetry is a mode of writing characterised by technical innovation in the mode of versification (sometimes referred to as free verse) and by the dislocation of the 'I' of the poet as a means of subverting the notion of an unproblematic poetic 'self' directly addressing an equally unproblematic ideal reader or audience. In English, it is generally considered to have emerged in the early years of the 20th century.

These two facets of modernist poetry are intimately connected with each other. The dislocation of the authorial presence is achieved through the application of such techniques as collage, found poetry, visual poetry, the juxtaposition of apparently unconnected materials, etc. In the best examples of modernist writing, these techniques are used not for their own sake but to open up questions in the mind of the reader.

Modernist poetry in English is often viewed as an American phenomenon in origin, with leading exponents including Ezra Pound, T.S. Eliot, Marianne Moore, William Carlos Williams, H.D., and Louis Zukofsky, but there were a number of important British modernist poets, including David Jones, Hugh MacDiarmid, Mina Loy, and Basil Bunting.

The influence of modernism can be seen in such later poetic groups and movements as the Objectivists, the Beat generation, the Black Mountain poets, the deep image group, the L=A=N=G=U=A=G=E poets and the British Poetry Revival.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีสมัยเป็นโหมดของการเขียนที่โดดเด่นด้วยนวัตกรรมทางเทคนิคในโหมดของฉันทลักษณ์ (บางครั้งเรียกว่ากลอนฟรี) และการเคลื่อนที่ของ 'ฉัน' ของกวีเป็นวิธีการบ่อนทำลายความคิดของ unproblematic บทกวี 'ตัวเอง' โดยตรงที่อยู่ผู้อ่าน unproblematic อย่างเท่าเทียมกันหรือเหมาะกับผู้ชม ในภาษาอังกฤษก็ถือว่าโดยทั่วไปจะได้เกิดในช่วงปีแรกของศตวรรษที่ 20. ทั้งสองแง่มุมของบทกวีสมัยใหม่มีการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ ความคลาดเคลื่อนของการปรากฏตัว authorial จะประสบความสำเร็จผ่านการประยุกต์ใช้เทคนิคเช่นการจับแพะชนแกะ, บทกวีพบบทกวีภาพการตีข่าวของวัสดุที่เกี่ยวเนื่องกันเห็นได้ชัด ฯลฯ ในตัวอย่างที่ดีที่สุดของการเขียนสมัยเทคนิคเหล่านี้จะใช้ไม่ได้เพื่อประโยชน์ของตัวเอง แต่ ที่จะเปิดขึ้นคำถามในใจของผู้อ่าน. บทกวีสมัยใหม่ในภาษาอังกฤษมักจะถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ชาวอเมริกันในการให้กำเนิดกับเลขยกกำลังชั้นนำรวมทั้งเอซร่าปอนด์ TS Eliot, หญิงมัวร์, วิลเลียมคาร์ลวิลเลียมส์, HD, และหลุยส์ Zukofsky แต่มี ได้รับหมายเลขของกวีสมัยที่สำคัญของอังกฤษรวมทั้งเดวิดโจนส์, ฮิวจ์ MacDiarmid น่าลอยกระทงและกระเพราตอม่อ. อิทธิพลของความทันสมัยสามารถมองเห็นในกลุ่มต่อมาบทกวีดังกล่าวและการเคลื่อนไหวเป็น Objectivists รุ่นตี, กวีภูเขาดำ, กลุ่มภาพลึก, L = = จำนวน = G = U = = G = กวีอีและกวีนิพนธ์อังกฤษคืนชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กวีนิพนธ์สมัยใหม่เป็นโหมดการเขียนลักษณะนวัตกรรมทางเทคนิคในโหมดไฮเบอร์เนต ( บางครั้งเรียกว่ากลอนฟรี ) และโดยการเคลื่อนของ ' ฉัน ' ของกวีเป็นวิธีการทำลายความคิดของตนเอง unproblematic บทกวี ' ' โดยตรง ที่อยู่กันเป็น unproblematic เหมาะผู้อ่านหรือผู้ฟัง ในภาษาอังกฤษมันเป็นโดยทั่วไปถือว่าได้เกิดในช่วงปีแรกของศตวรรษที่ 20 .

ทั้งสองแง่มุมของกวีนิพนธ์สมัยใหม่จะเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ การเคลื่อนของตน authorial ได้โดยการใช้เทคนิค เช่น วิทยาลัย พบบทกวี บทกวี Visual , การปรากฎว่าวุ่นวายวัสดุ ฯลฯในตัวอย่างที่ดีที่สุดของการเขียนสมัยใหม่ เทคนิคเหล่านี้จะใช้ไม่ได้เพื่อประโยชน์ของตนเอง แต่จะเปิดคำถามในจิตใจของผู้อ่าน

กลอนภาษาอังกฤษสมัยใหม่มักดูเป็นอเมริกัน ปรากฏการณ์ในประเทศ พร้อมนำผู้สนับสนุนรวมทั้งเอซร่าปอนด์ครับอีเลียต , Marianne Moore Willa Cather h.d. , , zukofsky หลุยส์ ,แต่มันเป็นเบอร์ของกวีอังกฤษสมัยใหม่ที่สำคัญ ได้แก่ เดวิด โจนส์ ฮิวจ์ macdiarmid Mina ลอยกระทง และนกจาบปีกอ่อน ใบโหระพา

อิทธิพลของสมัยใหม่ที่สามารถเห็นได้ในบทกวีดังกล่าวในภายหลังการเคลื่อนไหวและกลุ่มเป็น Objectivists , สร้างจังหวะ กวีภูเขา กลุ่มภาพลึก , L = A = N = G = u = = G = E กวีและกวีนิพนธ์อังกฤษคืนชีพ .