happily as she wrestled a screaming

happily as she wrestled a screaming Dudley into his highchair. None of them noticed a large tawny owl flutter past the window. At half-past eight, Mr Dursley picked up his briefcase, pecked Mrs Dursley on the cheek and tried to kiss Dudley goodbye but missed, because Dudley was now having a tantrum and throwing his cereal at the walls. ‘Little tyke,’ chortled Mr Dursley as he left the house. He got into his car and backed out of number four’s drive.
It was on the corner of the street that he noticed the first sign of something peculiar – a cat reading a map. For a second, Mr Dursley didn’t realise what he had seen – then he jerked his head around to look again. There was a tabby cat standing on the cor- ner of Privet Drive, but there wasn’t a map in sight. What could he have been thinking of? It must have been a trick of the light. Mr Dursley blinked and stared at the cat. It stared back. As Mr Dursley drove around the corner and up the road, he watched the cat in his mirror. It was now reading the sign that said Privet Drive – no, looking at the sign; cats couldn’t read maps or signs. Mr Dursley gave himself a little shake and put the cat out of his mind. As he drove towards town he thought of nothing except a large order of drills he was hoping to get that day.
But on the edge of town, drills were driven out of his mind by something else. As he sat in the usual morning traffic jam, he couldn’t help noticing that there seemed to be a lot of strangely dressed people about. People in cloaks. Mr Dursley couldn’t bear people who dressed in funny clothes – the get-ups you saw on young people! He supposed this was some stupid new fashion. He drummed his fingers on the steering wheel and his eyes fell on a huddle of these weirdos standing quite close by. They were whis- pering excitedly together. Mr Dursley was enraged to see that a couple of them weren’t young at all; why, that man had to be older than he was, and wearing an emerald-green cloak! The nerve of him! But then it struck Mr Dursley that this was probably some silly stunt – these people were obviously collecting for something ... yes, that would be it. The traffic moved on and a few minutes later, Mr Dursley arrived in the Grunnings car park, his mind back on drills.
Mr Dursley always sat with his back to the window in his office on the ninth floor. If he hadn’t, he might have found it harder to concentrate on drills that morning. He didn’t see the owls

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างมีความสุขกับเธอ wrestled Dudley แผดร้องใน highchair ของเขา ไม่มีพวกเขาสังเกตเห็นนกฮูกผู้เดินทางขนาดใหญ่บินว่อนผ่านหน้าต่าง ที่แปดครึ่ง นาย Dursley หู'กระเป๋าเอกสาร'ของเขา pecked นาง Dursley แก้ม และพยายามจูบลา Dudley ได้ พลาด Dudley ถูกตอนนี้มี tantrum การ และขว้างปาของธัญพืชที่ผนัง 'น้อย tyke,' chortled นาย Dursley เขาออกจากบ้าน เขาได้เข้าไปในรถของเขา และได้รับการสนับสนุนจากเลข 4 ของไดรฟ์
มันเป็นมุมของถนนที่เขาสังเกตเห็นเครื่องหมายแรกของสิ่งแปลกประหลาด – แมวอ่านแผนที่ แป๊บ Dursley นายไม่ได้ตระหนักว่าเขาได้เห็น – แล้วเขา jerked ศีรษะรอบ ๆ เพื่อค้นหาอีกครั้ง มีแมว tabby ยืนอยู่บนการประกอบ เนอร์ไดรฟ์ Privet แต่ไม่มีแผนที่ในสายตา อะไรได้เขาได้คิดของ มันต้องการหลอกลวงของแสง นาย Dursley คันนั้นกะพริบ และจ้องไปที่แมว มันเริ่มกลับมา ขณะที่นาย Dursley ขับรถเที่ยว และค่า เขาดูแมวในกระจกของเขา ก็ตอนนี้อ่านหมายว่าไดรฟ์ Privet – ไม่ มองหาเครื่องหมาย แมวไม่สามารถอ่านแผนที่หรือสัญญาณ นาย Dursley ให้ตัวเองสั่นเล็กน้อย และใส่แมวออกจากจิตใจของเขา ขณะที่เขาขับรถไปทางเมือง เขาคิดอะไรยกเว้นใบสั่งขนาดใหญ่ของการฝึกซ้อมที่เขาหวังที่จะได้รับวันที่.
แต่บนขอบของเมือง ลึกถูกขับเคลื่อนออกจากจิตใจของเขา ด้วยอย่างอื่น ขณะที่เขานั่งอยู่ในตอนเช้าปกติติด เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่า มีดูเหมือนจะ มีหลายคนแต่งตัวแพงกว่าเกี่ยวกับ คนใน cloaks นาย Dursley ไม่รับคนที่แต่งตัวในเสื้อผ้าตลก – ups ได้รับที่คุณเห็นในคนหนุ่มสาว เขาควรนี้เป็นแฟชั่นใหม่บางโง่ เขา drummed นิ้วมือของเขาบนพวงมาลัย และตาของเขามองไปที่การคุด weirdos เหล่านี้ยืนค่อนข้างปิดโดย พวก whis pering ขึ้งด้วยกัน นาย Dursley ถูกสนั่นเพื่อดูว่า คู่ของพวกเขาไม่น้อยเลย ทำไม ผู้ชายคนนั้นต้องมีอายุมากกว่าเขา และสวมเสื้อคลุมสีเขียวมรกตมี เส้นประสาทของเขา แต่แล้ว มันหลงนาย Dursley ที่นี้ถูกคงจักรยานบางโง่ – คนเหล่านี้ได้อย่างชัดเจนเก็บบางสิ่งบางอย่าง...ใช่ ที่จะเป็น ย้ายในการจราจรและไม่กี่นาทีต่อมา นาย Dursley มาถึงจอดรถ Grunnings จิตใจของเขากลับในการฝึกซ้อมการ
Dursley นายนั่งเสมอกับหลังของเขาไปยังหน้าต่างในสำนักงานของเขาบนชั้น 9 ถ้าเขาไม่ได้ เขาอาจพบมันยากเน้นฝึกซ้อมเช้านั้น เขาไม่เห็นฮูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างมีความสุขขณะที่เธอกรีดร้องปล้ำดัดลีย์ลงไปในเก้าอี้ของเขา ไม่มีพวกเขาสังเกตเห็นนกฮูกสีน้ำตาลอ่อนพลิ้วขนาดใหญ่ที่ผ่านหน้าต่าง ในครึ่งผ่านมาแปดนาย Dursley หยิบกระเป๋าเอกสารของเขาจิกนาย Dursley ที่แก้มและพยายามที่จะจูบลาดัดลีย์ แต่พลาดเพราะดัดลีย์ตอนนี้มีความโกรธเคืองและการขว้างปาธัญพืชของเขาที่ผนัง 'สุวานเล็ก ๆ น้อย ๆ ' chortled นาย Dursley ในขณะที่เขาออกจากบ้าน เขาได้เข้าไปในรถของเขาและถอยออกมาจากบ้านเลขที่สี่ของไดรฟ์
มันอยู่ในมุมของถนนที่เขาสังเกตเห็นสัญญาณแรกของสิ่งที่แปลก - แมวอ่านแผนที่ เป็นครั้งที่สองนาย Dursley ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เขาได้เห็น - แล้วเขา jerked หัวของเขาไปรอบ ๆ เพื่อดูอีกครั้ง มีแมวยืนอยู่บนคอร์เนอร์ของไดรฟ์ Privet แต่ไม่มีแผนที่ในสายตา จะมีอะไรที่เขาได้รับการคิด? มันต้องได้รับเคล็ดลับของแสง นาย Dursley กระพริบตาและจ้องที่แมว มันจ้องกลับ ในฐานะที่เป็นนาย Dursley ขับรถรอบมุมและถนนขึ้นเขาดูแมวของเขาในกระจก มันเป็นตอนนี้การอ่านสัญญาณ Privet ไดรฟ์ที่กล่าวว่า - ไม่มองไปที่ป้าย; แมวไม่สามารถอ่านแผนที่หรือสัญญาณ นาย Dursley ทำให้ตัวเองสั่นเล็กน้อยและนำแมวออกมาจากใจของเขา ในขณะที่เขาขับรถตรงไปยังเมืองที่เขาคิดว่าไม่มีอะไรยกเว้นสินค้าขนาดใหญ่ของการฝึกซ้อมเขาก็หวังที่จะได้รับในวันนั้น
แต่บนขอบของเมือง, การฝึกซ้อมจะถูกขับออกมาจากใจของเขาด้วยสิ่งอื่น ขณะที่เขานั่งอยู่ในการจราจรติดขัดตามปกติตอนเช้าเขาไม่สามารถช่วยให้สังเกตเห็นว่าดูเหมือนจะมีคนจำนวนมากที่แต่งตัวประหลาดเกี่ยวกับ คนที่อยู่ในเสื้อคลุม นาย Dursley ไม่สามารถแบกคนที่แต่งตัวในเสื้อผ้าตลก - ที่ได้รับอัพที่คุณเห็นในคนหนุ่มสาว! เขาควรนี้เป็นแฟชั่นใหม่บางอย่างโง่ เขาเคาะนิ้วมือของเขาบนพวงมาลัยและตาของเขาลงบนกองของวิปริตเหล่านี้ยืนอยู่ค่อนข้างใกล้เคียงโดย พวกเขาถูก Whis-pering ตื่นเต้นร่วมกัน นาย Dursley ถูกโกรธจะเห็นว่าคู่ของพวกเขาไม่ได้เป็นเด็กที่ทุกเหตุผลที่ผู้ชายคนนั้นจะต้องเก่ากว่าเขาและสวมใส่เสื้อคลุมสีเขียวมรกต! เส้นประสาทของเขา แต่แล้วมันหลงนาย Dursley ว่านี้อาจจะเป็นบางส่วนแสดงความสามารถโง่ - คนเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าการจัดเก็บภาษีบางอย่าง ... ใช่ว่าจะไม่ว่าจะเป็น การจราจรย้ายและไม่กี่นาทีต่อมานาย Dursley เข้ามาในที่จอดรถ Grunnings จิตใจของเขากลับมาฝึกซ้อมกับ
นาย Dursley เสมอนั่งอยู่กับหลังของเขาไปที่หน้าต่างในสำนักงานของเขาบนชั้นที่เก้า ถ้าเขาไม่ได้เขาอาจจะพบว่ามันยากที่จะมีสมาธิในการฝึกซ้อมในเช้าวันนั้น เขาไม่เห็นนกฮูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสุขที่เธอต่อสู้กับเสียงดัดลีย์เข้าไปทานข้าวของเขา ไม่มีใครสังเกตเห็นขนาดใหญ่สีน้ำตาลนกฮูกกระพือผ่านทางหน้าต่าง ตอนแปดโมงครึ่ง คุณ Dursley หยิบกระเป๋าเอกสารของเขาจิกคุณนาย Dursley ที่แก้มและพยายามจะจูบ ดัดลีย์ ลาก่อน แต่พลาด เพราะเค้ากำลังมีความโกรธและปาซีเรียลของเขาที่ผนัง เด็กเล็กๆน้อย ' ' chortled คุณ Dursley ที่เขาออกจากบ้านเขาได้เข้าไปในรถของเขาและการสนับสนุนของหมายเลขสี่ของไดรฟ์ .
มันเป็นในมุมของถนนที่เขาเห็นสัญญาณแรกของสิ่งที่แปลกสำหรับแมว การอ่านแผนที่ สักครู่ คุณ Dursley ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เขาได้เห็น และเขาก็สะบัดศีรษะไปมองอีกครั้ง มีพ่อพันธุ์แมวยืนบนคอร์เนอร์ของ - privet ไดรฟ์ แต่ไม่มีแผนที่อยู่ในสายตาเขาอาจกำลังคิดถึง ? มันต้องเป็นเพราะแสงไฟ นาย Dursley กระพริบตาและมองแมว มันจ้องกลับ ขณะที่นาย Dursley ขับรถรอบ ๆมุม และขึ้นถนนที่เขาเห็นในกระจกแมวของเขา ตอนนี้ อ่านป้ายที่เขียนว่า ( privet ขับไม่ มองป้าย ; แมวไม่สามารถอ่านแผนที่หรือป้ายนาย Dursley ให้ตัวเองสั่นเล็กน้อย และเอาแมวออกจากจิตใจของเขา ในขณะที่เขาขับรถเข้าเมืองเขาคิดว่าไม่มีอะไรนอกจากใบขนาดใหญ่ของการฝึกซ้อม เขาหวังที่จะได้รับในวันนั้น
แต่บนขอบของเมือง , การฝึกซ้อมถูกขับออกจากจิตใจของเขาด้วยสิ่งอื่น เขานั่งในปกติตอนเช้ารถติด เขาสังเกตเห็นว่ามีดูเหมือนจะเป็นคนแต่งตัวแปลกๆ มากมายเกี่ยวกับผู้คนใน cloaks . นาย Dursley ทนคนที่แต่งตัวในเสื้อผ้าที่ตลกและรับ ups ที่คุณเห็นในคนหนุ่มสาว เขาควรจะมีโง่ใหม่แฟชั่น เขาเคาะนิ้วบนพวงมาลัย และดวงตาของเขาล้มลงบนตัวของแวมไพร์เหล่านี้ยืนอยู่ค่อนข้างปิดโดย พวกเขา whis - pering เร้าใจด้วยกันนาย Dursley โกรธมาก ที่เห็นคู่ของพวกเขาไม่ได้เด็กเลย ทำไมผู้ชายต้องแก่กว่าเขา และสวมเสื้อคลุมสีเขียวมรกต ! เส้นประสาทของเขา แต่แล้วมันก็หลงคุณ Dursley ที่ว่านี้อาจจะเป็นคนโง่แกน–คนเหล่านี้เห็นได้ชัดเก็บบ้าง . . . . . . . ใช่ นั่นมัน การจราจรย้ายบน และไม่กี่นาทีต่อมานาย Dursley มาถึงใน grunnings ที่จอดรถ จิตใจของเขากลับมาในการฝึกซ้อม .
คุณ Dursley มักจะนั่งหันหลังให้กับหน้าต่างในสำนักงานของเขาบนชั้น 9 ถ้าไม่ได้เขา เขาอาจจะพบมันยากที่จะมีสมาธิในการฝึกซ้อมในเช้าวันนั้น เขาไม่เคยเห็นนกฮูก