I’m not saying that I’ve got them a

I’m not saying that I’ve got them all figured out, but I am pretty sure of how I want to live my life. I recently celebrated my nineteenth birthday but right now, I’m at a stage where I haven’t exactly faced society and felt the full brunt of its force but yet , after my graduation in a few months, I am expected to make an “adult choice”. To be thrown into the working world or further my studies as expected by most of the people around me.

It had occurred to me, that no matter where I went or what choice I made, it was always fueled by this nagging desire to be rich. This long ago notion that was instilled into me was that I could have hobbies and passions but these would not keep me alive. Money was what made the world go round, not spirit or zeal. Sadly, I faced up to reality.

Thinking back to how I was brought up, I did not come from a well-to-do family. Sure we got by, definitely more fortunate than others. However I frequently recall my mother telling me that we do not have the money to buy the things that were unnecessary. She never gave in to my temper tantrums, and as I grew older, I stopped asking. I learnt to go to the library, developing the skill of borrowing and starting the early stages of “bartering” in my life. In my pre-teen years, I had two best friends, both of which whom were from wealthy families. One in particular was very spoilt. Whatever she wanted, she got. Sure there were bouts of jealousy, even a short phase of stealing when I was younger, but that was soon put to an end by my parents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่ได้บอกว่าฉันมีพวกเขาทั้งหมดคิดออก แต่ผมค่อนข้างแน่ใจว่าวิธีการที่ฉันต้องการที่จะอยู่ในชีวิตของฉัน ฉันเพิ่งฉลองวันเกิดที่สิบเก้าของฉัน แต่ตอนนี้ฉันในขั้นตอนที่ฉันไม่ได้ว่าต้องเผชิญกับสังคมและรู้สึกหนักหน้าเต็มแรง แต่ยังหลังจากสำเร็จการศึกษาของฉันในไม่กี่เดือนผมคาดว่าจะทำให้ " ทางเลือกที่ผู้ใหญ่ " จะถูกโยนลงไปในโลกของการทำงานหรือศึกษาต่อของฉันเป็นที่คาดหวังโดยส่วนใหญ่ของคนรอบ ๆ ตัวผม. มันเกิดขึ้นกับผมว่าไม่ว่าผมไปหรือสิ่งที่ทางเลือกที่ฉันทำไม่ก็ถูกขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาเสมอจู้จี้นี้จะอุดมไปด้วย . ความคิดนี้นานมาแล้วที่ได้รับการปลูกฝังเข้าไปในฉันคือการที่ฉันจะมีงานอดิเรกและความสนใจ แต่เหล่านี้จะไม่ให้ฉันมีชีวิตอยู่ เงินเป็นสิ่งที่ทำให้โลกหมุนไปไม่จิตวิญญาณหรือความกระตือรือร้น น่าเศร้าที่ผมต้องเผชิญกับความเป็นจริงขึ้น. คิดกลับไปว่าฉันถูกนำขึ้นผมไม่ได้มาจากการที่ดีที่ต้องทำในครอบครัว แน่นอนว่าเราได้โดยแน่นอนโชคดีกว่าคนอื่น ๆ แต่ฉันมักจำแม่ของฉันบอกฉันว่าเราไม่ได้มีเงินที่จะซื้อสิ่งที่ไม่จำเป็น เธอไม่เคยให้ในอารมณ์เกรี้ยวกราดของฉันและเป็นฉันโตขึ้นฉันหยุดถาม ผมได้เรียนรู้ที่จะไปห้องสมุดการพัฒนาทักษะของการกู้ยืมเงินและเริ่มต้นขั้นตอนแรกของ "ธนาณัติ" ในชีวิตของฉัน ในปีก่อนวัยรุ่นของฉันฉันมีสองเพื่อนที่ดีที่สุดซึ่งทั้งสองคนที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย หนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับนิสัยเสียมาก สิ่งที่เธอต้องการเธอได้ ตรวจสอบว่ามีวงจรอุบาทว์ของความหึงหวงแม้ระยะสั้นขโมยเมื่อผมเป็นเด็ก แต่ที่ถูกนำไปยังจุดสิ้นสุดในเร็ว ๆ นี้โดยพ่อแม่ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่ได้บอกว่าผมได้หมด แต่ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าฉันต้องการให้ชีวิตของฉัน ฉันเพิ่งฉลองวันเกิดชั้นสิบเก้า แต่ตอนนี้ผมในช่วงที่ผมยังไม่ได้เผชิญกับสังคม และรู้สึกหนักหน้าเต็มแรงของมัน แต่หลังจากจบการศึกษาของฉันในไม่กี่เดือน ผมคาดหวังให้ " เลือก " ของผู้ใหญ่ถูกโยนเข้าสู่โลกการทำงานหรือศึกษาต่อ ตามความคาดหวังของคนรอบข้าง

มันก็เกิดขึ้นกับผม ไม่ว่าฉันไปที่ไหน หรือ สิ่งที่ฉันทำ มันก็มักจะเป็นเชื้อเพลิงโดยนี้บ่นอยากรวย นานแล้วที่ถูกปลูกฝังลงในความคิดผมก็คือ ผมมีงานอดิเรกและความสนใจ แต่เหล่านี้จะไม่ช่วยให้ผมมีชีวิตอยู่เงินทำให้โลกหมุนไป ไม่ใช่วิญญาณหรือความกระตือรือร้น น่าเศร้าที่ผมเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

คิดกลับไปว่าผมโตมา ผมไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย ว่าเราได้ด้วย แน่นอนยิ่งโชคดีกว่าคนอื่น ๆ แต่ฉันมักนึกถึงแม่ของฉันบอกฉันว่า เราไม่มีเงินที่จะซื้อสิ่งของที่ไม่จำเป็น เธอไม่เคยยอมแพ้ tantrums อารมณ์ของฉันและเมื่อฉันโตขึ้น ฉันจึงเลิกถาม ผมเรียนไปห้องสมุด การพัฒนาทักษะของการกู้ยืมและเริ่มขั้นตอนแรกของ " การแลกเปลี่ยน " ในชีวิตของฉัน ในวัยรุ่น ปีก่อน ผมมีเพื่อนซี้ ซึ่งทั้งสองผู้ซึ่งมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย หนึ่งโดยเฉพาะ มากเสียด้วย อะไรก็ตามที่เธอต้องการ เธอมี ตรวจสอบว่ามีอุบาทว์ของความอิจฉาแม้จะเป็นคำพูดสั้นๆของขโมย เมื่อผมยังเด็ก แต่ที่เร็วทำให้พ่อแม่ของฉัน