2.2. Starch hydrolysis1 g of starch

2.2. Starch hydrolysis
1 g of starch was dispersed in 30 mL of buffer of pH 7 kept
at 40 ◦C and 350 rpm. 785 U of -amylase were added and this
was defined as the beginning of reaction. Suspensions were kept
at constant temperature and magnetic stirring during 24 h. Samples
(300 L) were withdrawn at definite reaction time intervals (1, 2, 4, 6, 8, 24 h), filtered through a 0.22 m membrane, and
properly diluted in order to inspect the hydrolysis kinetics by the
DNS method using maltose as standard. After the chosen reaction
time, the solid product was separated by vacuum filtration in a
Buchner funnel. Several washings of the solid recovered with distilled
water were performed in order to guarantee the removal
of the biocatalyst and soluble hydrolysis products. The solid was
finally dried overnight in an air oven at 40 ◦C. The evolution of
reaction was also determined by a parallel set of reactions, each
of which was stopped at selected hydrolysis times to recover the
remaining insoluble starch residue. The extent of starch hydrolysis
(%) achieved at each reaction interval was calculated as the amount
(g) of maltose equivalents released per gram of dried starch before
treatment × 100 (double beam PG Instruments T80 UV/VIS Spectrophotometer)
using the DNS method (Miller, 1959); as well as
by the fraction of solubilized starch (i.e. (1 − weight of the dried
remaining insoluble solids)/weight of dried starch before treatment
× 100).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 สตาร์ชไฮโดรไลซ์
1 กรัมแป้งกำลังแพร่ระบาดใน 30 มิลลิลิตรของบัฟเฟอร์ค่า pH 7 เก็บไว้
ที่อุณหภูมิ 40 ◦Cและ 350 รอบต่อนาที 785 U ของ -amylase ถูกเพิ่มและ
ได้รับการกำหนดให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเกิดปฏิกิริยา แขวนลอยถูกเก็บไว้
ที่อุณหภูมิคงที่และกวนแม่เหล็กในช่วง 24 ชั่วโมง ตัวอย่าง
(300? L) ถูกถอนออกในช่วงเวลาการเกิดปฏิกิริยาที่ชัดเจน (1, 2, 4, 6, 8, 24 ชั่วโมง) กรองผ่าน 0.22? เมมเบรนเมตรและ
ปรับลดอย่างถูกต้องเพื่อที่จะตรวจสอบจลนศาสตร์การย่อยสลายโดย
วิธี DNS โดยใช้มอลโตสเป็นมาตรฐาน หลังจากที่ได้รับการแต่งตั้งปฏิกิริยา
เวลาผลิตภัณฑ์ที่เป็นของแข็งถูกแยกออกโดยการกรองสูญญากาศใน
ช่องทาง Buchner ซักหลายของแข็งกู้คืนได้ด้วยกลั่น
น้ำได้ดำเนินการเพื่อรับประกันการกำจัด
ของสารเร่งการย่อยสลายและผลิตภัณฑ์ที่ละลายน้ำได้ ถูกของแข็ง
แห้งที่สุดในชั่วข้ามคืนในเตาอบอากาศที่ 40 ◦C วิวัฒนาการของ
การเกิดปฏิกิริยาถูกกำหนดโดยชุดขนานของปฏิกิริยาแต่ละ
ที่ก็หยุดครั้งจองจำเลือกที่จะกู้คืน
สารตกค้างที่ไม่ละลายน้ำแป้งที่เหลือ ขอบเขตของการย่อยสลายแป้ง
(%) ประสบความสำเร็จในช่วงเวลาที่เกิดปฏิกิริยาแต่ละคนถูกคำนวณเป็นจำนวนเงิน
(ช) เทียบเท่ามอลโตสปล่อยออกมาต่อกรัมแป้งแห้งก่อนที่จะ
รักษา× 100 (คานคู่ PG เครื่องมือ T80 UV / VIS Spectrophotometer)
โดยใช้วิธีการ DNS ( มิลเลอร์, 1959); เช่นเดียวกับที่
โดยส่วนของแป้งละลาย (เช่น (1 - น้ำหนักแห้ง
ของแข็งที่ไม่ละลายน้ำที่เหลืออยู่) / น้ำหนักของแป้งแห้งก่อนการรักษา
× 100)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . ย่อยแป้ง
1 g แป้งถูกกระจายตัวใน 30 ml ของบัฟเฟอร์ pH 7 เก็บไว้
ที่ 40 ◦ C และ 350 รอบต่อนาที 785 U - อะไมเลสเพิ่มนี้
ถูกกำหนดเป็นจุดเริ่มต้นของการเกิดปฏิกิริยา ช่วงล่างไว้
ที่อุณหภูมิคงที่และแม่เหล็กกวนขณะ 24 ตัวอย่าง H .
( 300  L ) ถูกถอนออกในเวลาที่แน่นอน ๆ ( 1 , 2 , 4 , 6 , 8 , 24 ชั่วโมง ) กรองผ่านเมมเบรนและ 0.22  M ,
อย่างถูกต้องเจือจางเพื่อตรวจสอบปฏิกิริยาจลนพลศาสตร์โดย
DNS โดยใช้ มอลโตส เป็นมาตรฐาน หลังจากเลือกปฏิกิริยา
เวลา ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของแข็งถูกแยกโดยการกรองสูญญากาศใน
กรวยกรองบุชเนอร์ . หลาย washings ของของแข็งได้ด้วยน้ำกลั่น
มีการปฏิบัติเพื่อรับประกันการกำจัด
ของตัวเร่งปฏิกิริยาชีวภาพและผลิตภัณฑ์ย่อยสลายละลายน้ำได้ ของแข็งคือ
ในที่สุดแห้งข้ามคืนในเตาอบที่อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียส อากาศ◦วิวัฒนาการของ
ปฏิกิริยายังกำหนดโดยชุดของปฏิกิริยาขนานแต่ละ
ที่หยุดที่เลือกเวลาการกู้คืน
เหลือน้ำแป้ง กาก ขอบเขตของ
การย่อยแป้ง ( % ) ความที่แต่ละปฏิกิริยาช่วงคำนวณตามปริมาณ
( ก. ) ซึ่งออกน้ำตาล 1 กรัม แป้งแห้งก่อน
รักษา× 100 ( ดับเบิ้ล บีม - เครื่องมือ t80 UV / VIS Spectrophotometer )
ใช้ DNS วิธี ( มิลเลอร์ , 1959 ) ; เช่นเดียวกับ
โดยสัดส่วนของสารละลายแป้ง ( เช่น ( 1 − น้ำหนักของของแข็งที่ไม่ละลายน้ำแห้ง
ที่เหลือ ) ของน้ำหนักแป้งแห้งก่อนการรักษา

× 100 )