Tom JonesHENRY FIELDINGLevel 6Retol

Tom Jones
HENRY FIELDING
Level 6
Retold by Janet McAlpin
Series Editors Andy Hopkins and Jocelyn Potter
Pearson Education Limited
Edinburgh Gate, Harlow,
Essex CM20 2JE, England
and Associated Companies throughout the world.
ISBN 0 582 36414 0
First published in 1749
Published in Penguin Popular Classics 1994
This edition first published 1999
Second impression 1999
Text copyright © Janet McAlpin 1999
Illustrations copyright © David Cuzik (Pennant Illustration) 1999
Typeset by Digital Type, London
Set in l l 1 4 p t Bembo
Printed in Spain by Mateu Cromo, S.A. Pinto (Madrid)
All rights reserved; no part of this publication may be reproduced, stored
in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means,
electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without the
prior written permission of the Publishers.
Published by Pearson Education Limited in association with
Penguin Books Ltd., both companies being subsidiaries of Pearson Plc




Chapter 1 A Baby is Found
In the west of England, in a part of the country called Somerset,
there lived a gentleman whose name was Allworthy. He might be
called the favourite of both Nature and Fortune, because Nature
had given him the gifts of good health, good sense and a kind
heart, and Fortune had made him one of the richest landowners
in that part of England.
In his youth this gentleman had married a good, beautiful
woman. They had three children, all of whom died young, and
about five years before this story begins his wife also died. He
loved her still, and sometimes said that he was waiting to join her
after death.
He now lived in the country most of the time, with his sister,
Miss Bridget Allworthy. This lady was now past the age of thirty.
She was a very good woman who often thanked God she was
not beautiful, because she believed that beauty led women into
wicked ways.
Now, reader, as Mr Allworthy had a large fortune, a good heart
and no family, you may think that he lived an honest life, gave to
the poor, built a hospital and died a rich man. It is true that he
did many of these things, but they are not the reason for this
story. Something much more extraordinary happened.
One evening, Mr Allworthy came back to his house very late
and very tired. He had been away in London on business for
several months. After a light supper with his sister, he went to
bed. First he spent some time on his knees, praying to God, and
then he pulled back the bedclothes. To his great surprise he saw a
baby lying in his bed in a sweet, deep sleep. He stood for some
time, looking at its innocent beauty, and then rang his bell to call
his elderly housekeeper, Mrs Deborah Wilkins.
1
When Mrs Wilkins saw the child she cried out, 'My good sir!
What shall we do' Mr Allworthy answered that she must take
care of the child that evening, and in the morning he would give
orders to find a nurse for it.
'Yes sir,' said Mrs Wilkins, 'and I hope you will give orders to
send its wicked mother to prison for doing this.'
'In leaving the baby here, Deborah,' said Mr Allworthy, 'I
suppose the poor woman has tried to provide a good home for
her child, and I am very glad she has not done worse.'
'But sir,' cried Mrs Wilkins,'why should you take care of the
child Why not put it in a basket and leave it at the church door
If you keep it people may think that you are the father.'
But Mr Allworthy did not hear her. He now had one of his
fingers in the sweet child's hand, and was smiling at it gently. So
Mrs Wilkins took the child to her room, and Mr Allworthy went
to bed and slept well until morning.
•
Mr Allworthy's house stood on a hill and had a charming view of
the valley beneath. To the right of the valley were several villages,
and to the left a great park. Beyond the park the country
gradually rose into a range of wild mountains, the tops of which
were above the clouds.
The house was very noble. It was surrounded by a fine garden,
with old oak trees and a stream that flowed down to a lake at the
bottom of the hill. From every room at the front of the house
you could see the lake, and a river that passed for several miles
through woods and fields till it emptied itself into the sea.
It was now the middle of May, and as Mr Allworthy stood
watching the sun rise over this lovely view, Miss Bridget
Allworthy rang her bell and called him to breakfast.
When she had poured the tea, Mr Allworthy told his sister he
had a present for her. She thanked him. This was not unusual as
2
he often gave her new clothes and jewellery to wear. Imagine her
surprise when Mrs Wilkins produced the baby!
Miss Bridget was silent until her brother had told her the
whole story. He ended by saying that he had decided to take care
of the child and bring it up as his own.
Miss Bridget looked kindly at the child, and told her brother
she admired his generosity. He was a good man. However, she
was less kind about the poor, unknown mother, whom she called
every bad name she could think of. The next step was to discover
who the mother was. Mr Allworthy, leaving this task to his
housekeeper, and the child to his sister, left the room.
Mrs Wilkins waited for a sign from Miss Bridget. Did she
really agree with her brother Miss Bridget looked for some time
at the child as it lay asleep in Mrs Wilkins's lap, then gave it a big
kiss, exclaiming about its beauty and innocence. When Mrs
Wilkins saw this, she too started squeezing and kissing the baby,
and cried out, 'Oh, the dear little child! The dear, sweet, pretty
child! He is as fine a boy as I have ever seen.'
Then Miss Bridget gave orders for the servants to get a very
good room in the house ready for the child, and to provide him
with everything he needed. She was as generous as if he had been
a child of her own.
•
Later that day, Mrs Wilkins went to the village nearby to ask
questions about the abandoned child. She soon decided that the
most likely mother was Jenny Jones.
Jenny Jones was a poor young girl from the village who had
lived as a servant with a schoolmaster and his wife for several
years. She had a quick mind and a desire to learn, so the
schoolmaster had helped to educate her. Jenny became proud of
her learning, and when she returned to the village she behaved in
a superior way, which her neighbours hated.
3
They also noticed that Jenny had often been to Mr Allworthy's
house. She had nursed Miss Bridget in a recent illness, and had sat
up many nights looking after her. Indeed, Mrs Wilkins herself had
seen Jenny at the house the very day before Mr Allworthy's return.
She hurried back to the house to tell Mr Allworthy her suspicions.
Mr Allworthy called Jenny to the house. She confessed freely
to being the baby's mother, but she refused to name the father.
'I thank you, sir, for your kindness to my poor helpless child,'
she said. 'He is innocent, and I hope he will live to be grateful for
your generosity. But sir, on my knees I must ask you not to insist
on finding out the name of his father. I have sworn before God
not to tell anyone his name now, but I promise that one day you
will know.'
Mr Allworthy fully believed all that Jenny told him, and sent
her away with the promise that he would not send her to prison,
but would help her to lead a better life.
'She was lucky!' said one neighbour, when Jenny returned to
the village. A second cried, 'See what it is to be a favourite.' A
third, 'Ah, it's because she has education!'
Soon, through the care and goodness of Mr Allworthy, Jenny left
the village, and there was more gossip. The villagers decided that Mr
Allworthy was the baby's father, and began to feel sorry for Jenny
Jones. Some even said he had been cruel to send her away. But the
good Mr Allworthy did not listen. Baby Jones stayed in his house
and was given Mr Allworthy's first name, which was Thomas.
And now we must leave Jenny Jones and little Tom Jones for a
while, as we have much more important things to tell.
Chapter 2 The Shame of Mr Partridge
Mr Allworthy's house and his heart were open to all men, but
particularly to men of learning. Though he had not had the
4
advantage of a good education, he had made up for this through
wide reading and conversation. Well-educated men were always
welcome at his table.
One guest of this kind was Captain Blifil. This gentleman was
about thirty-five years of age. After a good education he had joined
the king's army, but recently he had left the army and had come to
Somerset to live a quiet country life. He liked to study the Bible.
Miss Bridget had read many books about religion, and she
often talked to the captain on this subject. Her conversation was
so pure, her looks so wise and her manner so serious that she
seemed like a saint. Yet soon the captain could see that she was
falling in love with him.
Everyone will fall in love once in their lives, and there is no
particular age for this, but at Miss Bridget's age love is serious and
steady. It was not the captain's body, which was big and rough,
nor his face, which was covered up to his eyes by a black beard,
but his conversation which charmed her.
As soon as the captain saw this, he returned her affections. To
be plain, he was already in love with Mr Allworthy's house,
gardens, villages and farms. His sister was no beauty, but as Mr
Allworthy had no son, the captain would marry Miss Bridget
even if she was the ugliest woman in the world. And, in less than
a month, he did just that.
Mr Allworthy did not object to the marriage.
'My sister is many years younger than me,' he thought, 'but she
is old enough to make her own decisions. He is a gentleman, and
though he is not perhaps her equal in fortune, he is a man of
sense and honour, and I have nothing against him. I do not doubt
that they love each other, and love is the best basis for marriage.'
•
Reader, this is not a newspaper, consisting of just the same
number of words whether there be any news in it or not. In these
5
pages you will find only the important events, so do not be
surprised if sometimes ti

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทอมโจนส์เฮนรี FIELDINGระดับ 6เก่าเล่าใหม่ โดยเจ McAlpinชุดบรรณาธิการ Andy ฮ็อปกินส์และ Jocelyn พอตเตอร์เพียร์สันศึกษา จำกัดประตูเอดินเบอระ ฮาร์โลว์ห้อง CM20 2JE อังกฤษและ บริษัทร่วมทั่วโลกISBN 0 582 36414 0เผยแพร่ครั้งแรก ใน 1749เผยแพร่ในเพนกวินคลาสสิกยอดนิยมปี 1994ฉบับนี้เผยแพร่ครั้งแรกปี 1999ความประทับใจที่สองปี 1999ข้อความสงวนลิขสิทธิ์ © เจ McAlpin 1999ภาพประกอบลิขสิทธิ์ © David Cuzik (วอลดอร์ฟอพาร์ทภาพ) 1999Typeset ดิจิตอลชนิด ลอนดอนใน l l 1 4 p t Bemboพิมพ์ในสเปนโดย Pinto Mateu Cromo, S.A. (มาดริด)ลิขสิทธิ์ ส่วนหนึ่งของเอกสารฉบับนี้อาจจะทำซ้ำ จัดเก็บในระบบการเรียกข้อมูล หรือนำส่ง ในรูปแบบใด ๆ หรือ โดย วิธีการใด ๆอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องกล เครื่องถ่ายเอกสาร บันทึก หรือ มิฉะนั้น ไม่มีการก่อนเขียนของผู้เผยแพร่ที่เผยแพร่ โดยเพียร์ จำกัดศึกษากับนกเพนกวินหนังสือ จำกัด บริษัททั้งสองเป็นบริษัทในเครือของเพียร์สันจำกัด(มหาชน)พบเด็ก 1 A บททิศตะวันตกของอังกฤษ ในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์มีชีวิตอยู่เป็นสุภาพบุรุษที่มีชื่อเป็น Allworthy เขาอาจจะเรียกว่าชื่นชอบธรรมชาติและฟอร์จูน เนื่องจากธรรมชาติเขาได้ให้ของขวัญสุขภาพดี ความรู้สึกที่ดี และประเภทหัวใจ และฟอร์จูนได้ทำเขาแก่รวยที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งในการเป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษในหนุ่ม สุภาพบุรุษนี้ได้แต่งงานดี สวยงามหญิงที่มี มีเด็ก 3 คน ทุกคนเสียชีวิตหนุ่ม และประมาณ 5 ปีก่อนภรรยาของเขาเริ่มต้นเรื่องนี้ตายไป เขารักของเธอยังคง และบางครั้งกล่าวว่า เขาถูกรอการเข้าร่วมของเธอหลังความตายเขาตอนนี้อาศัยอยู่ในประเทศส่วนใหญ่ของเวลา กับน้องนางสาว Allworthy บริจิตแห่งการ หญิงนี้ได้ตอนนี้อายุสามสิบที่ผ่านมาเธอเป็นผู้หญิงสวยที่มักจะขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่สวยงาม เพราะเธอเชื่อว่า ผู้หญิงเป็นนำความงามวิธีที่คนชั่วตอนนี้ เครื่องอ่าน เป็น Allworthy นายมีโชคใหญ่ ใจดีและไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่า เขาอาศัยอยู่มีชีวิตที่ซื่อสัตย์ ให้คนยากจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิต เป็นชาย เป็นจริงได้ได้หลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่มีเหตุผลเรื่องราว สิ่งที่พิเศษมากที่เกิดขึ้นหนึ่งเย็น นาย Allworthy กลับมาบ้านดึกมากและเหนื่อยมาก เคยไปในลอนดอนในธุรกิจหลายเดือน หลังจากซุปเปอร์ไฟกับน้องสาวของเขา เขาไปเตียง แรก เขาใช้เวลาในหัวเข่าของเขา อธิษฐานกับพระเจ้า และจาก นั้นเขาดึงกลับเกี่ยวกับภัตตาคาร ให้เขาประทับใจ ที่เขาเห็นเป็นเด็กที่นอนอยู่บนเตียงของเขาในการนอนหลับที่ลึก หวาน เขายืนบางเวลา การมองที่ความสวยงามบริสุทธิ์ และรังของเขาระฆังเรียกแล้วของผู้สูงอายุแม่บ้าน นางเดโบราห์ Wilkins1เมื่อนาง Wilkins เห็นเด็กร่ำไห้, ' แม่จะทำงานของเรา "นาย Allworthy ตอบว่า เธอต้องใช้ดูแลเด็กคืนนั้น ในตอนเช้าเขาจะให้ใบสั่งในการค้นหาพยาบาลได้'ใช่ที่รัก กล่าวว่า นาง Wilkins, ' และฉันหวังว่า คุณจะสั่งส่งแม่ของคนชั่วคุกสำหรับการทำเช่นนี้ ''ทิ้งทารกนี่ เบล กล่าวว่า นาย Allworthy, ' ฉันสมมติว่า ผู้หญิงไม่ได้พยายามที่จะให้บ้านดีลูกของเธอ และฉันดีใจมากเธอไม่ทำเลว ''แต่รัก ร้องนาง Wilkins ทำไมควรคุณดูแลการเด็กทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และออกที่ประตูโบสถ์ถ้าคุณเก็บ คนอาจคิดว่า คุณเป็นพ่อที่ได้ 'แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเธอ ตอนนี้เขาหนึ่งเขานิ้วมือในเด็กหวานของมือ และเป็นยิ้มที่เบา ๆ ดังนั้นนาง Wilkins ก็พาเด็กไปห้องของเธอ และนาย Allworthy ไปเตียง และนอนกันจนเช้า•บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขา และมีประทับของหุบเขาใต้ ทางด้านขวาของหุบเขามีหลายหมู่บ้านและซ้ายสวนมากขึ้น นอกเหนือจากสวนประเทศกุหลาบในช่วงของป่าภูเขา ท็อปส์ซูที่ค่อย ๆได้เหนือเมฆบ้านโนเบิลมากขึ้น มันถูกล้อมรอบ ด้วยสวนที่ดีไม้โอ๊คเก่าและลำธารที่ไหลลงทะเลสาบในด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องของบ้านคุณสามารถเห็นในทะเลสาบ และแม่น้ำที่ผ่านสำหรับหลายไมล์ผ่านป่าและฟิลด์ถึงมันอบเองลงทะเลตอนนี้ที่ถูกกลางพฤษภาคม และยืนเป็นนาย Allworthyดูพระอาทิตย์ขึ้นวิวนี้ดี นางสาวบริจิตแห่งAllworthy รังของเธอเบลล์ และเรียกเขาอาหารเช้าเมื่อเธอมี poured น้ำชา นาย Allworthy บอกว่า น้องเขามีขวัญสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ปกติเป็น2เขามักจะให้เธอเสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับที่สวมใส่ จินตนาการของเธอแปลกใจเมื่อนาง Wilkins ผลิตทารกนางสาวบริจิตแห่งถูกเงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาสิ้นสุดลง ด้วยการพูดว่า เขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็ก และนำมาขึ้นเป็นของตัวเองบริจิตแห่งนางสาวละม่อมที่เด็กมอง และบอกพี่ชายของเธอเธอชื่นชมเขาเอื้อเฟื้อ เขาเป็นคนดี อย่างไรก็ตาม เธอมีน้อยชนิดเกี่ยวกับดี รู้จักแม่ ที่เธอเรียกว่าทุกชื่อไม่ดีที่เธอไม่คิด ขั้นตอนต่อไปคือการ ค้นพบที่แม่ไม่ นาย Allworthy ออกงานนี้กับเขาแม่บ้าน และน้อง เด็กทิ้งห้องไว้นาง Wilkins รอเครื่องจากนางสาวบริจิตแห่ง ไม่ได้เธอจริง ๆ เห็นด้วยกับพี่ชายของเธอมิสบริจิตแห่งมองบางครั้งในเด็กมันนอนหลับในตักนาง Wilkins แล้วให้มันใหญ่จูบ exclaiming เกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของ เมื่อนางWilkins เห็นนี้ เธอเริ่มเกิน squeezing และจูบทารกและทูล, ' Oh เด็กน้อยรัก รัก หวาน สวยเด็ก เขาจะเป็นเด็กผู้ชายที่ดีเท่าที่ผมเคยเห็นนั้น 'จาก นั้นนางสาวบริจิตแห่งให้ใบสั่งสำหรับข้าราชการจะได้รับมีมากห้องพักในบ้านพร้อมลูก และให้เขามีทุกอย่าง ที่เขาต้องการ เธอใจกว้างว่าเขาเป็นลูกของตนเอง•ภายหลังวันที่ Wilkins นางไปบ้านขอคำถามเกี่ยวกับเด็กละทิ้ง เธอเร็ว ๆ นี้ตัดสินใจว่า จะแม่มักถูกโจนส์ เจนนี่เจนนี่โจนส์ถูกจนสาวจากหมู่บ้านที่มีอาศัยอยู่เป็นข้าราชการเป็น schoolmaster และภรรยาของเขาหลายปี เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและความปรารถนาที่จะเรียนรู้ เพื่อschoolmaster ได้ช่วยให้รู้เธอ เจนนี่เป็นความภาคภูมิใจของการเรียนรู้ของเธอ และเมื่อเธอกลับไปหมู่บ้าน เธอทำงานในห้องซูพีเรียแบบ ซึ่งเกลียดชังเพื่อนบ้านของเธอ3พวกเขายังสังเกตเห็นว่า เจนนี่บ่อยเคยไปนาย Allworthyบ้าน เธอมี nursed บริจิตแห่งนางสาวเจ็บป่วยล่าสุด และมีเสาร์ตั้งหลายคืนจากเธอ แน่นอน นาง Wilkins ตัวเองได้เห็นเจนนี่ที่บ้านมากวันก่อนคืนนาย Allworthyเธอรีบกลับไปบ้านไปบอกนาย Allworthy สงสัยความของเธอนาย Allworthy เรียกว่าเจนนี่ไปยังบ้าน เธอสารภาพว่า ได้อย่างอิสระเป็น แม่ของเด็ก แต่เธอปฏิเสธชื่อบิดา'ขอบคุณ ที่รัก สำหรับคุณเมตตาเพื่อเด็กกำพร้ายากจนเธอบอกว่า ' เขาเป็น และฉันหวังว่า เขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อขอบคุณความเอื้ออาทรของคุณ แต่ที่รัก บนหัวเข่าของฉันต้องถามคุณไม่สามารถยืนยันในการหาชื่อของบิดา ฉันได้สาบานก่อนพระเจ้าไม่ไปบอกใคร เขาชื่อตอนนี้ แต่สัญญาว่า วันหนึ่งคุณจะรู้ "นาย Allworthy เต็มเชื่อทั้งหมดว่า เจนนี่บอก และส่งเธอไปกับคำสัญญาที่เขาจะส่งเธอจำคุกแต่จะช่วยให้เธอเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น'เธอโชคดี ' กล่าวว่า เพื่อนบ้านหนึ่ง เมื่อเจนนี่กลับไปเดอะวิลเลจ ที่สองร้อง 'นั้นมันคืออะไรที่เป็นที่ชื่นชอบ' Aที่สาม 'Ah ก็เพราะว่าเธอมีการศึกษา'เร็ว ๆ นี้ ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่ซ้ายวิลเลจ และมีนินทามากกว่า ชาวบ้านตัดสินใจว่า นายAllworthy เป็นบิดาของทารก และเริ่มรู้สึกเสียใจสำหรับเจนนี่โจนส์ แม้ว่า เคยโหดร้ายเพื่อส่งเธอไป แต่ไม่ได้ฟังดีนาย Allworthy โจนส์เด็กที่อยู่ในบ้านของเขาและได้ให้นาย Allworthy เป็นชื่อ ซึ่ง Thomasและตอนนี้ เราต้องปล่อยให้เจนนี่โจนส์และทอมโจนส์น้อยสำหรับการในขณะที่ ขณะที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากที่จะบอกบทที่ 2 ความละอาย Partridge นายบ้านนาย Allworthy และหัวใจของเขาได้เปิดให้ทุกคน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนเรียน แม้ไม่เคยมีการ4ประโยชน์ของการศึกษาที่ดี เขามีขึ้นผ่านอ่านหลากหลายและการสนทนา ผู้ชายขี้มาตลอดยินดีต้อนรับในตารางของเขาห้องพักประเภทนี้มีกัปตัน Blifil สุภาพบุรุษนี้ได้ประมาณสามสิบห้าปี หลังจากการศึกษาที่ดี ได้ร่วมงานกับกองทัพของพระมหากษัตริย์ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ทิ้งกองทัพ และได้มาโรงแรมมีชีวิตประเทศที่เงียบสงบ เขาชอบศึกษาพระคัมภีร์นางสาวบริจิตแห่งได้อ่านหนังสือมากมายเกี่ยวกับศาสนา และเธอมักจะพูดคุยกับกัปตันในเรื่องนี้ บทสนทนาของเธอได้ดังนั้นบริสุทธิ์ เธอดูฉลาดมาก และลักษณะของเธอจังที่เธอเหมือนนักบุญ ได้ เร็ว ๆ นี้กัปตันได้เห็นว่า เธออยู่ในความรักกับเขาทุกคนจะตกหลุมรักครั้งหนึ่งในชีวิตของพวกเขา และมีไม่เฉพาะยุคนี้ แต่ ที่รักนางสาวบริจิตแห่งยุคเป็นเรื่องที่รุนแรง และมั่นคง ก็ไม่เป็นกัปตันตัว ซึ่งมีขนาดใหญ่ และหยาบหรือใบ หน้าของเขา ซึ่งถูกปล่อยให้ตา โดยเคราดำแต่การสนทนาของเขาที่ดึงดูดใจเธอเป็นกัปตันเห็นนี้ เขากลับ affections ของเธอ ถึงเป็นธรรมดา เขาถูกแล้วรักนาย Allworthy เฮ้าส์สวน หมู่บ้าน และฟาร์ม น้องสาวของเขามีความสวยงามไม่ แต่ เป็นนายAllworthy ก็ไม่สน กัปตันจะแต่งงานกับนางสาวบริจิตแห่งแม้ว่าเธอเป็นผู้หญิง ugliest ในโลก และ ในน้อยกว่าเดือน เขาไม่เชื่อว่าการนาย Allworthy ได้ไม่ขัดข้องการสมรส'น้องจะอายุน้อยกว่าฉันหลายปี เขาคิดว่า, ' แต่เธอเก่าแก่พอที่จะทำการตัดสินใจของตนเอง เขาเป็นสุภาพบุรุษ และแม้ว่าเขาไม่อาจเท่ากับเธอในฟอร์จูน เขาเป็นคนของความรู้สึก และเกียรติ และฉันมีอะไรกับเขา ฉันไม่สงสัยว่า จะรักกัน และความรักเป็นพื้นฐานที่สุดสำหรับงานแต่งงาน '•อ่าน นี่ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ ประกอบด้วยเพียงเดียวหมายเลขของคำว่ามีข่าวนั้น หรือไม่ ในเหล่านี้5หน้าคุณจะพบเฉพาะสำคัญเหตุการณ์ เพื่อจะประหลาดใจถ้าบางตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทอมโจนส์
HENRY FIELDING
ระดับ 6
เล่าโดยเจเน็ต McAlpin
ชุดบรรณาธิการแอนดี้ฮอปกินส์และโจเซลีนพอตเตอร์เพียร์สันศึกษา จำกัด เอดินบะระประตูฮาร์โลว์เอสเซ็กซ์ CM20 2JE อังกฤษและบริษัท ร่วมทั่วโลก. ISBN 0 582 36414 0 ตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1749 ตีพิมพ์ในเพนกวินนิยม คลาสสิก 1994 ฉบับนี้ตีพิมพ์ครั้งแรก 1999 การแสดงผลที่สอง 1999 ลิขสิทธิ์ข้อความ©เจเน็ต McAlpin 1999 ภาพประกอบลิขสิทธิ์©เดวิด Cuzik (ธงภาพประกอบ) 1999 เรียงพิมพ์โดยประเภทดิจิตอล, ลอนดอนตั้งอยู่ในLL 1 4 จุดอัครสังฆราชพิมพ์ในสเปนโดยMateu Cromo, SA ปินโต (เรอัลมาดริด ) สงวนลิขสิทธิ์; เป็นส่วนหนึ่งของเอกสารนี้ไม่อาจจะทำซ้ำเก็บไว้ในระบบการดึงหรือส่งในรูปแบบใดหรือโดยวิธีใด ๆ อิเล็กทรอนิกส์เครื่องกลถ่ายเอกสารบันทึกหรืออย่างอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากสำนักพิมพ์ได้. เผยแพร่โดยเพียร์สันศึกษา จำกัด การเชื่อมโยงกับเพนกวินหนังสือจำกัด ของทั้งสอง บริษัท เป็น บริษัท ในเครือของบมจเพียร์สันบทที่1 เด็กจะพบในทางตะวันตกของอังกฤษในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์เซ็ทที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งชื่อAllworthy เขาอาจจะเรียกว่าที่ชื่นชอบของทั้งธรรมชาติและฟอร์จูนเพราะธรรมชาติให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี, ความรู้สึกที่ดีและชนิดหัวใจและฟอร์จูนได้ทำให้เขาเป็นหนึ่งในเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของประเทศอังกฤษว่า. ในวัยหนุ่มของเขา สุภาพบุรุษได้แต่งงานที่ดีที่สวยงามของผู้หญิง พวกเขามีลูกสามคนทุกคนเสียชีวิตหนุ่มสาวและประมาณห้าปีก่อนที่จะเริ่มต้นเรื่องนี้ภรรยาของเขาตายยัง เขารักเธอยังและบางครั้งก็บอกว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอหลังจากการตาย. ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับน้องสาวของเขานางสาวบริด Allworthy ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้ที่ผ่านมาอายุสามสิบ. เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอก็ไม่สวยงามเพราะเธอเชื่อว่าความงามที่นำผู้หญิงเข้ามาทางชั่ว. ตอนนี้, ผู้อ่าน, ขณะที่นายฮ Allworthy มีโชคลาภขนาดใหญ่ที่ดี หัวใจและครอบครัวไม่มีคุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตความซื่อสัตย์ให้กับคนยากจน, สร้างโรงพยาบาลและเสียชีวิตคนรวย มันเป็นความจริงที่ว่าเขาทำหลายสิ่งเหล่านี้แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลนี้เรื่อง สิ่งที่พิเศษอื่น ๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้น. เย็นวันหนึ่งนาย Allworthy กลับมาที่บ้านของเขาดึกมากและเหนื่อยมาก เขาได้รับไปในลอนดอนในธุรกิจมานานหลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นเบา ๆ กับน้องสาวของเขาเขาเดินไปที่เตียง ครั้งแรกที่เขาใช้เวลาอยู่บนเข่าของเขาอธิษฐานกับพระเจ้าและแล้วเขาก็ดึงกลับที่นอนหมอนมุ้ง สร้างความประหลาดใจที่ดีของเขาเขาเห็นเด็กทารกนอนอยู่บนเตียงของเขาในหวานนอนหลับลึก เขาลุกขึ้นยืนสำหรับบางเวลามองที่ความงามบริสุทธิ์ของมันแล้วสั่นกระดิ่งของเขาที่จะเรียกแม่บ้านผู้สูงอายุของเขานางเดโบราห์วิลกินส์. 1 เมื่อนางวิลกินส์เห็นเด็กที่เธอร้องออกมาว่า "ครับดีของฉัน! เราจะทำอย่างไรนาย Allworthy ตอบว่าเธอจะต้องดูแลเด็กในเย็นวันนั้นและในตอนเช้าเขาจะให้คำสั่งซื้อที่จะหาพยาบาลสำหรับมัน. 'ใช่ครับ' กล่าวว่านางวิลกินส์ 'และฉันหวังว่าคุณจะสั่งให้ส่งแม่คนชั่วร้ายที่จะคุกสำหรับการทำเช่นนี้. '' ในการออกจากทารกนี่เดโบราห์กล่าวว่านาย Allworthy 'ฉันคิดว่าผู้หญิงที่น่าสงสารได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับลูกของเธอและฉันดีใจมากที่เธอไม่ได้ทำเลวร้าย.' ' แต่คุณชาย 'ร้องไห้นางวิลกินส์' เหตุผลที่คุณควรดูแลเด็กทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้าและปล่อยให้มันเป็นประตูโบสถ์ถ้าคุณให้คนมันอาจจะคิดว่าคุณเป็นพ่อ. แต่นาย Allworthy ไม่ได้ ได้ยินเสียงของเธอ ตอนนี้เขาเป็นหนึ่งในของเขานิ้วมือในมือเด็กหวานและยิ้มให้มันเบา ๆ ดังนั้นนางวิลกินส์เอาเด็กไปที่ห้องของเธอและนาย Allworthy ไปที่เตียงและนอนกันจนเช้า. •บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของหุบเขาใต้ ไปทางขวาของหุบเขาหลายหมู่บ้านและไปทางซ้ายสวนสาธารณะที่ดี นอกเหนือจากสวนสาธารณะประเทศค่อยๆเพิ่มขึ้นเข้าสู่ช่วงของภูเขาป่า, ท็อปส์ซูที่อยู่เหนือเมฆ. บ้านเป็นเกียรติมาก มันถูกล้อมรอบด้วยสวนที่ดีกับต้นโอ๊กเก่าและลำธารที่ไหลลงไปที่ริมทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้านที่คุณจะได้เห็นทะเลสาบและแม่น้ำที่ผ่านไปหลายไมล์ผ่านป่าและทุ่งจนกว่าจะยอบตัวเองลงไปในทะเล. ตอนนี้มันเป็นช่วงกลางของเดือนพฤษภาคมและเป็นนาย Allworthy ยืนดูดวงอาทิตย์ขึ้นมากกว่านี้มุมมองที่น่ารัก, นางสาวบริดAllworthy สั่นกระดิ่งและเรียกเขาว่าอาหารเช้าของเธอ. เมื่อเธอได้เทน้ำชานาย Allworthy บอกน้องสาวของเขาที่เขามีในปัจจุบันสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ได้ผิดปกติเป็น2 เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่ของเธอและเครื่องประดับที่จะสวมใส่ ลองนึกภาพของเธอแปลกใจเมื่อนางวิลกินส์ที่ผลิตทารก! นางสาวบริดก็เงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาจบด้วยการบอกว่าเขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็กและนำมันขึ้นมาเป็นของตัวเอง. นางสาวบริดกรุณาดูที่เด็กและพี่ชายของเธอบอกว่าเธอชื่นชมความเอื้ออาทรของเขา เขาเป็นคนที่ดี อย่างไรก็ตามเธอเป็นชนิดที่ไม่ดีน้อยเกี่ยวกับแม่ที่ไม่รู้จักคนที่เธอเรียกว่าทุกชื่อที่ไม่ดีที่เธอจะคิดว่า ขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบผู้ที่เป็นแม่ นาย Allworthy ออกจากงานนี้เพื่อเขาแม่บ้านและเด็กเพื่อน้องสาวของเขาออกจากห้องไป. นางวิลกินส์รอสัญญาณจากนางสาวบริด เธอไม่ได้จริงๆเห็นด้วยกับพี่ชายของเธอนางสาวบริดมองบางเวลาที่เด็กในขณะที่มันนอนหลับอยู่ในตักของนางวิลกินส์แล้วให้มันใหญ่จูบร้องเกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของตน เมื่อนางวิลกินส์เห็นนี้เธอก็เริ่มบีบและจูบทารกและร้องออกมาว่า'โอ้เด็กน้อยที่รัก! รักหวานสวยเด็ก! เขาเป็นคนดีเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็น. จากนั้นนางสาวบริดออกคำสั่งสำหรับข้าราชการที่จะได้รับมากห้องพักที่ดีในบ้านพร้อมสำหรับเด็กและเพื่อให้เขาได้รับในสิ่งที่เขาต้องการ เธอเป็นคนที่ใจกว้างที่สุดเท่าที่ถ้าเขาได้รับลูกของเธอเอง. •หลังจากวันนั้นนางวิลกินส์ไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงที่จะถามคำถามเกี่ยวกับการทอดทิ้งเด็ก ไม่ช้าเธอก็ตัดสินใจว่าแม่มีแนวโน้มมากที่สุดคือเจนนี่โจนส์. เจนนี่โจนส์เป็นเด็กสาวที่น่าสงสารจากหมู่บ้านที่ได้อาศัยอยู่เป็นคนรับใช้ที่มีครูและภรรยาของเขาสำหรับหลายปีที่ผ่านมา เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้เพื่อให้ครูได้ช่วยให้ความรู้แก่เธอ เจนนี่ก็กลายเป็นความภาคภูมิใจของการเรียนรู้ของเธอและเมื่อเธอกลับไปยังหมู่บ้านที่เธอประพฤติในทางที่ดีกว่าซึ่งเพื่อนบ้านของเธอเกลียด. 3 พวกเขายังสังเกตเห็นว่าเจนนี่ได้รับมักจะให้นาย Allworthy ของบ้าน เธอได้ดูแลนางสาวบริดในการเจ็บป่วยที่ผ่านมาและได้นั่งขึ้นหลายคืนมองตามหลังของเธอ อันที่จริงนางวิลกินส์เองก็เห็นเจนนี่ที่บ้านในวันก่อนที่จะกลับมากนาย Allworthy ของ. เธอรีบกลับไปที่บ้านเพื่อบอกนาย Allworthy สงสัยของเธอ. นาย Allworthy เรียกว่าเจนนี่ไปที่บ้าน เธอสารภาพได้อย่างอิสระที่จะเป็นแม่ของทารก แต่เธอปฏิเสธที่จะตั้งชื่อพ่อ. 'ผมขอขอบคุณครับสำหรับความมีน้ำใจของคุณเพื่อเด็กกำพร้าที่น่าสงสารของฉัน "เธอกล่าว 'เขาเป็นผู้บริสุทธิ์และผมหวังว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อจะขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณ แต่เซอร์บนหัวเข่าของฉันฉันจะต้องขอให้คุณไม่ได้ที่จะยืนยันในการหาชื่อของพ่อของเขา เราได้ปฏิญาณก่อนที่พระเจ้าจะไม่บอกใครชื่อของเขาในขณะนี้แต่ผมสัญญาว่าวันหนึ่งคุณจะได้รู้ว่า. นาย Allworthy อย่างเต็มที่เชื่อว่าทุกสิ่งที่เจนนี่บอกเขาและส่งเธอออกไปกับสัญญาว่าเขาจะไม่ส่งเธอไปคุกแต่จะช่วยให้เธอเพื่อนำไปสู่ชีวิตที่ดีขึ้น. 'เธอเป็นคนที่โชคดี! กล่าวว่าหนึ่งในเพื่อนบ้านเมื่อเจนนี่กลับไปยังหมู่บ้าน สองร้องไห้ 'ดูว่ามันคืออะไรที่จะเป็นที่ชื่นชอบ. ที่สาม 'อาจะเป็นเพราะเธอมีการศึกษา' เร็ว ๆ นี้ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่เหลือหมู่บ้านและมีการนินทามากขึ้น ชาวบ้านจึงตัดสินใจว่านายAllworthy เป็นพ่อของทารกและเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจสำหรับเจนนี่โจนส์ บางคนถึงกับบอกว่าเขาได้รับการโหดร้ายที่จะส่งเธอออกไป แต่ดีนาย Allworthy ไม่ได้ฟัง โจนส์เด็กอยู่ในบ้านของเขาและได้รับนายชื่อ Allworthy แรกของซึ่งเป็นโทมัส. และตอนนี้เราต้องออกจากเจนนี่โจนส์และน้อยทอมโจนส์สำหรับในขณะที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากที่จะบอก. บทที่ 2 ความอัปยศของนายนกกระทาบ้านนาย Allworthy และหัวใจของเขาเปิดให้ทุกคน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ชายของการเรียนรู้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มี4 ประโยชน์จากการศึกษาที่ดีเขาทำขึ้นสำหรับการนี้ผ่านการอ่านกว้างและการสนทนา คนมีการศึกษาที่ได้รับมักจะยินดีต้อนรับที่โต๊ะของเขา. ผู้เข้าพักที่หนึ่งของชนิดนี้คือกัปตัน Blifil สุภาพบุรุษนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสามสิบห้าปีบริบูรณ์ หลังจากที่มีการศึกษาที่ดีที่เขาได้เข้าร่วมกองทัพของกษัตริย์ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ออกจากกองทัพและได้มาซัมเมอร์เซ็ทจะมีชีวิตที่เงียบสงบของประเทศ เขาชอบที่จะศึกษาพระคัมภีร์. นางสาวบริดได้อ่านหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับศาสนาและเธอมักจะพูดคุยกับกัปตันในเรื่องนี้ การสนทนาของเธอเป็นที่บริสุทธิ์เพื่อให้เธอดูเพื่อให้ฉลาดและลักษณะของเธอเพื่อที่ร้ายแรงที่เธอดูเหมือนเป็นนักบุญ แต่เร็ว ๆ นี้กัปตันจะได้เห็นว่าเธอกำลังตกอยู่ในความรักกับเขา. ทุกคนจะตกอยู่ในความรักครั้งเดียวในชีวิตของพวกเขาและไม่มีอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้แต่ความรักที่อายุนางสาวบริดเป็นอย่างจริงจังและต่อเนื่อง มันไม่ได้เป็นกัปตันของร่างกายซึ่งเป็นขนาดใหญ่และหยาบหรือใบหน้าของเขาซึ่งถูกปกคลุมถึงตาของเขาโดยมีเคราสีดำแต่การสนทนาของเขาที่หลงใหลในเสน่ห์ของเธอ. ทันทีที่กัปตันเห็นนี้เขากลับมารักเธอ เพื่อเป็นธรรมดาที่เขามีอยู่แล้วในความรักกับบ้านนาย Allworthy ของสวนหมู่บ้านและฟาร์ม น้องสาวของเขาคือความงามที่ไม่มี แต่ขณะที่นายฮAllworthy มีลูกชายไม่มีกัปตันจะแต่งงานกับนางสาวบริดแม้ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนที่น่าเกลียดที่สุดในโลก และในเวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือนเขาไม่เพียงแค่นั้น. นาย Allworthy ไม่ได้คัดค้านการแต่งงาน. 'น้องสาวของฉันเป็นเวลาหลายปีที่อายุน้อยกว่าผม "เขาคิดว่า' แต่เธอก็โตพอที่จะทำให้การตัดสินใจของเธอเอง เขาเป็นสุภาพบุรุษและแม้ว่าเขาจะไม่เท่ากันอาจจะเป็นโชคลาภของเธอในการที่เขาเป็นคนที่มีความรู้สึกและการให้เกียรติและผมไม่มีอะไรกับเขา ฉันไม่สงสัยว่าพวกเขารักกันและความรักเป็นพื้นฐานที่ดีที่สุดสำหรับการแต่งงาน. •อ่านนี้ไม่ได้เป็นหนังสือพิมพ์ประกอบด้วยเพียงเดียวกันจำนวนของคำว่ามีเป็นข่าวใดๆ ในนั้นหรือไม่ ในทั้ง5 หน้าคุณจะพบเฉพาะในกิจกรรมที่สำคัญจึงไม่ต้องแปลกใจถ้าบางครั้งอ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮนรี่ฟิลดิ้ง ทอม โจนส์ ระดับ 6
retold โดย Janet เมิ่กแคลเปิ้น
ชุดบรรณาธิการและแอนดี้ ฮอปกินส์ โจเซลิน พอตเตอร์
เพียร์สันการศึกษาจำกัด

ที่ประตู ฮาร์โรว cm20 2je เอสเซ็กซ์ , อังกฤษ และบริษัทที่เกี่ยวข้องทั่วโลก
.
ISBN 0 แต่ 36414 0
ตีพิมพ์ครั้งแรกในการตีพิมพ์ในความนิยม 1677
เพนกวินคลาสสิก 1994
ฉบับนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1999

2 ความประทับใจข้อความสงวนลิขสิทธิ์สงวนลิขสิทธิ์เจเน็ตเมิ่กแคลเปิ้น 1999
ภาพประกอบลิขสิทธิ์©เดวิด cuzik ( เฟื่องภาพประกอบ ) 1999
เรียงพิมพ์โดยประเภทดิจิตอลลอนดอน
ชุด L L 1 4 P T เบมบู
พิมพ์ในประเทศสเปน โดย mateu cromo . ปิ่นโต ( มาดริด )
สงวนสิทธิ์ทั้งหมด ไม่มีส่วนของสิ่งนี้อาจจะทำซ้ำเก็บไว้
ใน ระบบสืบค้นข้อมูล หรือส่งในรูปแบบใดหรือโดยวิธีใด ๆ ,
อิเล็กทรอนิกส์ , เครื่องกล , เครื่องถ่ายเอกสาร ,การบันทึก หรือ อื่น ๆโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เผยแพร่
.
เผยแพร่โดยเพียร์สันการศึกษาจำกัดร่วมกับ
เพนกวินหนังสือจำกัด บริษัททั้งสองเป็นบริษัท เพียร์สัน จำกัด




บทที่ 1 เด็กพบ
ในตะวันตกของประเทศอังกฤษ ในส่วนของประเทศเรียกว่าซัมเมอร์เซท
ยังมีสุภาพบุรุษที่มี ชื่อออลเวอร์ที่ . เขาอาจจะ
เรียกว่าชอบทั้งธรรมชาติและโชคลาภ เพราะธรรมชาติ
มีให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี , ความรู้สึกที่ดีและชนิด
หัวใจ และอนาคตได้ ทำให้เขาเป็นหนึ่งในเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของอังกฤษ
.
ในเยาวชนของเขา สุภาพบุรุษท่านนี้ได้แต่งงานกับคนดี คนสวย
ผู้หญิง พวกเขามีเด็ก 3 คน ของผู้ตาย และยัง
5 ปีก่อนเรื่องนี้เริ่มต้นภรรยาของเขาเสียชีวิตด้วย เขา
รักเธออยู่ และบางครั้งกล่าวว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอ

หลังจากตาย ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศมากที่สุดของเวลา กับน้องสาว
นางสาวบริดเจ็ทออลเวอร์ที่ . ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้อายุสามสิบ
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอ
ไม่สวย เพราะเธอเชื่อความงามที่ทำให้ผู้หญิงในทางชั่ว
.
ตอนนี้อ่านนายออลเวอร์ที่มีโชคใหญ่a
จิตใจดีและไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตที่เที่ยงตรงให้กับ
คนจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิตที่ร่ำรวย มันเป็นความจริงที่เขา
ทำหลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลสำหรับเรื่องนี้

บางอย่างมากขึ้นพิเศษเกิดขึ้น
เย็นวันหนึ่งนายออลเวอร์ที่กลับมาถึงบ้านดึก
แล้วเหนื่อยมาก เขาอยู่ในลอนดอนเมื่อธุรกิจ
หลายเดือนหลังจากอาหารมื้อเย็นแสงกับน้องสาวของเขาเขาไป

) เขาใช้เวลาอยู่บนหัวเข่าของเขา ภาวนากับพระเจ้าและ
แล้วเขาดึงกลับ เครื่องนอน แปลกใจที่ดีของเขา เขาเห็นทารกนอนในเตียงของเขาใน
หวานลึก , การนอนหลับ เขายืนบาง
เวลามองความงามบริสุทธิ์ แล้วรังระฆังของเขาเรียก
แม่บ้านผู้สูงอายุของเขา นางเดบอราห์ วิลกิ้นส์

1